Φοιτητικές εκλογές: Ανατρέπουμε τους συσχετισμούς! Η Αριστερά πρωταγωνιστική δύναμη!

Πανελλαδικό Διήμερο της Αριστερής Ενότητας

Ενότητα αγώνων, κινημάτων, Αριστεράς

Στις 22-23 Μάρτη, στο ΜΑΧ του ΕΜΠ, γίνεται το δεύτερο πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας. Εκατοντάδες φοιτητές και σπουδαστές από όλη την Ελλάδα αναμένεται να πλημμυρίσουν το αμφιθέατρο μεταφέροντας προβληματισμούς και προσανατολισμούς για το φοιτητικό κίνημα και την εκπαιδευτική συγκυρία.

Το πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής ενότητας διεξάγεται σε μια περίοδο ευνοϊκή για την Αριστερά, αλλά και δύσκολη για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Πέρα από τις επιθετικές πολιτικές της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα, το χτύπημα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα δείχνει το προκλητικά αντιλαϊκό της πρόσωπο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μετά από μια ανάπαυλα πολύ λίγων μηνών, όπου ο Στυλιανίδης διαφήμιζε μια ήπια εφαρμογή των "νομοθετικών κεκτημένων" της κυβέρνησης της ΝΔ, το Υπουργείο Παιδείας πέρασε στην επίθεση.

Ήδη από τη σύσκεψη των πρυτάνεων στην Κομοτηνή, ο Στυλιανίδης προχώρησε στην καταναγκαστική εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο με τη δημοσίευση του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού. Αντίστοιχα με τις οδηγίες για τον τετραετή προγραμματισμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και τα νομοσχέδια για την έρευνα και τα μεταπτυχιακά, η κυβέρνηση προχωρά στο δρόμο που χάραξε με την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων.

Μετά την αποτυχία του συναινετικού δικομματισμού να περάσει την αναθεώρηση του Συντάγματος και την απευθείας ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η κυβέρνηση Καραμανλή επιχειρεί, μέσω νόμων, να ιδιωτικοποιήσει τα πανεπιστήμια και μέσω της καταναγκαστικής (όπως παρουσιάζεται) εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών να αναγνωρίσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κατ’ αρχάς επαγγελματικά και στη συνέχεια και ακαδημαϊκά.

Παράλληλα, συνεχίζεται η "αθόρυβη μεταρρύθμιση" του νεοφιλελευθερισμού με την ολοένα και μικρότερη χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ όλης της χώρας. Τελευταίο κρούσμα της αποφασισμένης να εξαθλιώσει τα δημόσια πανεπιστήμια κυβέρνησης αποτελεί η προσπάθεια να παρουσιάσει τις δαπάνες ανά φοιτητή ανεβασμένες, μειώνοντας ψευδώς τον αριθμό των φοιτητών ανά εκπαιδευτικό ίδρυμα (π.χ. Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από δέκα και πλέον χιλιάδες φοιτητές, τους παρουσίασε δύο χιλιάδες). Οι κομπιναδόροι του Υπουργείου Παιδείας πασχίζουν απεγνωσμένα να κρύψουν τη μείωση των δαπανών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που φτάνει στο 70% και 80% ανά φοιτητή.

Τι κρίνεται, επομένως, στο Διήμερο της Αριστερής Ενότητας;

Το πρώτο είναι η διαμόρφωση μιας αντικυβερνητικής και μάχιμης αντινεοφιλελεύθερης γραμμής, που να φέρνει με τον πιο επιθετικό τρόπο τα συμφέροντα των φοιτητών στο προσκήνιο. Και αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Αριστερά και το φοιτητικό κίνημα να μπλοκάρουν τον εσωτερικό κανονισμό, να τον ακυρώσουν, να τον καταργήσουν, καθώς βάζει σε γύψο το πανεπιστήμιο και τους αγώνες. Ειδικά οι διατάξεις για τα πειθαρχικά και την ελάχιστη διάρκεια των εξαμήνων θέτουν υπό καθεστώς άγριας ποινικοποίησης την παραμικρή κινητοποίηση.

Τα Αριστερά Σχήματα, σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους, αναφέρουν:

"Στα πλαίσια αυτά, ο εσωτερικός κανονισμός ορίζει μια εξαιρετικά κρίσιμη μάχη που πρέπει να δώσει το φοιτητικό κίνημα. Ο εσωτερικός κανονισμός-φασισμός απειλεί την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος. Σε συνδυασμό με την κατάργηση του άσυλου, την παράταση του εξαμήνου σε 13 βδομάδες κ.λπ., το τοπίο που επιδιώκουν να δημιουργήσουν για το πανεπιστήμιο είναι κατάμαυρο.

Επιχειρούν να ξεμπερδέψουν με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Επιχειρούν να αποσυνδέσουν δύο στενά συνυφασμένες μέχρι τα τώρα έννοιες: το πανεπιστήμιο και το φοιτητικό αγώνα.

Πριν από 40 χρόνια, η χούντα τους και ο φασισμός τους ήταν ανοιχτά διακηρυγμένα. Σήμερα τα κάνουν νόμους.

Ο αγώνας για να μην περάσει ο εσωτερικός κανονισμός είναι ο αγώνας για την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος. Ή θα τον δώσουμε τώρα ανυποχώρητα και ενωτικά, ή θα τους επιτρέψουμε να μας απαγορεύσουν να αγωνιζόμαστε.

Το δεύτερο είναι να έρθει ο αέρας αλλαγής προς τα αριστερά και μέσα στις σχολές, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την Αριστερή Ενότητα, το σχήμα που –όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία– κινείται σε μια ενωτική, αγωνιστική, μαχητική κατεύθυνση.

Οι συναγωνιστές της Αριστερής Ενότητας δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν από την αναφορά στην κεντρική πολιτική σκηνή και το ΣΥΡΙΖΑ. Ίσα ίσα, η αναφορά αυτή μπορεί να απελευθερώσει θετικές τοποθετήσεις για αντίστοιχα εγχειρήματα μέσα στο φοιτητικό χώρο, και αυτό είναι από κάθε άποψη προωθητικό για την Αριστερή Ενότητα και για την Αριστερά συνολικότερα.

Το τρίτο είναι να βαθύνει η ενότητα και να ζυμωθεί η μεγαλύτερη δυνατή σύμπτωση απόψεων και τοποθετήσεων για την εκπαιδευτική συγκυρία αλλά και για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Έχει σημασία, δηλαδή, να οριστούν οι προτεραιότητες για την Αριστερή Ενότητα στα μέτωπα που την επόμενη περίοδο πρέπει να ανοίξει. Και παράλληλα να προσδιοριστούν και να γίνουν αποδεκτά συγκεκριμένα βήματα, πρακτικές, αποφάσεις, που να οδηγούν σε μια μεγαλύτερη και πραγματικότερη συγκρότηση της Αριστερής Ενότητας.

Και το τέταρτο είναι να διαμορφώσει μια πειστική και πιεστική πρόταση στην υπόλοιπη φοιτητική Αριστερά ώστε να υπάρξουν εξελίξεις θετικές και αισιόδοξες για το φοιτητικό κίνημα. Τόσο η αναταραχή με τις πρόσφατες διαγραφές στην ΚΝΕ όσο και η ανοικτή και διαρκής συζήτηση μέσα στις οργανώσεις που συναποτελούν τα ΕΑΑΚ για το ΣΥΡΙΖΑ απελευθερώνει σκέψεις, ανησυχίες, γόνιμους προβληματισμούς, ελπιδοφόρες προοπτικές. Ακόμη κι αν στις εκλογές θα πρυτανεύσει ο τυφλός κομματικός πατριωτισμός, το στοίχημα για την Αριστερή Ενότητα είναι αν θα συγκροτεί ένα μόνιμο, ειλικρινές, ανοικτό και χωρίς σκοπιμότητες κάλεσμα στην υπόλοιπη Αριστερά για κοινές πολιτικές μάχες και ενότητα στη δράση.

Ήδη έχουν ξεκινήσει ζυμώσεις σε συγκεκριμένες σχολές, που καλούν σε μια κοινή εκλογική μάχη σχήματα της Αριστεράς, με πρόθεση (από τη μεριά των Αριστερών Σχημάτων) να μην καταγραφούν ούτε στην Αριστερή Ενότητα, ούτε στα ΕΑΑΚ ή οπουδήποτε αλλού κεντρικά, ώστε να μην εξαργυρωθούν σε κεντρικό κομματικό επίπεδο. Είναι φανερό ότι προέχουν οι πολιτικές ανάγκες και οι απαιτήσεις του κινήματος και όχι οι εκλογικές σκοπιμότητες…"