Τώρα τι γίνεται στην Κύπρο; του Γιώργου Δελαστίκ
Πενθούν από προχθές το βράδυ οι ‘Ελληνες και οι Κύπριοι που είναι αντίθετοι στο διχοτομικό, αμερικανόπνευστο σχέδιο Ανάν, καθώς ο πολιτικός ηγέτης που ενσάρκωσε την αντίσταση σε αυτό και οδήγησε στη σαρωτική απόρριψή του με το εκπληκτικό ποσοστό του 76%, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αποκλείστηκε από το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του νησιού. Λιγότερες από 7.000 ψήφοι χώρισαν το 31,79% του Τ. Παπαδόπουλου από το 33,29% του Δ. Χριστόφια που ήρθε δεύτερος, μόλις 980 ψήφους κι αυτός πίσω από τον Γιαννάκη Κασουλίδη της Δεξιάς, που ήρθε πρώτος με 33,51%. Οι δύο ενδοτικοί υποψήφιοι, ο ένας κραυγαλέος και ο άλλος πιο μετριοπαθής, υποστηρικτές και οι δύο του σχεδίου Ανάν, θα αναμετρηθούν την Κυριακή για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία υπό την ηγεσία τους δεν αποκλείεται καθόλου να μην επιβιώσει της θητείας τους! Αν κατορθώσουν να περάσουν κάποια εκδοχή του σχεδίου Ανάν, τότε η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει καταλυθεί ως κράτος με τη σημερινή του μορφή πριν ξαναγίνουν εκλογές.
Το προχθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα συνιστά αναμφισβήτητα στρατηγική ήττα των δυνάμεων αντίστασης στην Κύπρο και θρίαμβο των δυνάμεων της υποτέλειας στις ΗΠΑ και την ΕΕ. Το όραμα μιας Κύπρου που αγωνίζεται σθεναρά για την ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα δέχθηκε καίριο, αν όχι μοιραίο, πλήγμα. Τώρα την ηγεσία θα αναλάβουν οι δυνάμεις που αντικειμενικά θα δικαιώσουν εκ των υστέρων την τουρκική εισβολή και θα νομιμοποιήσουν την κατοχή του "Αττίλα", αν κατορθώσουν να περάσουν το σχέδιο Ανάν σε οποιαδήποτε παραλλαγή και μεταμφίεσή του. Εντελώς αδιάφορο είναι αν αυτή την αποστολή θα αναλάβει να την εκτελέσει ο Δ. Χριστόφιας ή ο Γ. Κασουλίδης.
Το ζητούμενο είναι να μην τους επιτραπεί να υλοποιήσουν έναν τέτοιο στόχο. Εδώ όντως διαφέρουν οι δυνατότητες των δύο αυτών.
Ο δεξιός Γ. Κασουλίδης είναι ψυχή τε και σώματι αφοσιωμένος στους Αμερικανούς και το σχέδιο Ανάν – τόσο που το 2004 είχε φθάσει μέχρι του σημείου να χαρακτηρίσει… "Μικρασιατική καταστροφή"(!) ενδεχόμενη απόρριψή του. Δεν έχει αλλάξει καθόλου γνώμη για το σχέδιο Ανάν μέχρι σήμερα, επομένως Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες είναι απολύτως βέβαιες ότι θα συμφωνήσει αμέσως με οτιδήποτε του ζητήσουν.
Πλεονέκτημά του επίσης, ότι μπορεί να συσπειρώσει το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του κεντροδεξιού ΔΗΚΟ, του κόμματος δηλαδή του απελθόντος προέδρου Τ. Παπαδόπουλου. Το ΔΗΚΟ αποτελεί ένα συνονθύλευμα διεφθαρμένων στελεχών που στην πλειονότητά τους παρασιτούν στην εκάστοτε εξουσία, την οποία απομυζούν συστηματικά. Δεν διστάζουν να συμπαρατάσσονται είτε με τη Δεξιά είτε με την Αριστερά – οποιονδήποτε μπορεί να τους παράσχει πρόσβαση στην εξουσία!
Το μειονέκτημα του Γ. Κασουλίδη είναι ότι αν εκλεγεί αυτός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας τότε η αντι-ανανική πτέρυγα του ΑΚΕΛ (που υπερβαίνει το 70% των ψηφοφόρων του) μαζί με τη συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων (όχι των στελεχών) του κόμματος του Τ. Παπαδόπουλου και της σοσιαλιστικής ΕΔΕΚ συγκροτούν μια λαϊκή πλειοψηφία εναντίον του σχεδίου Ανάν, ικανή να προβάλει εμπόδια στην επιβολή του. Αυτό καθιστά αντικειμενικά αδύναμο πρόεδρο τον Γ. Κασουλίδη.
Αντιθέτως, εδώ βρίσκεται το ισχυρό σημείο του Δ. Χριστόφια. Αν εκλεγεί πρόεδρος εγκλωβίζει ολόκληρο το ΑΚΕΛ στη γραμμή του μέσω της νομής της εξουσίας και των γλυκών καρπών της. Μαζί με τους οπαδούς της Δεξιάς που στην πλειονότητά τους είναι υπέρ του σχεδίου Ανάν, ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξασφαλίζει μια ετερογενή και ασταθή, αλλά σίγουρα υπαρκτή λαϊκή πλειοψηφία υπέρ του σχεδίου Ανάν!
Αυτό συνιστά καταρχήν τεράστιο πλεονέκτημα για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ικανό να τους κάνει να τον προτιμούν έναντι του Γ. Κασουλίδη.
Η προτίμησή τους προς τον Δ. Χριστόφια βέβαια μετριάζεται από το γεγονός ότι η κομματική και εκλογική βάση του ΑΚΕΛ, όπως και η πλειοψηφία των στελεχών του, είναι σαφώς αντιαμερικανική.
Επίσης, το ΑΚΕΛ είναι πολύ πιο δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα από οποιοδήποτε άλλο στην Κύπρο, πράγμα που σημαίνει ότι ο Δ. Χριστόφιας δεν μπορεί να αγνοεί επ’ άπειρον χωρίς συνέπειες τα αντιανανικά αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών και οπαδών του, ακόμη και αν ορίσει κυβέρνηση από ακραία ενδοτικά στελέχη του ΑΚΕΛ – και τέτοια υπάρχουν άφθονα. Δύσκολη η επιλογή των ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά πολύ ευχάριστη, αφού έχουν… δύο στους δύο υποψήφιους που εξυπηρετούν τα σχέδιά τους!
* Αναδημοσίευση από το "Έθνος", 20/2/2008