ΦΑΚΕΛΟΣ: Οικονομική κρίση, το σύστημα στο χείλος της κατάρρευσης

Φορτώνουν τις ζημιές τους στο λαό

Αμερικάνικος κυνισμός και ευρωπαϊκή υποκρισία

Με τον πλέον κυνικό και απροκάλυπτο τρόπο, ΗΠΑ και ΕΕ κοινωνικοποιούν τις τεράστιες ζημιές της οικονομικής κρίσης, οι οποίες, σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του ΔΝΤ, ίσως ξεπεράσουν το 1,5 τρισ. δολάρια. Οι θύτες, αυτοί που με τις πολιτικές τους είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το κραχ το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, φορτώνουν στις πλάτες των λαών το κόστος των δικών τους στρατηγικών επιλογών.

Αγοράζοντας με χρήματα των φορολογούμενων τις υπό κατάρρευση τράπεζες, προστατεύουν το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό οικοδόμημα, μεταβιβάζοντας στο λαό το κόστος της κρίσης. Τα λαϊκά στρώματα, που επί δεκαετίες οδηγούνται στη φτώχεια και την ανασφάλεια ακριβώς εξαιτίας των πολιτικών που καλλιέργησαν την κρίση, καλούνται τώρα να πληρώσουν και την ταμπακέρα, με στόχο να συνεχίσει το σύστημα τη με όσο το δυνατό λιγότερους κλυδωνισμούς πορεία του προς την επόμενη φούσκα.

Η μη έγκριση, την προηγούμενη Δευτέρα, του σχεδίου της κυβέρνησης Μπους για τη διάσωση του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν οφείλεται στην ευαισθησία των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών για το κόστος που θα μοιραστεί στους Αμερικανούς, ούτε βέβαια στο ότι αντιβαίνει στις φιλελεύθερες αρχές για μη παρέμβαση του κράτους κ.λπ. Οφείλεται στα προεκλογικά παιχνίδια αλλά και στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη κρίση ανοίγει δρόμους στα λόμπι για να ασκήσουν πιέσεις σε μια προσπάθεια να έρθουν στο προσκήνιο οι επόμενοι κεφαλαιοκράτες στη θέση αυτών που σήμερα καταρρέουν. (Να σημειώσουμε ότι το σχέδιο αναμενόταν τελικά να υπερψηφιστεί χτες, αλλά ο χρόνος έκδοσης της εφημερίδας δεν μας επέτρεπε να έχουμε το αποτέλεσμα).

Είναι σημαντικό να δούμε τι σημαίνει πρακτικά το σχέδιο της κυβέρνησης Μπους για τους Αμερικανούς και πώς τελικά η κατάρρευση όλων αυτών των παρασιτικών μηχανισμών, που επί σειρά ετών θησαύριζαν, περνάει στις πλάτες του λαού. Το συνολικό κόστος του σχεδίου, λοιπόν, φτάνει τα 700 δισ. δολάρια, τα οποία θα φύγουν από το δημόσιο – από τις τσέπες, δηλαδή, των φορολογουμένων. Θα επιβαρύνει κατά 37.500 δολάρια κάθε Αμερικανό πολίτη και θα εκτοξεύσει στα 11,3 τρισ. δολάρια το χρέος της κυβέρνησης, ενώ αντίστοιχα τρομακτικές θα είναι και οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες στον προϋπολογισμό. Αν προστεθεί και το κόστος από τις κρατικοποιήσεις της Fannie Mae, της Freddie Mac και του ασφαλιστικού ομίλου AIG, τότε το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα εκτιναχθεί στο 6,7% του ΑΕΠ, καταγράφοντας μεταπολεμικό ρεκόρ. Είναι προφανές ότι, εκτός των άλλων, τα παραπάνω σημαίνουν ακόμα λιγότερες κοινωνικές δαπάνες και ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση για το λαό.

Η "κοινωνική" Ευρώπη

Μεσούσης της κρίσης, η Ευρώπη, ξεπερνώντας κάθε όριο υποκρισίας και κοροϊδίας, επιχειρεί να θολώσει τα νερά, ακολουθώντας όμως κατά γράμμα την τακτική των κρατικοποιήσεων και της μεταβίβασης των ζημιών στο λαό.

Τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αυτής της εβδομάδας είναι οι δύο κρατικοποιήσεις τραπεζών στην ευρωζώνη, της βελγικής Fortis και της γερμανικής Hypo Real Estate, και άλλη μία εθνικοποίηση στη Βρετανία, της Bradford & Bingley, ενώ ακολούθησε και η Dexia. Αξίζει να σταθούμε –επειδή δείχνει περίτρανα την κατεύθυνση που ακολουθείται– στην Bradford & Bingley, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες στεγαστικής πίστης στη Βρετανία, της οποίας τις ζημιές η κυβέρνηση του Γκόρντον Μπράουν κρατικοποίησε και πούλησε κυριολεκτικά κοψοχρονιά τα υγιή περιουσιακά της στοιχεία στην ισπανική Banco Santander.

Σε κάθε ευκαιρία, όμως, οι χωροφύλακες των Βρυξελλών τονίζουν με κάθε τρόπο ότι "η ΕΕ δεν είναι ΗΠΑ". Χαρακτηριστική ήταν η ανακοίνωση της Κομισιόν την Τετάρτη: "Η αναταραχή που ζούμε ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εξελίχθηκε σε παγκόσμιο πρόβλημα. Οι ΗΠΑ έχουν ξεχωριστό μερίδιο ευθύνης σ’ αυτή την κατάσταση… Περιμένουμε ταχεία εφαρμογή του σχεδίου διάσωσης των τραπεζών". Ενώ λίγες μέρες πριν, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί εξαπέλυαν μύδρους: "Για πολλά χρόνια", δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος, "το πάγιο μότο ήταν αφήστε τις αγορές να ρυθμίσουν οι ίδιες τη λειτουργία τους. Τώρα φύγαμε από αυτή τη λογική, επειδή ακόμη κι η Αμερική και η Βρετανία αναγκάζονται πλέον να παραδεχθούν πως έχουν ανάγκη μεγαλύτερης διαφάνειας στη λειτουργία των αγορών". Ενώ ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, σημείωσε: "Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτή την καταστροφή; Εκείνοι που είναι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους".

Οποία υποκρισία και κοροϊδία! Οι ταγοί του Μάαστριχτ και της στρατηγικής της Λισαβόνας, οι πρωτεργάτες του ευρωσυντάγματος, που επιχείρησε να συνταγματοποιήσει το νεοφιλελευθερισμό, έρχονται τώρα να "στηλιτεύσουν" τα αποτελέσματα της πολιτικής που προωθούν οι ίδιοι εις βάρος των λαών της Ευρώπης.