ΦΑΚΕΛΟΣ: Ευρωσυνθήκη, δημοψήφισμα τώρα

Να ακουστεί δυνατά το ΟΧΙ των λαών

Οι κομμουνιστές και η Αριστερά μετά το Μπιγκ Μπανγκ

Ψήφισμα της πανιταλικής συνέλευσης του συνδικαλισμού βάσης. Να προχωρήσουμε ενωτικά, σε σταθερή αντιπαράθεση, με ενωτικούς αγώνες σε όλα τα επίπεδα.

Δανειστήκαμε τον τίτλο της εφημερίδας του Δικτύου των Κομμουνιστών (Contropiano) γιατί δείχνει το μέγεθος του σοκ που έχει υποστεί η Αριστερά με τις επιλογές της κεντροαριστεράς και του κυβερνητισμού. Στο φύλλο αυτό δημοσιεύουμε ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο, την απόφαση μιας πανιταλικής διάσκεψης των ομοσπονδιών συνδικαλιστών βάσης, που έγινε στο Μιλάνο.

Το κείμενο αυτό θέτει ένα σαφές διεκδικητικό πλαίσιο και υπερασπίζεται την ανεξαρτησία και την αυτονομία του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος από την αστική επιρροή και κατεύθυνση. Η κεντροαριστερά καταποντίστηκε και τα υπολείμματά της θέλουν να συμπαρασύρουν στον πάτο όλες τις δυνάμεις. Η γη όμως κινείται και ο αγώνας συνεχίζεται. Σε επόμενο τεύχος θα αναφερθούμε στις πολιτικές διεργασίες που γίνονται στην Αριστερά της Ιταλίας.

Η Πανιταλική Συνέλευση του Συνδικαλισμού Βάσης, που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία των CUB (Επιτροπές Βάσης), της Συνομοσπονδίας Επιτροπών Βάσης Cobas και του Εργατικού Συνδικάτου όλων των κατηγοριών SDL (σ.μ. 1), που έγινε στο Μιλάνο στις 17 Μαΐου 2008 με συμμετοχή πάνω από 2.000 εκπροσώπων από όλη την Ιταλία και απ’ όλα τα επαγγέλματα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ύστερα από διεξοδική συζήτηση, εμπλούτισε το περιεχόμενο και τις θέσεις του αρχικού κειμένου, με το οποίο ξεκίνησαν οι εργασίες, καθώς και τους παραπέρα στόχους του αγώνα.

Οι πάνω από 30 ομιλητές υπογράμμισαν την άγρια ταξική επίθεση που έχει εξαπολυθεί ενάντια στους εργαζομένους και στα λαϊκά στρώματα από τα αφεντικά και τα χρηματοοικονομικά λόμπι, με τη μορφή χαμηλών μισθών, γενικευμένης προσωρινής εργασίας, επιδείνωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων, εκμετάλλευσης των μεταναστών, των γυναικών και του περιβάλλοντος, σαν δομικά χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων πολιτικών υπέρ της αγοράς, που εφαρμόζουν τόσο η κεντροδεξιά όσο και η κεντροαριστερά, με πλήρη ταύτιση των κυβερνήσεων Πρόντι και Μπερλουσκόνι, στο όνομα δήθεν της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η προσπάθεια των συνδικάτων Cgil – Cisl – Uil (σ.μ. 2) να περιορίσουν δραστικά τις δημοκρατικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς και τις δυνατότητες υπεράσπισης των συνθηκών ζωής των εργαζομένων, επικυρώνοντας με τις προτάσεις τους την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, που είχαμε πετύχει τα τελευταία χρόνια.

Η συνέλευση θεωρεί απαραίτητη τη συνέχιση της ενωτικής μας πορείας, και λαμβάνοντας υπόψη την έντονη αναγκαιότητα για ενότητα, που διαφάνηκε απ’ όλες τις τοποθετήσεις, θα προχωρήσει στη συγκρότηση μόνιμων ενωτικών οργανωτικών μορφών αντιπαράθεσης, δράσης και κοινών αγώνων, σε εθνικό, γεωγραφικό και εργασιακό επίπεδο.

Η συνέλευση εγκρίνει τις θέσεις του αρχικού κειμένου με τα παρακάτω βασικά αιτήματα:

• Σημαντικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, τουλάχιστον 3.000 ευρώ ετησίως. Εφαρμογή αυτόματης προσαρμογής των μισθών αναλογικά με τις αυξήσεις του τιμάριθμου. Κατάργηση του φόρου ΙΒΑ (ΦΠΑ) για τα είδη πρώτης ανάγκης. Υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των συντάξεων. Κάτω τα χέρια από το TFR (σ.μ. 3). Κατάργηση της ρήτρας για τη "σιωπηρή συναίνεση" (clausola del silenzio assenso – σ.μ. 4) και δυνατότητα εξόδου των ασφαλισμένων από το επικουρικό ταμείο (fondo pensione – σ.μ. 5).
• Κατάργηση των Νόμων Τρέου και Ν. 30 (σ.μ. 6).
• Αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, που όχι μόνο στερεί δικαιώματα και αξιοπρέπεια από τους ανθρώπους, αλλά φορτώνει στις πλάτες των οικονομικών μεταναστών την ευθύνη για βασικά κοινωνικά προβλήματα.
• Μόνιμες αποδοχές. Αγώνας ενάντια στην προσωρινή-ανασφάλιστη εργασία και στα ελλιπή κοινωνικά δικαιώματα, με μορφές απολαβών που να εξασφαλίζουν το δικαίωμα στην κατοικία, στις σπουδές, στην επαγγελματική κατάρτιση και τη δυνατότητα ελεύθερης μετακίνησης.
• Επαναφορά της ισχύος της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης σαν εργαλείου αναδιανομής του εισοδήματος. Όχι στην κατάργηση της φορολογίας των υπερωριών, που πρότεινε η κυβέρνηση.
• Ασφάλεια στους χώρους δουλειάς και ποινικές κυρώσεις σε όσους προκαλούν σοβαρά ή θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
• Να ξαναδοθεί στους εργαζομένους η δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Όχι στην απαίτηση των αφεντικών να επιλέγουν με ποιες οργανώσεις θα συνδιαλέγονται και ίσα δικαιώματα για όλες τις οργανώσεις των εργαζομένων.
• Υπεράσπιση και ενίσχυση των κρατικών υπηρεσιών, των δημόσιων αγαθών, του δικαιώματος σε ένα έγκυρο και αποτελεσματικό σύστημα υγείας, του δικαιώματος στη στέγαση και τη μόρφωση.
• Όχι στο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Υπεράσπιση και επανάκτηση των χώρων αγώνα, που πρέπει να διευρυνθούν πέρα από τους σημερινούς περιορισμούς.

Για να υποστηρίξει αυτά τα αιτήματα που ο συνδικαλισμός βάσης έχει θέσει στο επίκεντρο των αγώνων και των κινητοποιήσεών του και τα διατυπώνει πιο αποφασιστικά σήμερα, η Συνέλευση θα ξεκινήσει μια καμπάνια σε όλες τις περιοχές και στους εργασιακούς χώρους, με εξαγγελία απεργιών, διαδηλώσεων, δράσεων, προωθώντας από σήμερα την ιδέα μιας πρώτης μέρας πανιταλικής κινητοποίησης για τον προσεχή Ιούνη. Η Συνέλευση αποφασίζει, επίσης, να προκηρύξει το φθινόπωρο μια Πανιταλική Γενική Απεργία με τα παραπάνω αιτήματα, για να αντιδράσει στην οικονομική και κοινωνική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι κυβερνήσεις.

Μιλάνο, Σάββατο 17 Μάη 2008

CUB (Επιτροπές Βάσης)
Cobas (Συνομοσπονδία Επιτροπών Βάσης)
SDL (Συνδικάτο Εργαζομένων όλων των κατηγοριών)

Σημειώσεις

1. SDL: Συνδικάτο Εργαζομένων όλων των κατηγοριών. Ιδρύθηκε το 2007 για να χτυπήσει την πολυδιάσπαση και να συνενώσει σε ενιαίο φορέα τον κόσμο της εργασίας και των ανέργων, απασχολούμενους ανέργους, Ιταλούς και μετανάστες, εργαζομένους όλων των κατηγοριών και όλων των γεωγραφικών διαμερισμάτων.

2. CGIL – CISL – UIL: Τα τρία μαζικότερα ιταλικά εργατικά συνδικάτα.

3. TFR: Διακανονισμός για τη διάθεση του εφάπαξ με την εθελουσία ή αναγκαστική έξοδο από την εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν έντονα στη δυνατότητα χρησιμοποίησής του για την επαναχρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Υπάρχει και "Επιτροπή ενάντια στην καταλήστευση του TFR" (Comitato contro lo scippo del TFR).

4. "SILENZIO ASSENSO": Νομικός όρος που ακριβώς σημαίνει "σιωπηρή συναίνεση" και αφορά στη σιωπηρή αποδοχή του τρόπου διάθεσης του TFR.

5. FONDO PENSIONE: Επικουρικό Ταμείο Σύνταξης

6. Νόμος Τρέου (1997) και Νόμος 30 (ή Μπιάτζι, 2003): Αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν από την κεντροαριστερή κυβέρνηση Πρόντι το 1997 και την κεντροδεξιά κυβέρνηση Μπερλουσκόνι το 2003, και αφορούν στη θεσμοθέτηση των ελαστικοποιημένων και ανασφάλιστων μορφών εργασίας.