ΦΑΚΕΛΟΣ: Αγώνες μέσα στην κρίση

Να επιβάλουμε ένα σχέδιο αντι-κρίσης, του Ρικάρντο Φιέρο

Σε αντίθεση με αυτό που κάνει η κυβέρνηση Κίρχνερ, δεν πρέπει να ξοδευτεί ούτε ένα δολάριο για την πληρωμή ενός εξωτερικού χρέους που δεν είναι τίποτε άλλο από βρωμερή απάτη και τοκογλυφία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να βγει ούτε ένα δολάριο από τη χώρα. Πρέπει να υποχρεώσουμε την εργοδοσία, τους μεγαλογαιοκτήμονες και τα επιχειρηματικά καρτέλ να επανεπενδύσουν στην παραγωγή τα αμύθητα κέρδη που απέσπασαν, και να πληρώσουν φόρους που να αντιστοιχούν πραγματικά στο μέγεθος των κερδών και των περιουσιών τους. Γι’ αυτό πρέπει να ληφθούν όλα τα αναγκαία φορολογικά, οικονομικά και τελωνειακά μέτρα.

Σε αντίθεση με αυτό που κάνει η κυβέρνηση Κίρχνερ, πρέπει να καταργηθεί ο ΦΠΑ για τα βασικά προϊόντα του καλαθιού της νοικοκυράς, και να παγώσουν οι τιμές τους.

Σε αντίθεση με αυτό που υποστηρίζουν οι Κίρχνερ και Μογιάνο, πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και να δοθεί διπλό δώρο Χριστουγέννων: άλλωστε αυτά τα χρήματα θα αναζωογονήσουν την εσωτερική αγορά και την παραγωγή.

Πρέπει να επιβάλουμε την απαγόρευση απολύσεων. Εργοστάσιο που η εργοδοσία το κλείνει να περιέρχεται αυτόματα στα χέρια των εργατών που συνεχίζουν την παραγωγή και το κράτος να εγγυάται το κεφάλαιο εργασίας.

Πρέπει να διπλασιαστούν οι προϋπολογισμοί για την υγεία και την παιδεία, να αυξηθούν οι μισθοί των υγειονομικών και των εκπαιδευτικών, και να μπει φρένο στις ασθένειες που εξαπλώνονται λόγω της κρίσης, καθώς και στο κύμα εγκατάλειψης των σπουδών.

Πρέπει να δοθούν εγγυήσεις για κατώτατες τιμές στα προϊόντα που παράγουν οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, χωρίς παρακρατήσεις, και να επιβάλλεται φορολογία στις μεγάλες επιχειρήσεις του αγροβιομηχανικού τομέα, προοδευτικά σε σχέση με το μέγεθός τους.

Πρέπει να αυξηθεί η συμμετοχή των επαρχιών και να τους επιστραφεί ο έλεγχος των συντάξεων, που χάθηκε λόγω των ιδιωτικοποιήσεων των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Η κυβέρνηση να επενδύσει δισεκατομμύρια πέσος στην παραγωγή: να εφαρμοστεί σχέδιο για την οικοδόμηση ενός εκατομμυρίου εργατικών κατοικιών, και σχέδιο για τη δημιουργία και λειτουργία ενός εκατομμυρίου αγροκτημάτων και αγροτικών κοινοτήτων, μέσω της εθνικοποίησης της γης που χαρίστηκε στις ξένες πολυεθνικές και επιχειρηματίες, και της απόδοσής της στους φτωχούς χωρικούς, τους ιθαγενείς λαούς και την αγροτική νεολαία.

Το παράδειγμα της General Motors

Ζούμε ένα κύμα αγώνων ενάντια στις απολύσεις. Αγώνων που παραδειγματίζονται από την πάλη των εργατών στις μηχανοκατασκευές. Στην πρώτη γραμμή οι εργάτες στη General Motors, ενωμένοι στις συνελεύσεις τους, που ήδη εδώ και δύο μέρες παραμένουν όλοι μέσα στα εργοστάσια και είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε πλήρη κατάληψη. Φουσκώνει έτσι το κύμα που φρενάρει την "ισχύ" των αφεντικών, υποχρεώνοντας και την κυβέρνηση να πάρει θέση. Εξάλλου από την προηγούμενη Δευτέρα σε κινητοποίηση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στις αντιπροσωπείες και στα κέντρα αποθήκευσης και μεταφοράς.

Προστίθενται οι αγώνες των δημοσίων υπαλλήλων, των υγειονομικών και των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα το Μαχητικό Ταξικό Ρεύμα (CCC), με τους άνεργους και τους συνταξιούχους επικεφαλής του ενωτικού μετώπου, προωθεί το πλάνο των αγώνων για την κοινωνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και ήδη βγαίνει στους δρόμους αντιπαλεύοντας τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Κίρχνερ και απαιτώντας την επανεθνικοποίηση των ταμείων συντάξεων, ώστε να υπάρχει εγγύηση ότι οι εισφορές των εργαζομένων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τις συντάξεις (εδώ να σημειώσουμε ότι το "Κόμμα Εργατών", πιστό στην πολιτική διευκόλυνσης της κυβέρνησης Κίρχνερ, βλέπει στο κυβερνητικό σχέδιο για τα ταμεία ένα "αντικαπιταλιστικό" περιεχόμενο).

Οι φλόγες της αγροτικής εξέγερσης είναι πάντα ζωηρές, ενώ και η μαζική σπουδαστική πάλη, μαζί με τους αγώνες των εκπαιδευτικών για αυξήσεις, πρέπει να σταματήσει το κύμα εγκατάλειψης της εκπαίδευσης που προκαλείται από την κρίση.

Πολυτομεακές οργανώσεις, ημέρες πάλης και απεργίες

Θα ήταν λάθος να παρασυρθούμε από το παιχνίδι της κυβέρνησης Κίρχνερ και να μπούμε σε λογικές εκλογικής αναμέτρησης. Ακόμη μένει ένας χρόνος για τις εκλογές, και στη διάρκειά του η χώρα μπορεί να καταρρεύσει σε ό,τι αφορά τα λαϊκά ζητήματα εάν δεν βάλουμε φρένο στην κυβερνητική πολιτική.

Σε κάθε τόπο κατοικίας, σε κάθε ζώνη και περιοχή, γύρω από κάθε εργοστάσιο που βρίσκεται σε κινητοποίηση, πρέπει να ενώσουμε μέσα από τις πολυτομεακές οργανώσεις και άλλες μορφές συντονισμού τα αιτήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, των ηλικιωμένων, των γυναικών, της νεολαίας, των σπουδαστών, των φτωχών και μεσαίων αγροτών, των μικροεμπόρων κ.λπ.

Είναι δυνατό να πετύχουμε ενωτικές συμφωνίες ώστε να συναντηθούμε στο πεδίο των αγώνων με τα πλατιά στρώματα των περονιστών, των σοσιαλιστών, των ριζοσπαστών, των καθολικών και άλλων χριστιανών, μαζί με όλες τις λαϊκές, πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις. Κι ακόμη, όπως ήδη συνέβη στην αγροτική εξέγερση, να καταφέρνουμε χτυπήματα σε συγκεκριμένα σημεία από κοινού με πολλές δυνάμεις, εκμεταλλευόμενοι την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στους "από πάνω".

Υπάρχουν οι συνθήκες για την οργάνωση τοπικών ή περιφερειακών ημερών πάλης προτάσσοντας και προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα ενάντια στην κρίση, ισχυροποιώντας έτσι την ενότητα των πολυτομεακών οργανώσεων. Και σταδιακά συγκεντρώνονται οι αναγκαίοι όροι για την εξαπόλυση μιας ενεργητικής πανεθνικής απεργίας, μιας παλλαϊκής εργατικής, σπουδαστικής, αγροτικής κινητοποίησης, με μπλόκα στους αυτοκινητόδρομους σε όλη τη χώρα και την επιτόπου διεξαγωγή λαϊκών συνελεύσεων, που θα τσακίσουν αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης Κίρχνερ και θα κάνουν έτσι ώστε την κρίση να την πληρώσουν οι Cargill, Bunge, Repsol, Pan American, General Motors, Ford, Toyota, Peugeot, Renault, Fiat, Telefonica, Telecom, Ledesma, Benetton, Techint, Elztain, Soros, Urquia, Grobo κ.λπ.

Ρικάρντο Φιέρο,
αρχισυντάκτης της εφημερίδας Hoy
του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCR) Αργεντινής.
Αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην Hoy.
Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε
από το πρακτορείο ειδήσεων Agencia Nova
και άλλα ΜΜΕ της Λατινικής Αμερικής.

Ποιος θα πληρώσει την κρίση;

Δέκα μέτρα ώστε την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που θησαυρίζουν σε βάρος των εργαζόμενων, του λαού και του εθνικού πλούτου:

1. Όχι στην πληρωμή του παράνομου και τοκογλυφικού εξωτερικού χρέους. Εγγύηση της αξίας του εθνικού νομίσματος με αυστηρό έλεγχο του συναλλάγματος, εθνικοποίηση του εξωτερικού εμπορίου και των ξένων τραπεζών.
2. Καθορισμός ανώτατων τιμών και κατάργηση του ΦΠΑ για τα προϊόντα του καλαθιού της νοικοκυράς. Εργατικός και λαϊκός έλεγχος στην παραγωγή, τον εφοδιασμό και τις τιμές.
3. Μείωση και διαφοροποίηση των φόρων στην αγροτική παραγωγή. Απαλλοτρίωση των μεγάλων τσιφλικιών και επιστροφή της γης στους ιθαγενείς, τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες και την αγροτική νεολαία. Για τη δημιουργία ενός εκατομμυρίου αγροκτημάτων.
4. Φορολογική μεταρρύθμιση ώστε να πληρώνουν περισσότερα αυτοί που κερδίζουν ή έχουν περισσότερα. Άμεση αύξηση της ομοσπονδιακής συμμετοχής στους προϋπολογισμούς των επαρχιών και των δήμων.
5. Ελάχιστος μισθός σύμφωνα με την τιμή του καλαθιού της νοικοκυράς – σήμερα 3.600 πέσος. Απαγόρευση όλων των απολύσεων. Επαναλειτουργία των εργοστασίων που κλείνουν από τους εργάτες τους, με επιδότηση της παραγωγής τους.
6. Ελάχιστο ποσό σύνταξης το 75% έως 82% του μισθού. Έλεγχος των ταμείων από τις οργανώσεις των συνταξιούχων.
7. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους σύμφωνα με τις βασικές ανάγκες. Εθνικό σχέδιο για την κατασκευή ενός εκατομμυρίου εργατικών κατοικιών.
8. Διπλασιασμός του προϋπολογισμού για την υγεία και την παιδεία, και τριπλασιασμός του προϋπολογισμού για τα πανεπιστήμια. Αύξηση του προϋπολογισμού για τις κοινωνικές ενισχύσεις, με το επίκεντρο της προσοχής στις λαϊκές φτωχογειτονιές, στην προώθηση του αθλητισμού, στη σχολική και εργασιακή ένταξη.
9. Επανεμφάνιση εν ζωή του "εξαφανισμένου" αγωνιστή Χούλιο Λόπεζ (*). Απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Άμεση παύση κάθε δίωξης εναντίον όλων των υπόδικων αγωνιστών. Ακύρωση της αμνήστευσης των γενοκτόνων πραξικοπηματιών και τιμωρία όλων των υπεύθυνων για εγκλήματα εναντίον του λαού. Ακύρωση του αντιτρομοκρατικού νόμου και του νόμου για την "άμυνα της δημοκρατίας" που επιβλήθηκε από τη δικτατορία το 1983.
10. Επανακρατικοποίηση της YPF* και των άλλων ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο και ταυτόχρονη τιμωρία αυτών που τις ξεπούλησαν και τις λεηλάτησαν. Καταγγελία της στρατιωτικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Αναγνώριση των βετεράνων του πολέμου των Μαλβίνων, καταγγελία των αποικιακού τύπου συμφωνιών με τη Βρετανία. Διασφάλιση και άσκηση της εθνικής κυριαρχίας στο νότιο Ατλαντικό και την Ανταρκτική.

*Η YPF είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στην Αργεντινή. Κυριαρχεί στην παραγωγή, επεξεργασία, μεταφορά και εμπορία πετρελαίου, αερίου, άνθρακα και παράγωγων προϊόντων. Ήταν δημόσια, αλλά σήμερα ανήκει στην πολυεθνική Repsol.