Ευρωσυνθήκη: Το γιοφύρι της… Πράγας, του Δημήτρη Υφαντή

Το “Ναι” που εκμαιεύθηκε με το ζόρι από τους Ιρλανδούς πριν από μια εβδομάδα, στο νέο δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας (που επιβλήθηκε ένα μόλις χρόνο μετά το περσινό “Όχι”), θα μείνει στην ιστορία της δημοκρατίας τύπου Βρυξελλών ως υπόδειγμα εκβιαστικής απόσπασης της “ορθής” απάντησης. Ψέματα, εξαγορά ψήφων, καταστροφολογικές απειλές κι ένα συμπαγές μέτωπο Κομισιόν-πολιτικών κομμάτων-ΜΜΕ-επιχειρηματικού κόσμου κατάφεραν να επικρατήσουν πάνω σε μια καμπάνια για το “Όχι”, που στηριζόταν μονάχα στην ιρλανδική Αριστερά και την κινητοποίηση των μελών των ενωτικών επιτροπών βάσης. Όμως οι περιπέτειες του ευρωσυντάγματος, που μεταμφιέστηκε σε “Συνθήκη της Λισαβόνας” μετά το γαλλικό και ολλανδικό “Όχι”, συνεχίζονται. Πέρα από την Πολωνία, που ακόμη τηρεί στάση αναμονής, το μεγάλο αγκάθι είναι τσέχικης προέλευσης. Ο “ευρωσκεπτικιστής” Τσέχος πρόεδρος Βάτσλαβ Κλάους συγκεντρώνει σήμερα την οργή των Βρυξελλών, αφού αρνείται να υπογράψει τη συνθήκη. Συγκεκριμένα, δηλώνει ότι θα αναμένει την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας του, στο οποίο έχουν προσφύγει βουλευτές που υποστηρίζουν ότι τυχόν επικύρωση της ευρωσυνθήκης πλήττει ευθέως την εθνική κυριαρχία. Αυτό που κάνει έξαλλους τους ευρωπαϊστές δεν είναι τόσο η πρόσθετη καθυστέρηση όσο ο ορατός κίνδυνος να φτάσουμε στις βρετανικές εκλογές, την άνοιξη του 2010, χωρίς να έχει λήξει το θέμα. Διότι, αν συμβεί το… απευκταίο, μάλλον θα πάει άπατο το μεγαλοφυές σχέδιο της διά της βίας, ουσιαστικά, έγκρισης του αντιδημοκρατικού και αντικοινωνικού εκτρώματος της Λισαβόνας. Ο λόγος είναι απλός: ο Κάμερον, επικεφαλής των Βρετανών συντηρητικών, που μάλλον θα διαδεχθεί τον “εργατικό” Μπράουν στην πρωθυπουργία, έχει δεσμευθεί ότι θα κάνει δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αν δεν έχει ολοκληρωθεί η έγκρισή της. Και οι Βρυξέλλες γνωρίζουν καλά ότι, σε αυτή την περίπτωση… πάμε γι’ άλλα! Το πιθανότατο βρετανικό “Όχι” θα βάλει ταφόπλακα στα μακιαβελικά σχέδια των εμπνευστών της ευρωσυνθήκης. Εξ ου και η λύσσα που έχει καταλάβει την Κομισιόν και τη συντροφιά της. Ο Κλάους, π.χ., κάποτε αποκαλούνταν “λαμπρό μυαλό που διώχθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς”, αλλά τώρα κατηγορείται ότι “τα έκανε πλακάκια με τους κομμουνιστές” και βγαίνουν στη φόρα έως και οι… εξωσυζυγικές του περιπέτειες. Η δε Τσεχία απειλείται ευθέως και δημοκρατικότατα από τον… Κον-Μπεντίτ ότι δεν θα έχει επίτροπο στην επόμενη Κομισιόν! Το περίεργο, βέβαια, δεν είναι αυτό – είναι άλλωστε προσφιλής και πάγια τακτική των Βρυξελλών ο μαφιόζικου τύπου εκβιασμός. Προκαλεί έκπληξη όμως να διαβάζει κανείς σε ανταπόκριση αριστερής εφημερίδας ότι “η πρακτική του Κλάους ελέγχεται για τη δημοκρατικότητά της, καθώς τα δύο κοινοβουλευτικά σώματα της χώρας έχουν επικυρώσει τη συνθήκη – συνεπάγεται, επομένως, πως ο λαός της Τσεχίας έχει δημοκρατικά εκφραστεί, και τα στενά νομικά τερτίπια του προέδρου Κλάους στοχεύουν στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης” (Αυγή, 1/10). Δηλαδή, από τη μια είμαστε εναντίον της ευρωσυνθήκης και ζητάμε δημοψηφίσματα παντού, και από την άλλη χρεώνουμε στον Κλάους “αλλοίωση της λαϊκής βούλησης” και στενοχωριόμαστε που μπορεί και να πάει άπατη η Λισαβόνα;

Δημήτρης Υφαντής