Ευάγγελος Κρητικός: Αναγκαίο ένα κίνημα που θα φρενάρει το τραπεζικό – παρασιτικό καρτέλ

Συνέντευξη με τον Ευάγγελο Κρητικό, πρόεδρο της Εθνικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών Δανειοληπτών

Για ασύδοτο τραπεζικό καρτέλ το οποίο με την παρασιτική του λειτουργία έχει τεράστιες ευθύνες για την ασφυκτική κατάσταση που βιώνουν χιλιάδες νοικοκυριά και, επίσης, ευθύνεται για τη συνολική οικονομική κατάσταση της χώρας κάνει λόγο μιλώντας στην "Αριστερά!" ο πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών-Δανειοληπτών, Ευάγγελος Κρητικός.

Ο Ευάγγελος Κρητικός τονίζει ότι ο δικομματισμός απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια ποιους υπηρετεί και επισημαίνει ότι το ζήτημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών δεν έχει αξιολογηθεί και προταχθεί και από το σύνολο της αριστεράς. Τέλος, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι, εκτός από τις όποιες… θεσμικές παρεμβάσεις, είναι αναγκαία μια κινηματική διαδικασία που θα βάλει φραγμό στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται και η οποία οδηγεί από την κοινωνία των 2/3, για την οποία μιλούσαμε πριν από μερικά χρόνια, στην κοινωνία των 4/5.

Οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις αυξάνονται "θεαματικά" στη χώρα μας. Ποια είναι συνοπτικά, βάσει της εμπειρίας και των στοιχείων σας, η εκτίμησή σας για τα επόμενα χρόνια;

Την τελευταία κυρίως τριετία, οι αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών αυξάνονται, με ποσοστά που πλέον αγγίζουν διψήφια νούμερα. Το φαινόμενο των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων έχει πάρει τις διαστάσεις πλημμυρίδας στα κατά τόπους ειρηνοδικεία της χώρας, όπου εκδικάζονται αιτήσεις για ποσά που φτάνουν μέχρι τις 12.000 ευρώ, δείγμα οικονομικής ασφυξίας του μέσου ελληνικού νοικοκυριού. Διότι πρέπει να τονίζουμε ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών αφορούν κατά μέσο όρο ποσά που κυμαίνονται από 2.000 έως 5.000 ευρώ.

Το 2008 θα είναι κομβικό σημείο για την εξέλιξη του όλου φαινομένου, εφόσον επαληθευτούν οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις που γίνονται ως προς τον τελικό αριθμό των αιτήσεων κατασχέσεων και πλειστηριασμών που θα σημειωθούν φέτος, με μία οροφή της τάξεως των 150.000 – αυτό σημαίνει δυστυχώς, ότι η εξέλιξη του φαινομένου θα μεγιστοποιηθεί τη διετία 2011 -2012, χρονική περίοδο κατά την οποία εκτιμάται ότι οι αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών θα έχουν σα νούμερο βάσης τις 200.000 και σαν οροφή τις 250.000.

Πόσο ευθύνεται η ασυδοσία των τραπεζών για το γεγονός ότι όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας σπρώχνονται στο περιθώριο και τη φτωχοποίηση;

Το τραπεζικό καρτέλ φέρει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Τα υπερκέρδη που κατά καιρούς ανακοινώνουν οι τράπεζες, τα οποία ξεκινούν από 50%, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου έχουν ανακοινωθεί και υπερκέρδη της τάξεως του 507%, δεν προέρχονται από παραγωγικές διαδικασίες, αλλά από παρασιτικές.

Αν δει κανείς κατά καιρούς τους ισολογισμούς των τραπεζών, θα παρατηρήσει ότι το μεγαλύτερο μέρος της κερδοφορίας τους προέρχεται από τόκους και από προμήθειες – λειτουργούν, δηλαδή, εις βάρος της παραγωγικής διαδικασίας της χώρας, διότι δεν υποστηρίζουν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, επομένως και εις βάρος της εθνικής οικονομίας, της κοινωνίας και της συνεκτικότητας του κοινωνικού ιστού. Εάν λοιπόν πριν από μερικά χρόνια μιλούσαμε για κοινωνία των 2/3, στο αμέσως προσεχές διάστημα θα μιλάμε για κοινωνία των 4/5.

Συμφωνείτε ότι το ζήτημα είναι κατεξοχήν πολιτικό, αφού οι κυβερνήσεις (της ΝΔ σήμερα και του ΠΑΣΟΚ πριν), ουσιαστικά αφήνουν τις τράπεζες να λειτουργούν ασύδοτα και να κερδοσκοπούν προκλητικά σε βάρος του κόσμου;

Το πρόβλημα είναι κατεξοχήν πολιτικό. Για να ανατραπεί η παραπάνω κατάσταση χρειάζεται μία στιβαρή πολιτική ηγεσία, αποφασισμένη να εφαρμόσει ριζοσπαστική πολιτική και μέτρα και έτοιμη να συγκρουστεί με το τραπεζικό καρτέλ, αλλά και τα πάσης φύσεως καρτέλ, πράγμα το οποίο, όπως τουλάχιστον μας δείχνει η εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας, τα δύο κόμματα εξουσίας δεν είναι ικανά να το πράξουν – και γιατί δεν έχουν την τόλμη της επιβολής μιας ριζοσπαστικής πολιτικής, αλλά και γιατί δεν διαθέτουν πλέον επαρκές και ικανό στελεχικό δυναμικό.

Το αγωνιώδες ερώτημα που προκύπτει βασανιστικά είναι: Το πολιτικό σύστημα της χώρας, υπό την παρούσα μορφή και δομή του, έχει τη δυνατότητα να συγκρουστεί με το τραπεζικό καρτέλ και να επιβάλει τις έννοιες της ευνομίας, της ισοπολιτείας και του κράτους δικαίου ή έχει εξαντλήσει τα όρια και έχει κλείσει τον κύκλο του;

Το ζήτημα αυτό, πάντως, δε φαίνεται να έχει αξιολογηθεί σε όλο του το μέγεθος και τη σπουδαιότητα, ακόμα και από την αριστερά. Δεν πρέπει να γίνει ζήτημα πρώτης προτεραιότητας και άμεσο καθήκον, αφού ακριβώς αφορά την καρδιά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής;

Δυστυχώς η αριστερά στην Ελλάδα του σήμερα, σε όλες τις αποχρώσεις, τις τάσεις και τις εκφάνσεις της, δεν έχει αξιολογήσει το παραπάνω ζήτημα όπως θα έπρεπε, και δεν έχει κατανοήσει τη σπουδαιότητά του. Αυτό είναι ένα γεγονός που δημιουργεί θλίψη, διότι η τραπεζική ασυδοσία και αυθαιρεσία θίγει και πλήττει, κυρίως, τους μικροεπιχειρηματίες, τους μικροεπαγγελματίες, τους μισθωτούς, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τα νέα ζευγάρια που θέλουν να αρχίσουν τη ζωή τους, τους αγρότες και πολλές άλλες ευπαθείς κοινωνικά και οικονομικά ομάδες. Επομένως στο σύνολό της η αριστερά, πρέπει να το προτάξει ως θέμα άμεσης προτεραιότητας στην έκφραση και στην άσκηση της πολιτικής της. Διαφορετικά, αυτό θα σημαίνει ότι στο σύνολό τους οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων, θα είναι αποκομμένες από την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα και εκτός τόπου και χρόνου.

Τελικά, πώς μπορεί να μπει φρένο στην εξοντωτική αυτή κατάσταση που βιώνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι; Αρκούν οι όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις ή πρέπει να δημιουργηθεί και μια κινηματική διαδικασία που θα στρέφεται ευθέως εναντίον των τραπεζών και των πρακτικών τους;

Ασφαλώς και από μόνες τους οι όποιες νομοθετικές ρυθμίσεις δεν αρκούν. Η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί έως σήμερα μας αποδεικνύει ότι και αυτές οι ελλιπείς και τραγικά ανεπαρκείς νομοθετικές ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν μέσω της Βουλής δεν θα υπήρχαν, εάν δεν είχε προηγηθεί ένας μεγάλος και έντονος κοινωνικός και συνδικαλιστικός αγώνας των ομάδων πολιτών, καταναλωτών, δανειοληπτών.

Επομένως, πρέπει να γίνει άμεσα αντιληπτό από όλους μας, ότι θα οφείλουμε να μάθουμε, αν είμαστε ενεργοί πολίτες, να διεκδικούμε το δίκιο μας και να καταγγέλλουμε τα κακώς κείμενα.

Ο 21ος αιώνας ανήκει στις ομάδες ενεργών πολιτών, διότι λόγω της παγκοσμιοποίησης, στην ουσία έχουν καταργηθεί τα εθνικά σύνορα, υπάρχει ασυδοσία και ελευθερία στη μεταφορά κεφαλαίων, ασυδοσία και εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, και οι παραδοσιακές εξουσίες που ασκούσαν τα μέχρι πρότινος εθνικά κράτη, έχουν μεταφερθεί και μεταβιβαστεί σε υπερεθνικά κέντρα εξουσίας και οργανισμούς, καταργώντας και ακυρώνοντας έτσι στην πράξη και στην ουσία το κράτος δικαίου που όλοι ξέραμε.