ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΗΦΕΙΑ ΚΑΙ ΑΜΗΧΑΝΙΑ

Εξωκοινοβουλευτική αριστερά: Μάλλον κατήφεια και αμηχανία

Παρά το ότι τα 4 σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς συγκέντρωσαν συνολικά πάνω από 50.000 ψήφους, δεν μπόρεσαν να κερδίσουν κάτι σημαντικό, ούτε να προβάλουν σαν μια πειστική πρόταση και ένας πόλος συσπείρωσης. Ιδιαίτερα όσοι παρουσιάστηκαν σαν ενωτικές πλατφόρμες (ΜΕΡΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ) είδαν χαμηλότατα αποτελέσματα, ενώ τα δύο μ-λ, έχοντας μια δοκιμασμένη ταμπέλα (προπάντων σαφήνεια στον τίτλο) είδαν σημαντική αύξηση με βάση τα μεγέθη τους. Έτσι, όσοι είχαν μια μεγαλύτερη εμπλοκή –με το κίνημα της νεολαίας, για παράδειγμα– τσακώθηκαν μεταξύ τους, βλέποντας τη στιγμή σαν την καταλληλότερη για τη μικροεπιβεβαίωσή τους. Oι μεν κάνοντας διάφορα οπορτουνιστικά ανδραγαθήματα (συγκόλληση ΣEK με APAN, APAΣ, OKΔE-Σπάρτακος) για να σπάσουν την «ηγεμονία» του NAP, το δε MEPA-NAP θέλοντας να κρατήσει σφιχτά τα ηνία. Και οι δύο πτέρυγες που θέλησαν να εμφανίσουν κάπως ενωτικά τα εγχειρήματά τους, αναλώθηκαν μέσα σε διαδικασίες και «αντικαπιταλιστικές» συνελεύσεις και περισώθηκαν λόγω της γενικής στροφής προς τα αριστερά. Περισσότερο ωφελημένα από τη στροφή αυτή ήσαν τα δύο μ-λ, που δεν έχουν προβλήματα και ταλαιπωρίες από συμμαχίες και συνεργασίες. Όλα ήταν ξεκάθαρα από την αρχή, όλα έτοιμα, και αφού έκατσε ψήφος διαμαρτυρίας και προς τα αριστερά, κάτι τσίμπησαν και τώρα το παίζουν σεμνότυφοι, ενώ μεταξύ τους πλέουν σε… πελάγη ευτυχίας. Χωρίς να συνειδητοποιούν ότι δεν έκαναν τίποτα παραπάνω (ίσως πολύ λιγότερα από την υπόλοιπη Αριστερά που τόσο καθυβρίζουν), χωρίς να συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν τίποτα απολύτως να ψελλίσουν επί της ουσίας και ότι δεν κατανοεί κανείς ποιες είναι π.χ. οι διαφορές μεταξύ τους. Χωρίς να συνειδητοποιούν ότι δεν δίνουν ζωή σε κανένα εγχείρημα στο οποίο να αξίζει ο κόσμος της Αριστεράς να επενδύσει, να συμμετάσχει.

Φυσικά υπάρχει σε ορισμένους κατήφεια, αλλά και αμηχανία. Πώς να ερμηνευτεί η μεγάλη αύξηση της Αριστεράς (της επίσημης) που τόσο κριτικάρουν; Eίναι αναζήτηση προς τα αριστερά του κόσμου, είναι απλώς ψήφος διαμαρτυρίας; Eκφράζει η στάση αυτή κάποια αναζήτηση; Πώς γίνεται μετά από ένα τέτοιο μεγάλο κίνημα νεολαίας να κερδίζει το μεγαλύτερο τμήμα των νέων η επίσημη Αριστερά και να αδυνατεί η εξωκοινοβουλευτική να ανοίξει μια προνομιακή σχέση μαζί τους και σε πολιτικό επίπεδο; Mην ψάχνετε για απαντήσεις σε αυτό το χώρο, που «κατόρθωσε» να παρουσιάσει 4 ψηφοδέλτια και να μοιράζεται τώρα τις πίκρες και τις χαρές του μικρόκοσμου, χωρίς συναίσθηση της πραγματικότητας…