ΕΝ ΤΑΧΕΙ ΚΑΙ ΑΡΑΔΙΑΣΤΑ

Εν Τάχει και Αραδιαστά

Βαρβάτοι και ντούροι

Τις τελευταίες μέρες, κάπως τυχαία, κάπως σχεδιασμένα, παρακολουθήσαμε μια συγχορδία σοβινισμού και ελληναράδικης βαρβατίλας. Λίγο η 28η Οκτωβρίου, λίγο το μακεδονικό, το «Τρίο Μπελ Κάντο» Ψωμιάδης, Άνθιμος, Καρατζαφέρης, έδωσε παραστάσεις στην συμπρωτεύουσα και συχνά στα κανάλια όλης της χώρας με δηλώσεις και χαρακτηρισμούς. Βγήκαν από τους υπονόμους χρυσαυγίτες, όπως ο Μιχαλολιάκος (που είχαν αναστείλει τη δράση τους) και ο «θεωρητικός» αρχιφασίστας Κ. Πλεύρης, φιλοξενούμενοι στα κανάλια, για να μας πούνε για την «έννομη τάξη» και τους «βανδάλους μαθητάς». Όποιος υποτιμά αυτές τις νεοφασιστικές εκδηλώσεις, δεν αντιλαμβάνεται ότι βρισκόμαστε στον προθάλαμο του νεοταξικού πολιτικού τοπίου. Επόμενος χώρος, ο καθαρός και ανόθευτος αντικομμουνισμός, που έρχεται κι αυτός…

Από κοντά και οι ανοιχτομάτηδες…

Ο Α. Καρκαγιάννης, από τότε που ανέλαβε διευθυντής στην «Καθημερινή», διαπρέπει σε αντιδραστικές τοποθετήσεις. Θαυμάστε μια τελευταία: «Ο Μεταξάς ήταν ο πρωτοπόρος και ο ηγέτης της αντίστασης και του αγώνα κατά της φασιστικής επίθεσης του 1940» (Καθημερινή, 31/10). Καλά κατρακυλάμε…

Ποιος είπε το «Όχι»

«Όταν ο Ιταλός πρεσβευτής παρέδωσε το τελεσίγραφο, ο Μεταξάς γνώριζε ότι ο ίδιος και το καθεστώς του θα παραμερίζονταν στην περίπτωση που συμμορφωνόταν με τα ιταλικά αιτήματα. Το “Όχι” των Ελλήνων βγήκε μέσα από τα βάθη της καρδιάς του. Το ελληνικό φιλότιμο δεν επέτρεψε την υπακοή στο τελεσίγραφο, και αυτό αντικατοπτρίστηκε στο λαό και στο δικτάτορα. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο Μεταξάς εγκατέλειψε τα φασιστικά του πιστεύω. Θεώρησε ότι οι ομοϊδεάτες του έγιναν αιρετικοί και πρόδωσαν τη γνήσια φασιστική ιδεολογία. Επειδή όμως και ο ίδιος ήταν Έλληνας, απέρριψε το τελεσίγραφο. Αυτή η στάση έκανε τον Έλληνα δικτάτορα τον άνθρωπο του “Όχι” που ποτέ δεν είπε, αλλά αντέδρασε με τρόπο που να φαίνεται ότι το είπε». Heinz Richter, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάνχαϊμ στη Γερμανία.

Ο Μεταξάς ήταν φασίστας, ένθερμος υποστηρικτής του εθνικοσοσιαλισμού, με την ιδιομορφία να είναι περισσότερο εξαρτημένος από την αγγλική τότε υπερδύναμη…

Τηλεφωνική ψήφος…

Οι αρεοπαγίτες πήραν μια αρνητική απόφαση για τους συμβασιούχους, και υπάρχει θέμα για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Οι συμβασιούχοι κάνουν προσφυγή, γιατί τρεις έδωσαν την ψήφο τους τηλεφωνικά. Όμως το σκάνδαλο δεν βρίσκεται στον τρόπο ψηφοφορίας, αλλά στην κυνική δήλωση-ομολογία του προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Κεδίκογλου ότι η τηλεφωνική ψήφος αποτελεί «πάγια πρακτική». Οι δικαστές μας ξέρουν τη «δουλειά» και έχουν προσαρμοστεί πλήρως στις συνθήκες της τεχνολογικής εποχής μας και στο άγχος που προκαλούν. Γι’ αυτό και θα πάρουν γενναίες αυξήσεις και θα βγάζουν, με όποια διαδικασία, ό,τι γουστάρει το κεφάλαιο-αφέντης.

Όχι εν ώρα υπηρεσίας

Δημοσιεύτηκε σε βελγική εφημερίδα η σύσταση που έκαναν οι επικεφαλής της βελγικής Αστυνομίας προς τους υφισταμένους τους, να μη συχνάζουν σε οίκους ανοχής και σε μπαρ πίνοντας αλκοόλ κατά την ώρα της υπηρεσίας τους. Στην ίδια εγκύκλιό του, ο αστυνομικός διευθυντής επισημαίνει ότι τα μέλη της Αστυνομίας υπό τις διαταγές του οφείλουν να τηρούν ορισμένους δεοντολογικούς κανόνες, τους οποίους λησμόνησαν. Ο ίδιος απαριθμεί τις παραλείψεις τους: «Το ότι εθεάθησαν σε καφενεία και μπαρ εν ώρα υπηρεσίας να τα πίνουν, να κάνουν σπορ, να συχνάζουν σε μπορντέλα και σε διάφορα σαλόνια μασάζ, να τρώνε σε εστιατόρια με τη στολή της υπηρεσίας τους, σκανδαλίζοντας τους συμπολίτες τους».

Μήπως κι εδώ χρειάζονται συστάσεις;

Μήπως πρέπει και οι ενταύθα εκσυγχρονισμένες υπηρεσίες να εκδώσουν εγκύκλιο ότι δεν πρέπει οι αστυνομικοί εν ώρα υπηρεσίας να κλείνουν συμβόλαια θανάτου, να προμηθεύουν όπλα ή ναρκωτικά, να σχεδιάζουν ληστείες, να βασανίζουν ή βιάζουν στα κρατητήρια, να πειράζουν γυναίκες στο δρόμο, να πωλούν προστασία σε μαγαζιά και λέσχες; Αλλά τότε –αν έβγαινε τέτοια εγκύκλιος– στην ουσία θα έθετε θέμα κατάργησης της Αστυνομίας…

ΠΑΣΟΚ και μπουρδολογία

«Διαγραφές θα κάνω. Αλλά θα είναι διαγραφές αντιλήψεων και όχι προσώπων». Γ. Παπανδρέου.

Δεν μας λες, πώς γίνεται αυτό το θαύμα, να ξεπεράσει η ανθρωπότητα όλες τις καθυστερημένες και λαθεμένες αντιλήψεις;

«Στις 11/11 δεν κρίνεται απλά και μόνο το ποιος θα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κρίνεται η κατεύθυνση της παράταξης και η κατεύθυνση της χώρας». Β. Βενιζέλος.

Τι λες, και δεν το είχαμε σκεφτεί… Της χώρας; Ε, να πάμε να ψηφίσουμε όλοι!

«Χρειαζόμαστε μια κυβερνώσα αριστερά, με βασική αλλά όχι μοναδική δύναμη το ΠΑΣΟΚ». Κ. Σκανδαλίδης.

Τι χαριτωμένα που τα λέει ο Κώστας. «Κυβερνώσα», «βασική αλλά όχι μοναδική», πάντως ίδια κατάσταση επί της ουσίας.

Πού και πού πετιέται

Ο λόγος για τον Σημίτη, που έχει γίνει σάκος του μποξ όσων αμαρτωλών θέλουν να καταγγείλουν σήμερα το «καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ». Τελευταίο «χτύπημα» από το Λονδίνο όπου βρισκόταν: «Τι σημαίνει θα ψηφίσουν “μέλη και φίλοι”; Έτσι όμως μπαίνουν οι βάσεις αμφισβήτησης του αποτελέσματος της μέγιστης κατάκτησης που ονομάζεται “συμμετοχική αμερικάνικη δημοκρατία”».

Αλλά ο κίνδυνος υπάρχει

Τι φοβούνται στο ΠΑΣΟΚ; Ακούστε: Να γίνει διακοπή ρεύματος την ώρα της καταμέτρησης. Να πέσει το δίκτυο για ανεξιχνίαστους λόγους. Να χαλάσουν τα τερματικά. Να μη φτάσουν ορισμένα αποτελέσματα από απομακρυσμένες περιοχές. Ήδη στήνεται ένας τεράστιος μηχανισμός. Αγοράστηκαν 3.000 υπολογιστές, θα υπάρχουν 1.500 εκλογικά τμήματα και μερικές χιλιάδες άνθρωποι επιφορτισμένοι με τη λειτουργία τους και την καταμέτρηση. ΠΑΣΟΚ είναι αυτό, όλα είναι πιθανά… Κανένας δεν έχει εμπιστοσύνη στον άλλον, και θα φανεί αμέσως…

Δεν έχει τσεκαριστεί

Μου είπαν, αλλά δεν το τσέκαρα, πως στο καλοστημένο site του ΛΑΟΣ βρίσκεις τα πάντα εκτός από ένα πράγμα. Τι; Τα βιογραφικά των βουλευτών του. Αλήθεια, αν συμβαίνει αυτό, ποια η αιτία, άραγε;

Λαλιώτης – μπούσουλας

Όταν όλο το κόμμα έχει χάσει τον μπούσουλα, ο «φλωρεντίνος μηχανορράφος», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρεμβαίνει με βιβλίο –από τις εκδόσεις Λιβάνη– με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Πυξίδα». Δεν έχει σημασία τι λέει. Μόνο και μόνο ο τίτλος τα λέει όλα…

Διπλά και τρίδιπλα

Μετά το διπλό «όχι» του ΚΚΕ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήρθε και η «διπλή» επέτειος. Ποια είναι αυτή; Στις 28 Οκτωβρίου δεν είναι μόνο η επέτειος του «Όχι» αλλά και η επέτειος της δημιουργίας του ΔΣΕ. Επομένως στις 28/10 έχουμε διπλή, και όχι μονή, επέτειο. Καλά πάμε, γιατί υπάρχει και το τριπλό (ίσως και τετραπλό) «όχι» της ηγεσίας του ΚΚΕ σε κάθε πρόταση για κοινή δράση και συνεργασία της Αριστεράς.

Άλλο Kορτζίδης κι άλλο Κοψίδης

Αυτή η έκφραση ακούστηκε σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Θ. Σούμπλη, και εκφράζει πετυχημένα δύο αντιλήψεις, δύο στάσεις, δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Με μια έννοια, μπορεί να γίνει σλόγκαν για τη διαπάλη γραμμών, όπου αυτή παρουσιαστεί, εάν παρουσιαστεί και εάν πάρει χαρακτηριστικά… κοψιδικά.

Να ’τες και οι προαγγελίες

Ο Δ. Παπαδημούλης δεν έδωσε πρόσφατα επί ματαίω ένα σημαντικό προεκλογικό αγώνα με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, παρακαλώ (ασχέτως αν δεν έχει αυτή την ιδιότητα, διότι είναι απλώς ευρωβουλευτής του ΣΥΝ και δεν του είχε ζητηθεί η τόσο ενεργή ανάμιξη στις εκλογές). Διαβάζουμε, λοιπόν, σε μια «αυθόρμητη» συνέντευξη στα «ΝΕΑ», 30/11:

«Ερώτηση: Ορθώς παραμείνατε στην Ευρωβουλή και δεν διεκδικήσατε θέση στο ελληνικό Κοινοβούλιο;

Απάντηση: Ως νέος ευρωβουλευτής και επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, οφείλω να ανταποκριθώ στη δημοκρατική εντολή των μελών και των ψηφοφόρων μας να τους εκπροσωπώ επάξια. Το 2009, με εφόδιο τον απολογισμό αυτής της δράσης, θα ζητήσω από όλα τα μέλη και τους φίλους μας την ανανέωση αυτής της εντολής για μια δεύτερη και τελευταία θητεία μου στο Ευρωκοινοβούλιο».

Αυτές είναι διαδικασίες: «Aυτοανακηρύσσομαι, δυο χρόνια πριν»…

Ψηλά τη σημαία της Ευρώπης…

Ο Μ. Σαμπατακάκης, μέλος της Π.Γ. και υπεύθυνος για θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής του ΣΥΝ, αναφερόμενος στην ευρωπαϊκή συνθήκη, τα είπε όμορφα, με έμπνευση, με όραμα, με ευρωπαϊκό και όχι επαρχιώτικο πνεύμα:

«Οι ηγέτες της ΕΕ δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα για περισσότερο κοινωνική, δημοκρατική και ενωμένη Ευρώπη…

Ο Συνασπισμός και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς λένε “όχι” στο σχέδιο της νέας ευρωπαϊκής συνθήκης και ζητάνε δημοψηφίσματα στην Ελλάδα και όλα τα κράτη μέλη για την επικύρωσή της.

Εμπνεόμενοι από ένα αριστερό ευρωπαϊσμό, θεωρούμε ότι η αναζωογόνηση του ευρωπαϊκού οράματος απαιτεί ριζικά διαφορετικές πολιτικές από τις σημερινές. Επιδίωξή μας είναι η οικοδόμηση μιας ενωμένης, ειρηνικής, δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής Ευρώπης, ανεξάρτητης από τις ΗΠΑ. Η ΕΕ χρειάζεται Σύνταγμα συνώνυμο με τη δημοκρατία, την ελευθερία, την κοινωνική προστασία, την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη της ειρήνης.»

Ο αντικομμουνισμός καλά κρατεί…

Ο Β. Πούτιν και ο πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β’ αποτίουν τιμή «στη μνήμη εκατομμυρίων πολιτών που έπεσαν θύματα των διώξεων του καθεστώτος Στάλιν». Μάλιστα, όπως μας πληροφορεί το έγκυρο Reuters, «τα θύματα της σταλινικής τρομοκρατίας υπολογίζονται κάπου ανάμεσα σε 20 και 40 εκατομμύρια». Σε λίγες μέρες θα γιορταστούν τα 90 χρόνια από την Oκτωβριανή Επανάσταση. E, χρειάζεται ξεσκόνισμα η εγκληματολογία…

Τι σκέφτονται οι σύγχρονοι σκλάβοι της Κίνας;

Τέλειωσε το 17ο Συνέδριο του Κ.Κ. Κίνας (που αριθμεί 72 εκατομμύρια μέλη, 5% του πληθυσμού). Κεντρικό ζήτημα ήταν να μπει κάποια τάξη στις ανισότητες που δημιουργεί η καπιταλιστικοποίηση. Στόχος μια «κοινωνία αρμονίας» με ανοίγματα στο υπερκέρδος, και το Κ.Κ. Κίνας σε ρόλο εγγυητή της συνοχής. Η Κίνα είναι δεύτερη σε αριθμό δισεκατομμυριούχων χώρα μετά τις ΗΠΑ. Μέσα σε ένα χρόνο επταπλασιάστηκαν: από 15 δισεκατομμυριούχους το 2006, η Κίνα σήμερα έχει 115. Η πλειοψηφία τους επιδίδεται σε αγοραπωλησίες ακινήτων. Γράφτηκε κιόλας πως μία σύνεδρος πήγε στο χώρο του Συνεδρίου με Rolls Royce, και δεν είναι απίθανο, αφού από το προηγούμενο Συνέδριο αποφασίστηκε να γίνονται δεκτά σαν μέλη του «κομμουνιστικού» κόμματος και καπιταλιστές (αφού η Κίνα είναι «μια χώρα με δύο συστήματα»). Στην Ελλάδα οι σκληροί κομμουνιστές του Περισσού ακόμα μελετούν τον «κινέζικο δρόμο», εντοπίζουν αντιφάσεις του, αλλά δεν τα σπάνε με το Κ.Κ. Κίνας, όπως κάνουν πχ με τον ευρωπαϊκό οπορτουνισμό που δεν λέει διπλά και τρίδιπλα «όχι» στην ΕΕ και δεν αγωνίζεται για «λαϊκή εξουσία» και «λαϊκή οικονομία».