ΕΝ ΤΑΧΕΙ ΚΑΙ ΑΡΑΔΙΑΣΤΑ

εν τάχει & αραδιαστά

Δεν κρατήθηκε…

Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος δεν μπόρεσε να κρατηθεί και σχολίασε σε συνέντευξη τα όσα είπε ο Αλαβάνος για νονούς κ.λπ.: «Νιώθω άβολα και σας το λέω ευθέως. Θα ήθελα να υπερασπιστώ τον Αλέκο Αλαβάνο γιατί ξέρω πόσο είναι δύσκολος ο αγώνας του Συνασπισμού, αλλά είμαι υποχρεωμένος να πω ότι η πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να οδηγεί στην εικόνα όπου όλοι υβρίζουν όλους. Και αυτό δεν είναι θετικό ούτε για την κοινωνία, ούτε για τους θεσμούς… Δεν μπορεί με μεγάλη ευκολία να υιοθετούμε και να θεωρητικοποιούμε βαρύτατες εκφράσεις στο δημόσιο βίο της χώρας, που στον ιδιωτικό βίο της χώρας τις θεωρούμε μέγιστη προσβολή. Γι’ αυτό σας είπα ότι νιώθω άβολα, αλλά μου αρέσει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους». Τόσο άβολα, τόσο ενοχλημένος, που βγήκε να μάθει καλούς τρόπους την Αριστερά απέναντι στη Δεξιά (και, βεβαίως, στους θεσμούς, για να μην ξεχνιόμαστε…)

Ο τηλέπαθος

Έτσι υπογράφει μια στήλη που προβάλλεται στην τελευταία σελίδα του «Ριζοσπάστη» και ξιφουλκεί κατά των πάντων με ένα ιδιαίτερο στιλ, νομίζοντας ότι θα φτιάξει και «σχολή». Με πάθος, λοιπόν, και χιούμορ ιδιόμορφο (δεν γελά και κανείς) ρίχνει τις μπηχτές του κι όποιον πάρει… Καμιά φορά του έρχονται πίσω, σαν μπούμερανγκ, αλλά ο «τηλέπαθος» δεν χαμπαριάζει. Παράδειγμα: «Πάγκαλος: Ουδέποτε ήσουνα μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ! Να λες την αλήθεια!… Σε προσκάλεσαν στη 12η πλατιά Ολομέλεια της Κ.Ε. (1968) μαζί με 44 ακόμα στελέχη από τις Κ.Ο. στο εξωτερικό!… Αυτό και τίποτε άλλο…»

Μπράβο, τηλέπαθε!

Του έκανες τα μούτρα κρέας του Πάγκαλου… Στην «12η πλατιά Ολομέλεια» (δηλαδή στη διάσπαση του 1968) καλέσατε 44 –ακόμα– στελέχη από τις κομματικές οργανώσεις στο εξωτερικό. Ο Πάγκαλος ήταν υπεύθυνος της Κ.Ο. του Παρισιού του ΚΚΕ και, φυσικά, δεν τάχθηκε με τους αναθεωρητές. Όσοι προσκαλέστηκαν «βοήθησαν» να «ξεκαθαρίσει» το «κόμμα» από τους «αναθεωρητές». Τώρα πώς γίνεται και το ξεκαθαρισμένο κόμμα να γίνεται διαρκώς μήτρα δεξιών αναθεωρητών –μέχρι σήμερα– είναι ένα πρόβλημα λυμένο από καιρό. Αλήθεια, πώς και προέκυψε ΠΑΣΟΚ ένα από στελέχη του εξωτερικού που είχαν καλεστεί στη 12η Ολομλελεια; Μόνο ο Πάγκαλος λέει ψέματα για ιστορίες και πράγματα στο χώρο της Αριστεράς; Μήπως παρά πολλοί έχουν τεράστια μύτη, σαν του Πινόκιο, για τις «αλήθειες» που τσαμπουνάνε δεκαετίες τώρα;

Στην Κύπρο πάμε για κομμουνιστή πρόεδρο…

Αμηχανία έχει προκαλέσει η απόφαση του ΑΚΕΛ να παρουσιάσει τον γ.γ. του κόμματος και νυν πρόεδρο της κυπριακής βουλής κ. Χριστόφια σαν υποψήφιο για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ορισμένοι αριστεροί λένε «επιτέλους» το ΑΚΕΛ (η κυπριακή Αριστερά) να παίξει τον αναξάρτητο ρόλο του. Τι ωραία! Το ΑΚΕΛ μέχρι τώρα συμμετείχε στην κυπριακή κυβέρνηση, ήταν «κυβέρνηση» για χρόνια στην Κύπρο κι έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με τον επιχειρηματικό κόσμο και στενότατες με την κυπριακή εκκλησία. Ο κυβερνητισμός και η αιλουροειδής στάση ήταν βασικά του χαρακτηριστικά. Όπως βασικό χαρακτηριστικό ήταν και ο ενδοτισμός του. Στην ουσία, το μέτωπο του «Όχι» στο σχέδιο Ανάν/Μπους διασπάται, σε μια στιγμή που οι ιμπεριαλιστές θέλουν να προχωρήσουν σε μια επαναφορά του. Ο κ. Παπαδόπουλος πρέπει να φύγει από τη μέση και πολλά να γίνουν πιο «πλαστικά» και μεταβλητά. Θα διευκολύνει το ΑΚΕΛ;

Ο μπούλης ξαναχτυπά

Ο κ. Πρετεντέρης, αφού τα έδωσε όλα στα παράθυρα της τηλεόρασης και από τις στήλες του «Βήματος» όλο το χειμώνα, λίγο πριν ξεκουραστεί θέλησε να πει την παρόλα του και επί του Κυπριακού. Αντιγράφουμε από το «Βήμα» (18/7) ορισμένες φράσεις: Η λογική της δημοκρατίας δεν επιτρέπει «να διαχωρίζονται οι υποψήφιοι σε “αντιστασιακούς” (ο Τάσσος, δηλαδή) και σε “ενδοτικούς”.» «Στο σενάριο εμπλέκονται και κάποιοι απροσδιόριστοι “ξένοι”, οι οποίοι υποτίθεται πασχίζουν να τον ξεφορτωθούν»… «Τι ζόρι τραβούν οι “ξένοι” με τον Τάσσο; Υποθέτω, κανένα, μάλλον αγνοούν και το όνομά του, αλλά κάθε καλό σενάριο συνωμοσίας χρειάζεται μερικούς “ξένους” για να κυκλοφορήσει στην αγορά». Ποιος Τάσσος, λοιπόν, και κυρίως ποιοι ξένοι; Όλα αυτά είναι τρίχες για τον κ. Πρετεντέρη.

Το χαρτζιλίκι

Ο τίτλος του σχολίου του Πρετεντέρη είναι «Το χαρτζιλίκι» και μόνο στο τέλος καταλαβαίνουμε γιατί διάλεξε αυτόν τον τίτλο. «Από την πλευρά των γενικότερων συμφερόντων του έθνους, λοιπόν, όλοι οι υποψήφιοι της προεδρικής εκλογής είναι εξίσου αξιόπιστοι. Δεν υπάρχει κανείς που να χαίρει ειδικής εθνικής νομιμοποίησης. Και αυτό χρήσιμο είναι να το θυμόμαστε και στην Αθήνα και –κυρίως– στη Λευκωσία. Εντάξει να βγάζει κανείς κανένα χαρτζιλίκι από τους “κουμπάρους”, αλλά για ένα χαρτζιλίκι να μη διαλύσουμε και το νησί». Πολύ το πονάνε το νησί, ιδιαίτερα όσοι υποστήριξαν με μανία το σχέδιο Ανάν/Μπους. Ο κ. Πρετεντέρης αποδέχεται το χαρτζιλίκωμα και μοιάζει να νοιάζεται για το νησί. Χαρτζιλικώνω και χαρτζιλικώνομαι…

Προπάντων «ουδετερότητα»

Ο Πάγκαλος άστραψε για το Κυπριακό και έσπευσαν όλοι στο ΠΑΣΟΚ να ταυτιστούν μαζί του: Απόλυτη ουδετερότητα απέναντι στις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Βέβαια, ο ίδιος είχε δείξει τη συμπάθειά του για τον κ. Χριστόφια. Η ΝΔ, και αυτή… ουδετερότητα υπέρ του δεξιού υποψήφιου (το αίμα νερό δεν γίνεται). ΠΑΣΟΚ και ΝΔ –και όχι μόνο– ήταν υπέρ του σχεδίου Αναν/Μπους. Αχαρτζιλίκωτα…

Τηλέπαθε, τι λες;

Τηλέπαθε, που όλα τα ξέρεις, τι λες για την «ουδετερότητα» για τις κυπριακές εκλογές; Ποιον –και γιατί– υποστηρίζεις; Μη μου πεις ότι συμφωνείς με τον… Πάγκαλο! Αλλά τι λέω πάλι. Το ΑΚΕΛ είναι αδελφό κόμμα…

Μόνο 25 χρόνια…

Βλέπετε ο Γ. Δημητράκης, ο αναρχικός που πιάστηκε σε μια ληστεία τράπεζας, δεν είχε μάθει την τέχνη που διαδίδει ο κ. Πρετεντέρης για τα «χαρτζιλίκια» μέσω «κουμπάρων», «σαλονιών» και «σεπαρέ». Έτσι διάλεξε έναν άλλο δρόμο… Και ο «καλός κόσμος» δείχνει όλη την βαναυσότητά του πάνω του. Καταδικάστηκε λοιπόν για μια ληστεία τράπεζας σε 25 χρόνια κάθειρξης, όταν για άλλους υπάρχει ασυλία και παραγραφές παντός είδους. Είπαμε, η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, είναι μονόπλευρα στραβή και μάλλον εκδικητική και σίγουρα ταξική…

Σαρκοζί

Πολλοί ζαλίστηκαν από τ’ ανοίγματα του Σαρκοζί προς στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και άρχισαν να αμφιβάλλουν για το δεξιότατο χαρακτήρα του. Μην ανησυχούν και μην πονοκεφαλιάζουν. Ο ισχυρός άντρας της Γαλλίας πρώτα δήλωσε ότι θα κάνει χρήση πυρηνικών, αν το απαιτούν τα συμφέροντα της χώρας του, και αμέσως έφερε νομοσχέδιο που περιορίζει το δικαίωμα της απεργίας…

Αφιερωμένη εξαιρετικά

Υπάρχουν πολλοί που δεν μπορούν να χωνέψουν την πορεία και τα βήματα της ΚΟΕ. Και συνεχίζουν απτόητοι το «θάψιμο» σε όλους τους τόνους. Μια μόνο παροιμία θα τους πούμε, που τη λέγαμε και παλιά: «Το καραβάνι προχωρεί κι ας γαυγίζουν τα σκυλιά». Αυτά, και πολλά είπαμε…

Κυκλοφόρησε το 20ό τεύχος του περιοδικού ΔΙΑΠΛΟΥΣ

Το Αφιέρωμα του τεύχους έχει τίτλο «Ισραήλ… λέων με δανεική μασέλα» και περιλαμβάνει τα εξής άρθρα:

• Σύντομη ματιά στην 60χρονη ιστορία του ισραηλινού κράτους, του Ανδρέα Αποστολόπουλου

• Ο Μαρξισμός και το Εβραϊκό ζήτημα, του Κοστάντσο Πρέβε

• Ισραήλ, η φτώχεια σε αριθμούς, του Μωυσή Λίτση

• Το ολοκαύτωμα της ιστορίας, του Γιώργου Τσίπρα

• Ισραήλ, ταξικές διαιρέσεις με εθνικό μανδύα, του Μωυσή Λίτση

• Από το θρίαμβο των έξι ημερών στο αδιέξοδο των τριαντατριών, του Άρη Χατζηστεφάνου

• Άτακτοι ισραηλινοί έποικοι, της Άννας Λούβιου

• Ο φόβος στα μάτια ενός λέοντα με δανεική μασέλα, του Σωκράτη Κερανίδη

• Ισραήλ (ποίημα), της Ζωής Καρέλη

Επίσης αρθρογραφούν:

• Γιώργος Σταμάτης: Περί του «ενός και μοναδικού συγγράμματος»

• Διονύσης Πολίτης: Προς ένα νέο μαρξιστικό κεκτημένο

• Σπύρος Τουλιάτος: Το πρόβλημα του έθνους

• Michael R. Kratke: Καπιταλισμός και διαφθορά. Για την πολιτική οικονομία της απάτης

• Δημήτρης Χατζηπαναγιώτου: Το παγκόσμιο πρόβλημα της λειψυδρίας

Και όπως πάντα: Σχόλια πολιτικής επικαιρότητας, ποίηση και μουσικές σελίδες από τους Αντρέα Παγουλάτο και SPYROS.