ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ, Συνέντευξη με τον Γ.Μποχότη, πρόεδρο της κοινότητας Μελισσουργών

Eλπιδοφόροι οι αγώνες των νέων

Συνέντευξη με τον Γιάννη Mποχώτη, πρόεδρο της κοινότητας Mελισσουργών.

Kατ’ αρχάς θα ήθελα τις εντυπώσεις σας από την παρουσία της νεολαίας της ΚΟΕ στο χώρο σας.

Πιστεύω ότι το κάμπινγκ της KOE στους Mελισσουργούς φέτος ήτανε μια ευχάριστη νότα για τον τόπο μας. H μαζική παρουσία των παιδιών έδωσε άλλο χρώμα, άλλη ζωντάνια, και η συμπεριφορά τους ήτανε πάρα πολύ καλή. Tο εκπληκτικό ήταν 120 παιδιά να κάθονται για φαγητό και να μην ακούγεται φωνή. Από την αρχή ήρθαμε σε συνεννόηση και ρωτήσαμε τα παιδιά σε τι μπορούμε να τους φανούμε χρήσιμοι. Μας ευχαρίστησαν και κάνανε όλες τις δουλειές μόνοι τους, καθαρίσανε το χώρο του σχολείου, που δεν λειτουργεί εδώ και 10 χρόνια, ετοιμάσανε τα πάντα μόνοι τους. Η συνεννόηση μεταξύ μας ήταν πάρα πολύ καλή, δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Aυτό εμένα σαν Μελισσουργιώτη και πρόεδρο της κοινότητας με τιμά. Γιατί τα παιδιά τιμήσανε το χωριό μας. Πιστεύω ότι τα κάμπινγκ αυτά των νεολαίων έχουν κάτι να δώσουν στα μέρη όπου γίνονται. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι σε μια εποχή που η συμμετοχή στα κοινά είναι πια μικρή, οι φοιτητές, η νεολαία και οι αγώνες τους δίνουν σ’ όλους το κουράγιο και τη δυνατότητα να δουν τη ζωή με άλλο μάτι. Να πω, τέλος, ότι το χωριό μας είναι ανοιχτό, όποτε θέλουν, όχι μονάχα το καλοκαίρι, αλλά και το χειμώνα – εμείς μπορούμε να τους ξαναφιλοξενήσουμε στο σαλέ της κοινότητας.

Tι προβλήματα αντιμετωπίζει το χωριό και συνολικά ο τόπος σας;

Tο χωριό μας εδώ είναι από τις ελάχιστες μεταβατικές κοινότητες της χώρας. Tι θέλω να πω μ’ αυτό; H έδρα της το χειμώνα μεταφέρεται στην Άρτα, και μαζί μεταφέρεται κι ο κόσμος. Ήταν καθαρά κτηνοτροφικό χωριό που ακολουθούσε τη νομαδική κτηνοτροφία απ’ την οποία κι εγώ προέρχομαι και την οποία έζησα: μεγάλωσα στις παραδοσιακές καλύβες των κτηνοτρόφων, στα χειμαδιά. Aυτή ήταν η διαδρομή μας: από τέλη Οκτώβρη μέχρι αρχές Mάη στα χειμαδιά και το καλοκαίρι εδώ. Tώρα πια, ακολούθησα τη μοίρα της περιφέρειας. Έχει οργανωθεί ο πληθυσμός κάτω από το κατώφλι το οποίο είναι απαραίτητο για να υπάρχει μια ζωντανή κοινωνία και προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε τον τόπο μας ζωντανό και ανοιχτό. Στόχος μας είναι να μπορεί ο χωριανός να έρθει όποτε θέλει. Οι προσπάθειες που καταβάλλει η κοινότητα σ’ αυτόν τον τομέα είναι σημαντικές.Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να έχουμε οδοποιία στο χωριό μας, να μπορούμε να φτιάξουμε κι ένα σπίτι εκεί, να μπορεί ο καθένας να πηγαίνει στο σπίτι του. Tαυτόχρονα όμως δίνουμε μεγάλη σημασία στο παραδοσιακό ύφος του χωριού. Tο χωριό μας ήτανε χτισμένο όλο με πέτρα, τα σπίτια όλα σκεπασμένα με σχιστόλιθους, αλλά καταστράφηκε ολοσχερώς με τους σεισμούς του ‘67, με αποτέλεσμα να πάρει το χρώμα που έχει και σήμερα.

Θεωρείτε ότι αυτό είναι αναστρέψιμο;

Ναι, πιστεύουμε ότι είναι. H κοινότητά μας κάνει παρεμβάσεις ως προς αυτό, χρησιμοποιώντας μόνο πέτρα, φτιάχνοντας παραδοσιακά καλντερίμια τα οποία κι εσείς θα είδατε περπατώντας εδώ – αλλά αυτά φυσικά απαιτούν και χρόνο και χρήμα. Πιστεύω ότι αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί όπως και σ’ όλη αυτή την τετραετία, και ότι και η επόμενη κοινοτική αρχή θα προσπαθήσει να δώσει ένα χρώμα καθαρά ηπειρώτικο στον τόπο μας. Οι δυσκολίες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι γνωστές: οι πόροι ελάχιστοι, οι υπηρεσίες μη επανδρωμένες. Εμείς στη δική μας την κοινότητα ορισμένα πράγματα προσπαθούμε να τα λύσουμε με διαδημοτικές συνεργασίες, αλλά βρισκόμαστε στην εποχή που τα πάντα τα κινεί το χρήμα, και γι’ αυτό προσπαθούμε με την καθημερινή μας παρουσία στα έργα της κοινότητας να πετύχουμε το μεγαλύτερο έργο με το μικρότερο κόστος. Δεν πρόκειται να μπούμε ποτέ στη λογική του «βάλτε φόρους για να έχετε χρήματα». Πέντε χρόνια στη δημοτική αρχή δεν έχουμε βάλει κανένα δημοτικό τέλος, κι ούτε πρόκειται να βάλουμε μέχρι το τέλος της θητείας μας. Παρ’ όλα τα προβλήματα υπάρχει μία ευχάριστη πλευρά, η οποία έχει να κάνει με την επισκεψιμότητα και από τους δημότες όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά και από κόσμο που του αρέσει το άγριο τοπίο, το οποίο κάθε εποχή έχει διαφορετικά χρώματα. Σε μια επίσκεψη το χειμώνα με τα χιόνια, θα βλέπατε εντελώς διαφορετικό και εντυπωσιακό. Όσον αφορά τα γενικά χαρακτηριστικά της τοπικής αυτοδιοίκησης σήμερα, υπάρχουν πράγματα που τα βλέπετε καθημερινά στις πόλεις που ζείτε, με τις δημοτικές αρχές να είναι φαντασμένες, να χρησιμοποιούν –κακώς– τη λογική «όλα στο βωμό του χρήματος, όλα για να κερδίσουμε τις εκλογές». Όμως δεν είναι έτσι. H τοπική αυτοδιοίκηση ιδιαίτερα εδώ στα χωριά μας δίνει κατάθεση ψυχής. Για να μπορέσεις να βοηθήσεις την τοπική κοινωνία, πρέπει να δώσεις όλον σου τον εαυτό, χωρίς μικρότητες, χωρίς να σκέφτεσαι ποιος σε ψήφισε και ποιος δεν σε ψήφισε. Eίμαστε μικρή κοινωνία. Δεν υπάρχουν περιθώρια για προβλήματα μεταξύ μας. Έχουμε μείνει τόσο λίγοι, δυστυχώς, που είμαστε απαραίτητοι όλοι.

Τι θα θέλατε να πείτε στη νεολαία που ήρθε στον τόπο σας;

Μια και η νεολαία που μας επισκέφθηκε προέρχεται από τον χώρο της αριστεράς, θα ήθελα να πω ότι βρισκόμαστε σε μία εποχή που μπροστά σε μία ακραία καπιταλιστική επίθεση πρωτόγνωρη για τη χώρα μας, συζητούνται πια όσα πριν από 20 χρόνια ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Συζητείται πια το ωράριο των εργαζομένων, συζητείται δουλειά από ήλιο ως ήλιο. Όταν εγώ μεγάλωνα, όταν ήμουν φοιτητής, δεν εξέφραζε τέτοιο σκεπτικό κανείς. Kι όμως σήμερα, στην αρχή του 21ου αιώνα, άρχισαν να συζητούνται πράγματα τα οποία ήταν πριν από χρόνια κατακτήσεις των εργαζομένων. Δυστυχώς τα πράγματα οδηγούν σε όλο και χειρότερες κατευθύνσεις. Bλέπουμε καθημερινά τις κρούσεις για το ασφαλιστικό και τα μεροκάματα, την οικολογική καταστροφή του τόπου μας. Όλα αυτά τα πράγματα ως αριστερούς πρέπει να μας ανησυχούν πάρα πολύ και να μας κάνουν να σκεφτόμαστε. Δεν μπορούμε να έχουμε τη λογική ότι εμείς τα λέμε κι οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται. Πρέπει να σκεφτούμε γιατί η κοινωνία δεν ανταποκρίνεται στις σκέψεις, στο όραμα του σοσιαλισμού. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη οπισθοδρόμηση σε πολλά ζητήματα. Θέλω να πιστεύω ότι οι αγώνες και των εργαζομένων και των φοιτητών, οι οποίοι χτυπήθηκαν λυσσαλέα από τους εκπροσώπους του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου στη χώρα μας, τον χειμώνα που μας πέρασε, έδειξαν ένα δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Πέρα από την πολυδιάσπαση, η οποία είναι χαρακτηριστικό της αριστεράς από τα γεννοφάσκια της, υπήρχε και θα υπάρχει, πιστεύω ότι ο χώρος των κοινωνικών αγώνων δεν χωράει διασπάσεις. Στους κοινωνικούς αγώνες πρέπει η συμμετοχή όλων μας να είναι κάτι που μας ενώνει, όχι που μας χωρίζει. Να ευχηθώ, τέλος, όλες οι προσπάθειες που καταβάλλει η νεολαία της ΚΟΕ για την υπόθεση της αριστεράς στον τόπο μας να είναι επιτυχημένες.