Έλεγχος στις τιμές – Αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα τώρα!

Στο στόχαστρο οι μισθοί και οι συντάξεις

Το ζήτησε ο Γκαργκάνας και το υπέγραψε η ΓΣΕΕ

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω των ελλειμμάτων, του αυξημένου πληθωρισμού και της χαμηλής παραγωγικότητας, απεφάνθη ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γκαργκάνας, και ζήτησε περιορισμό των αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις. Δεν πρόλαβαν να περάσουν μερικές βδομάδες, και από κοινού ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, οι υποταγμένοι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, υπέγραψαν μια διετή Συλλογική Σύμβαση που προβλέπει αύξηση ίση με ένα κουλούρι την ημέρα για τους εργαζόμενους.

Τι κι αν ο επίσημος πληθωρισμός αυξάνει με ρυθμό 4,4% τον τελευταίο χρόνο; Τι κι αν η ακρίβεια (όπου δεν μετρά ο επίσημος πληθωρισμός) φουντώνει και αφορά πια τα πιο στοιχειώδη αγαθά της καθημερινής επιβίωσης εκατομμυρίων μισθωτών και συνταξιούχων; Τι κι αν είκοσι και παραπάνω χρόνια λιτότητας και αλλεπάλληλων "δημοσιονομικών προσαρμογών" κατάφεραν να χειροτερεύσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας, μοιράζοντας πλούτο για λίγους και γενικευμένη φτώχεια και κοινωνική απόρριψη για πολλούς στη χώρα;

Για τη ΓΣΕΕ δεν φταίει η κυβέρνηση, δεν έχει ευθύνες ο επιχειρηματικός κόσμος και ο Ν. Γκαργκάνας. Για άλλη μια φορά, συνυπογράφει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Και όσο σκύβει το κεφάλι ο υποταγμένος συνδικαλισμός, τόσο αποθρασύνονται οι κυβερνώντες.

Στην τελευταία σύνοδο του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, τόσο ο πρόεδρος της Τρισέ όσο και ο υποδιοικητής Λ. Παπαδήμος δεν άφησαν περιθώρια για ήσυχες συνειδήσεις. Και οι δυο επισήμαναν τον κίνδυνο κάμψης της ανάπτυξης της οικονομίας και της απασχόλησης και ζήτησαν να ληφθούν άμεσα μέτρα. Στο στόχαστρο της κριτικής τους, βέβαια, στάθηκαν οι μισθοί: "Η διαρκής υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας όλα αυτά τα χρόνια, στην οποία συνέβαλε και η εξέλιξη του μισθολογικού κόστους, οδήγησε στην εκρηκτική διεύρυνση του εξωτερικού ισοζυγίου της χώρας", σημείωσε ο Λ. Παπαδήμος και προειδοποίησε ότι "η κατάσταση αυτή δεν είναι βιώσιμη, αν δεν προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές και δεν συγκρατηθεί το κόστος εργασίας", και κάλεσε επιτακτικά "τα εμπλεκόμενα μέρη στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους στον καθορισμό των μισθών, λαμβάνοντας υπόψη την εξέλιξη της παραγωγικότητας και τα υψηλά επίπεδα ανεργίας".

Στην Ελλάδα οι χαμηλότεροι μισθοί στην Ευρώπη

Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και παραμένουν προκλητικά μονότονοι οι εκπρόσωποι του πολυεθνικού κεφαλαίου. Είναι, για παράδειγμα, ψέμα ότι δεν βελτιώθηκε η παραγωγικότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη σαν αποτέλεσμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Σύμφωνα με στοιχεία της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων της Ευρώπης, μεταξύ των ετών 2000-2007 ο μέσος μισθός στην Ε.Ε. των "27" αυξήθηκε λιγότερο από 1% ετησίως, ενώ στην ευρωζώνη η αντίστοιχη μέση αύξηση των μισθών ήταν λιγότερη του 0,5% ετησίως. Από το 1995, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ανά εργαζόμενο αυξήθηκε πολύ ταχύτερα από την αύξηση των μισθών και συντέλεσε ώστε ο μέσος πραγματικός μισθός στην ΕΕ να υπολείπεται κατά περίπου 10 μονάδες της παραγωγικότητας. Η επιδείνωση της οικονομικής θέσης των εργαζόμενων αποτυπώνεται και από το μερίδιο των μισθών στο συνολικό ΑΕΠ της ΕΕ. Μεταξύ 1995 και 2007 το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ της ΕΕ υποχώρησε από 59,6% στο 57,1%, ενώ στην ευρωζώνη από 59,4% στο 55,8%!

Ειδικά για την Ελλάδα, σύμφωνα με τα κοινοτικά στοιχεία, οι μισθοί συμμετέχουν κατά 31% στην κατανομή του ΑΕΠ, που αποτελεί το χαμηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη της Ευρώπη. Δεν είναι μόνο αυτό. Στη χώρα υπολογίζεται ότι πάνω από 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι είναι ανασφάλιστοι, άρα "παραγωγικοί", καθώς δεν επιβαρύνουν την εργοδοσία με μη "μισθολογικά κόστη". Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εργάζονται με καθεστώς μερικής ή πρόσκαιρης απασχόλησης ή με προγράμματα κατάρτισης τύπου Stage, χωρίς δικαιώματα, και με μισθούς πείνας, "απαλλάσσοντας" την εργοδοσία από "περιττά βάρη", βελτιώνοντας έτσι την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων. Μάλιστα, ο δημόσιος τομέας είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων.

Φαίνεται, όμως, ότι δεν τους φτάνουν αυτά. Σχεδιάζουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Την ίδια στιγμή, η διοίκηση της ΕΚΤ αντιλαμβάνεται την αύξηση της παραγωγικότητας αποκλειστικά και μόνο σαν ευθύνη των μισθών. Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ γιατί, παρά τον πακτωλό των επιδοτήσεων και των χαριστικών δανείων, η ελληνική οικονομία στηρίζεται κυρίως στην εκμετάλλευση της εργασίας παρά στον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό. Δεν βρίσκουν καμιά δική τους ευθύνη για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας λόγω της αποδοχής από την ΕΚΤ της συστηματικής και σχεδιασμένης υποτίμησης του δολαρίου.

Όχι, δεν χρειάζονται μέτρα για τον Λ. Παπαδήμο και την κυβέρνηση. Η συνταγή είναι μοναδική και σίγουρη. Επιλέγουν τη συστηματική υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης.