Έκλεισαν Βουλή και… ευθύνες, του Δημήτρη Υφαντή

Κι ενώ είχαν αρχίσει οι αποκαλύψεις να γίνονται όλο και πιο ουσιαστικές με συγκεκριμένες κατηγορίες και ονοματεπώνυμα, η Βουλή αιφνιδίως έκλεισε. Αμελλητί, όπως εύστοχα σχολιάστηκε… Έτσι, όλες οι υποθέσεις ως το 2007 παραγράφηκαν οριστικά με μια απλή κυβερνητική πράξη, που υπέγραψε φαρδιά-πλατιά ο αξιοσέβαστος και δικομματικά ευλογημένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα πει κανείς… λεπτομέρειες τώρα. Έχουν όμως τη σημασία τους όσα δείχνουν πώς λειτουργούν αυτοί οι θεσμοί, στους οποίους πολλοί και εξ αριστερών ορκίζονται. Άλλωστε, όπως δήλωσε κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν έγινε και τίποτα παράνομο, το κουκούλωμα είναι απολύτως σύμφωνο με το νόμο περί ευθύνης υπουργών και το Σύνταγμα που έχουν κόψει και ράψει στα μέτρα τους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και οι αντιδράσεις ήταν τόσο χλιαρές, από τυπική υποχρέωση. Δύσκολα μπορεί να κρυφτεί η ανακούφιση από το κλείσιμο των υποθέσεων που αγγίζουν βασικούς πυλώνες της δικομματικής διαπλοκής την τελευταία δεκαετία.

Αμέσως μόλις έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες ο Καραμανλής τη Βουλή, φέρνοντας προ απροόπτου ακόμα και τους υπουργούς του, άνοιξε ένας νέος τηλεοπτικός διάλογος για το τι είχε συμβεί σε παλιότερες ευρωεκλογές, τι προβλέπει το Σύνταγμα κ.λπ. Η εικονική πόλωση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βρήκε ακόμα μια πρόφαση για να οξυνθεί – με τηλεοπτικούς πάντα όρους.

Αυτό που αναδείχτηκε, όμως, σχεδόν αμέσως ήταν ότι η απόφαση του Καραμανλή είχε σαφή στόχο, ο οποίος, βέβαια, βολεύει και το ΠΑΣΟΚ, παρά τις τηλεοπτικές κορόνες. Και αυτός δεν είναι άλλος από το ξελάσπωμα του βουτηγμένου στη μίζα, τη διαπλοκή και τη σήψη δικομματισμού. Τις επόμενες από το κλείσιμο της Βουλής μέρες η ατζέντα της δικομματικής ξεφτίλας έγινε ακόμα πιο… πλούσια, με νέα στοιχεία για Siemens, Βατοπέδι, ΜΑΝ, Γερμανό και πάει λέγοντας. Οι “λαδοπόντικες” είναι πολλοί, ανήκουν σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έκαναν και κάνουν καλές μπίζνες. Τα σκάνδαλα δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά βασικό πυλώνα το δικομματικού συστήματος. Η θεαματική –είναι η αλήθεια– έξοδος Βερελή δεν αλλάζει σε τίποτα τα δεδομένα και δεν τον καθιστά κύριο “Καθαρά Χέρια”.

Από την άλλη, το προκλητικό κουκούλωμα αποδεικνύει περίτρανα ότι ούτε καν τη λεγόμενη σκανδαλολογία δεν αντέχουν οι μονομάχοι του δικομματισμού. Δεν συζητάμε καν για την ουσιαστική έρευνα και αποκάλυψη όλων των σκανδαλωδών συναλλαγών. Και μόνο η αλληλοεκτόξευση κατηγοριών, όσο θα εξακολουθούσε μια διαδικασία που θα έφερνε στο φως έστω πτυχές και ενδείξεις των σχέσεων συναλλαγής και εξαγοράς των κορυφαίων στελεχών του δικομματισμού και της κρατικής μηχανής με τους πολυεθνικούς κολοσσούς και τους ντόπιους μεσάζοντες, θα μπορούσε να ξεφύγει από τα προκαθορισμένα πλαίσια και να αποκαλύψει όλη τη σαπίλα της διαπλοκής.

Το κλείσιμο της Βουλής συνεπάγεται το ξέπλυμα των μεγαλύτερων σκανδάλων στη μεταπολιτευτική ιστορία, στη χρυσή οκταετία 1999-2007 με την ολυμπιακή εποποιία στο επίκεντρο. Η καραμανλική επανίδρυση αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής του σημιτικού εκσυγχρονισμού και πλέον ανταποδίδονται οι αμοιβαίες υπόγειες στηρίξεις. Μπορεί να απειλεί ο ένας τον άλλον, οι τόνοι να οξύνονται, κατά τη συνήθη δημοσιογραφική ορολογία, αλλά, όταν βγαίνουν στο φως τα πορίσματα Ανώτερων Δημόσιων Υπηρεσιών για αποδείξεις δωροληψίας στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη Siemens, για υπουργικές εντολές στο Βατοπέδι, για άμεση ευθύνη του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας στην υπόθεση του Γερμανού, και σκάει το νέο σκάνδαλο της Man, τότε ακριβώς “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, σαν κυβέρνηση που είμαστε, να κλείσουμε τη Βουλή, ενώ το κάνουμε γαργάρα σαν αντιπολίτευση που παριστάνουμε ότι είμαστε.

Έτσι, ο ιερός πυρήνας του πολιτικοοικονομικού καρτέλ μένει στο απυρόβλητο – δεν θίγεται. Ταυτόχρονα, μπορεί να αξιοποιηθεί ο απόηχος κι όλη η φιλολογία, για να ανακατευτεί η τράπουλα ανάλογα με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα όσων δυναμικών παραγόντων, ντόπιων και ξένων, κινούν τα νήματα.

Τα μέτωπα και τα ζητήματα που ανοίγονται είναι πολλά και ουσιαστικά. Κάτω από τη σκανδαλολογία και την τεχνητή πόλωση, όλα τα αντικειμενικά δεδομένα και τα στοιχεία αποδεικνύουν το αυτονόητο: ο δικομματισμός είναι βουτηγμένος ως το λαιμό στη νεοφιλελεύθερη ρεμούλα των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος, της χρέωσης, της υπονόμευσης της κοινωνικής ασφάλισης. Η καθαρσιολογία δεν μπορεί να κρύψει ούτε την αμοιβαία συγκάλυψη ούτε τη συνενοχή. Ούτε η βρωμιά τους θα σκεπάσει την επίθεση που ήδη εξαπολύεται στα πιο στοιχειώδη εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Οι ένοχοι των σκανδάλων να κάτσουν στο σκαμνί, να χυθεί παντού φως. Είναι οι ίδιοι που ζητούν θυσίες από το λαό, οι ίδιοι που εκτελούν πειθήνια τις εντολές των Βρυξελλών για λιτότητα και μοίρασμα της εργασίας και της φτώχειας. Εκεί χαράσσεται η αληθινή γραμμή της κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης. Αυτή πρέπει να είναι η γραμμή της Αριστεράς, η γραμμή της αποκάλυψης και του αγώνα για πραγματική διέξοδο από τη σαπίλα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Δημήτρης Υφαντής