Εφιάλτες, του Βασίλη Μουλόπουλου

Αν κάποιος κάτσει και μετρήσει τις αναλύσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων που γράφτηκαν για το “μήνυμα των ευρωεκλογών”, θα διαπιστώσει ότι η πλειονότητά τους ασχολείται με το ΣΥΡΙΖΑ. Εκπρόσωποι όλου του πολιτικού φάσματος και διαμορφωτές της κοινής γνώμης αφιερώνουν το χρόνο τους και τη φαιά ουσία τους σε ποσοστά δυσανάλογα με τη δύναμή του. Λες και την περασμένη Κυριακή δεν είχαμε ευρωεκλογές αλλά δημοψήφισμα για τον Τσίπρα.

Και μια και μιλάμε για μηνύματα, ένα που εγώ λαμβάνω –όχι από την κάλπη, αλλά από τους καρδινάλιους των μίντια και τους μανδαρίνους των κομμάτων– είναι το αίσθημα ανακούφισης.

Την ίδια ανακούφιση που εκφράζει και η Αν Απλμπάουμ στη χθεσινή “Washington Ρost”, διαπιστώνοντας ότι “η σύγκρουση της Ευρώπης με τη Δεξιά και την αγορά δεν υπήρξε”.

Τα κακά παιδιά χάσανε, η αμφισβήτηση στο οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο ηττήθηκε, το φάντασμα εξορκίστηκε. Ναι, ο μεγάλος χαμένος των ευρωεκλογών είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οχι γιατί πήρε 4,7%, δηλαδή 0,4% λιγότερο από τις εκλογές του 2007, αλλά γιατί η εκλογική του καθήλωση επιτρέπει στο σύστημα να κοιμάται χωρίς εφιάλτες. Ή, μάλλον, να απελευθερώσει τους δικούς του ακροδεξιούς και νεοφιλελεύθερους εφιάλτες και να τους βγάλει στο σεργιάνι της πολιτικής και της κοινωνίας.

Αλλά, για να αγωνιούν τόσο πολλοί για το παρόν και το μέλλον ενός κόμματος του 4,7%, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Για να ενδιαφέρονται τόσο πολλοί να το αγοράσουν, να το κατεδαφίσουν, να το υπενοικιάσουν ή να αναλάβουν το μάνατζμεντ, με κάνει να υποψιάζομαι ότι κάτι εξακολουθούν να φοβούνται. Και αυτό πράγματι είναι ένα μήνυμα αισιόδοξο για την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό παιχνίδι τώρα αρχίζει. Η ύφεση και οι κοινωνικές συγκρούσεις ανακατεύουν συνεχώς την τράπουλα στο τραπέζι της πολιτικής.

Το παιχνίδι θα είναι βρώμικο. Τα χτυπήματα στο ΣΥΡΙΖΑ θα πολλαπλασιαστούν, οι απόπειρες εξαγοράς του και ενσωμάτωσής του θα ενταθούν, οι προσπάθειες πολιτικής και ηθικής εξόντωσης της ηγεσίας του θα πληθύνουν. Γι’ αυτό χρειάζεται ευφυΐα και ψυχραιμία.

Στην πολιτική υπάρχουν κερδισμένες και χαμένες μάχες. Αλλά τον πόλεμο τον χάνεις, όταν δεν διδάσκεσαι από τις ήττες σου. Ή όταν αφήνεις τους Εφιάλτες να ανοίξουν μονοπάτι στους Πέρσες, για να σε χτυπήσουν πισώπλατα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε
στην εφημερίδα “Το Βήμα”,
την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009