ΔΗΚΚΙ: Αναστρέψιμες οι αιτίες της υποχώρησης

Ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ

• Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών διαμορφώνει ένα νέο τοπίο, ο δικομματισμός δεν μπορεί στο εξής να συνεχίσει απρόσκοπτα την πορεία του. Έχει πλέον απολέσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής συναίνεσης και της αποδοχής που τον περιέβαλε.
• Οι αιτίες για την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιστρεπτές και χρειάζεται να αναζητηθούν στην αδυναμία να αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τα μεγάλα τμήματα των εργατικών και των μεσαίων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται άμεσα από τη κρίση ή/και αντιλαμβάνονται την περιθωριοποίηση που τους επιφυλάσσει η ψευδο-παγκοσμιοποίηση και το νεοταξικό δικομματικό καθεστώς.

Το εκλογικό αποτέλεσμα “στιγματίζεται” από ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα ποσοστό αποχής, το οποίο αφορά σε μεγάλο βαθμό λαϊκά στρώματα. Η υψηλή αποχή, πέραν της αποδοκιμασίας στις δυνάμεις του πολιτικού κατεστημένου, αποτελεί ταυτόχρονα και ένα πολιτικό μήνυμα αμφισβήτησης προς τις δυνάμεις που αντιπαρατίθενται στο νεοφιλελεύθερο, δικομματικό καθεστώς. Το φαινόμενο της αποχής αλλά και –σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο– το φαινόμενο της “αθρόας” ενίσχυσης των μικρότερων σχηματισμών, πρέπει να αναλυθούν και να μελετηθούν με τον πλέον διεξοδικό τρόπο, να ιεραρχηθούν στην προτεραιότητα των προβλημάτων για την Αριστερά. Οι εκλογές της 7ης Ιουνίου εκ των πραγμάτων πήραν χαρακτήρα προκρίματος για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Επομένως το αποτέλεσμα πρέπει να εκτιμηθεί κυρίως με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών του 2007. Υπό αυτό το πρίσμα είναι εμφανές ότι ο δικομματισμός παρουσίασε αισθητή υποχώρηση η οποία επικυρώνει την πορεία αποσταθεροποίησης και κρίσης στην οποία βρίσκεται τουλάχιστον από το καλοκαίρι του 2007. Η Νέα Δημοκρατία εισέπραξε το αντίτιμο της αντιλαϊκής πολιτικής της. Γενικότερα, εισέπραξε το κόστος της διαχείρισης και της εμπέδωσης του νεοφιλελεύθερου, διεφθαρμένου συστήματος Κράτος – Οικονομία – “κόμματα εξουσίας” και της υποτέλειας στην ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη που παρέλαβε από την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με ιδιαίτερη θέρμη υπηρέτησε. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ εξαγγέλλοντας στην ουσία την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και την επανάληψη –με άλλα πρόσωπα– της οκταετίας Σημίτη δεν κατάφερε να επιτύχει την αναγκαία συσπείρωση σε ποσοστά, και πολύ περισσότερο σε ψήφους, έτσι ώστε να αναζωπυρώσει τη λειτουργία της δικομματικής διελκυστίνδας και να προωθήσει την ασφαλή εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία.

Τα αποτέλεσμα των ευρωεκλογών διαμορφώνει ένα νέο πολιτικό τοπίο. Πίσω από τους πανηγυρισμούς για εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, για νίκη με μεγάλη διαφορά κ.ο.κ., κρύβεται η αδυναμία και το άγχος να αναστυλωθεί η εφεδρεία που θα αντικαταστήσει με επιτυχία την ασθμαίνουσα Νέα Δημοκρατία, κρύβεται η αδυναμία να “σταθεί στα πόδια της” μια ισχυρή κυβέρνηση με επίκεντρο το ΠΑΣΟΚ η οποία θα αναλάβει να περάσει τον κάβο που επιφυλάσσει το ξετύλιγμα της οικονομικής κρίσης. (…) Ωστόσο, ως το πλέον ενδιαφέρον σημείο των εκλογών αναδεικνύεται το γεγονός ότι η κάμψη του δικομματισμού δεν μετατράπηκε σε ενίσχυση της Αριστεράς. Η Αριστερά, στο σύνολό της, παρά τις συνθήκες της γενικευμένης κρίσης του συστήματος, παρά την επάνοδο σε περίοδο εθνικής υποτέλειας τύπου Πιουριφόι και τελικά παρά την εκλογική κάμψη των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, δεν κατάφερε να ενισχυθεί και να εγγράψει προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία. Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει υποχώρηση και απώλεια ενός μέρους της πολύτιμης δυναμικής που είχε αρχίσει να εμφανίζει από το καλοκαίρι του 2007 και καθιστά καθοριστικά τα επόμενα βήματά του και τις εκτιμήσεις με βάση τις οποίες θα κληθεί να χαράξει την παραπέρα στρατηγική του.

Είναι γεγονός ότι στην αποτίμηση του αποτελέσματος δεν θα πρέπει να αγνοήσει κανείς το ότι για ένα μεγάλο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε στόχος μιας συντονισμένης επίθεσης του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων όπως επίσης ότι επιλέχθηκε για να υποστεί καθόλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου την συνεχή πίεση του συστήματος των μίντια και των εταιρειών δημοσκοπήσεων, που δημιουργούσαν εναντίον του ένα ασφυκτικό κλίμα. Κυρίως όμως, οι αιτίες για το εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να αναζητηθούν στην συνολική πολιτική του πρόταση, ιδιαίτερα σε αδυναμίες στο πολιτικό “σήμα” που εξέπεμψε με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τα μεγάλα τμήματα των εργατικών και των μεσαίων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται άμεσα από την κρίση ή/και αντιλαμβάνονται την περιθωριοποίηση την οποία τους επιφυλάσσει η ψευδο-παγκοσμιοποίηση και το νεοταξικό δικομματικό καθεστώς. Θεωρούμε ότι οι αιτίες αυτές είναι αντιστρεπτές. Χωρίς να υποτιμάμε άλλες επίσης σημαντικές παραμέτρους τις οποίες θα δούμε αναλυτικά στην συζήτηση στα όργανα του ΔΗΚΚΙ, θεωρούμε ότι σε αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται να επικεντρωθεί η συζήτηση για την χάραξη της παραπέρα στρατηγικής. Το ΔΗΚΚΙ πιστεύει πως το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις ώστε μέσα από εποικοδομητικό διάλογο να αναζητήσει σε βάθος τις αιτίες και να αντλήσει έγκαιρα και με σαφήνεια τα αναγκαία συμπεράσματα που θα οδηγήσουν στην επανάκτηση της δυναμικής του και στην αναβάθμιση της συμβολής του στο λαϊκό κίνημα. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αποτελεί την απαρχή ενός πολιτικού νέου τοπίου αστάθειας για το νεοφιλελεύθερο δικομματικό σύστημα, ενός προνομιακού για τον ΣΥΡΙΖΑ τοπίου που του προσφέρει την πρόκληση να κατακτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, στην προώθηση του κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου της Αριστεράς και σε μια προοδευτική πορεία του τόπου.