Δεν θα «προσαρμοστούμε» στην καταστροφή!

Στάχτες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, η ελληνική επικράτεια και κυριαρχία

-1-

Έβρος, Αττική, Βοιωτία, μέχρι και το σκοπευτήριο της Καισαριανής… από τον Ιούλιο φλέγεται ότι είχε μείνει άκαυτο στην πατρίδα μας. Η ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτων Αναγκών «Κοπέρνικος» ανακοίνωσε σήμερα ότι η πυρκαγιά που μαίνεται στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, με συνολική καμένη έκταση 72.400 εκταρίων μέχρι τώρα, είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί σε ευρωπαϊκό έδαφος εδώ και χρόνια. Καίγονται εθνικοί δρυμοί, σπίτια, ζώα, εργοστάσια, περιουσίες. Φτάσαμε στο αδιανόητο, των 18 απανθρακωμένων στο δάσος της Δαδιάς. Αν δεν είχε εκδηλωθεί για μια ακόμη φορά το πείσμα χιλιάδων κατοίκων, εθελοντών, αλληλέγγυων, όπως και η αυταπάρνηση των πυροσβεστών, πιλότων αεροσκαφών και ελικοπτέρων κ.ά., πού θα είχαν φτάσει οι ήδη πολύπλευρα τραγικές απώλειες;

-2-

Όσοι σκοτώνονται, τραυματίζονται, καίγονται προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τις φλόγες, στην πραγματικότητα έχουν να αντιμετωπίσουν και το «μεγαλείο» του ελληνικού failed state. Τη για χρόνια απαξίωση του κρατικού μηχανισμού και των υποδομών, της ίδια της έννοιας του δημόσιου χώρου και του κοινωνικού συμφέροντος, από ένα συνένοχο πολιτικό σύστημα που διαχειρίστηκε το ξεπούλημα και την διάλυση της χώρας. Η μόνη προετοιμασία του «επιτελικού κράτους» αφορούσε την επικοινωνιακή διαχείριση της κατάρρευσής του, με τη βοήθεια βέβαια των πρόθυμων ΜΜΕ. Για να μην αδικούμε τους κυβερνώντες, υπάρχει και το «Εκκενώστε»: τρέξτε να σωθείτε, εμείς σας ειδοποιήσαμε, τι άλλο περιμένετε να κάνουμε; Έπειτα, πάνω στα αποκαΐδια και την απελπισία, θα οργανώσουν άλλο ένα πάρτι «επιδοτήσεων» και «αποζημιώσεων», ενώ πολλά καμένα θα «αναδασώνονται» με ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και οικοδομές.

-3-

Όμως μαζί με τα δάση, τα σπίτια και τους ανθρώπους καίγεται και κάθε αφήγημα αυτού του άχρηστου και απειλητικού για την ίδια την επιβίωση της χώρας συστήματος. Μετά το αίσχος στην αεροπορική βάση της Νέας Αγχιάλου, τώρα πυρπολείται ο Έβρος, δηλαδή μια από τις –υποτίθεται– καλύτερα φυλασσόμενες και επιτηρούμενες περιοχές της Ελλάδας. Ακριβώς αυτή η περιοχή που πλέον, «χάρη στο ΝΑΤΟ», τάχα προστατευόταν ακόμα καλύτερα και αναβαθμιζόταν! Στην πράξη καταργείται η έννοια της επικράτειας, δεν ασκείται κυριαρχία. Το έδειξε εξάλλου και η επιδρομή των Κροατών νεοναζί χούλιγκαν, που ανεμπόδιστα διέσχισαν τη μισή χώρα για να εγκληματήσουν, εξίσου ανεμπόδιστα, στην πρωτεύουσά της. Η οποία τώρα πνίγεται από τις στάχτες εργοστασίων, κτιρίων και των τελευταίων δασών που είχαν απομείνει στην περιφέρειά της…

-4-

Για τι πράγμα νοιάζεται επιτέλους αυτό το «επιτελικό κράτος» και οι «άριστοι» του Μαξίμου; Μόνο για τις μπίζνες – για την ακρίβεια εκείνες τις μπίζνες που αυξάνουν τα κέρδη των ολιγαρχών (όπως η «πράσινη ενέργεια» στης Ελλάδας την ολόμαυρη ράχη…) και υπηρετούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα όχι της πατρίδας μας, αλλά των «συμμάχων» και «εταίρων» μας (και ενώ η Ελλάδα καίγεται η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία υποδέχεται τον Ζελένσκι στη Σύνοδο Δυτικών Βαλκανίων με χορηγό το ΝΑΤΟ). Τώρα, που η επικοινωνιακή ασπίδα της επίκλησης της κλιματικής αλλαγής δεν αρκεί, οι κυβερνώντες και οι πατρατρεχάμενοί τους επαναφέρουν τις αναφορές σε «ασύμμετρες απειλές» ή και… «ρωσικούς δακτύλους», ώστε να συγκαλύψουν όπως-όπως τις τεράστιες πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες τους για το διαρκές έγκλημα.

-5-

Ένα είναι σίγουρο: οι πυρκαγιές επιβεβαιώνουν όχι την έλλειψη προετοιμασίας και πρόληψης (αυτά είναι χρόνια «κατάκτηση» των ντόπιων ελίτ…), αλλά την πλήρη, πλέον, κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού. Αυτή η κατάρρευση επιτρέπει όλες τις πιθανές εξηγήσεις: από τον ξένο δάκτυλο (δεν λείπουν τα προηγούμενα υβριδικών απειλών, ενώ και τώρα υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις) και το οργανωμένο από οικονομικά συμφέροντα έγκλημα, ως την πιθανότητα να προκαλούνται καταστροφές από παράφρονες και πυρομανείς που εκμεταλλεύονται την πλήρη αποδιοργάνωση των αστυνομικών κ.ά. υπηρεσιών. Σε κάθε περίπτωση, όποια κι αν είναι η πηγή, η ευθύνη βαραίνει το λεγόμενο επιτελικό κράτος, που έχει αφήσει τη χώρα γυμνή, σχεδιάζοντας μόνο τη βήμα-βήμα εκχώρησή της.

-6-

Επιστρέφουμε σε μια αρχική επισήμανση, που είναι σημαντική και από την οποία μπορεί να γεννηθεί κουράγιο και ελπίδα: δηλαδή την πραγματική κίνηση των απλών ανθρώπων, εθελοντών και επαγγελματιών. Στις πυρκαγιές, αλλά και σε κάθε άλλο πρόβλημα που βασανίζει την Ελλάδα και τον λαό μας, δίχως αυτούς όλα θα ήταν ακόμα χειρότερα. Από αυτή τη βάση, του απλού κόσμου που παρά την καλλιεργούμενη σύγχυση μοχθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αναβλύζει όχι μόνο η μεγάλη ανάγκη, αλλά και η δυνατότητα να τεθεί το αίτημα μιας μεγάλης πολιτειακής αλλαγής. Μιας αλλαγής που θα σαρώσει το αποτυχημένο «επιτελικό κράτος» και θα οδηγήσει τη χώρα μας στην ανάκτηση βαθμών κυριαρχίας.

-7-

Γι’ αυτό, για να υπάρχουμε, για να εξακολουθήσει να υπάρχει η Ελλάδα, πρέπει να μην συνηθίσουμε στην καταστροφή, να μην «προσαρμοστούμε», να μην κλειστούμε σε επισφαλή καβούκια. Να τεθεί, ως συλλογική ιεράρχηση η επιβίωση της χώρας, η ανάκτηση βαθμών κυριαρχίας, η απάντηση στο μεγάλο υπαρξιακό ζήτημα της χώρας. Στη διατεταγμένη μοιρολατρία μπροστά στην τάχα αναπόφευκτη δυστοπία, στον ωχαδερφισμό που καλλιεργούν οι ένοχοι και συνένοχοι για την κατρακύλα και την τέφρα, ας αντιτάξουμε καταρχήν το νοιάξιμο για τους ανθρώπους που άμεσα υποφέρουν και αγωνίζονται. Επειδή πονάμε τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Τους ανθρώπους μας!