Ναυπηγεία Σκαραμαγκά: Στο πλευρό των εργαζομένων
Έρμαιο στις διαθέσεις της ThyssenKrupp είναι οι 1.400 εργαζόμενοι των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, με τη γερμανική εταιρία να κλιμακώνει τις απειλές της για λουκέτο, εκβιάζοντας ουσιαστικά μεγαλύτερο μερίδιο στα εξοπλιστικά προγράμματα. Σε ακόμα χειρότερη θέση βρίσκονται οι 170 εργαζόμενοι της Εταιρίας Τροχαίου Υλικού, οι οποίοι είναι απλήρωτοι εδώ και έξι μήνες.
Μια μικρή αναδρομή είναι χρήσιμη για να καταλάβουμε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι.
Το 1995, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κάνει το πρώτο βήμα ιδιωτικοποίησης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά με τον γνωστό “σοσιαλιστικό” τρόπο της μετοχοποίησης: 51%-49% σε ΕΤΒΑ και εργαζόμενους αντίστοιχα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος, αναφερόμενος στα ναυπηγεία, είχε πει ότι η ιδιωτικοποίησή τους “θα διασφαλίσει την αναπτυξιακή πορεία της επιχείρησης”.
Το 2002, πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, τα ναυπηγεία πωλούνται στη γερμανική HDW, που στη συνέχεια αγοράστηκε από τη Thyssen. Η πώληση αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, αφού τα ναυπηγεία σχεδόν χαρίστηκαν: το αντίτιμο ήταν εξευτελιστικό, ενώ στη νέα ιδιοκτήτρια εταιρία δόθηκε και προίκα, με παραγγελίες της τάξης του ενός τρισ. δραχμών εκείνη την εποχή. Επίσης, με την πώληση των ναυπηγείων απολύθηκαν 600 από τους 2.000 εργαζόμενους.
Το 2007 ο τομέας των τρένων αποσπάται από τα ναυπηγεία με τη δημιουργία της Εταιρίας Τροχαίου Υλικού ΑΕ, η οποία με 170 εργαζόμενους πωλείται στην ελβετική Dr Meyer Beteiligungen.
Οι εξελίξεις τον τελευταίο καιρό είναι ακόμα χειρότερες και αναμένονται τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Προεκλογικά, το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να πείσει ότι προέκυψε από παρθενογένεση και θα κυβερνήσει με γνώμονα τη δίκαιη κοινωνία.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, η γερμανική εταιρία κατήγγειλε τη σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο (Πολεμικό Ναυτικό) για την κατασκευή τεσσάρων υποβρυχίων και τον εκσυγχρονισμό άλλων τριών, επικαλούμενη χρέος 520 εκατ. ευρώ του ελληνικού δημοσίου, το οποίο με τη σειρά του δεν έχει παραλάβει τα υποβρύχια επειδή παρουσιάζουν τεχνικά προβλήματα (πρόκειται για το γνωστό υποβρύχιο Παπανικολής, που… γέρνει).
Ο γερμανικός όμιλος σχεδιάζει το 2010 να απολύσει 20.000 εργαζόμενους παγκοσμίως, ενώ το 2009 έκανε 12.000 απολύσεις. Για τα ελληνικά ναυπηγεία, έχει δηλώσει ότι μπορεί να καλύψει τη μισθοδοσία μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Από κει και πέρα πρέπει το ελληνικό δημόσιο να καλύψει τους εργαζόμενους μέχρι τον Γενάρη-Φλεβάρη, οπότε ή θα κλείσει τα ναυπηγεία ή θα βρει νέο αγοραστή. Εκτός από τους 1.400 εργαζόμενους των ναυπηγείων που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, οι 170 εργαζόμενοι της Εταιρίας Τροχαίου Υλικού –θυμίζουμε: έξι μήνες απλήρωτοι– είναι ήδη με το ένα πόδι έξω, αφού η εταιρία έχει μπει σε διαδικασία πτώχευσης, κάτι που σημαίνει ότι ενδέχεται να μην πάρουν ούτε τις αποζημιώσεις τους.
Στην πραγματικότητα, η ThyssenKrupp εκβιάζει για μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των εξοπλιστικών προγραμμάτων και τις νέες παραγγελίες.
Οι ευθύνες του δικομματισμού και σε αυτή την περίπτωση πασίδηλες. Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση στο παρελθόν άνοιξε το δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, ενώ με τις συνδικαλιστικές του ηγεσίες συστηματικά διαμεσολαβεί για την καλύτερη εξυπηρέτηση των οικονομικά ισχυρών. Στο ίδιο πλαίσιο, η ΝΔ συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση την ίδια πολιτική.
Είναι επιτακτική ανάγκη η ολόπλευρη υποστήριξη των εργαζόμενων στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και την καταβολή των δεδουλευμένων.
Είναι, επίσης, επιτακτική ανάγκη ο συντονισμός και η ενότητα όλων των εργαζόμενων, η ανάπτυξη αγώνων, η οικοδόμηση μετώπου ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και τους γαλαζοπράσινους υπηρέτες της. Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά είναι πολύ κοντά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, γι’ αυτό πρέπει οι αγώνες τους όχι μόνο να συνεχιστούν αλλά και να συναντηθούν.
Να αγωνιστούμε αποφασιστικά και μαζικά:
-
Για πλήρη και σταθερή απασχόληση των εργαζόμενων.
-
Για την επανένταξη της Εταιρίας Τροχαίου Υλικού στα ναυπηγεία.
-
Για δημόσια ναυπηγεία στο πλαίσιο μιας σχεδιασμένης εθνικής ναυπηγικής πολιτικής.