Χειροκροτήματα, του Σπύρου Παναγιώτου

Όρθια τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ χειροκροτούσαν τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή.

Τι χειροκροτούσαν άραγε;

Μήπως την εικόνα της κυβέρνησης ένα μόλις χρόνο μετά τις εκλογές;

Μήπως τη "θωράκιση της οικονομίας" που κινδυνεύει να καταρρεύσει υπό το βάρος της διεθνούς κρίσης;

Μήπως την αποτελεσματικότητα της στήριξης που πρόσφερε στα στελέχη του στενού του κύκλου στη ΔΕΘ, που κατέληξε, λίγες μέρες αργότερα, στην καρατόμηση του Γ. Βουλγαράκη και την αναστολή των επιχειρηματικών οραμάτων της Μ. Ζαχαρέα για να γλιτώσει τα χειρότερα ο Θ. Ρουσόπουλος;

Μήπως τη στήριξη των επιτυχιών της οικονομικής πολιτικής του Γ. Αλογοσκούφη, που οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε απόλυτη οικονομική αδυναμία και απόγνωση;

Μήπως την έκτακτη φοροεπιδρομή ενάντια στα μικρά και μεσαία εισοδήματα για να γλιτώσει η χώρα νέα επιτήρηση από την ΕΕ;

Μήπως τον περιορισμό της φθοράς τους από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου με την αναμονή των αποφάσεων της δικαιοσύνης;

Μήπως την επιτυχία της επιβολής σιγής στα κυβερνητικά στελέχη, το "πολιτικό θάρρος" της δήλωσης "αμφισβητήστε με στα ίσια, αναλάβετε την ευθύνη να ρίξετε την κυβέρνηση" που έγινε κουρέλια την επόμενη μέρα από δημοσίευμα πρώην υφυπουργού και την απομάκρυνση του βουλευτή Δαϊλάκη;

Μήπως την αισιοδοξία από την επιτάχυνση των αντιλαϊκών μέτρων, την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα, την αδυναμία οποιασδήποτε παροχής πέρα από ψίχουλα στους εργαζόμενους; Από τη στήριξη, δηλαδή, όλων εκείνων των μέτρων που εξοργίζουν τους εργαζόμενους και αποτελούν τη βασική αιτία της κυβερνητικής φθοράς;

Μήπως τον –εκ του ασφαλούς– τσαμπουκά, με τη συνδρομή των ΜΜΕ, του υποταγμένου συνδικαλισμού και της δικαιοσύνης, σε κάθε εργατική κινητοποίηση και απεργία;

Ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη έχουν επίγνωση ότι όλα όσα διακηρύσσουν και χειροκροτούν είναι εκείνα που τους φέρνουν πιο κοντά στην έξοδο. Γνωρίζουν ακόμα ότι δεν έχουν άλλο δρόμο πέρα από την επίδειξη πυγμής. Γνωρίζουν ότι δεν έχουν περιθώρια ελιγμών. Γνωρίζουν ότι οι όποιες ελπίδες τους στηρίζονται στο ξαναστήσιμο μιας επικοινωνιακής φούσκας, αυτής που τους επέτρεψε να κυβερνούν μέχρι τώρα και που, προς το παρόν, έχει σκάσει.

Χειροκροτούν, λοιπόν, το κέρδισμα "πολιτικού χρόνου" που θα επιτρέψει να συνεχίζουν την κλοπή σε βάρος των εργαζόμενων.

Ορισμένοι, πιο πονηροί, πιο υποψιασμένοι, χειροκροτούν γιατί βλέπουν το ενδεχόμενο να ανατέλλει η μετάκαραμανλική εποχή.

Σπύρος Παναγιώτου