Κατηγορία: 10 – 20ος ΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, τ.229, 18/10/2007

Αυτές τις μέρες του Οκτώβρη συμπληρώνονται 40 χρόνια από
το θάνατο του Τσε Γκεβάρα και 90 χρόνια από τη σοσιαλιστική επανάσταση του 1917
στη Ρωσία.

Ο 20ός αιώνας σημαδεύτηκε από επαναστάσεις,
αντεπαναστάσεις και πολέμους. Ήταν επομένως αιώνας όπου έδρασαν επαναστάτες, η
κίνηση των μαζών έδωσε πολλές «γιορτές των καταπιεζομένων» και οι εκπρόσωποι
του παλιού κόσμου, οι διάφορες «προσωποποιήσεις του κεφαλαίου» οργάνωσαν και
διεύθυναν αντεπαναστάσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και πογκρόμ όλων των
ειδών.

Η Οκτωβριανή επανάσταση άνοιξε μια νέα ιστορική εποχή για
την ανθρωπότητα, την εποχή των κοινωνικών επαναστάσεων του προλεταριάτου και
σήμερα, μετά από δεκαετίες ενορχηστρωμένης σπίλωσης και συκοφάντησής της, νέες
γενιές έρχονται να τη γνωρίσουν και ενθουσιάζονται από τα μηνύματά της. Το
αίτημα για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς εκμετάλλευση, όπου ο άνθρωπος θα είναι
πάνω από τα κέρδη, δεν μπορεί να μη συνδεθεί με όλες τις απόπειρες να χτιστεί
ένας καλύτερος κόσμος, με όλες τις επαναστάσεις και εξεγέρσεις που έγιναν σε
αυτή την κατεύθυνση.

Ο Τσε Γκεβάρα είναι πλέον ένα σύμβολο που εμπνέει
εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο πρόσωπό του συμπυκνώνεται ό,τι
πιο αγνό και φλογερό εμφανίστηκε στην ανολοκλήρωτη θύελλα που σάρωσε ολόκληρο
τον κόσμο στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του ’60. Ο Τσε αυτά που έλεγε τα
εννοούσε, ήταν επαναστάτης, έζησε και πέθανε σαν επαναστάτης, οι «τυλιγμένες με
ζάχαρη βόμβες» του συστήματος και της γραφειοκρατίας δεν τον κατέβαλαν.
Απαρνήθηκε στην πράξη όλα εκείνα (αξιώματα, προνόμια, θαλπωρές παντός είδους
κ.λπ.) που άλλοι τα έκαναν δεύτερη φύση τους απαρνούμενοι την επανάσταση και το
προλεταριάτο. Μέσα στο σοσιαλισμό εμφανίστηκαν πολλές μορφές «προσωποποίησης
του κεφαλαίου», όπως αναφέρει ο Μεσζάρος, που φυσικά λειτούργησαν στην
κατεύθυνση της παλινόρθωσης του καπιταλισμού όπως δραματικά είδαμε στα τέλη του
20ού αιώνα.

Στις «Σελίδες της Αριστεράς» αυτού του τεύχους φιλοξενούμε
τρία κείμενα. Το πρώτο είναι του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, με τίτλο «Να
δημιουργήσουμε δύο, τρία… πολυάριθμα Βιετνάμ, αυτό είναι το σύνθημα», που
δημοσιεύτηκε στις 16 Απρίλη του 1967, λίγους μήνες δηλαδή πριν από το θάνατό
του. Το κείμενο αυτό εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την «πλατφόρμα» του Τσε,
εκθέτει τη στρατηγική και την τακτική του, τοποθετείται στα κυριότερα και
βασικότερα θέματα που απασχολούσαν τότε τον κόσμο και το επαναστατικό κίνημα.

Το δεύτερο είναι του Καρλ Κάουτσκι. Πρόκειται για ένα
απόσπασμα από το βιβλίο του «Η κοινωνική επανάσταση» που δημοσιεύτηκε το 1902
και αναλύει από μαρξιστική σκοπιά την έννοια της κοινωνικής επανάστασης.
Εξαιρετικά χρήσιμο κείμενο για νέους αλλά και παλιότερους αγωνιστές, γιατί η
έννοια της επανάστασης είναι κομβική, βασική για όποιον ενδιαφέρεται και μιλά
από τη σκοπιά του μαρξισμού.

Το τρίτο κείμενο είναι του Ιστβάν Μεσζάρος, ενός από τους
πιο σημαντικούς μαρξιστές της εποχής μας, και είναι η απάντηση που έδωσε στο
πλαίσιο μιας εκτεταμένης συνέντευξης στο ερώτημα «αν ισχύει και ποια είναι η
έννοια της επανάστασης σήμερα». Η συνέντευξη που δόθηκε το 1998 δημοσιεύεται
στο βιβλίο του Ι. Μεσζάρος «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», εκδόσεις Προσκήνιο,
2003.

Τέλος, δημοσιεύουμε μια βιβλιοπαρουσίαση του Βαγγέλη
Πισσία για το πολύ ενδιαφέρον έργο της Μάρτα Άρνεκερ «Πραγματοποιώντας το
αδύνατο, η Αριστερά την αυγή του 21ου αιώνα» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις
εκδόσεις Οδυσσέας, σε μετάφραση του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος και προλογίζει
το βιβλίο.