τ.271, 17/07/2009

Σε αυτό το τεύχος διαβάστε:
Resistance 2009, 4 συνεντεύξεις:• Σενόλ Γκουρκάν, εφημερίδα “Ατιλίμ”, Τουρκία-Β. Κουρδιστάν• Μπερντ Σνάιντερ, Die Linke (Αριστερά), Γερμανία• Μάρκο Σαντοπάντρε, Δίκτυο των Κομμουνιστών, Ιταλία• Γιοάν Ελμπορί, Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, Γαλλία
Συνέντευξη με τον Κώστα Βεργόπουλο:• Η Αριστερά πρέπει να φέρει μπροστά το κοινωνικό ζήτημα
Ονδούρα• Συνεχίζεται η αντίσταση στο πραξικόπημα
Μαφία• Στενές σχέσεις κράτους και υπόκοσμου
Λουκέτα• Όλα στους εργοδότες, τίποτα στους εργαζόμενους. Ρεπορτάζ του Γ. Κατερίνη
Το επόμενο τεύχος της εφημερίδας μας θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 31/7/2009
 
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Καλοκαιρινό σαφάρι
Στο στόχαστρο μετανάστες, δικαιώματα, εργασία, περιβάλλον
Κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο φανερό από ποιον κινδυνεύουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι και όσοι πλήττονται από την κρίση. Δεν κινδυνεύουν τόσο από τον υπόκοσμο (“παιδί” και “συνεργάτης”, κι αυτός, του αστισμού), ούτε βέβαια από τους μετανάστες, αλλά από τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις. Κινδυνεύουν από τα μέτρα που παίρνονται, από την κατάργηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, από τους νέους φόρους και τα χαράτσια, από τη μόλυνση του περιβάλλοντος, από όσα τέλος πάντων επιστρατεύονται για να υπάρχουν κέρδη για μια ελάχιστη αλλά ισχυρή μειοψηφία. Οι δεσμοί της καλής κοινωνίας με την παραβατική, οι σχέσεις της αστυνομίας με τον κόσμο του εγκλήματος και της σωματεμπορίας, αποκαλύπτονται πάλι σε όλο το μεγαλείο τους. Τα μέτρα που ψηφίζονται στα μουλωχτά στα θερινά τμήματα της Βουλής θα κάνουν τη ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη. Το σαφάρι που έχει ήδη αρχίσει τους θερινούς μήνες ενάντια στην εργασία, τα δικαιώματα, τους μετανάστες και το περιβάλλον είναι η απάντηση που δίνει ο υπο/κοσμος της αστικής κυριαρχίας σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης – και μπορεί να γεννήσει τέρατα. Μοναδική διέξοδος είναι η οργάνωση και η αντίσταση του λαού. Η Αριστερά έχει λόγο ύπαρξης και υποστήριξης, εάν ανταποκριθεί σε αυτό το στοιχειώδες καθήκον. Αλλιώς, θα μοιάζει σαν παραμάγαζο του σάπιου κόσμου, παρά τις προθέσεις και τη διαφορετική κοινωνική σύνθεση ή καταγωγή…
 
Πάτρα: Πογκρόμ ενάντια στον προσφυγικό καταυλισμό
Αποκλειστική δήλωση του Γιώργου Τσαρμπόπουλου, επικεφαλής του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ
Συνέντευξη με τη Φούλα Σταυροπούλου, μέλος της Κίνησης Υπεράσπισης Προσφύγων και Μεταναστών
…διαβάστε περισσότερα
 
18-19 Ιουλίου, ΣΕΦΠανελλαδική Συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ
Αυτό το Σαββατοκύριακο θα πραγματοποιηθεί η πρώτη πανελλαδική συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές. Είναι στην ουσία η πρώτη μαζική διαδικασία –αφού προηγήθηκε ένας κύκλος συσκέψεων και συζητήσεων στις τοπικές επιτροπές και τις συνιστώσες– για το εκλογικό αποτέλεσμα και για την προετοιμασία της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για το οργανωτικό, που γίνει το φθινόπωρο. Στο τεύχος αυτό δημοσιεύουμε ορισμένα κείμενα που έχουν κυκλοφορήσει ή γράφτηκαν σχετικά με τα θέματα αυτά και παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Ειδικά τα κείμενα που υπογράφουν διάφορες συνιστώσες και ανένταχτοι της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι και συγκλίσεις μπορούν να γίνουν και προτάσεις για το παραπέρα προχώρημα υπάρχουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να προχωρήσει, αλλά όχι όπως πριν. Αυτό είναι κοινή διαπίστωση χιλιάδων μελών σε ολόκληρη την Ελλάδα.
• Τι ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμαστε και πώς θα τον πετύχουμεΚείμενο των: ΔΕΑ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, Οικοσοσιαλιστές, Μαρία Φραγκιαδάκη (μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ)
• Ο μονόδρομος του ΣΥΡΙΖΑ: Αριστερόστροφη πορεία, δημοκρατική οργανωτική συγκρότηση(ΔΕΑ, ΚΟΕ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΡΟΖΑ)
…διαβάστε περισσότερα
 
Μηνάς Ζουριδάκης, 1944-2009
Με ένα λιτό και ουσιαστικό τρόπο αποχαιρετήσαμε τον σ. Μηνά Ζουριδάκη στο κοιμητήρι του Ασημιού στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκατοντάδες συντοπίτες, φίλοι και σύντροφοι από όλη την Κρήτη, σύντροφοι και συναγωνιστές από άλλα μέρη της Ελλάδας, βρέθηκαν εκεί και πήραν μέρος σε μια πολιτική κηδεία – τελετή αποχαιρετισμού. Μίλησαν φίλοι και σύντροφοι του Μηνά Ζουριδάκη μπροστά στο καλυμμένο με ένα απλό κόκκινο πανί φέρετρο. Μεγάλη η συγκίνηση, και πολλοί οι άνθρωποι που ήταν δακρυσμένοι ή έκλαιγαν για το χαμό του συντρόφου. Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν φίλοι του, εκπρόσωποι μαζικών φορέων, δημοτικών κινήσεων, πολιτικών οργανώσεων. Στο τέλος, ο ήχος από γνωστά τραγούδια από τη φυσαρμόνικα ενός συντρόφου απάλυνε τον πόνο, για να ακολουθήσει ένα θερμό χειροκρότημα.
…διαβάστε περισσότερα