τ.240, 04/04/2008

Σε αυτό το τεύχος διαβάστε:• Τη συνέντευξη της Καλίντα Τζαράρ, μέλους του Π.Γ. του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.• Τα ρεπορτάζ για τις κινητοποιήσεις για τον Ελαιώνα, το Θριάσιο και τον Αμβρακικό.• Την κεντρική παρέμβαση της ΚΟΕ από τον Χρίστο Κατσούλα και αποσπάσματα των ομιλιών του Κώστα Παπαδόπουλου, του Μάριου Μιχαηλίδη, της Νάντιας Βαλαβάνη, του Στέλιου Ελληνιάδη, του Γιάννη Μηλιού και του Μπάμπη Σαρίδη στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.• Το "ΘΕΜΑ" για το ΝΑΤΟ και τη σύνοδο διεύρυνσής του στο Βουκουρέστι.• Την ανάλυση για τα "τζαρτζαρίσματα" στο ΣΥΡΙΖΑ, στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.• Την ανακοίνωση του ΚΟ της ΚΟΕ με εκτιμήσεις από τον αγώνα για την κοινωνική ασφάλιση.• Το 2ο μέρος του αφιερώματος στον Φιντέλ Κάστρο.Το επόμενο τεύχος της εφημερίδας μας θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 18/4/2008. ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑΕξω το ΝΑΤΟ από τα ΒαλκάνιαΝα κλείσει η βάση της ΣούδαςΜπορεί στη χώρα μας να κυριάρχησε και να κυριαρχεί το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ και να καλλιεργείται με κάθε τρόπο η ρητορική της εθνικής ομοψυχίας, ωστόσο το κεντρικό ζήτημα στη σύνοδο που έγινε στο Βουκουρέστι ήταν και είναι οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών συσχετισμών και ανταγωνισμών για τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων.Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, οι δυνάμεις του δικομματισμού εμφανίζονται ενωμένες στο θέμα της πΓΔΜ, που αποτελεί τριτεύον ζήτημα. Θέλουν να αποφύγουν την πολιτική αντιπαράθεση για το μείζον, αφού τότε θα φανεί η υποταγή τους στους νεοταξικούς σχεδιασμούς που προωθούν οι ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ – σχεδιασμούς που προετοιμάζουν νέο σκηνικό εντάσεων και πολέμων.Για εσωτερική, λοιπόν, κατανάλωση "βροντοφωνάζουν" βέτο στην ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν λένε κουβέντα για την ταμπακέρα. Η μόνη πολιτική που πραγματικά υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και του λαού είναι αυτή που θέτει το ζήτημα της αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και ζητά τη διάλυσή του. Είναι η πολιτική που ζητά το άμεσο κλείσιμο της αμερικανικής βάσης της Σούδας και αντιτίθεται συνολικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που στήνουν ολοταχώς το νέο σκηνικό εντάσεων. Και αυτή η πολιτική μπορεί να υπηρετηθεί με ουσιαστικούς όρους μόνο από την Αριστερά.