Διεθνής Καμπάνια BDS: “Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση, Κυρώσεις”, της Ναόμι Κλάιν

Ενώ τίθεται πάλι επί τάπητος, και επιτακτικά, η αναγκαιότητα κυρώσεων εναντίον του κράτους του Ισραήλ, αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο της Καναδέζας συγγραφέως και ακτιβίστριας Ναόμι Κλάιν (περιοδικό The Nation, 8/1/2009).

Παραθέτω τις τέσσερις κύριες αντιρρήσεις προς την καμπάνια "Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις" (BDS: Boycott, Divestment, Sanctions), ακολουθούμενες από αντεπιχειρήματα:

1. "Τα μέτρα τιμωρίας μάλλον θα αποξενώσουν παρά θα πείσουν τους Ισραηλινούς": Η λεγόμενη "εποικοδομητική στάση" δοκιμάστηκε και απέτυχε οικτρά. Από το 2006 το Ισραήλ βαθμιαία κλιμακώνει την εγκληματικότητά του: επεκτείνει καταυλισμούς, εισβάλλει στο Λίβανο και επιβάλλει συλλογική τιμωρία στη Γάζα. Κι όμως, δεν αντιμετωπίζει καμιά τιμωρία: Τα όπλα και η ετήσια ενίσχυση ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ είναι μόνο ένα παράδειγμα. Οι ισραηλινοί ηγέτες άρχισαν δηλαδή τον τωρινό πόλεμο σίγουροι ότι δεν θα έχουν σημαντικό κόστος. Αφού λοιπόν το καρότο δεν δουλεύει, ας καταφύγουμε στο μαστίγιο!

2. "Το Ισραήλ δεν είναι Νότια Αφρική": Φυσικά και δεν είναι. Η αναφορά γίνεται επειδή το μοντέλο της Νότιας Αφρικής αποδεικνύει πως τακτικές τύπου BDS μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Από την άλλη, στα Κατεχόμενα Εδάφη υπάρχουν ανησυχητικές ομοιότητες με το απαρτχάιντ: ειδικές ταυτότητες και άδειες μετακίνησης, σπίτια κατεδαφισμένα από μπουλντόζες, αναγκαστικές εκτοπίσεις, δρόμοι για αποκλειστική χρήση των ισραηλινών εποίκων. Ο επιφανής Νοτιοαφρικανός πολιτικός Ρόνι Κάσριλς δήλωσε το 2007 ότι η αρχιτεκτονική του διαχωρισμού που είδε στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα ήταν "απείρως χειρότερη από το απαρτχάιντ".

3. "Γιατί να ξεχωρίζουμε το Ισραήλ, όταν οι ΗΠΑ, η Βρετανία και άλλες δυτικές χώρες κάνουν τα ίδια στο Ιράκ και το Αφγανιστάν;": Το μποϊκοτάζ δεν είναι δόγμα, είναι τακτική. Ο λόγος για τον οποίο η καμπάνια BDS πρέπει να δοκιμαστεί εναντίον του Ισραήλ είναι εντελώς πρακτικός: σε μια χώρα τόσο μικρή και τόσο εξαρτημένη από το εμπόριο, μπορεί πράγματι να φέρει αποτέλεσμα.

4. "Το μποϊκοτάζ αποκόπτει την επικοινωνία, χρειαζόμαστε περισσότερο διάλογο": Θα απαντήσω με μια προσωπική ιστορία. Τα βιβλία μου εκδίδονται στο Ισραήλ από έναν εμπορικό εκδοτικό οίκο. Αλλά όταν εξέδωσα το Shock Doctrine, κατόπιν συμβουλών των ακτιβιστών BDS, επικοινώνησα με το μικρό εκδοτικό οίκο Andalus που συμμετέχει στο αντικατοχικό κίνημα και το στηρίζει. Μαζί συμφωνήσαμε ότι όλα τα κέρδη θα πάνε εκεί. Η εκπλήρωση του ταπεινού αυτού εκδοτικού σχεδίου απαίτησε δεκάδες τηλεφωνήματα, email και SMS, από το Τελ Αβίβ στη Ραμάλα και από εκεί στο Παρίσι, το Τορόντο, τη Γάζα. Με δυο λόγια, αμέσως μόλις αρχίσεις να εφαρμόζεις το μποϊκοτάζ, ο διάλογος αυξάνει κατακόρυφα – όπως πολλοί θα θυμούνται καλά από τον αγώνα κατά του απαρτχάιντ!