Αυθαιρέτως

Αριστερισμός

Μα τι, τίποτα θετικό δεν βρίσκετε; Αυτό ρωτούν ορισμένοι "ανανεωτικοί" του ΣΥΝ, σε κάθε ζήτημα που διαμορφώνεται μια αγωνιστική γραμμή. "Τίποτα θετικό δεν έχει ο νόμος-πλαίσιο; Τίποτα θετικό δεν έχει η Ευρωσυνθήκη; Γιατί δεν τα ζυγίζουμε και να δούμε πού θα κάτσει η ζυγαριά;", εξανίστανται.

Ανανέωση

Εντάξει. Ζυγίστε τα και βγάλτε το αποτέλεσμα που θέλετε: "η κατάληψη είναι φασισμός", "τι καλός που είναι ο Ευρωστρατός", "είστε εγγόνια του Στάλιν". Με την ίδια λογική, γιατί να είμαστε τόσο απόλυτοι με το 65ωρο; Σε 11 ολόκληρες ώρες ξεκούραση του εργαζόμενου (ανάμεσα στις 13 ωρών ημέρες εργασίας) υποχρεώνει τους εργοδότες!

Συνέπεια

Οπότε, ποια η πολιτική στάση απέναντι σε όλα αυτά, φίλοι της Ανανέωσης; Στηρίζουμε ό,τι μεταρρυθμιστικό μπορούμε (π.χ. νόμος-πλαίσιο), αναγορεύουμε σε κύριο εχθρό το φοιτητικό κίνημα και την ΠΟΣΔΕΠ, ενώ επικαλούμαστε λόγους συνείδησης στην Ευρωσυνθήκη ("δεν μπορούμε να ψηφίσουμε κατά"), και απέχουμε από την ψηφοφορία. Πραγματικά, μεγάλη μάχη δίνουν οι Ανανεωτές μας (για την ακρίβεια, ορισμένοι από αυτούς) για την υπεράσπιση των απόψεών τους!

Λόγοι συνείδησης

Ατομικοί – πάντα ατομικοί. Λόγοι συνείδησης, που να επιβάλλουν να τηρηθεί μια βασική προγραμματική θέση ενός πολιτικού σχηματισμού, δεν υπάρχουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και στις διακηρύξεις του σαν βασική θέση το "ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη –Δημοψήφισμα ΤΩΡΑ". Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κινητοποιήσεις, γέμισε με αφίσες με αυτό το σύνθημα όλη την Ελλάδα. Με πόση άνεση μπορεί η όποια "συνείδηση" να διαγράφει τις επιθυμίες αυτού του δυναμικού, το οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπούν; Αλλά, συγγνώμη, ξεχάσαμε: τέτοιου είδους κριτική είναι σταλινισμός!

Το σχέδιο…

…μοιάζει καλοστημένο. Δηλαδή: είμαστε μια μικρή μειοψηφία μέσα σε ένα σχηματισμό, αλλά μένουμε μέσα (και πού να πάμε;) και δεν δίνουμε και πολλή σημασία στις θέσεις του. Πιάνουμε, αυθαιρέτως αρκετές φορές, τις κομβικές θέσεις. Έχουμε τις επαφές με τα ΜΜΕ και βγαίνουμε κάθε μέρα στην τηλεόραση, λέγοντας τα δικά μας. Κάνει πανελλαδική σύσκεψη ο σχηματισμός και παίρνει αποφάσεις; Σιγά μην εφαρμοστούν!

Και πάνω απ’ όλα, προπαγανδίζουμε συνεχώς και ακαταπαύστως την κεντροαριστερά.

Δεν φταίει τελικά για όλ’ αυτά μόνον η Ανανεωτική Πτέρυγα – αλλά και άλλοι, που βολεύονται μαζί της και τη χρησιμοποιούν, και όσοι δεν εξεγείρομαστε με τα καμώματά τους.