Ο Δ. Γόντικας και τα κακαρίσματα
Ο Δ. Γόντικας στον κυριακάτικο Ριζοσπάστη, σε άρθρο δύο σελίδων, αποφάσισε να βάλει στη θέση της την εφημερίδα "Ανάποδος τύπος" και ειδικά τον δημοσιογράφο Θ. Καρτερό, επειδή μάλλον έχουν ανοικτούς λογαριασμούς από το παρελθόν. Το εντυπωσιακό στο άρθρο είναι το ύφος και οι παροιμίες που επιστρατεύει ο Δ. Γόντικας. Για παράδειγμα, δείτε τον τίτλο του άρθρου ("Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννάν οι κότες"), ή τις πρώτες αράδες ("Οι κότες, για όσους γνωρίζουν, όταν γεννούν τα αυγά τους αρχίζουν να κακαρίζουν. Μόνο που τα κακαρίσματα γίνονται όταν έχουν απομακρυνθεί από τη φωλιά τους").
Μετά από απαίτηση αναγνωστών δίνουμε λίγα ακόμα δείγματα γοντίκειας γραφής:
"Θυμηθήκαμε αυτή τη συμπεριφορά της κότας, με αφορμή κύριο άρθρο της εφημερίδας "Ανάποδος" του κ. Καρτερού και γενικότερα τα καμώματα του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την περίοδο. Μπορεί να κάνουν πολύ θόρυβο, πολλά κακαρίσματα και πάντα μπροστά στα κανάλια ή σε κινητοποιήσεις που άλλοι οργανώνουν –γιατί με τις δυνάμεις τους δεν τολμούν καμία άξιου λόγου κινητοποίηση σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο– αλλά τα αυγά τα κάνουν αλλού. Στις φωλιές του συστήματος, γι’ αυτό και το σύστημα τους συμπεριφέρεται και τους "ταΐζει" με περισσή φροντίδα. Ως χρυσοτόκους όρνιθες".
Το γκραν φινάλε του γοντίκειου άρθρου
Μοιάζει σαν να γράφτηκε για να προειδοποιήσει κάποιους "μέσα" στο κόμμα: Μπορεί το ΚΚΕ σε ορισμένες φάσεις του κινήματος το 1974, το 1988 να έδειξε μεγαλύτερη μεγαθυμία από όσο έπρεπε και έκανε τα βήματα της "ενότητας" με τα σχήματα της "Ενωμένης Αριστεράς" και το "Συνασπισμό", βήματα που παραλίγο να του στοιχίσουν πολύ ακριβά, αλλά έβγαλε τα συμπεράσματά του.
"Ο αγώνας, αυτή τη φορά, θα τραβήξει ως το τέλος και πάντα στο έδαφος της πραγματικότητας και του ρεαλισμού. Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Σήμερα και όχι στη δεύτερη παρουσία. Και όπως λέει ο λαός μας, στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό. Ή γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Ο τελικός λόγος ανήκει στην εργατική τάξη και σε όσους παραμείνουν πιστοί και αμετακίνητοι στην ιστορική της αποστολή.
Το τρένο της Ιστορίας, δυστυχώς για σας κύριε Ανάποδε, έχει και σταθερή αφετηρία και σταθερή τροχιά και κατάληξη. Είναι αγώνας για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς. Εκτροχιάζεται αυτός που αλλάζει τρένο ή γραμμές."
Συμπέρασμα: όλα πάνε μια χαρά, όλα είναι στη σωστή κατεύθυνση. Εμείς πάντως δεν θα εκτροχιαστούμε και ο αγώνας θα τραβήξει ως το τέλος… Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση.
Ψυχογιέ – Ψυχογιέ
Τόλμησαν οι φοιτητές να αποκαλέσουν τον Δ. Ψυχογιό "τσιράκι του Στυλιανίδη" επειδή κατά τη διάρκεια του μαθήματός του δεν άφησε τους φοιτητές να κάνουν μια ανακοίνωση για το ασφαλιστικό και την απεργία, και αυτός τους "χειροτόνησε" στην φιλόξενη στήλη του στο Βήμα (19/3). Δεν μπορεί να το πιστέψει: "Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε δύο εξάμηνα που διαλύεται μάθημά μου, κάτι που στα προηγούμενα 14 χρόνια που διδάσκω δεν είχε ξανασυμβεί". Πω-πω συμφορά κοινωνική και ιδίως προσωπική για τον κύριο καθηγητή… Δύο φορές σε δύο εξάμηνα c’ est trop, it is too mutch, είναι τεράστια βλαστήμια. Ανυπόφορη, έχασε τον ύπνο του ο κύριος καθηγητής.
Αλλά έβγαλε το συμπεράσμά του:
"Ήτοι, μετά το περυσινό μεγαλειώδες κίνημα κατά του άρθρου 16, η βία εγκαταστάθηκε για τα καλά στα πανεπιστήμια: νόμος είναι η δύναμη όποιας ομάδας μπορεί να διακόπτει μαθήματα ή συνελεύσεις, να πυρπολεί κάλπες, να χτίζει πόρτες γραφείων. Για να συνέλθουν τα λύκεια από τις πρώτες μαθητικές καταλήψεις, στις οποίες διαμόρφωσε την αγωνιστική του προσωπικότητα ο κ. Τσίπρας, χρειάστηκαν κάπου 10 χρόνια – για τα πανεπιστήμια, πόσα; Μας κοστίζει κάτι παραπάνω η άνοδος της Κινηματικής Αριστεράς, αλλά έτσι αναδεικνύονται οι αυριανές ηγεσίες". Ψυχογιέ, κάνεις σαν τον Γόντικα…