Λοιπόν, αυτός ο νέος γραμματέας της ΚΝΕ δεν την ξέρει τη γραμμή. Είπαμε, ελιγμός. Δεν είναι νίκη του φοιτητικού κινήματος το μπλοκάρισμα της αναθεώρησης, είναι ελιγμός. Και αυτός τι βγήκε και δήλωσε; Ότι είναι ψευτονίκη («Ριζοσπάστης» 18/3, σελ. 3). Όταν η νέα φουρνιά είναι πιο αρτηριοσκληρωτική κι απ’ τον μακαρίτη τον Αμπατιέλο…
Εναλλακτικοί δρόμοι για εξαρτημένους…
«Φυσικά, δεν παραγνωρίζει κανείς την αυτονόητη σημασία δημιουργίας εναλλακτικών δρόμων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, για μια ενεργειακά εξαρτημένη χώρα όπως η Ελλάδα… Ανάγκη αποφασιστικής σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και επικράτησης της λαϊκής εξουσίας, ώστε να αξιοποιηθεί η ενεργειακή υποδομή για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών». Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος τμήματος Οικονομίας στο «Ριζοσπάστη» (18/3).
Δηλαδή, καλή η υποδομή, αυτονόητη η σημασία της, μας λείπει μόνο η εξουσία. Ωραία. Το αυτονόητο «ΟΧΙ» στον αγωγό απουσιάζει. Η αξιοποίηση του ντόπιου ενεργειακού δυναμικού, που κάνει αυτή την υποδομή σχεδόν άχρηστη (είναι και για πετρέλαιο, πανάθεμά την) επίσης απούσα. Πάρτε θέση σύντροφοι (μην καλείτε μόνο τους άλλους να το κάνουν αυτό): ΝΑΙ ή ΟΧΙ στον αγωγό των πολυεθνικών;
Το μέλι της Κύπρου…
Σε μεγάλη ευρωμεσογειακή διάσκεψη που διοργάνωσε το ΑΚΕΛ στην Κύπρο συμμετείχε το ΚΚΕ.. Πού βρίσκεται η είδηση; Στο ότι στην ίδια Συνδιάσκεψη συμμετείχε και ο ΣΥΝ. Και ακόμη ένα κάρο συνιστώσες από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μέχρι και οι Δημοκράτες της Αριστεράς (από την Ιταλία) του Ντ’ Αλέμα. Ανυπομονούμε να δούμε αν στο τελικό ανακοινωθέν θα περιλαμβάνεται η προϋπόθεση που πάντα βάζει το ΚΚΕ για να συνεργαστεί σε οποιοδήποτε επίπεδο, δηλαδή η ρητή καταδίκη του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού…
Προσοχή! Πήραν όλοι μαζί μέρος και σε κοινή πορεία. Για τις προσυγκεντρώσεις των αντιπροσωπειών δεν μάθαμε. Ίσως εκεί να έδωσε την ταξική απάντηση το ΚΚΕ.
Πώς τα καταφέρνει το (κυβερνητικό και αριστερο-κεντρο-δεξιό) ΑΚΕΛ να σέρνει σε κάτι τέτοια Φόρα την ίδια την Αλέκα; Τι μέλι έχουν εκεί κάτω στην Κύπρο;
Μπουρδολογώ, άρα υπάρχω…
Έχει πλάκα που πολλοί από τον ανανεωτικό χώρο λένε συνεχώς μπούρδες που τις παρουσιάζουν με περισπούδαστο ύφος και ακαταλαβίστικη γλώσσα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το άρθρο του κ. Παπαθεοδώρου («Αυγή» 18/3) όπου αναλαμβάνει να κατατροπώσει την παράγραφο για την Κομμούνα του Παρισιού και την Οχτωβριανή Επανάσταση, η οποία υπήρχε στο σχέδιο διακήρυξης του ΣυΡιζΑ. Η παράγραφος αυτή είχε γραφτεί για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί φέτος συμπληρώνονται 90 χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση και, δεύτερον, για να δηλωθεί πως ο κύκλος που άνοιξαν αυτά τα δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα δεν έχει κλείσει. Έπειτα από γκρίνιες της «ανανεωτικής» πτέρυγας, η φράση άλλαξε και δεν γίνεται καμιά αναφορά στα δύο αυτά γεγονότα, μην τυχόν και αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του ΣΥΝ…
Να δούμε όμως ορισμένες μπούρδες του κ. Παπαθεοδώρου, που επιστρατεύει (μάλλον ανακατεύει) Αλτουσέρ, Πουλαντζά και Γκράμσι (τι τραβάνε οι άνθρωποι από τους «μαθητές» τους…):
«Δεν ενδιαφέρει τον κυριακάτικο αναγνώστη η ουσιοκρατική οντολογία και τα κληρονομικά δικαιώματα “της ανανέωσης” (“τι είναι η ανανέωση;” “σε ποιον ανήκει η ανανέωση” “είμαστε όλοι ανανεωτικοί;”)».
«Αποτελεί (η παράγραφος) ένα πραγματικό μνημείο αϊστορικού, απολιτικού και εργαλειακού αριστερού λόγου».
«Η τεράστια επιστημολογική τομή που έφερε ο μαρξισμός ανακαλύπτοντας την “ήπειρο της ιστορίας”, όπως την ονόμαζε ο Αλτουσέρ, δεν έχει καμία –μα καμία– σχέση με όλη αυτή τη φρονηματιστική σύλληψη αναλογικών και διδακτικών ιστορικών παραδειγμάτων»… «μια αϊστορική επαναστατική μεταφυσική, που αποκλείει κάθε στρατηγική θεώρηση για την περίπλοκη διαδικασία των προβλημάτων μετάβασης στο σοσιαλισμό».
«Ωστόσο, η “συριζική” επινόηση του ενός και μοναδικού ακτινοβόλου καθοδηγητικού κέντρου (η Οκτωβριανή Επανάσταση) που εμφανίζεται ως εμπνευσμένη προοπτική του μέλλοντος, ως συνεκτικός κρίκος της ίδιας της συντροφικής αλληλεγγύης αλλά και ως διηνεκής θεσμός “λογοδοσίας”»…
«Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, τουλάχιστον στη θεωρητική του σύλληψη, μακράν απέχει από τις οκτωβριανές φαντασιώσεις και από τις κινηματικές ρητορείες του ΣυΡιζΑ».
«Στο ιστορικά και κοινωνικά ηττημένο φαινόμενο του “υπαρκτού σοσιαλισμού” δεν χρειάζεται, τώρα, να προσθέσουμε το αγιογραφικό φωτοστέφανο μιας νέας μετακομμουνιστικής επανεκκίνησης».
Μα τόση φασαρία για μια φράση; Κύριε Παπαθεοδώρου, πείτε το καθαρά και απλά, για να καταλάβουν οι χαχόλοι: Ο κύκλος έκλεισε, μόνος δρόμος η μεταρρύθμιση και ο υπαρκτός καπιταλισμός. Τόσο πολύ ενοχλείστε από τις «επανεκκινήσεις» που έχουν πυρήνα τους τον κομμουνισμό; Πείτε το καθαρά. «Ναι, ενοχλούμαι, δεν το θέλω και θα το πολεμήσω». Τα άλλα είναι μπούρδες. Μια νέα «επιστήμη» ανατέλλει, η μπουρδολογία. Αγγλιστί burdology, γαλλιστί bourdologie. Άντε να παλέψουν οι μπουρδολόγοι «γίγαντες» με το φάντασμα που πλανιέται –ευτυχώς όχι μόνο– πάνω από την Ευρώπη…