Αυθαιρέτως
Κυκλοφόρησε νέος λίβελος
Αυτό μάλιστα, έλειπε από τις βιβλιοθήκες μας. Μιλάμε για το πολυδιαφημισμένο έργο της κινέζας Γιουνγκ Τσανγκ και του βρετανού συζύγου της «ιστορικού» Τζον Χαλιντέι με τίτλο «Μάο, η άγνωστη ιστορία» (εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», Νοέμβριος 2007).
Ναι, το ομολογώ, είμαι βιτσιόζος και μαζοχιστής και θα διαβάσω το βιβλίο αυτό των 900 σελίδων εν είδει τιμωρίας για τα αμαρτήματά μου, αν και ξέρω πάνω-κάτω το περιεχόμενό του και έχω διαβάσει σχετικά με αυτό. Τελείως φανατικό και αντικομμουνιστικό μέχρι αηδίας, προβάλλει ισχυρισμούς που θα προκαλούσαν γέλια λίγο καιρό πριν, αλλά δεν πειράζει. Ιδού ένα μικρό δείγμα των όσων υποστηρίζουν οι συγγραφείς του:
«Κατ’ αρχάς η βιογραφία “Μάο, η άγνωστη ιστορία” είναι γραμμένη με πάθος. Εβδομήντα εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Μάο, αλλά το Μαυσωλείο του βρίσκεται ακόμη στην πλατεία Τιανανμέν.»
«Ηξερε ότι ο κόσμος πέθαινε της πείνας. Ελεγε: “Για να πετύχουμε τους στόχους μας, μπορεί να χρειαστεί να αφανιστεί ο μισός πληθυσμός της Κίνας”. Τους θυσίαζε χωρίς καμία ηθική αναστολή».
«Οταν εξασφάλισε τον έλεγχο του κόμματος, προσπάθησε να εξουσιάσει ολόκληρη τη χώρα. Οταν το πέτυχε κι αυτό, έστρεψε το βλέμμα του στην υφήλιο. Ηθελε να γίνει πλανητάρχης».
«Γνωρίζετε ότι λόγω της ειδικότητας του συζύγου μου στην ιστορία της Ρωσίας είχαμε πρόσβαση σε πολλά ρωσικά αρχεία. Ο Μάο, όπως είπα, ήθελε να γίνει κυρίαρχος του κόσμου. Οσο ήταν ο Στάλιν ζωντανός, ο Μάο δεν μπορούσε να ηγηθεί ούτε του κομμουνιστικού μπλοκ. Η σχέση του Μάο με τον Στάλιν –και νομίζω ότι αυτό είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι του βιβλίου– έμοιαζε λίγο με σχέση αφεντικών της Μαφίας. Ηταν ανταγωνιστές, αλλά είχαν και κοινούς στόχους. Ο Στάλιν πίστευε ότι ο Μάο είχε τη στόφα του νικητή, αλλά ταυτόχρονα φοβόταν και την ανυπότακτη φύση του. Γι’ αυτό δεν του πουλούσε όπλα μαζικής καταστροφής. Εξ ου και ο Μάο επιθυμούσε έναν πόλεμο στην Κορέα: θεωρούσε ότι ενδεχομένως θα τον οδηγούσε στην Αμερική! Και πίστευε ότι η Κίνα, σε αντίθεση με την Αμερική, είχε τη δυνατότητα να θυσιάσει έμψυχο υλικό. Ο Χρουστσόφ είχε πει: “Κοιτάζω τον Μάο και βλέπω τον Στάλιν, το τέλειο αντίγραφο”». (Συνέντευξη της Γιουνγκ Τσανγκ στο ΒΗΜΑ, 25/11/2007)
Η παράδοση συνεχίζεται…
Υπάρχει μια δύναμη που θέλει χωριστές συγκεντρώσεις. Έτσι λοιπόν στη Μυτιλήνη, έχοντας τον έλεγχο του Εργατικού Κέντρου, είχε στήσει εξέδρα και μικροφωνική στην πλατεία. Στο χώρο όμως πήγαν και άλλες δυνάμεις, που δεν αναφέρονται στο ΠΑΜΕ. Τελικά, επειδή ο συσχετισμός δεν ήταν υπέρ των ταξικιστικών δυνάμεων, το ΠΑΜΕ ξήλωσε στα γρήγορα τη μικροφωνική και με πρόσχημα τη βροχή πήγε και έκανε την εκδήλωση μέσα σε μια αίθουσα των 100 ατόμων. Οι υπόλοιποι, πάνω από 500, πορεύτηκαν υπό βροχή…