ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΣ

Αυθαιρέτως

Άστραψε και βρόντηξε ξανά ο Περισσός και καταγγέλλει ποδόλουτρα…

Ο βασικός διαχωρισμός σήμερα στην Ελλάδα είναι ανάμεσα σε ποιον παλεύει για τη «λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία» και σε όλους τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό το ΚΚΕ συνεχίζει τις επιθέσεις ενάντια σε άλλες αριστερές δυνάμεις που θεωρούν ότι πρέπει να καταπολεμηθεί ο νεοφιλελευθερισμός, να υπάρξει ενότητα στη δράση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, για να αποκρουστεί πραγματικά η επίθεση που γίνεται από κυβέρνηση, ΕΕ κ.λπ. Φυσικά, τα κύρια πυρά τα δέχεται ο «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ». Σε σημείωμα στο «Ριζοσπάστη» (14/11) διαβάζουμε σχετικά: «Μπορεί ο Αλ. Αλαβάνος να διαφημίζει το κόμμα σαν “την αντιπολίτευση” στη ΝΔ. Δικαίωμα και υποχρέωσή του. Δεν είναι, όμως, αντιπολίτευση στο σύστημα, γιατί αυτό στηρίζεται σε δυο ποδάρια, το ένα εκ των οποίων είναι το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ο ΣΥΝ κάνει “ποδόλουτρο”».

Αφήστε τα «ποδόλουτρα» και γκρεμίστε το σύστημα εδώ και τώρα. (Αυτή είναι γραμμή που φοβάται ο Καραμανλής και δεν ξέρει τι να κάνει κλεισμένος στα δωμάτια της Μαξίμου…)

Ποδόλουτρα και γαργάρες

Διαβάσαμε με προσοχή το ειδικό ένθετο για τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του ΚΚΕ, στο οποίο περιλαμβάνονται οι «Θέσεις της Κ.Ε.». Μας έκαναν εντύπωση ορισμένα πράγματα: α) Ακόμα επιτροπή ιστορικών ετοιμάζει το δεύτερο τόμο για την ιστορία του ΚΚΕ, που περιλαμβάνει την περίοδο 1950-1968. Κατανοητή η αργοπορία… β) Ενώ εντοπίζονται δύο μεγάλες περίοδοι διαπάλης με τον οπορτουνισμό, μία στη δεκαετία του ’60 με φορέα την ΕΔΑ και μία στα χρόνια ’89-’91 με φορέα τα στελέχη που ήθελαν να καταργηθεί το ΚΚΕ και να γίνει ο ΣΥΝ κόμμα, δεν λέγεται ούτε λέξη για την περίοδο 1974-1989, για τη γραμμή που είχε το κόμμα στην περίοδο αυτή (μήπως έκανε «ποδόλουτρα» στο ένα ή και στα δύο δεκανίκια του συστήματος, μήπως υπηρέτησε την πράσινη αλλαγή, μήπως συγκυβέρνησε μαζί με τη ΝΔ, πρώτα, και μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ύστερα;) Γι’ αυτά, ακόμα κουβέντα… γ) Τέτοιο αυτολιβανιστήρι ηγετικής ομάδας δεν έχουμε ξαναδεί σε ντοκουμέντα. Η έκταση που δίνεται στο τι έγινε από το 1991 μέχρι σήμερα, σε ένα κείμενο που αξιολογεί μια περίοδο 90 ολόκληρων χρόνων, ξεπερνά κάθε προηγούμενο… Αλλά τα κρίσιμα θέματα της ιστορίας του ΚΚΕ και της γραμμής που ακολουθήθηκε, τα κάνουμε απλώς γαργάρα…

Ίσως πιο πολύ ο Τρότσκι από τον Λένιν

Ο εθελοντικός υποκειμενισμός των τροτσκιστών ξεπερνά πολλές φορές τα όρια. Έτσι στα διάφορα αφιερώματα παρουσιάζουν τον Τρότσκι σαν ίσο με τον Λένιν, ίσως και πολύ σπουδαιότερο. Μάλιστα αισθάνονται σαν οι μοναδικοί αληθινοί ερμηνευτές των γεγονότων και εξόχως ικανοί αναλυτές – τόσο πολύ που ολόκληρες επαναστάσεις δεν τις πήραν καν χαμπάρι (πχ κινέζικη και άλλες). Να φέρουμε ένα παράδειγμα όσων ισχυριζόμαστε. Διαβάζουμε σε αφιέρωμα στα 90 χρόνια από τον Οκτώβρη στην τροτσκιστική εφημερίδα «Εργατική Πάλη», φύλλο 312: «Το Μάη (του 1917) επέστρεψε στη Ρωσία ο Τρότσκι που βρισκόταν εξόριστος στις ΗΠΑ. Μαζί με τους συνεργάτες του προσχώρησε στους μπολσεβίκους, όπου δεν ανήκε πρωτύτερα, καθώς ο Λένιν είχε ουσιαστικά υιοθετήσει τα βασικά σημεία της θεωρίας της διαρκούς επανάστασης». Ποιος ήταν λοιπόν πιο μπροστά από τον άλλο; Ο Τρότκσι προσχωρεί μόνο όταν τελικά ο Λένιν «ασπαστεί» τη σωστή θεωρία… Είναι τόσος ο υποκειμενισμός και ο τυφλός αντισταλινισμός που αρκετοί από το τροτσκιστικό ρεύμα υποστήριξαν ανοικτά την περεστρόικα και μάλιστα θέλησαν να διακρίνουν σαν πιο ριζοσπαστική πτέρυγα της αντιγραφειοκρατικής επανάστασης τον κύριο Γέλτσιν. Τόσο σωστά και τόσο καθαρά…