Αρνητές της Δημοκρατίας στην εξουσία – Η Χούντα δεν τελείωσε το ’73

Σήμερα δεν αρκούν οι συνήθεις αναφορές στην επικαιρότητα του Πολυτεχνείου. Ένα νέο ειδικό καθεστώς χτίζεται. Η προστασία της δημόσιας υγείας και η αντιμετώπιση της πανδημίας χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα ώστε να επιβληθεί ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς ελέγχου, αποκλεισμών και τεχνητού κοινωνικού διχασμού… 

Ο «ορθολογισμός» αρχίζει και τελειώνει στο εμβόλιο. Και επιβάλλεται με καταιγισμό ακραίων ανορθολογισμών (κατάρρευση δημόσιου συστήματος υγείας, απόλυση 8.500 υγειονομικών, διάλυση πρωτοβάθμιας φροντίδας, άρνηση άλλων μέσων καταπολέμησης του κορωνοϊού κ.ο.κ.) και τραγικών αντιφάσεων (π.χ. έλεγχος πιστοποιητικού εμβολιασμού και ταυτότητας σε υπαίθρια καφέ ≠ «ελεύθερη είσοδος» σε σούπερ μάρκετ και ΜΜΜ). Η έξαρση του 4ου κύματος αποδεικνύει ότι ο τρόπος διαχείρισης της πανδημίας είναι αποτυχημένος και πολλαπλά επικίνδυνος για την κοινωνία.

Στην τελευταία του εκδοχή, το ειδικό καθεστώς διαχέεται σε όλη την κοινωνία και οι ρόλοι μοιράζονται: Κάποιοι ελεγκτές, όλοι ελεγχόμενοι. Εξοντωτικά πρόστιμα για τους αποκλίνοντες. Ταυτοποίηση στοιχείων και Green Pass για τις πιο απλές καθημερινές δραστηριότητες. Τα προσωπικά δεδομένα πάνε περίπατο. Και ο δημόσιος χώρος καταργείται.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς, όχι μόνο λόγω της πανδημίας και του καθεστωτικού ζουρλομανδύα που επιβάλλεται. Η ενεργειακή κρίση, μέρος της δομικής κρίσης του συστήματος, είναι εδώ – και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την πανδημία. Η τεράστια ακρίβεια σε ενέργεια, θέρμανση, είδη πρώτης ανάγκης κ.λπ. απειλεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.

Όμως οι «ορθολογιστές» αυτά τα βλέπουν σαν ευκαιρία για να προωθηθεί πιο γρήγορα το δυστοπικό μέλλον του «ψηφιακού μετασχηματισμού» και της «πράσινης μετάβασης». Η Μεγάλη Επανεκκίνηση, ως απάντηση στην κρίση, θα γίνει πάνω στα συντρίμμια των κοινωνιών, με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και αγριότερη φτωχοποίηση των λαϊκών τάξεων. Και με περαιτέρω κατεδάφιση της Φύσης, την οποία τάχα θα «σώσουν» όσοι την καταστρέφουν. Όλα δουλεύουν για ένα νέο κύκλο κερδοφορίας των ελίτ.

Αυτή η πορεία έχει ανάγκη από το νέο ειδικό καθεστώς που επιβάλλουν, τσαλαπατώντας και τα τελευταία προσχήματα συνταγματικής νομιμότητας. Έχει ανάγκη και από ένα πολιτικό σύστημα όπως αυτό που έχουμε, το οποίο αναγνωρίζει κυνικά τον εαυτό του ως εκπρόσωπο των διεθνών και εγχώριων ελίτ.

Υπάρχει αντιπολίτευση; Αυτό θα ήταν ένα καλό ερώτημα για όσους επιμένουν στο «πνεύμα του Νοέμβρη». Επειδή τόσο η σιωπή για την καθεστωτική εκτροπή, όσο και οι βαθιές συμφωνίες κυβερνώντων και «αντιπολιτευόμενων» στα κεντρικά ζητήματα, δείχνουν ότι η κοινωνία είναι μόνη. Όμως το εξεγερσιακό πνεύμα του Πολυτεχνείου μπορεί να προσφέρει μια ζεστασιά. Επειδή ο αγώνας για Δημοκρατία και Ελευθερία γίνεται ξανά επίκαιρος. Κι επειδή είναι αναγκαίος ένας δρόμος δημοκρατικής διεξόδου, κοινωνικής αξιοπρέπειας, αποτροπής κινδύνων για την χώρα και ανάκτησης βαθμών κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Αυτός ο δρόμος δεν μπορεί παρά να αναζητηθεί από αυτούς τους οποίους αφορά.