Αριστερή αντιπολίτευση και ανασυγκρότηση

Φίλιππας Φίλιος, στέλεχος της ΚΕΔΑ

1 Στη νέα πολιτική συγκυρία που διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές, ποια πρέπει να είναι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να πάρει, ποια αντιπολιτευτική γραμμή πρέπει να παλέψει;

2 Απέναντι στο ΚΚΕ και την διαφαινόμενη εσωτερική γκρίνια που εκδηλώθηκε μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες; Πρέπει ή δεν πρέπει να επιμείνει στο κάλεσμα όλων ανεξαιρέτως των αριστερών δυνάμεων σε κοινή δράση;

3 Πώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γειωθεί στην κοινωνία και ν’ αποκτήσει μόνιμη και ουσιαστική σχέση με το λαό;

1 Ο ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του είναι αναγκασμένος, καταδικασμένος θα λέγαμε, να κάνει ταυτόχρονα αριστερή αντιπολίτευση και να ανασυγκροτεί την Αριστερά. Να κάνει ένα νεύμα στους αριστερούς και στις αριστερές ότι υπάρχει μια σύγχρονη Αριστερά που μπορεί να έχει προοπτική και παράλληλα να υποστηρίζει, να βρίσκεται δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό, να πολιτεύεται μέσα και έξω από τη Βουλή για να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής στην ελληνική κοινωνία. Αυτή η ταυτόχρονη κίνηση προς την κοινωνία, αλλά και προς την ίδια την Αριστερά και το αριστερό κίνημα, αποτελεί ίσως ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα που έχει αναλάβει αριστερό κόμμα μετά την μεταπολίτευση. Και δεν γίνεται κάτι τέτοιο σε κενό, ούτε με πίστωση χρόνου. Αντίθετα, μπροστά σε μια κυβέρνηση με ευρεία αποδοχή, ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται ως η μόνη αριστερή δύναμη αντιπολίτευσης που μπορεί να απειλήσει αυτήν την συναίνεση, την ίδια στιγμή που πρέπει να ανασυγκροτηθεί ο ίδιος ως πολιτικός χώρος με στόχο μια δυνατή, πλειοψηφική, ενωτική ριζοσπαστική Αριστερά.

2 Για την Αριστερά δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Και σε καμιά περίπτωση δεν είναι λύση η περιχαράκωση εντός του κόμματος και η διατήρηση ισορροπιών, η ειδωλοποίηση του παρελθόντος και η προσωπολατρία για να μην απειληθεί η ηγετική ομάδα, ή η μεταβίβαση του προβλήματος της μειωμένης απήχησης της Αριστεράς στη χειραγώγηση της κοινωνίας από τα ΜΜΕ ή σε μια μεταφυσική αδυναμία του κόσμου να καταλάβει την “πρωτοπόρα” γραμμή μας.

Περιγράφω όσα συμβαίνουν σήμερα στο ΚΚΕ και αντιπροτείνω την ενότητα στη δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και κυρίως όλων των κοινωνικών δυνάμεων που αγωνίζονται για τον σοσιαλισμό και μια καλύτερη κοινωνία. Μέσα στην κοινωνία, μέσα στα κινήματα, αλλά με ουσιαστική αντιπολίτευση, με αυτοπεποίθηση, με σεβασμό στην αυτονομία των κινημάτων και με πρόγραμμα εναλλακτικών προτάσεων που θα στηρίζει την κοινωνία και το εργατικό κίνημα.

Απλές φαινομενικά προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, όπως η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, η συλλογική και ενωτική πάλη των εργαζομένων και όσων απειλούνται από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και η αγωνιστική διάθεση, μπορούν να είναι τα πρώτα βήματα, οι πρώτες δικές μας “100 ημέρες”.

3 Η διπλή κίνηση, προς τα έξω, προς την κοινωνία δηλαδή, και προς τα έσω, προς την Αριστερά και το ίδιο το “σώμα” του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένας δρόμος που πάντα ακολουθούσε η Αριστερά, με φωτεινό παράδειγμα θα έλεγα την ΕΔΑ.

Να ανοίξουν οι οργανώσεις μας προς τις εστίες της κοινωνικής αντίστασης και να μεταφέρουν το άρωμα αυτής της αντίστασης μέσα στον πολιτικό μας οργανισμό. Κι εμείς οι ίδιοι που οργανωνόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ να ενισχύσουμε τη φωνή όλων αυτών που αντιστέκονται από κάθε δυνατή θέση. Να αλλάζουμε όσο αλλάζει η κοινωνία και να μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία όσο η ίδια δείχνει διαθέσιμη για αλλαγές. Να είμαστε παρόντες και παρούσες.