ΑΡΑΝ – Χαιρετισμός στο 3ο Συνέδριο της ΚΟΕ

Αγαπητές/οί σύντροφισσες και σύντροφοι της ΚΟΕ

Καταρχάς δεχτείτε τις πιο θερμές και συντροφικές ευχές μας για την επιτυχία του συνεδρίου σας.

Άλλωστε, το άνοιγμα της συζήτησης για τη στρατηγική και την τακτική της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος δεν είναι πολυτέλεια αλλά επιτακτική ανάγκη. Γιατί αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι μέσα στη συγκυρία της κρίσης, της απόπειρας να αλλάξει το κοινωνικό υπόδειγμα στη χώρα και να αναιρεθούν κατακτήσεις δεκαετιών, της πρωτοφανούς επιτροπείας, της αναίρεσης βασικών πλευρών της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και των μεγάλων αγώνων και του παρατεταμένου λαϊκού πολέμου από τις απεργίες και τις πλατείες μέχρι τον ξεσηκωμό στις 12 Φλεβάρη, η Αριστερά καλείται να μην αρθρώνει απλώς την αντίσταση αλλά να αναζητά όρους να μετασχηματίσει το λαό σε συλλογικό πολιτικό υποκείμενο που θα διεκδικήσει την ανατροπή.

Γι’ αυτό το λόγο και δεν αποτελούν προοπτική για την Αριστερά ούτε οι προτάσεις για πλατιά αντιμνημονιακά μέτωπα, χωρίς συγκεκριμένη αιχμή πέραν του γενικόλογου «να φύγουν όλοι», ούτε βέβαια και η περιχαράκωση και η παραπομπή των πάντων στο ασαφές μέλλον της λαϊκής εξουσίας.

Αυτό που χρειάζεται είναι να εμπνεύσουμε ευρύτερα λαϊκά κομμάτια ότι απέναντι στην ιδεολογική τρομοκρατία της κυβέρνησης και των ΜΜΕ υπάρχει άλλος δρόμος: Με παύση πληρωμών στο χρέος, με έξοδο από το ευρώ και ρήξη με την ΕΕ, με εθνικοποιήσεις, με αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου, με πραγματική κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας, με συλλογική προσπάθεια για την παραγωγική ανασυγκρότηση σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Τα αιτήματα αυτά, για εμάς δεν αποτελούν πολιτικές εμμονές αλλά τα κρίσιμα υλικά διακυβεύματα που η ίδια η συγκυρία αναδεικνύει και γι’ αυτό δεν μπορούμε παρά να πάρουμε θέση.

Μια τέτοια διαφορετική προγραμματική κατεύθυνση, σε συνδυασμό με μια λογική αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, όπως αυτή που προτείνει δημόσια απευθυνόμενη σε όλη την Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπορεί να συμβάλει στην πραγματική τροποποίηση του συσχετισμού δύναμης.

Μόνο που μια τέτοια κατεύθυνση, περισσότερο παρά ποτέ ώριμη και αναγκαία, στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς πολιτικής κρίσης και των μεγάλης, εξεγερσιακής σχεδόν δυναμικής των λαϊκών αγώνων απαιτεί μια άλλη κατάσταση μέσα στην Αριστερά. Απαιτεί διαδικασίες όχι συγκόλλησης, ούτε όμως και «ενδοαριστερού εμφυλίου», αλλά πραγματική ανασύνθεσης της αναγκαίας ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτό σημαίνει και αναγκαίες ρήξεις με λογικές και πρακτικές αλλά και νέες ενότητες και νέες συνθέσεις. Σημαίνει την αναμέτρηση με την πρόκληση του Αριστερού Μετώπου σε αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική κατεύθυνση και την αλλαγή του τοπίου της Αριστεράς. Αυτή τη μετωπική λογική προσπαθεί, άλλωστε, να υπηρετήσει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τα σημαντικά βήματα που έκανε στη Συνδιάσκεψή της ως προς τη δημοκρατική συγκρότησή της.

Και ένα τέτοιο αριστερό μέτωπο, σε ρήξη με την δεξιόστροφη αντιμετώπιση της μετωπικής πολιτικής που είχε ιστορικά η Αριστερά, θα είναι και το καλύτερο τοπίο και για το άνοιγμα της συζήτησης για τον αναγκαίο σήμερα σύγχρονο κομμουνιστικό φορέα, την υπέρβαση του κατακερματισμού των δυνάμεων που αναφέρονται στην επαναστατική ανανέωση της κομμουνιστικής στρατηγικής, το κλείσιμο του ιστορικού κύκλου της ήττας και της πολυδιάσπασης.

Σε κάθε περίπτωση ζούμε σε μια νέα ιστορική περίοδο. Με τεράστιους κινδύνους αλλά και μεγάλες πολιτικές ευκαιρίες ώστε την πορεία του τόπου να τη σφραγίσουν οι δυνάμεις της εργασίας, της γνώσης και του πολιτισμού. Η Αριστερά καλείται να δείξει ότι μπορούν πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα, να ανοίξουν άλλοι δρόμοι για το λαό. Μόνο που για να το κάνει αυτό πρέπει να δείξει ότι μπορεί να αλλάξει πρώτα από όλα τον ίδιο της τον εαυτό: με περισσότερη συζήτηση, στρατηγική, δημοκρατία, συντροφικότητα. Στην εποχή των εξεγέρσεων που ζούμε, δεν πρέπει να μετράμε άλλες χαμένες ευκαιρίες.

Και πάλι δεχτείτε τις πιο συντροφικές ευχές μας για την επιτυχή ολοκλήρωση των εργασιών του Συνεδρίου σας

Το Πανελλαδικό Γραφείο της Αριστερής Ανασύνθεσης