Αποστάτες τύπου Κατμαντού, του Γ.Τ.

Στην Ελλάδα, τέτοιες μέρες πριν πολλά χρόνια, το 1965, είχαμε την αποστασία του Μητσοτάκη, του Τσιριμώκου και των ομοίων τους, που εξαγοράστηκαν από το Παλάτι και με τις ευλογίες των ΗΠΑ σχημάτισαν κυβερνήσεις αντίθετες με τη λαϊκή βούληση. Παρόμοιες καταστάσεις εξελίσσονται αυτές τις μέρες στο μακρινό Νεπάλ: οι "κομμουνιστές" του Κ.Κ. Νεπάλ (Ενωμένο Μ-Λ) έσπασαν αιφνιδιαστικά τη συνεργασία με τους Μαοϊκούς και πέρασαν άτσαλα στο αντίπαλο στρατόπεδο. Η ανίερη συμμαχία του ρεφορμιστικού ΕΜΛ με το αστικό κόμμα του Κογκρέσου και τους υποκινούμενους από την Ινδία αυτονομιστές Μαντέζι ανέδειξε ένα στέλεχος του Κογκρέσου στην προεδρία της χώρας, λαμβάνοντας ομαδόν θερμά συγχαρητήρια από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι μάλιστα πιθανό αυτός ο συνασπισμός να σχηματίσει και την πρώτη μετεκλογική κυβέρνηση της χώρας.

Σ’ αυτή την περίπτωση, το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό), που θριάμβευσε στις εκλογές του περασμένου Απριλίου και κατέκτησε τη σχετική πλειοψηφία εδρών στη νέα Συντακτική Συνέλευση, θα βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε ένα νέο σκηνικό με άδηλο μέλλον. Ήδη οι Μαοϊκοί ηγέτες δήλωσαν ότι σταματούν τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, ενώ κατήγγειλαν την ανάμιξη "ξένων αντιδραστικών δυνάμεων, που απειλούν την εθνική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του Νεπάλ". Σε ό,τι αφορά τον πρωτότυπο συνασπισμό του ΕΜΛ με τους αντιδραστικούς, ο πρόεδρος του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) Πρατσάντα δήλωσε ότι "αποτελεί συνέχεια των πολιτικάντικων παιχνιδιών της δεκαετίας του ’90". Επανέλαβε δε την ανάγκη για ενότητα των κομμουνιστών, των δημοκρατών και των εθνοτήτων ώστε να διαφυλαχθεί η εθνική κυριαρχία.

Όσον αφορά την "αιφνιδιαστική στροφή" του ΕΜΛ, αυτό ανέμενε να βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές. Όμως ήρθε τρίτο και καταϊδρωμένο, αφού η φτωχολογιά της πόλης και της υπαίθρου το θεωρεί πια "καθεστωτικό" κόμμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ιστορικός ηγέτης του, ο Κουμάρ Νεπάλ, δεν εκλέχθηκε καν βουλευτής, αφού στην εκλογική του περιφέρεια τον ξεπέρασε ένας "άσημος" υποψήφιος, τοπικό στέλεχος της μαοϊκής Ένωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας. Το ΕΜΛ, πολλά στελέχη και μέλη του οποίου φυλλορροούν με επιταχυνόμενους ρυθμούς προς τους Μαοϊκούς, είχε δύο επιλογές: Η μία ήταν να αποδεχθεί το εκλογικό αποτέλεσμα και να συμμαχήσει με το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό), όπως άλλωστε είναι και η επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας της λαϊκής του βάσης. Η δεύτερη ήταν αυτή που τελικά επέλεξε η τσουρουφλισμένη ηγεσία του: να δώσει γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές και στην άρχουσα τάξη, μπαίνοντας σε ένα "συνασπισμό" χωρίς καν μικροκομματικά οφέλη (τα προσωπικά οικονομικά και άλλα οφέλη των αποστατών ρεφορμιστών είναι άλλο ζήτημα). Ενδεικτικό είναι ότι οι Μαοϊκοί πρόσφεραν στο ΕΜΛ την προεδρία της χώρας και τη συμμετοχή του σε ένα λαϊκό αριστερό κυβερνητικό συνασπισμό, ενώ η συμμαχία με το Κογκρέσο και τους Μαντέζι κατέληξε σε εκλογή προέδρου από το Κογκρέσο – και τώρα μάλιστα οι αυτονομιστές Μαντέζι δηλώνουν ότι διεκδικούν την… πρωθυπουργία.

Γ.Τ.