Λίγες εβδομάδες μετά την επέμβαση του τουρκικού στρατού στο Βόρειο Ιράκ, η πρόσφατη ανανέωση της ιστοσελίδας του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών έφερε στην επιφάνεια όλες τις διεκδικήσεις του φασιστικού τουρκικού καθεστώτος σε βάρος της Ελλάδας και απέδειξε, για μία ακόμη φορά, πόσο αποτυχημένη, για τους λαούς, είναι η αμερικανόπνευστη "ελληνοτουρκική φιλία". Ανανεώνεται, λοιπόν, το casus beli, δηλαδή επιβεβαιώνεται η απειλή πολέμου ενάντια στην Ελλάδα, σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, όπως της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο. Αμφισβητείται παράλληλα το καθεστώς όλων των μικρών νησιών, επανέρχονται με τον πλέον επίσημο τρόπο οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και κατηγορείται η Ελλάδα ότι επιχειρεί να μετατρέψει το Αιγαίο σε ελληνική θάλασσα. Επιδιώκεται έτσι η διχοτόμηση του Αιγαίου, πάντα βέβαια υπό αμερικανική και ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία. Την ίδια στιγμή, αναβαθμίζεται η παρέμβαση στη μειονότητα της Θράκης. Γίνεται σαφές ότι η αντιδημοκρατική και ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι στη μειονότητα, αξιοποιείται από το φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας για να τεθούν με μεγαλύτερη έμφαση μειονοτικού χαρακτήρα διεκδικήσεις. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και η οικοδόμηση στενών σχέσεων με την ΠΓΔΜ.
Μέσα απ’ όλο αυτό το πλέγμα, το καθεστώς, πέρα από τις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις του, υπηρετεί δύο άμεσους στόχους. Πρώτον, να μεταφέρει την εσωτερική κρίση από τη διαμάχη στρατού και ισλαμιστών στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και του εθνικισμού και, δεύτερον, να αποτρέψει την Ελλάδα από το να αλλάξει θέση για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, όταν ο γαλλογερμανικός άξονας προσανατολίζεται πλέον στην ειδική σχέση και όχι στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
Η διεθνιστική αλληλεγγύη με το δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό, η σύσφιξη των σχέσεων με τις επαναστατικές δυνάμεις στην Τουρκία και το δυνάμωμα του αντιμπεριαλιστικού μετώπου είναι ο μόνος ρεαλιστικός –όσο κι αν φαίνεται μακρινός– δρόμος για να υπάρξει ειρήνη και συνεργασία ανάμεσα στους δύο λαούς.
Νίκος Ταυρής