Την τελευταία περίοδο πολλά ακουστήκανε και ακόμα περισσότερα γράφτηκαν σχετικά με την αναταραχή στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. "Αλήτες" φοιτητές που κλέβουν και καίνε κάλπες, χτυπάνε πρυτάνεις, παρακωλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία, επιβάλλουν την μειοψηφική λογική τους και πόσα ακόμα. Πληρωμένοι κοντυλοφόροι της κυβέρνησης να καταγγέλλουν μέσα από τις στήλες των εφημερίδων τους και τα παράθυρα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων τις φοιτητικές μειοψηφίες, επιθέσεις (από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ) στον ΣΥΡΙΖΑ για το αν καταγγέλλει τα κρούσματα βίας, ο υπουργός Παιδείας να δηλώνει ότι τα πανεπιστήμια χρειάζονται ένα σοκ και κάπως έτσι επανέρχεται ως ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης, με αυτούς τους όρους τηλεοπτικής δημοκρατίας, η παιδεία. Το συμπέρασμα όμως ήταν πολλή φασαρία και για την ταμπακιέρα ούτε κουβέντα.
Μετά από 2 χρόνια μεγάλων κινητοποιήσεων και αναταραχών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται αιφνιδιαστικά και εν μέσω εξεταστικής περιόδου για τους φοιτητές (το βράδυ της 14ης Ιουνίου) καταθέτει στη Βουλή προς συζήτηση το νομοσχέδιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές. Ένα νομοσχέδιο που είναι μια ακόμα απόδειξη ότι ο στόχος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι να παραδοθεί η παιδεία στο κεφάλαιο. Η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδέψει μια και καλή με το δημόσιο πανεπιστήμιο και βάζει ξανά φωτιά στους φοιτητικούς χώρους, αυτή τη φορά με αφορμή τα μεταπτυχιακά.
Στο νομοσχέδιο αυτό προβλέπονται:
-
Η επιβολή διδάκτρων. Μέχρι τώρα ένα μικρό ποσοστό των μεταπτυχιακών απαιτούσαν την επιβολή διδάκτρων ενώ τώρα ουσιαστικά θεσμοθετείται η επί πληρωμή παροχή μεταπτυχιακών διπλωμάτων. Μιλάμε για ένα ακόμη βήμα προς την αναθεώρηση του άρθρου 16 από την πίσω πόρτα.
-
Η χρηματοδότηση των μεταπτυχιακών θα γίνεται από πόρους του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα. Προφανώς, όταν κάποιος ιδιώτης θα χρηματοδοτεί κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα θα έχει κάποια ανταπόδοση να περιμένει (π.χ. έρευνα για τα δικά του συμφέροντα).
-
Η άμεση σύνδεση της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση. Το ύψος της χρηματοδότησης από τον τακτικό προϋπολογισμό θα εξαρτάται από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης. Μιας διαδικασίας, δηλαδή, που δεν αξιολογεί με βάση ακαδημαϊκά κριτήρια αλλά με κριτήρια της αγοράς (όπως προβλέπει και ο αντίστοιχος νόμος).
-
Η υποχρέωση των υποψήφιων διδακτόρων (διδακτορικοί φοιτητές) να παρέχουν εκπαιδευτικές διαδικασίες χωρίς να εξασφαλίζεται η αμοιβή τους. Η μαύρη εργασία πολλών φοιτητών που είναι συχνό φαινόμενο στα πανεπιστήμια κατοχυρώνεται και νομικά.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα που θέλει το πανεπιστήμιο πλήρως υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς. Ένα πανεπιστήμιο που από τη μία θα αφήνει χώρο κερδοφορίας στους επίδοξους "επενδυτές", και από την άλλη θα παράγει τους αυριανούς ευέλικτους, ημιαπασχολήσιμους εργαζόμενους που θα έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι και να τρέχουν. Η αγορά πλέον κατοχυρώνει τον θεσμικό της ρόλο στη διαμόρφωση της "δημόσιας" τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ένας νέος κύκλος επίθεσης έχει ξεκινήσει από μεριάς του υπουργείου και είναι πιο επιτακτικό το φοιτητικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί, να βρει το περιεχόμενο, τους τρόπους και τις μορφές εκείνες που θα συσπειρώσουν ξανά χιλιάδες φοιτητές και θα υπερασπιστούν το δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του ελληνικού πανεπιστημίου. Για να ηττηθεί ακόμα μια φορά ο νεοφιλελευθερισμός, να μπλοκαριστούν όλες οι αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, να στείλουμε στα σκουπίδια την κυβέρνηση της ιδιωτικοποίησης της παιδείας.
Απαιτούμε:
-
Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους
-
Αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
-
Καμία σκέψη για επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά
-
Όχι στην υπαγωγή της έρευνας στα συμφέροντα του κεφαλαίου
-
Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό.