Ανακοίνωση της Ένωσης Εργαζομένων: Μπορούμε να σταματήσουμε την ανατίναξη της κοινωνικής ασφάλισης

Στις 15/2 η κυβέρνηση ανακοίνωσε τις προθέσεις της για το ασφαλιστικό. Η συνταγή δεν μας επιφύλαξε κάποια έκπληξη, και ιδιαίτερα κάποια ευχάριστη έκπληξη. Ωστόσο από τη συζήτηση μέσα στη Βουλή προκύπτουν εύκολα δύο συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι η κυβέρνηση παραμένει αταλάντευτη στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης της ασφάλισης και της υφαρπαγής των αποθεματικών των ταμείων. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση αισθάνεται αδύναμη να υλοποιήσει αυτήν την κατεύθυνση λόγω της φθοράς που της έχουν προκαλέσει τα σκάνδαλα και η αυξημένη αγωνιστικότητα των εργαζόμενων το τελευταίο διάστημα. Αφαιρώντας την υποκριτική ανησυχία για την εισφοροδιαφυγή και τη σάλτσα για κοινωνική αλληλεγγύη που περίσσεψε στις ομιλίες Καραμανλή και Πετραλιά, τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση συνοψίζονται στα εξής:

• ο χαρακτήρας του συστήματος παραμένει δημόσιος και αναδιανεμητικός και οι πυλώνες του είναι η κύρια σύνταξη, η επικουρική σύνταξη, η επαγγελματική ασφάλιση και η "αγορά", δηλαδή η ιδιωτική ασφάλιση
• όλα τα ασφαλιστικά ταμεία (πλην 22 εξαιρέσεων) θα μπουν στη διαδικασία της ενοποίησης. Άγνωστος παραμένει ο τελικός αριθμός τους.
• αναμένεται άλλος νόμος για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα
• μειώνονται δραστικά οι πρόωρες συντάξεις και αυξάνονται τα όρια ηλικίας των γυναικών
• το όριο ηλικίας μπορεί να παραταθεί μέχρι τα 68, χωρίς να έχει οριστεί συγκεκριμένα το κίνητρο για τον εργαζόμενο
• δημιουργείται κουμπαράς "κοινωνικής αλληλεγγύης" για τις νέες γενιές ασφαλισμένων από το 10% των αποκρατικοποιήσεων, το 4% των εσόδων του ΦΠΑ και το 10% των πόρων των ταμείων.

Από τις εξαγγελίες λείπουν τα πολυδιαφημισμένα κίνητρα για την παράταση του εργασιακού βίου και για τη μητρότητα. Οι προτάσεις της κυβέρνησης διατυπώνονται με χαρακτηριστικά γενικό τρόπο. Από αυτό το χαρακτήρα της γενικότητας ξεφεύγει μόνο η τελευταία και είναι φανερό ότι αυτή η πρόταση για τον "κουμπαρά" συμπυκνώνει την επείγουσα θέληση της κυβέρνησης.

Το σίγουρο είναι η κλοπή

Η βασική και επείγουσα κατεύθυνση είναι μία: κατάργηση ταμείων και ενοποίησή τους σε ενιαίους οργανισμούς από τους οποίους δημεύεται το 10% της κινητής περιουσίας και μπαίνει σε ένα λογαριασμό που βαφτίζεται "κοινωνικής αλληλεγγύης". Δηλαδή όσα το κράτος και η εργοδοσία χρωστάνε στα ταμεία, θα καλυφτούν από τα χρήματα των ίδιων των ασφαλισμένων, επιχειρώντας μια "αναδιανομή" που αποτελεί ξεδιάντροπη κλοπή. Ακόμα και οι υπόλοιποι πόροι αυτού του κουμπαρά προέρχονται από την κλοπή των εργαζομένων. Οι αποκρατικοποιήσεις, που σημαίνουν μεγαλύτερη φορολογία και τιμολόγια για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, έχουν σαν διαδικασία επιβάλλει ήδη τη διάλυση ασφαλιστικών οργανισμών (π.χ. ΟΤΕ). Και τα έσοδα από το ΦΠΑ που ήδη έχει αυξηθεί για να καλύψει τρύπες του προϋπολογισμού οι οποίες δημιουργήθηκαν από τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, θα προέλθουν από τις τσέπες των εργαζομένων. Στα υπόλοιπα, οι προτάσεις της κυβέρνησης κινούνται στους άξονες δουλειά μέχρι το θάνατο, υποβάθμιση ως και διάλυση της δημόσιας ασφάλισης, δημιουργία πελατείας για την ιδιωτική ασφάλιση.

Μπορούμε να τους κάνουμε να υποχωρήσουν

Η αγωνιστική παρουσία των εργαζόμενων στις δύο μεγάλες πανεργατικές απεργίες του Δεκέμβρη και του Φλεβάρη έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση. Πλέον αισθάνεται ότι δεν μπορεί να παίζει μπάλα σε άδειο γήπεδο. Η συζήτηση στη Βουλή στις 15/2 αποκάλυψε μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε πορεία ήττας, που φοβάται το λαό, που της έχει κοπεί η φόρα. Όμως η κυβέρνηση αυτή δεν θα πέσει σαν ώριμο φρούτο. Δεν θα πάρει πίσω τα μέτρα μόνο και μόνο επειδή φοβάται. Αυτή η λογική μπορεί να βολεύει όσους είναι με τον κοινωνικό διάλογο, όσους δεν θέλουν τους αγώνες. Ο μόνος τρόπος για να μετατρέψουμε το φόβο της κυβέρνησης σε πραγματική αδυναμία, για να τους αναγκάσουμε σε υποχώρηση, είναι ο μαζικός, ενωτικός αγώνας των εργαζομένων. Να τους δείξουμε τη δύναμη μας, αυτός είναι ο μόνος τρόπος "για να μην περάσει".