Αγωγοί απο Ρωσία, όπλα από ΗΠΑ, του Νίκου Ταυρή

Η πολυ-εξάρτηση δεν οδηγεί σε ανεξαρτησία

Η προπαγάνδα του δικομματισμού και των ΜΜΕ μας βομβάρδισε το τελευταίο διάστημα για τις δήθεν εθνικές επιτυχίες, αρχικά με το βέτο για την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια με τη συμφωνία Πούτιν-Καραμανλή για τον αγωγό φυσικού αερίου Southstream. Η υποτιθέμενη περήφανη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή πέτυχε να υπερασπίσει τα συμφέροντα της χώρας και, μάλιστα, παρά την αντίθετη στάση της υπερδύναμης.

Εξηγήσαμε σε προηγούμενο φύλλο (φ. 241, σελ. 6) γιατί στο Βουκουρέστι η Ελλάδα όχι μόνο δεν πέτυχε κάτι ουσιαστικό αλλά αποδέχτηκε το αμερικάνικο πλαίσιο για τα Βαλκάνια (με συνέχιση των αλυτρωτισμών και των μειονοτικών διεκδικήσεων σε βάρος της) αλλά ακόμη και για το όνομα αναγκάστηκε να μετακινηθεί από τη θέση για "γεωγραφικό προσδιορισμό" στη θέση για "σαφή προσδιορισμό". Πρακτικά αυτό σημαίνει αποδοχή του ονόματος "Νέα Μακεδονία" (για το οποίο το ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι δεν το αποδέχεται, άρα σπάει η προβαλλόμενη ομοψυχία του αστισμού).

Το δίλημμα με τους αγωγούς

Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία βάση στην ευφορία από την υπογραφή της νέας συμφωνίας για τους αγωγούς στη Μόσχα. Γιατί μια χώρα –και ο λαός της– να ωφελείται από το ότι περνούν από το έδαφός της κάποιοι αγωγοί και μετατρέπεται σε "ενεργειακό δίαυλο"; Από πότε η παροχή υπηρεσιών στους ιμπεριαλιστές είναι κάτι θετικό; Πόση μεγάλη είναι η απόσταση ανάμεσα στο να έχεις αγωγούς στο έδαφός σου και στο να "φιλοξενείς" στρατιωτικές βάσεις; Μην ξεχνάμε ότι για τους αγωγούς υπάρχει το αντίστοιχο τρομοδόγμα της "ενεργειακής ασφάλειας", ενώ ο κύριος του αγωγού –στην περίπτωση μας, οι Ρώσοι– έχει αυξημένα δικαιώματα στη ζώνη του αγωγού σε βάρος της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας. Φυσικά, αυτά δεν βγήκαν στη δημοσιότητα. Αλλά το πιο κραυγαλέο είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο ουσιώδες όφελος ούτε στην τιμή με την οποία προμηθεύεται η Ελλάδα το φυσικό αέριο.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το αντιαμερικάνικο αίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αφήνοντας έμμεσα να εννοηθεί ότι δρα αψηφώντας τους Αμερικανούς. Η πραγματικότητα, όμως, δείχνει ότι κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τον αγωγό Southstream, οι Αμερικανοί προχώρησαν σε ανοιχτό και εντελώς προσβλητικό για μια ανεξάρτητη χώρα εκβιασμό, θέτοντας το δίλημμα: ή θα γίνει πρώτα ο αγωγός Τουρκίας-Ελλάδας-Ιταλίας (TGI, τον οποίο αυτοί ελέγχουν και ο οποίος είναι ανταγωνιστικός με τον Southstream) ή αλλιώς, αν γίνει πρώτα ο Southstream, τότε ο TGI δεν θα κατασκευαστεί. Απείλησαν, δηλαδή, οι Αμερικανοί με ευρύτερες συνέπειες, αν δοθεί από την Ελλάδα προτεραιότητα στο ρωσικό σχέδιο. Τότε σύσσωμη η κυβέρνηση (Φώλιας, Ρουσόπουλος, Δούκας) άρχισε να δηλώνει την προσήλωσή της στην ελληνοαμερικανική συνεργασία. Προφανώς όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί βρίσκονται να έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους και οι Αμερικανοί δεν μπορούν –ειδικά στην περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης που περνάνε– να εμποδίσουν την είσοδο των ανταγωνιστών τους. Αλλά το βασικό σήμερα γι’ αυτούς είναι η ρητή επιβεβαίωση του ποιος είναι το "μεγάλο αφεντικό".

Η μοιρασιά των εξοπλισμών

Την περίοδο που διανύουμε δρομολογούνται οι αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με το μεγάλο πακέτο των εξοπλισμών. Το ύψος του δεν είναι ακόμη προσδιορισμένο, αλλά η σταθερή αξία είναι η 4η-5η θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη για τις εξοπλιστικές δαπάνες (ως ποσοστό του ΑΕΠ). Θυμίζουμε ότι οι δαπάνες αυτές πραγματοποιούνται με ειδικούς λογαριασμούς, μακριά ακόμη και από τον έλεγχο της Βουλής. Επισημαίνουμε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή συνεχίζει το καθεστώς της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (που σαν αντιπολίτευση κατηγορούσε) και οι εξοπλιστικές προμήθειες γίνονται όχι μέσα από διεθνείς διαγωνισμούς αλλά μέσα από διακρατικές συμφωνίες, πράγμα που εντείνει την αδιαφάνεια και φυσικά αυξάνει το κόστος. Από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" αναδημοσιεύουμε το διπλανό πίνακα, που είναι τουλάχιστον ενδεικτικός για το επερχόμενο –και διαρκές– "μεγάλο φαγοπότι", σε μια χώρα που το 22% του πληθυσμού της ζει κάτω και από το επίσημο όριο της φτώχειας.

Όλες οι ιμπεριαλιστικές χώρες-παραγωγοί όπλων ενδιαφέρονται για τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά η μερίδα του λέοντος πηγαίνει στους Αμερικανούς. Επιπλέον, οι Αμερικανοί "κλειδώνουν" τη συμμετοχή της Ελλάδας στην παραγωγή του αεροσκάφους JSF, το οποίο προφανώς και στη συνέχεια θα το προμηθευτεί. Οι μέχρι στιγμής εκτιμήσεις αναφέρονται σε 80 αεροσκάφη το 2015, η μεγαλύτερη αγορά στην ιστορία της χώρας. Παράλληλα, ο τρόπος που γίνεται η μοιρασιά στους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές (Γερμανοί, Γάλλοι, Ρώσοι) έχει ιδιαίτερη σημασία. Δείχνει ότι η προβαλλόμενη σαν "πολυδιάστατη" εξωτερική πολιτική του ελλαδικού αστισμού δεν είναι παρά μια πολιτική που ταΐζει όλους τους ιμπεριαλιστές από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Η πολυεξάρτηση παραμένει σαν βασικό χαρακτηριστικό της χώρας και του αστισμού – και, μάλιστα, βαθαίνει. Οι ελιγμοί και οι ισορροπίες στα πλαίσια της πολυεξάρτησης, που μάλιστα δεν αμφισβητούν τον πρωτεύοντα ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την ανεξαρτησία ούτε με τα συμφέροντα του λαού.

Νίκος Ταυρής

Προσαρμογή στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ

Παράλληλα με την ανακίνηση της υποχρεωτικής στράτευσης στα 18 και την επίταση της στρατιωτικοποίησης, ειδικά για τη νεολαία, ο υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε την αλλαγή του αμυντικού δόγματος της χώρας. Το δόγμα αυτό αλλάζει και από αμυντικό γίνεται αμυντικό -αποτρεπτικό, για να γίνει σε λίγο καιρό καθαρά αποτρεπτικό. Μπορεί αυτό να ακούγεται από τετριμμένο έως "αλαμπουρνέζικο" αλλά σίγουρα κάτι κρύβει. Κι αυτό δεν είναι άλλο παρά η προσαρμογή των Ενόπλων Δυνάμεων στις απαιτήσεις και τη νέα δομή του ΝΑΤΟ. Καθώς και η αναμόρφωση των εξοπλισμών, ώστε να εναρμονίζονται με τις νέους στρατηγικούς προσανατολισμούς. Οι προσανατολισμοί αυτοί απορρέουν από την αναγόρευση της "τρομοκρατίας" σε κύρια απειλή και μάλιστα "ασύμμετρη απειλή". Άρα το νέο, αποτρεπτικό αμυντικό, δόγμα, στην ουσία καθορίζεται από την ανάγκη των ΝΑΤΟϊκών αλλά και του Ευρωστρατού, για ευέλικτες δυνάμεις ταχείας επέμβασης, που να αποστέλλονται σε ολόκληρο τον πλανήτη -με πρόσχημα την αντιμετώπιση της "τρομοκρατίας". Κι αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, κάτω από τις εντολές των ιμπεριαλιστών, το νέο αμυντικό δόγμα, δεν είναι αμυντικό αλλά τείνει να γίνει επιθετικό.

Καθώς η κυβέρνηση, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, προωθεί την όλο και πιο στενή πρόσδεση στις Νεοταξικές επεμβάσεις γίνεται όλο και πιο επιτακτικό να προβληθεί μια άλλη αντίληψη: ότι η εδαφική ακεραιότητα της χώρας πρέπει να στηρίζεται πρωταρχικά στην φιλειρηνική και φιλολαϊκή πολιτική της και στη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών -κι όχι στην (ανύπαρκτη άλλωστε) κάλυψη από τους ιμπεριαλιστές. Το ισχυρότερο όπλο κάθε χώρας για να υπερασπίσει την ακεραιότητα της είναι η υποστήριξη από τους λαούς του πλανήτη. Γι’ αυτό διεκδικούμε:

• Να γυρίσουν πίσω όλοι οι Έλληνες φαντάροι
• Όχι στη στρατιωτικοποίηση της νεολαίας
• Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στις σταυροφορίες της Νέας Τάξης
• Ριζική και μονομερής μείωση των εξοπλισμών. Να πάψει η Ελλάδα να είναι πρώτος πελάτης των πολυεθνικών του πολέμου.
• Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ – έξω το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα