Εν τάχει & αραδιαστά

Προπάντων αντικειμενικότης…

Η βαθμολογία που έβαλαν όλοι οι… αρμόδιοι για την απόδοση των επικεφαλής των κομμάτων είναι ενδεικτική για τη δήθεν αντικειμενικότητα που έχουν. Άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε, και ό,τι δηλώσεις μπορεί και να είσαι. Έτσι νικητής όλων των ντιμπέιτ ήταν (κρατηθείτε!) ο Γιώργος. Ναι, ο Γιώργος. Καμία σχέση με τον Γιώργο που ξέραμε και πριν ένα χρόνο όλοι κορόιδευαν. Τι άνεση, τι σιγουριά, τι ευφράδεια, τι σαφήνεια! Αφού λοιπόν αυτός ήταν –κατά παραγγελία των κέντρων– ο μεγάλος νικητής, ο μεγάλος χαμένος ήταν ο Καραμανλής. Όλοι αυτοί που είχαν δώσει την πιο πρωτοφανή ασυλία στον Καραμανλή, τώρα που “γυρίζει ο τροχός” τον εγκαταλείπουν. Οι πιο ξύπνιοι πλασάρουν τη νίκη του Γιώργου πιο πονηρά: αφού δεν έχασε, κέρδισε. Όμως, και έτσι και αλλιώς, εμείς θα είμαστε οι μεγάλοι χαμένοι της προετοιμαζόμενης εναλλαγής.

~*~

Χάσαμε ορισμένες ώρες

παρακολουθώντας τα δύο ντιμπέιτ. Κανένας δεν έκανε τη μεγάλη διαφορά, δεν φάνηκε να υπάρχει έμπνευση, όραμα, σχέδιο, πολιτική, καταγγελία, διαφορετικότητα. Θυμήθηκα τον στίχο των Φατμέ: “μετρίως μέτριοι και πάντα μετρημένοι”. Κανείς δεν ήθελε να εκτεθεί, να αναμετρηθεί. Όλοι άμυνα και μην κάνουν κάποιο λάθος. Ξεχώρισε μόνο η στιγμή που αγανάκτησε ο Χρυσόγελος, γιατί έτσι μπορούσε κάτι διαφορετικό να βγει από την “τηλεμαχία”. Ακόμα και εύστοχες ερωτήσεις (όπως του Τσίπρα προς Καραμανλή και Παπανδρέου, ή της Παπαρήγα για τα ελληνοτουρκικά) δεν υποστηρίχθηκαν και δεν πίεσαν ιδιαίτερα τους “δύο μονομάχους”. Και δεν είναι απλά θέμα διαδικασίας. Αλλά, τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε τις ώρες αυτές;

~*~

Η αμερικανιά όμως προχωρά

Μας έκαναν ένα ντιμπέιτ με 6 αρχηγούς για να μην γκρινιάζουμε, και μετά έστησαν το δικό τους, των δύο “μεγάλων” κατά τα αμερικάνικα πρότυπα. Αυτό κι αν ήταν βαρετό, κουραστικό, γενικόλογο. Βέβαια δημιουργούν ένα προηγούμενο, και σκεφτείτε να έχουμε απανωτές εκλογές το επόμενο διάστημα. Από την άλλη, οργανώνουν τα χωράφια τους και τους ψηφοφόρους έτσι, με την αμερικανοποίηση της πολιτικής ζωής.

~*~

Αριστερή αντικειμενικότης

Άκουγα τον διευθυντή της Αυγής σε πρωινή εκπομπή να σχολιάζει το ντιμπέιτ των “6”. Κατ’ αυτόν, δύο ξεχώρισαν: Ο Α. Τσίπρας και ο Ν. Χρυσόγελος. Είναι μια σεβαστή άποψη. Έσπευσε όμως να συμπληρώσει ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, και ότι δείχνει πως οι δύο αυτοί χώροι μπορούν να συγκλίνουν σε πολλά σημεία στο προσεχές μέλλον. Οχι, δεν λέγεται Χατζησωκράτης, αλλά υλοποιεί τη νέα γραμμή κατά δόσεις. Τι σημασία έχει αν δεν έχει γίνει καμιά συζήτηση επ’ αυτού στον ΣΥΡΙΖΑ, ή υπάρχουν και εντονότατες διαφωνίες; Οι λοιποί θα ενημερωθούν από τα ΜΜΕ για τη γραμμή. Είπαμε, ανανέωση, κι όταν λέμε ανανέωση εννοούμε ανανέωση, που το γράφει και στην ούγια…

~*~

Οδηγίες προς “βλάχους”

Δεν θα το λέτε stage, αλλά stage! Δεν καταλάβατε στουρνάρια; Να σας το πούμε στην υποδεέστερη γλώσσα σας. Δεν θα λέτε “στέιτζ”, αλλά το ορθό, “σταζ”. Καταλάβατε, απολίτιστοι;

~*~

“Μηδέν στο πηλήκιο”

Όχι, δεν θα ακολουθήσουμε τη στάση να κοροϊδεύουμε τον Γ. Παπανδρέου για τα λάθη που κάνει όταν μιλά, επειδή δεν νομίζουμε ότι πάντα κάνει λάθος, ακόμα κι όταν έτσι φαίνεται. Το “μηδέν στο πηλήκιο” που είπε στην Κοζάνη στις 9/9 διόρθωνε το σωστό “μηδέν εις το πηλίκον”, και το έκανε σωστότερο. Διότι δεν έχουμε τίποτα στο πηλήκιο, ούτε και κάτω από το πηλήκιο. Απλώς βγάζουμε λόγους και λέμε ατάκες που μπορούν να εμπνεύσουν το πανελλήνιο. Σκεφτείτε πόσους συνειρμούς μπορεί να κάνει κανείς και γύρω από το σωστό “μηδέν εις το πηλίκον” και για το… σωστότερο “μηδέν στο πηλήκιο”. Η οικονομία, το όραμα, το μέλλον, η αριστερά, ο πολιτισμός, η πορεία της Ελλάδας, η πολιτική, “απόφαση ευθύνης”, “καλύτερο μέλλον”, “νοικοκύρεμα”…

Το σύγχρονο “λιβάδι με τους μαργαρίτες” του υπεύθυνου πολιτικού κόσμου, καθρέφτης της γενικευμένης υποβάθμισης και της σαπίλας του παλαιού γερασμένου αστικού κόσμου – παρά τα λίφτινγκ, τα μπότοξ, τα μαθήματα ελληνικών ή αγγλικών που κάνουν, τις ανανεώσεις παντός είδους…

~*~

Να γυρίσουν όλοι πίσω

Πρόσφατα σκοτώθηκαν 6 Ιταλοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Η Ιταλία είναι κοντά μας, το Αφγανιστάν μακριά. Αλλά εκεί βρίσκονται και Έλληνες στρατιώτες, που δεν έχουν καμιά δουλειά να ενισχύουν το βρώμικο πόλεμο των Αμερικάνων και λοιπών δυτικών ιμπεριαλιστών στη χώρα αυτή. Κοντά η Ιταλία, και με αυτή τη διάσταση. Για να μην έχουμε και εδώ φέρετρα, για να σταματήσει η σφαγή των Αφγανών στη χώρα τους και το κυνήγι των Αφγανών μεταναστών εδώ (όλα συνδέονται, λόγω πολέμου κάποιοι φεύγουν από τη χώρα τους…): Να γυρίσουν όλοι πίσω, κι όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα!

~*~

Στον Καιάδα οι κοινοί θνητοί…

Βλέποντας το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, πολλοί συμπολίτες ένοιωσαν περίπου νούλες. Τι μεταπτυχιακά, τι διδακτορικά, τι διδασκαλίες σε ξένα πανεπιστήμια είχαν οι περισσότεροι, συν θητείες σε διεθνείς οργανισμούς! Η τεχνοκρατία, η αμερικανιά και η φιγούρα στο τιμόνι. Συνήθως τέτοιες αυθεντίες ξέρουν πολύ λιγότερα από τους κοινούς θνητούς, τους οποίους οι πολιτικές τους πετούν κυριολεκτικά στον κοινωνικό Καιάδα…

~*~

Λειψή προετοιμασία

Η Αριστερά βρίσκεται με μεγάλες ελλείψεις στην προεκλογική μάχη. Δύο μόνο παραδείγματα:

Στην Ιρλανδία ξαναγίνεται δημοψήφισμα για να εγκριθεί, με το ζόρι, η ευρωσυνθήκη που είχε απορριφθεί μόλις πέρυσι. Ο ιρλανδικός λαός και το μέτωπο του ΟΧΙ, το οποίο στηρίζει κυρίως η Αριστερά, δίνουν ένα δύσκολο και πολύμορφο αγώνα – τη στιγμή που εδώ αναζητούμε ψήφους ή σταυρούς ή είμαστε βουτηγμένοι στη δίνη των ποσοστών. Οι “ανυπακοές” στην ΕΕ ή οι ευχές για άλλη πορεία της ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν θα έπρεπε να ξεχνάνε τέτοιες μάχες, ούτε να ξυπνάνε μετά την έκβασή τους (διαβάστε περισσότερα στη σελίδα 4).

Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το γεγονός πως κανείς από την Αριστερά δεν θυμίζει μια καραμπινάτη δικομματική απόφαση-σταθμό της πρόσφατης Βουλής: την κύρωση της ευρωσυνθήκης με 250 ψήφους υπέρ, δηλαδή ΝΔ συν ΠΑΣΟΚ. Ναι, τότε που είχαν λείψει και 4 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – οι οποίοι δεν καταδέχτηκαν να καταψηφίσουν την ευρωσυνθήκη…

Αυτές οι δύο παραλείψεις είναι φανέρωμα της κραυγαλέας μικροπολιτικής που τυλίγει την υπαρκτή Αριστερά σε προεκλογικές περίοδες…

~*~

Ούφο

Εντύπωση προκάλεσε το βιβλίο της συζύγου του Ιάπωνα πρωθυπουργού, στο οποίο υποστηρίζει ότι η ίδια έχει απαχθεί από ούφο, ότι της φέρθηκαν πολύ καλά και επίσης ότι στην προηγούμενη ζωή της είχε γνωρίσει τον Τομ Κρουζ και πέρναγαν μια χαρά μαζί…

Θυμήθηκα τις εποχές που η Δήμητρα Λιάνη είχε προσωπικό αστρολόγο για τον Ανδρέα (Μεγάλο) Παπανδρέου, ή τον Μπρέζνιεφ, που κι αυτός είχε μια αστρολόγο. Σκέφτηκα την κόκκινη Λιάνα με το έντονο (κατακόκκινο) μεταφυσικό στοιχείο της. Πάντως και η Λιάνα και η Αλέκα είναι ευχαριστημένες με τη φετινή πορεία της Πανάθας, τουλάχιστον μέσα… Και η ζωή κυλάει, με στόχους, ανυπακοές, κεράσματα, και λογής-λογής ανησυχίες, ενίοτε και μεταφυσικές… Πού βρίσκετε το αφύσικο σε όλα αυτά, βρε καθυστερημένοι αριστεριστές! Και οι μεταφυσικές ανάγκες είναι υπαρκτές. Ίσως να είναι και ανάγκες των πολλών…

~*~

Πρασινάδες

Πολύ πρασινάδα πλάκωσε, και συγκαλύπτει όλα τα καμμένα (δάση, ανθρώπους, δικαιώματα…). Πρωτοπόροι οι “Οικολόγοι-Πράσινοι”, παρόλο που κι ο Γιώργος μας έχει πρήξει με τη δική του πράσινη εκδοχή. “Θέλουμε πράσινες πολιτικές και πράσινη ανάπτυξη” διαλαλούν όπου βρεθούν. Άλλωστε δεν κοστίζει και τίποτα. Όμως η φανατική υποστήριξη και δαγκωτή υπερψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας από τους απανταχού Πράσινους κοστίζει στους λαούς και τους εργαζόμενους – και μάλιστα πολύ ακριβά. Αλλά, πώς συμβαδίζουν οι… μάλλον ευλύγιστες αρχές των Πράσινων με μια συνθήκη-απόγειο της αντιδημοκρατικότητας, του νεοφιλελευθερισμού και της περιφρόνησης στον άνθρωπο και το περιβάλλον; Ίσως όπως με τα χειροκροτήματά τους όταν βομβαρδιζόταν “οικολογικά” η Γιουγκοσλαβία, με απεμπλουτισμένο ουράνιο…

~*~

Μα, πού πήγε η γαλατική ευγένεια;

Αυτή την εβδομάδα το Χρηματιστήριο του Παρισιού έζησε έντονες στιγμές! Εκατοντάδες εργαζόμενοι εισέβαλαν στο κτίριο, έγραψαν συνθήματα στο εσωτερικό του και προξένησαν ζημιές, σύμφωνα με την αστυνομία – που έφτασε αργά και καταϊδρωμένη. “Έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τα λεφτά να δίνονται στα καθάρματα που μας έχουν χώσει στα σκατά: τα αφεντικά και τους τραπεζίτες”, δήλωσε χαρακτηριστικά ένας από τους… αυθάδεις διαδηλωτές.