Εν τάχει & αραδιαστά

Δύο όμηροι σε μια πολιτική σκηνή…

Στο προγραμματικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου, ανεβάζοντας τους αντιπολιτευτικούς τόνους, κατηγόρησε τον Καραμανλή σαν όμηρο της παρέας του Λονδίνου (δηλαδή χρηματιστές και εφοπλιστές που βρίσκονται πίσω από τις βούτες με τα ομόλογα). Η Ρηγίλλης έσπευσε να απαντήσει: Ο Παπανδρέου είναι όμηρος του «συστήματος ΠΑΣΟΚ». Πίσω από αυτόν τον χαρακτηρισμό θέλουν να αποδώσουν ανικανότητα και ατολμία στον Γιώργο να περάσει στο ΠΑΣΟΚ όσα είχε δεσμευτεί ότι θα πέρναγε (άρθρο 16, ανασφάλιστη εργασία κλπ κλπ). Δύο όμηροι μαλώνουν σε ξένους αχυρώνες…

Οι κουμπαριές δεν είναι για πλάκα…

Ο Κ. Καραμανλής θα πάει στην Τουρκία να ενισχύσει εκδηλώσεις του κουμπάρου Ταγίπ Ερντογάν κατά την προεκλογική περίοδο, που άνοιξε μέσα σε μια πολυτάραχη κρίση στη γειτονική χώρα. Το Βήμα σε κεντρικό του σχόλιο στην πρώτη σελίδα (23/5) γράφει: «Η υποστήριξη προς τον κ. Ερντογάν από τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή είναι μια σημαντική κίνηση εξωτερικής πολιτικής. Η κίνηση αυτή όμως προδήλως στρέφεται κατά του τούρκικου κοσμικού και στρατιωτικού κατεστημένου. Ελπίζουμε ότι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης στηρίζεται σε γνώσεις, ορθές εκτιμήσεις και σωστές πληροφορίες…». Μα τι λέτε κύριε Ψυχάρη μου; Όλα τα έχουμε υπολογίσει! Κυρίως τη δήλωση στήριξης του Ερντογάν, λίγες μέρες πριν, από την κυρία Κοντολίζα. Μόνο μετά από αυτό το στοιχείο προχωρήσαμε στον προγραμματισμό. Τι, ξεβράκωτοι θα πηγαίναμε;

Έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας

Άνοιξε σχεδόν επίσημα η προεκλογική περίοδος και μέχρι να λήξει έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας. Ο Μαντούβαλος θα ξαναζητήσει τη βουλευτική ασυλία, μεταπηδώντας στο ΛΑΟΣ αν δεν πάρει σαφείς διαβεβαιώσεις ότι θα τη βγάλει καθαρή από την περιπέτεια που είναι μπλεγμένος. Ο Σπανουδάκης, ο φίλος του Κ. Καραμανλή, περιοδεύει μαζί του στην Αυστραλία, κάνει πρόβες σε κομμάτια του (παίζεται ένα με τίτλο «αστραπή») και προσπαθεί να στήσει μαζί με τους υπόλοιπους του τιμ τις προεκλογικές φιέστες και τα διαφημιστικά σλόγκαν. Ο Λαλιώτης έπιασε ή δεν έπιασε ακόμα δουλειά;

Στην αναμπουμπούλα και ο πρώην ταύρος…

Ο Στέφανος Μάνος, αυτός που έχει εκλεγεί βουλευτής με τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και έχει πλούσιο νεοφιλελεύθερο παρελθόν ως υπουργός της ΝΔ και πρόεδρος του κόμματος των Φιλελευθέρων (με σήμα τον… ταύρο), έγραψε άρθρο με τίτλο «Ο μπαμπούλας της α-κυβερνησίας» (Καθημερινή 22/5). Λέγει λοιπόν: “Κινδυνεύουμε, λοιπόν, από ακυβερνησία; Α-κυβερνησία; Φαντάζομαι ότι αυτό που έχουμε σήμερα και θέλουν τόσο πολύ να διατηρήσουν οι κ. κ. υπουργοί είναι η “κυβερνησία”… Εγώ πάντως, μετά τις εκλογές ελπίζω να έχουμε το αντίθετο της “κυβερνησίας”. Μεταξύ “κυβερνησίας” και α-κυβερνησίας, προτιμώ την α-κυβερνησία… Με αυτό το δεδομένο θα θεωρούσα μεγάλη επιτυχία του ελληνικού λαού αν με την ψήφο του κατόρθωνε να αναγκάσει τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούν μετεκλογικά. Δεν είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να κυβερνήσουν σωστά μαζί, αλλά φαίνεται μάλλον βέβαιο ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν μόνοι τους. Γι’ αυτό προτείνω να δοκιμάσουμε. Έπειτα από τόσα χρόνια “κυβερνησίας” ας δοκιμάσουμε και μια περίοδο α-κυβερνησίας». Σαφής ο ταύρος…

«Η σημερινή Ευρώπη είναι ένα “κλουβί” ακόμη και για μια κυβέρνηση της αριστεράς»

Η φράση ανήκει στην Λουτσιάνα Καστελίνα, που βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα στη βράβευση του Λ. Κύρκου και του Κ. Φιλίνη. Όταν ρωτήθηκε πώς πηγαίνει το έργο της κυβέρνησης Πρόντι με συμμετοχή της αριστεράς ένα χρόνο μετά την εκλογή της, απάντησε: «Το ζήτημα της κυβέρνησης και στην Ιταλία είναι συνδεδεμένο με το ζήτημα της ίδιας της Ευρώπης. Όσο η Ευρώπη παραμένει όπως είναι σήμερα, ουσιαστικά είναι ένα “κλουβί” μέσα στο οποίο ακόμη και μια κυβέρνηση της αριστεράς δεν κατορθώνει να προχωρήσει σε επιλογές ριζικά διαφορετικές από μια κυβέρνηση της δεξιάς. Ουσιαστικά η κυβέρνηση έχει ένα πολύ περιορισμένο περιθώριο “ελευθερίας κινήσεων” και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να συνεχίσουμε να στοχεύουμε στο να αλλάξει η Ευρώπη. Μέσα στο σύμφωνο σταθερότητας, μέσα στο σημερινό μοντέλο της Ευρώπης, που είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο μόνο με τα αδηφάγα συμφέροντα της αγοράς, δεν έχουμε πολλές ελπίδες. Επαναλαμβάνω ότι ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να αλλάξουμε την Ευρώπη». Πήραμε μεν την κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ουσιαστικό, πέρα από υπομονή μέχρι να αλλάξει η Ευρώπη. Φέξε μου και γλίστρησα…

Ο κύριος Κουσνέρ

Ξάφνιασε ο Σαρκοζί όταν πρότεινε τον Μπερνάρ Κουσνέρ για υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας. Απόγονος του Μάη ’68, μέλος σε πολλές ΜΚΟ με «ειδικές» αποστολές στα Βαλκάνια, μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος (ψήφισε Σεγκολέν Ρουαγιάλ και στους δύο γύρους – έτσι λέει), δεν μπόρεσε να αρνηθεί την πρόταση και δήλωσε με πάσα ειλικρίνεια: «Ανέκαθεν ήμουν και παραμένω άνθρωπος ελεύθερος, αγωνιστής μιας Αριστεράς ανοικτής, θαρραλέας και εκσυγχρονισμένης, με μία λέξη, σοσιαλδημοκρατικής. Τις υποχρεώσεις μου ως σοσιαλιστής δεν τις απαρνούμαι»… «και θα συνεχίσω τον αγώνα για να υπάρξει επιτέλους μια γαλλική σοσιαλδημοκρατία»… «Δεν πρέπει να φοβόμαστε το μέλλον. Ας ρίξουμε το βλέμμα πέρα από παραταξιακούς φραγμούς. Είμαι μέλος μιας κυβέρνησης η οποία σχηματίστηκε για να δράσει επωφελώς για τη Γαλλία, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Και εγώ, θα κριθώ από το έργο μου».

Κουίζ

Ποιος έχει δίκιο; Ο Στέφανος Μάνος, η Λουτσιάνα Καστελίνα, ο Μπερνάρ Κουσνέρ; Ποιος από τους τρεις λέει την αλήθεια; Μήπως και οι τρεις;

Χρωμοσφαιρίδια αντί για πλαστικές σφαίρες. Τι ωραία…

Αφού μπήκμαε σε προεκλογική περίοδο, η κυβέρνηση αποφάσισε να χρησιμοποιεί χρωμοσφαιρίδια και όχι πλαστικές σφαίρες. Έτσι, για να διαλύουν διαδηλώσεις και να αντιμετωπίζουν έκτροπα, τα τζιμάνια σκοπευτές των ειδικών δυνάμεων θα «κτυπούν» τους πρωτεργάτες με χρωμοσφαίριδια, οπότε θα εντοπίζονται και θα συλλαμβάνονται. Ήδη έχουν γίνει και οι σχετικές παραγγελίες (χωρίς μίζες;). Δεν έχει και πολύ σημασία αν όλα αυτά (χημικά, χρωμοσφαιρίδια, πλαστικές σφαίρες κλπ) είναι επικίνδυνα για τους διαδηλωτές. Υπάρχουν για κάθε περίσταση και οι κανονικές σφαίρες. Σιγά-σιγά…

Η Δημοκρατία στο απόγειό της

Κόπηκε ο Γιάννος Παπαντωνίου, σε ένδειξη σιωπηρής απόστασης του νέου ΠΑΣΟΚ από τα εκσυγχρονιστικά σκάνδαλα και τους πρωταγωνιστές τους. Ο Γ.Π. είχε απομακρυνθεί από την κοινοβουλευτική ομάδα. Έστειλε λοιπόν γράμμα (30/4/07) με το οποίο ζητούσε να αρθεί η απομάκρυνση για να πάρει μέρος στο προγραμματικό συνέδριο. Ανέφερε λοιπόν ο ταλαίπωρος: «Στις 18/5 αρχίζει το Προγραμματικό Συνέδριο του Κινήματος. Ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, η συμμετοχή μου θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Όμως, σύμφωνα με μια ερμηνεία που έδωσε η Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης, η διαγραφή από την κοινοβουλευτική ομάδα συνεπάγεται και διαγραφή από το Εθνικό Συμβούλιο. Αμφισβήτησα με επιστολή μου προς την τότε γραμματέα Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου την ερμηνεία αυτή, με βάση το άρθρο 37 παρ. 3 του Καταστατικού, αλλά, όπως φάνηκε από μεταγενέστερα δυσάρεστα γεγονότα, εξακολουθεί να ισχύει. Κατά συνέπεια, η συμμετοχή μου στο Προγραμματικό Συνέδριο προϋποθέτει την επανένταξή μου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα». Αχ, αυτές οι άκαμπτες άτιμες διαδικασίες και τα άρθρα του καταστατικού. Δεν έχουν καθόλου αισθήματα για τον Γιάννο μας. Κουράγιο παίδαρε, κάτι θα βρεις να κάνεις ή αλλιώς να «συνεχίσεις τον αγώνα» κι εσύ.