Γνωρίσαμε τη γενιά των 700 ευρώ:

• Με τους "απασχολήσιμους" της κυβέρνησης Σημίτη από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90.
• Με την εφαρμογή των τοπικών συμφώνων απασχόλησης που καταργούσαν τις συλλογικές συμβάσεις.
• Με την καθιέρωση της "διά βίου εκπαίδευσης", πρόσχημα για την καταστρατήγηση στοιχειωδών επαγγελματικών δικαιωμάτων.
• Με το νόμο Ρέππα για το ασφαλιστικό.

Τη γνωρίσαμε καλύτερα:

• Με την απάτη του Π. Παυλόπουλου σε βάρος των συμβασιούχων.
• Με την επέκταση της μερικής και πρόσκαιρης απασχόλησης την εποχή της ΝΔ.
• Με τη γενίκευση της απασχόλησης με Δελτίο Παροχής.
• Με το νέο ασφαλιστικό της Πετραλιά, και τη νέα φοροεπιδρομή του Αλογουσκούφη.
• Με τις οδηγίες και ντιρεκτίβες της ΕΕ, με τα σχέδια της "στρατηγικής της Λισαβόνας", το σχέδιο Μπολκεστάιν και τις παραλλαγές του.

Οι νέοι χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή, οι νέοι χωρίς μέλλον και προοπτική, στα όρια της επιβίωσης, όμηροι των κομματικών μηχανισμών ή των δημοτικών αρχόντων, είναι το δημιούργημα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι το προϊόν των επιλογών και των σχεδίων τους για πάνω από μια δεκαετία τώρα.

Και όμως, αυτό δεν τους είναι αρκετό. Οικοδομούν την κοινωνία των 700 ευρώ

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν αρκείται σε αυτό. Με δικομματική συναίνεση θέλει να φτιάξει μια ολόκληρη κοινωνία των 700 ευρώ.

Αδιάψευστοι μάρτυρες:

• Το πάγωμα των μισθών των εργαζόμενων.
• Η ακρίβεια που εξανεμίζει το λαϊκό εισόδημα.
• Η νέα φοροεπιδρομή και η εκτίναξη των έμμεσων φόρων που βαραίνουν αποκλειστικά τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και τους εργαζόμενους.
• Η συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και η δραματική μείωση των δαπανών για Παιδεία, Υγεία και Ασφάλιση.
• Η χρέωση στις τράπεζες και η νόμιμη ληστεία με τα υψηλά επιτόκια.

Ο μισθός των εργαζόμενων, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, γίνονται παρανάλωμα για να καλυφθούν τάχα τα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος, οι οδηγίες της ΕΕ, οι ζημιές των ΔΕΚΟ και των ασφαλιστικών ταμείων. Να καλυφθούν δηλαδή προβλήματα που γεννήθηκαν από το μεγάλο κεφάλαιο και τροφοδότησαν τα κέρδη του. Γιατί είναι το μεγάλο κεφάλαιο που συστηματικά φοροαπαλλάσσεται ή φοροδιαφεύγει, που δεν πληρώνει τις εργοδοτικές εισφορές. Αυτό τζογάρει και κερδίζει με το δημόσιο χρέος, τα ελλείμματα, αυτό διαχειρίζεται καταληστεύοντας τα αποθεματικά των ταμείων.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων στη χώρα βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κερδοφορίας των επιχειρήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πλούτος στην Ελλάδα μαζεύεται σε όλο και πιο λίγα χέρια, την ίδια στιγμή που οι φτωχοί γίνονται περισσότεροι και η φτώχεια μεγαλώνει. Μόνο στα χρόνια της ΟΝΕ το εισόδημα, μετά την αφαίρεση των φόρων, του πλουσιότερου 20% τμήματος του πληθυσμού έφθασε να είναι 11 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο εισόδημα του φτωχότερου 20% του πληθυσμού. Και η επίθεση εντείνεται. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Είναι αυτοί οι λόγοι που εντείνονται τα αδιέξοδα σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Είναι αυτοί οι λόγοι που ωριμάζουν οι όροι για εκρήξεις και εξεγέρσεις στην κοινωνία.

Τέλος, είναι αυτοί οι λόγοι που οδηγούν στην υιοθέτηση ενός όλο και πιο αυστηρού νομοθετικού πλαισίου για την "εξασφάλιση της τάξης", που αυξάνουν οι δαπάνες για τις δυνάμεις καταστολής, που πυκνώνουν οι ασκήσεις για την πρόληψη και την καταστολή εξεργερσιακών καταστάσεων.

Στις σελίδες του αφιερώματος που ακολουθεί θα διαβάσετε για την επίθεση που δέχονται οι νέοι, για τη νέα φορολογική επίθεση που αποφάσισε η κυβέρνηση, για τη συστηματική προσπάθεια μετατόπισης των φορολογικών βαρών στο κόσμο της δουλειάς. Θα διαβάσετε γιατί είναι αδύνατη η εφαρμογή ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος, τη στιγμή που είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί ένα μαζικό ρωμαλέο κίνημα που να επιβάλει την αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφάλαιου και της εκκλησίας. Θα διαβάσετε τέλος ένα σχόλιο πάνω στα μέτρα επιτήρησης της κοινωνίας.

κείμενα – επιμέλεια: Σπύρος Παναγιώτου, Μιχάλης Σιάχος