ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΕΙ – ΤΕΙ
Καμιά κοινωνική ομάδα ή κλάδος δεν κινητοποιείται χωρίς λόγο, πολύ περισσότερο δεν ξεσηκώνεται χωρίς λόγο. Για παράδειγμα οι δάσκαλοι έκαναν το φθινόπωρο έναν παλικαρίσιο αγώνα, παρόλη τη δύσκολη οικονομική τους κατάσταση αλλά και τις αφόρητες πιέσεις που άσκησαν πάνω τους κυβέρνηση και «ανεξάρτητα» ΜΜΕ.
Οι φοιτητές με τη σειρά τους εδώ και μήνες δίνουν έναν πρωτοφανή σε διάρκεια, μαζικότητα αλλά και σε ένταση αγώνα για να μην ιδιωτικοποιηθεί και υποβαθμιστεί περαιτέρω η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα, από μεριάς ΜΜΕ και κυβέρνησης έχουμε μια πρωτοφανή εκστρατεία κατασυκοφάντησης και λασπολογίας. Και επειδή μπορεί να μας φαίνεται ακατανόητο το πώς μπορεί κάποιοι να είναι διατεθειμένοι να χάσουν ακόμα και την εξεταστική τους ή το εξάμηνό τους για χάρη ενός αγώνα, ή το πώς αντέχουν να διαδηλώνουν κάθε βδομάδα παρόλη την καταστολή, ας δούμε τι βασικά προβλέπει ο νόμος πλαίσιο που κατάθεσε η κα Γιαννάκου στη βουλή.
Καταρχάς αποσύρεται κάθε αναφορά στη συστατική υποχρέωση της πολιτείας να χρηματοδοτεί την ανώτατη εκπαίδευση και τα ΑΕΙ δεν χαρακτηρίζονται ως ΝΠΔΔ. Προφανώς η κυβέρνηση είχε προετοιμαστεί για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό, αλλά στο άρθρο 1 του νόμου, πιο ψηλά ακόμα και από την περίφημη ακαδημαϊκή ελευθερία, αναφέρεται ως βασική αρχή «η προσήλωση στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής». Μήπως η φράση κάτι μας θυμίζει; Για «βιώσιμη ανάπτυξη» δεν είναι που μιλούν Καραμανλής και Αλογοσκούφης όταν προτάσσουν τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική τους; Κι αλήθεια, τι σημαίνει «κοινωνική συνοχή» χωρίς δωρεάν δημόσια παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση για όλους;
Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα υπόκειται σε τετραετή συμβόλαια, τα οποία οι πρυτάνεις συνάπτουν με το Υπουργείο Παιδείας. Από τη μεριά του βέβαια, το Υπουργείο δεν δεσμεύεται σε κανένα ελάχιστο ποσό και σε τίποτε απολύτως, ενώ η εν λόγω "συμφωνία" δεν υπόκειται σε κανέναν διαιτητικό έλεγχο έστω και για τα μάτια του κόσμου. Από αυτό και μόνο φαίνεται πόση «αυτοδιοίκηση» θα έχουν τα Πανεπιστήμια. Οι πρυτάνεις που είναι αρεστοί στο υπουργείο θα εξασφαλίζουν τη μερίδα του λέοντος ενώ οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουν. Η κρατική χρηματοδότηση που μέχρι τώρα ήταν υποχρέωση του κράτους, γίνεται από εδώ και πέρα όργανο εκβιασμών. Ίσως έτσι να εξηγείται η προθυμία κάποιων πρυτάνεων να στέρξουν την κα Γιαννάκου στις πιο δύσκολες στιγμές της.
Δημιουργείται θέση γραμματέα – μάνατζερ σε κάθε ίδρυμα επιβεβαιώνοντας έτσι τη στροφή στην ιδιωτικοποίηση και του δημόσιου Πανεπιστημίου. Με την παρουσία του μάνατζερ αλλά και τα παραπάνω τετραετή συμβόλαια το κάθε ίδρυμα πιέζεται να λειτουργεί σαν Ανώνυμη Εταιρία. Αν αρέσει στο υπουργείο θα χρηματοδοτείται ένα ίδρυμα αλλιώς θα είναι υποχρεωμένο να στρέφεται στο κυνήγι πόρων αλλού. Έτσι γίνεται ήδη τώρα για πολλά μεταπτυχιακά τα οποία έχουν ήδη πάψει να χρηματοδοτούνται. Επειδή δε με το νόμο 3374 του 2005 έχει ψηφιστεί η αξιολόγηση για τα ΑΕΙ και επειδή η υπουργός ήδη έχει πει ότι από εδώ και πέρα δεν θα δίνονται χρήματα χωρίς αξιολόγηση θα συμβεί αυτό που έχουμε στο εξωτερικό: με το τρίπτυχο υποχρηματοδότηση – αξιολόγηση – ιδιωτικοποίηση θα φτιαχτεί στην ουσία λίστα κατάταξης των ιδρυμάτων, θα έχουμε πλέον και επίσημα «καλά» και «κακά» ιδρύματα.
Τα δωρεάν συγγράμματα μειώνονται κατά μέσο όρο στο μισό αφού προβλέπεται μόνο ένα δωρεάν σύγγραμμα ανά μάθημα. Τέλος με την ώθηση στα φοιτητικά δάνεια και στις ανταποδοτικές υποτροφίες ο φοιτητής διαπαιδαγωγείται από μικρός στο να μην απαιτεί κοινωνικές παροχές.
Περιορίζεται δραστικά ο χρόνος σπουδών και ανάγεται σε μέγα ζήτημα της κακοδαιμονίας των πανεπιστημίων οι αιώνιοι φοιτητές. Τώρα το γιατί κάποιος που σπουδάζει παραπάνω χρόνια είναι βάρος για τα πανεπιστήμια δεν έχει εξηγηθεί ακόμα από την υπουργό.
Το άσυλο στην ουσία καταργείται αφού αφενός θα αίρεται πλέον πολύ εύκολα, αφετέρου η σύγκλητος του κάθε πανεπιστημίου θα καθορίζει πλέον ποιοι χώροι του ιδρύματος αποτελούν άσυλο. Έτσι για παράδειγμα το άσυλο θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στις αίθουσες διδασκαλίας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι επειδή «το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των Α.Ε.Ι., και των εργαζομένων σε αυτά» ανοίγεται ο δρόμος για να χαρακτηρίζονται παράνομες οι καταλήψεις αλλά και οι απεργίες πανεπιστημιακών, αφού μπορεί να εμποδίζουν ακόμα …και την εργασία των διοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος
Τέλος, πολλά σημαντικά ζητήματα παραπέμπονται στον "πρότυπο γενικό εσωτερικό κανονισμό" που θα εκδώσει σε 6 μήνες το υπουργείο, έπειτα από πρόταση του ΕΣΥΠ. Αν κάποιο ΑΕΙ δεν δεχτεί το συγκεκριμένο εσωτερικό κανονισμό που θα του έρθει από το υπουργείο, θα έχει αυτόματα κυρώσεις. Η αυτοτέλεια των ιδρυμάτων που λέγαμε παραπάνω σε όλο της το μεγαλείο.
Έτσι υποτίθεται θα «αναβαθμιστεί» το δημόσιο Πανεπιστήμιο…
Αυτός ο νόμος αποτελεί καταλύτη για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταργεί ακαδημαϊκές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό που διακυβεύεται, λοιπόν, για τους φοιτητές σήμερα είναι πολύ σημαντικότερο από την απώλεια μερικών εξεταστικών, αφορά το σύνολο των σπουδών τους, την ακαδημαϊκή τους ταυτότητα, την προοπτική της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην χώρα.
Η αντίσταση της κοινωνίας στη σπίλωση και την κατασυκοφάντηση του φοιτητικού κινήματος από την πλευρά της εξουσίας, η αντίσταση στην προπαγάνδα των πληρωμένων κονδυλοφόρων τύπου Πρετεντέρη, Κακαουνάκη και ΣΙΑ, η εδώ και τώρα απαίτηση να σταματήσει η αστυνομική βία και η χρήση χημικών ενάντια στους διαδηλωτές, η αμέριστη συμπαράστασή μας στο γενναίο φοιτητικό κίνημα για την υπεράσπιση της παιδείας είναι χρέος απέναντι στα παιδιά και το μέλλον τους.
Δίκτυο Κριτικής και Δράσης στην Παιδεία