Γιάννης Αλμπάνης: Σημαντικές αποφάσεις του 5ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ

Συνέντευξη με τον Γιάννη Αλμπάνη, μέλος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ

Στις αδυναμίες, αλλά και τα προχωρήματα που σημειώθηκαν στο 5ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που έγινε πριν λίγες μέρες στη Σουηδία, αναφέρεται μιλώντας στην "Αριστερά!" ο Γιάννης Αλμπάνης. Επίσης, μιλά για την ελληνική παρουσία, απαντά στην κριτική, συγκρίνει τη διοργάνωση και τα χαρακτηριστικά της με αυτή της Αθήνας και αναφέρεται στους στόχους και τις σημαντικές αποφάσεις που υιοθετήθηκαν.

Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου από το 5ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ στη Σουηδία;

Με μια λέξη, θα απαντούσα αντιφατικές. Από τη μια μεριά, είχαμε μια οργανωτική επιτροπή που δεν τα πήγε καλά. Στην πλειοψηφία των σεμιναρίων το μεταφραστικό σύστημα δεν δούλεψε, το Φόρουμ δεν ήταν ορατό στην πόλη, η απουσία ενός κεντρικού σημείου συνάντησης των συμμετεχόντων "πάγωνε" την ατμόσφαιρα. Από την άλλη, η συμμετοχή ήταν ικανοποιητική (10.000 στα σεμινάρια, 15.000 στην πορεία) και σε ό,τι αφορά το πολιτικό περιεχόμενο τα πράγματα πήγαν καλά. Καλά προετοιμασμένες συζητήσεις, επικέντρωση στο υπό συζήτηση θέμα και όχι γενικόλογη φλυαρία, εισηγήσεις από ανθρώπους που και γνωρίζουν και ασχολούνται με τα ζητήματα, προτεραιότητα στη δράση και στο διεθνή συντονισμό. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε ότι συμφωνήσαμε και σε τέσσερις μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις (καμπάνια για τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ευρώπη, μπλοκάρισμα της συνόδου του ΝΑΤΟ στις 4 Απρίλη στο Στρασβούργο, G8 στη Σαρδηνία τον Ιούλιο, διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή το Δεκέμβρη του 2009 στην Κοπεγχάγη). Να σημειώσω ότι είναι η πρώτη φορά που το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ καλεί σε κινητοποίηση ενάντια στο ΝΑΤΟ – κι όχι γενικά ενάντια στον πόλεμο.

Ποια ήταν η ελληνική παρουσία στο Μάλμε;

Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ έδωσε το δικό του "παρόν" στο Μάλμε, δείχνοντας και πάλι συνέπεια σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα. Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της διεθνούς διαδικασίας και οφείλω να πω ότι, μετά την επιτυχία του Φόρουμ της Αθήνας, μας αντιμετωπίζουν και οι διεθνείς σύντροφοι με πολύ πιο θετικό τρόπο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Συμμετείχαμε σε ένα μεγάλο αριθμό σεμιναρίων που είχαν να κάνουν με τον πόλεμο και το ΝΑΤΟ, την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλειας, το δικαίωμα στην πόλη, τα δικαιώματα των μεταναστών, τις πολιτικές ασφάλειας. Ό,τι είπα για τη γενική εικόνα των σεμιναρίων ισχύει και για τους Έλληνες εισηγητές. Πήγαν στο Μάλμε καλά προετοιμασμένοι και αντιμετώπισαν τη διοργάνωση με σοβαρότητα.

Σε όλους, όταν μιλάμε για Ευρωπαϊκό Φόρουμ, μας έρχονται συνειρμικά οι εικόνες και οι εμπειρίες από το Φόρουμ της Αθήνας. Υπήρχαν διαφορές μεταξύ του 4ου και του 5ου, και ποιες;

Επιγραμματικά: Στην Αθήνα είχαμε μεγαλύτερη συμμετοχή, περισσότερη ριζοσπαστική ζωντάνια, πολύ καλύτερη οργάνωση. Στο Μάλμε, όμως, ένιωθες πολλές φορές ότι το Φόρουμ άφηνε βαθύτερο πολιτικό αποτύπωμα στους Σουηδούς. Ήταν ένας καταιγισμός πολιτικών εμπειριών για ανθρώπους χωρίς ιδιαίτερες αγωνιστικές εμπειρίες, που προσπαθούν να αγωνιστούν σε ένα πολιτικό πλαίσιο εξαιρετικά στενάχωρο λόγω της κυριαρχίας της σοσιαλδημοκρατίας.

Γίνεται κριτική στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ ότι σταδιακά χάνει την επαφή που είχε με τα κινήματα όταν δημιουργήθηκε. Πώς το σχολιάζεις αυτό;

Αυτή η κριτική επαναλαμβάνεται μονότονα, αν και διαρκώς διαψεύδεται. Πρώτον, το Φόρουμ συγκροτείται από τα ίδια τα κινήματα. Δεύτερον, παραμένει αυτή τη στιγμή το μοναδικό ίσως σταθερό σημείο αναφοράς για το διεθνή συντονισμό της αντίστασης. Τρίτον, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι κάνουν μεγάλες διεθνείς καμπάνιες χρησιμοποιούν πάντοτε το Φόρουμ ως εφαλτήριο μαζικοποίησής τους. Τέταρτον, το 6ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ θα γίνει στην Κωνσταντινούπολη το 2010, οπότε οι κήνσορες θα πρέπει να αυτοσυγκρατηθούν (κατά το δυνατό, βέβαια). Και μια και μιλάμε για Κωνσταντινούπολη, για σκεφτείτε την πολιτική σημασία μιας τέτοιας διεθνούς αριστερής συνάντησης στην οποία μία από τις επίσημες γλώσσες θα είναι και τα κουρδικά…

Μπορείς να μας πεις πώς ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες του Φόρουμ και τι αποφάσεις λήφθηκαν;

Το έχουμε ήδη πει. Ας δώσουμε όμως ιδιαίτερη έμφαση στο διεθνές μπλοκάρισμα της συνόδου του ΝΑΤΟ στις 4 Απρίλη 2009.

Τη συνέντευξη πήρε η Κατερίνα Τριανταφύλλου