ΤΟ 5Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, του Θανάση Σούμπλη

Το 5ο Συνέδριο του ΣΥΝ και η Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

του Θανάση Σούμπλη

Εδώ και καιρό, δημοσιεύτηκαν οι προσυνεδριακές θέσεις της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ για το 5ο Συνέδριό του και το πλαίσιο διαλόγου της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, για την Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη.

Τα δύο κείμενα διαφέρουν σημαντικά, παρ’ ότι και το κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ το έχουν ψηφίσει τα εξουσιοδοτημένα μέλη της Π.Γ. του ΣΥΝ, που έχουν ψηφίσει και τις θέσεις της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται ζητήματα αντικαπιταλιστικού και αντιμπεριαλιστικού αγώνα, καθώς και ζητήματα διαμόρφωσης στοιχειώδους στρατηγικής, με την ιεράρχηση απώτερων, μεσοπρόθεσμων και άμεσων στόχων, ενώ θίγονται ιδιαίτερα και με διαφορετικό τρόπο τα θέματα του ελληνικού καπιταλισμού. Αντίθετα, στο πλειοψηφικό κείμενο των προσυνεδριακών θέσεων του ΣΥΝ δεν αναφέρεται πουθενά λέξη για αντικαπιταλιστικό και αντιμπεριαλιστικό αγώνα, καθώς και για στοιχειώδη ανάπτυξη κάποιας στρατηγικής. Υπάρχει δε μόνο η αναφορά στο σύνθημα "για το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία", χωρίς έστω και μια περιγραφή του τι είναι αυτό.

Με πρόσφατο άρθρο μου στην "Αυγή", στις 15/12/07, δημοσίευσα τη θέση των Αριστερών Ριζοσπαστών για απόρριψη των θέσεων της πλειοψηφίας και των δύο υποψηφίων προέδρων που ψήφισαν αυτές τις θέσεις. Συγκεκριμένα, τόνισα ότι σαν πολιτική φιλοσοφία οι θέσεις του ΣΥΝ κινούνται στη λογική της μετά το 1959 σοσιαλδημοκρατίας, που απεμπόλησε και το μαρξισμό του Μπερνστάιν, κρατώντας μόνο μία γενικόλογη αναφορά στο σοσιαλισμό και με πολιτική ασάφεια και ιδεολογική ουδετερότητα. Η αντίθεση του ΣΥΝ στη σημερινή μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία εστιάζεται στα μέτωπα πάλης που προτείνει απέναντι στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Τώρα, για τα διαφορετικά αναφερόμενα στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί κανείς να τα ερμηνεύσει παρά μόνο σαν πολιτικάντικο τραγέλαφο των μελών της Π.Γ. του ΣΥΝ.

Πέραν τούτων, ο συμβιβασμός της πλεοψηφίας των στελεχών του Αριστερού Ρεύματος, ακόμη και της αριστερής του πτέρυγας, στην υιοθέτηση των θέσεων και της υποψηφιότητας Α.Τσίπρα, με κυρίαρχο στοιχείο τις εσωτερικές αντιφάσεις της Π.Γ., δείχνει τι μπορεί να περιμένει κανείς από την τάση αυτή καθώς και από τους κοκκινοπράσινους, που προωθούν και μια ακόμη πιο κοσμοπολίτικη άποψη στα εθνικά θέματα. Όσο για το πώς κατέληξαν όλες οι μεγάλες τάσεις να υπερψηφίσουν αυτές τις θέσεις, η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί στη συμφωνία που είχαν κάνει με την προϋπόθεση ότι ο Αλ. Αλαβάνος θα έμενε πρόεδρος του ΣΥΝ. Είχαμε, δηλαδή, μια συμφωνία των μηχανισμών με εγγυητή τον πρόεδρο του ΣΥΝ, η οποία διαταράχθηκε μετά την αποχώρησή του (χωρίς να μας πείσει για τους λόγους) και την προώθηση της υποψηφιότητας του σ. Α. Τσίπρα. Εκ των υστέρων, τώρα, μετά την κατάθεση των δύο υποψηφιοτήτων για τη θέση του νέου προέδρου, αναζητούνται λόγοι διαφοροποίησης των σχετικών απόψεων, χωρίς βέβαια πειστικά επιχειρήματα. Έτσι, αρκετά στελέχη που πρόσκεινται στο Αριστερό Ρεύμα, κατά τις εισηγήσεις τους στις οργανώσεις, λένε τελείως διαφορετικά πράγματα από το κείμενο, απαντώντας σε σχετικές παρατηρήσεις των συντρόφων ότι έτσι αυτά αντιλαμβάνονται τις θέσεις.

Η ομάδα των Αριστερών Ριζοσπαστών, παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει λόγω α) αποχώρησης πολλών συντρόφων από το ΣΥΝ, β) αποστασιοποίησης και μη συμμετοχής άλλων, λόγω απογοήτευσης από τις διαδικασίες και γ) διαγραφών ικανών συντρόφων από την οργάνωση Ζωγράφου, λόγω της άρνησής τους να υποστηρίξουν το ψηφοδέλτιο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στο δήμο, αποφάσισε να δώσει και πάλι μια ύστατη μάχη στο επικείμενο συνέδριο. Έτσι υποστήριξε το εναλλακτικό κείμενο της Πρωτοβουλίας για την Ανασύνθεση της Αριστεράς, που αναλύει τον αντιδραστικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της σημερινής Ε.Ε., καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η σημερινή Ευρώπη δεν μεταρρυθμίζεται αλλά και δεν χαρίζεται. Ακόμη υποστηρίζουμε την άποψη για ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και την τροπολογία των συνδικαλιστών για μη πολιτική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Εκτός από αυτά, κατέθεσαμε ήδη στην οργανωτική επιτροπή μια σειρά επτά τροπολογιών στο πλειοψηφικό κείμενο, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε πολλά μέλη και συνέδρους, ιδίως του Αριστερού Ρεύματος, να διαφοροποιηθούν και να πιέσουν προς αριστερή ριζοσπαστικοποίηση και συγκεκριμενοποίηση των τελικών θέσεων που θα διαμορφωθούν στο σχέδιο απόφασης.

Οι τροπολογίες αυτές αναφέρονται: 1) Στην πραγματική ανάλυση του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματός και στις προοπτικές του συνόλου της Αριστεράς (ΚΚΕ και εξωκοινοβουλευτικής), με τη θέση ότι, εάν η Αριστερά δεν βρει τρόπο να συνεννοηθεί, δεν έχει ελπίδες να υπερβεί συνολικά το 20% και το 1.500.000 ψήφους, δημιουργώντας παράλληλα προϋποθέσεις μαχητικής αναγέννησης του μαζικού εργατικού κινήματος. 2) Στις αδυναμίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, όπου στους Αριστερούς εργαζόμενους με μικρό εισόδημα, στους ανέργους, στους αγρότες και στους έχοντες στοιχειώδη ή μεσαία εκπαίδευση κατέκτησε πολύ μικρά ποσοστά (1%). 3) Στην ανάλυση της αντιδραστικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπου επί κυβερνήσεων Σημίτη θεμελιώθηκε και επί ΝΔ συνεχίστηκε η υπερενίσχυση μερικών ολιγοπωλίων, σκανδαλωδώς και χωρίς κανένα κριτήριο, με αντίστοιχη επιβοήθηση της ληστρικής οικονομικής πολιτικής των τραπεζών και την κατάργηση της αγορανομίας αλλά και κάθε ουσιαστικού μηχανισμού ελέγχου των τιμών, ακόμη και στα είδη πρώτης ανάγκης. 4) Για τους στόχους του κόμματος, όπου διακρίνονται α) ο απώτερος στόχος, που πρέπει να είναι η σοσιαλιστική πολυκομματική δημοκρατία, όπως αυτή θα θεσπίζεται από ένα Σοσιαλιστικό Σύνταγμα, χωρίς κεντρική διεύθυνση της οικονομίας σε όλους τους τομείς της αγοράς, β) οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι, που θα προσβλέπουν στην ενίσχυση της πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας, και γ) οι άμεσοι στόχοι για ανάπτυξη αντινεοφιλελεύθερων αγώνων. Ακόμη εδώ αναλύονται οι έννοιες "Αριστερά και εργατική πατρίδα" και "αριστερά και διεθνισμός", όπου τονίζεται η ανάγκη χειραφέτησης της ελληνικής Αριστεράς από τα ξένα κέντρα και η ανάγκη υπεράσπισης της Ελλάδας ως κοινού τόπου των Ελλήνων εργαζομένων. 5) Στην ανάλυση των εννοιών "Αριστερά και οικογένεια", όπου προτείνονται μέτρα για την ανάγκη στήριξης της εργαζόμενης και της αγρότισσας μητέρας, και όχι γενικά, αόριστα και αταξικά του γυναικείου ζητήματος, και στην ανάλυση των εννοιών των "συλλογικών ελευθεριών" και όχι απλώς των ατομικίστικων, καθώς και της "συλλογικής και ατομικής αλλοτρίωσης". Επίσης, αναφέρονται μέτρα για τη διευκόλυνση της συστέγασης πολιτών, όπου θα μπορούν να κάνουν χρήση και οι ομοφιλόφυλοι, χωρίς όμως να έχουν τη δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών. 6) Στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου προβάλλεται η θέση για καμία πλέον συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ σ’ όλες τις νομαρχίες και σε δήμους πάνω από 10.000 κατοίκους. 7) Τροπολογία για τα εθνικά θέματα ήτοι: α) Κυπριακό, με αναθεώρηση της παλαιάς θέσης του κόμματος για το σχέδιο Ανάν, που ουσιαστικά προέβλεπε μια συνομοσπονδία, με την ηγεμονία των Αγγλοαμερικάνων, και θα οδηγούσε στο προσεχή μέλλον σε διχοτόμηση με επαχθείς για την ελληνική πλευρά όρους. β) Σκοπιανό, με σθεναρή στάση πλέον και χωρίς καμία άλλη υποχώρηση από τη σύνθετη γεωγραφική ονομασία, γιατί αυτό το νεοδημιουργούμενο αμερικανικό προτεκτοράτο μπορεί με τις ευλογίες των Αμερικανών να δημιουργήσει στο μέλλον μείζονα προβλήματα στη Μακεδονία μας, με την ενθαρρυνόμενη αλυτρωτική στάση των γειτόνων μας. γ) Ελληνοτουρκικές διαφορές και Αιγαίο, όπου τονίζεται ότι δεν αφιστάμεθα από την παλαιά ελληνική θέση της προσφυγής στη Χάγη, μόνο για την υφαλοκρηπίδα των νησιών.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι, προβάλλοντας αυτές τις τροπολογίες, ζητούμε τη ριζική αλλαγή των θέσεων του ΣΥΝ και την απόκρουση του σκέτου αντινεοφιλελευθερισμού, που είναι κατ’ ουσίαν μεταρρυθμισμός χωρίς αρχές. Γιατί ρήξη με το νεοφιλελευθερισμό συνιστά ρήξη με έναν τρόπο λειτουργίας και έκφρασης του σύγχρονου καπιταλισμού στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της ανθρωπότητας, που πραγματοποιείται με καπιταλιστικούς όρους. Δεν συνιστά ρήξη με τον καπιταλισμό, όπως ορίστηκε από τον Μάρξ με τις αξεπέραστες αναλύσεις του για την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος και για την αντίθεση Κεφαλαίου και Εργασίας – που αναφέρονται στην κοινωνικο-ιστορική αναγκαιότητα ολικής και πλήρους ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου, με τον καπιταλισμό. 

Χωρίς αυταπάτες, επιδιώκουμε τη σοβαρή καταγραφή και ενίσχυση αυτών των μαρξιστικών απόψεων στο 5ο Συνέδριο αλλά και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Από την τύχη που θα έχουν αυτές οι απόψεις στο 5ο Συνέδριο θα εξαρτηθεί και η παραπέρα στάση μας έναντι του ΣΥΝ, που σαν κόμμα πολιτικής ενότητας μόνο σαν ομοσπονδία μπορεί να λειτουργήσει, με τάσεις που θα πρέπει να αποκτήσουν πλέον και καταστατικό λειτουργίας και συγκρότησης, ώστε ο άτυπος συγκεντρωτισμός μέσα σ’ αυτές να αποκτήσει και δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Αυτόν το χαρακτήρα πρέπει να πάρει και το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, με ενίσχυση των ομοσπονδιακών χαρακτηριστικών του αλλά και με διατύπωση Ριζοσπαστικής Επαναστατικής Αριστερής κατεύθυνσης.

Αθήνα, 20/1/2008
Για τους Αριστερούς Ριζοσπάστες