Οι απεργιακές διαδηλώσεις της Τετάρτης, οι μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δείχνουν την ογκούμενη οργή και τις αγωνιστικές διαθέσεις του λαού απέναντι στα καθημερινά μέτρα εξόντωσης. Τα πολιτικά συνθήματα που κυριάρχησαν, η ευθεία εναντίωση στην κυβέρνηση και την τρόικα είναι ένα ακόμα δείγμα της αφύπνισης και του ριζοσπαστισμού στην ελληνική κοινωνία, ένα ακόμα δείγμα ότι όλο και περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει διέξοδος αν δε διώξουμε την τρόικα και την κυβέρνηση, αν δεν ανατραπεί το σημερινό καθεστώς έκτακτης ανάγκης.
Κανείς κλάδος, καμιά κοινωνική ομάδα, κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να σωθεί μόνος του από τα αλλεπάλληλα κύματα της επίθεσης που οδηγεί στη χρεοκοπία, τη φτώχεια και την ερήμωση. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις λίγους μήνες πριν στο Σύνταγμα και τις πλατείες όλης της χώρας έδειξαν το δρόμο. Σήμερα χρειάζεται ένας νέος κύκλος μαζικών αγώνων που θα κάνει πράξη το «ή όλοι ή κανείς», που θα ενώνει όλες τις αντιστάσεις σε ένα μεγάλο ξεσηκωμό.
Τα σωματεία, οι ομοσπονδίες, οι συνδικαλιστές πρέπει να συμβάλλουν σε αυτούς τους αγώνες. Αυτό σημαίνει να ανταποκριθούν στις ανάγκες της περιόδου, αφήνοντας πίσω αρνητικές πρακτικές του παρελθόντος και συνεισφέροντας στην οργάνωση, την ενότητα, την έκφραση όλων των εργαζομένων. Με συνελεύσεις παντού, καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων, μικρές και μεγάλες διαδηλώσεις, με μια πολιτική απεργία στις 19 του μήνα που να ενώσει τη λαϊκή οργή. Για την ανατροπή αυτής της χούντας που για μια φορά ακόμα έδειξε χτες ότι μόνο στην αστυνομική βαρβαρότητα μπορεί να βρει συμμάχους. Για μια πολιτική, κοινωνική, οικονομική διέξοδο της χώρας από τον εφιάλτη που χτίζουν η τρόικα και οι υπηρέτες της.