Ένας χρόνος μετά το 2o Συνέδριο της ΚΟΕ, του Φειδία Παϊρίδη

Γρήγορα και σημαντικά βήματα σε μικρό διάστημα

Το 1ο Διεθνιστικό Φεστιβάλ της ΚΟΕ, ένα χρόνο μετά το 2ο Συνέδριο της οργάνωσης, προσφέρεται για ορισμένες σκέψεις γι’ αυτό το χρόνο. Η πρώτη σκέψη αφορά το χρόνο. Ένα χρόνο που πέρασε ίσως υπερβολικά γρήγορα για να μπορέσει να χωνέψει κανείς το τι έχει μεσολαβήσει από τότε.

• Η συμμετοχή στο ΣΥΡΙΖΑ
• Οι φονικές πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού
• Η προεκλογική περίοδος και οι εκλογές του Σεπτέμβρη
• Η αρχή της αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας ταρακουνώντας τα θεμέλια του δικομματισμού.
• Το πανελλαδικό διήμερο του ΣΥΡΙΖΑ
• Η καμπάνια για την υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και το μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Καραμανλή
• Οι κινητοποιήσεις ενάντια στο ξεπούλημα των λιμανιών και του ΟΤΕ
• Η κίνηση ενάντια στην επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψαν οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ με το ΣΕΒ
• Οι εκδηλώσεις και οι εκδόσεις για το Μάη του ’68
• Οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο-πλαίσιο και η υπεράσπιση του κινήματος από τη συντονισμένη επιχείρηση λασπολογίας
• Η κίνηση ενάντια στο Ευρωσύνταγμα
• Τα διεθνιστικά ταξίδια σε Αργεντινή και Νεπάλ

Όλα αυτά δεν είναι καθόλου λίγα σαν σημαντικά-κεντρικά γεγονότα, πολύ περισσότερο για μια οργάνωση η οποία πήρε ενεργά μέρος σε όλες αυτές τις κινήσεις, με όλες τις δυνάμεις της και προσπαθώντας να δώσει το δικό της πολιτικό τόνο.

Καταρχήν με τη συμμετοχή μας στο ΣΥΡΙΖΑ παλέψαμε –και ο όρος ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα– να ζωντανέψουν οι διαδικασίες, να πάρουν ζωή και υπόσταση οι συνελεύσεις και να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του διήμερου. Νομίζουμε πως βοηθήσαμε σ’ αυτή την κατεύθυνση, μαζί βεβαίως και με άλλους συντρόφους, και παρόλο που υπάρχει αρκετή δουλειά να γίνει ακόμα, βρισκόμαστε σε ένα σωστό δρόμο.

Σε όλες τις κινήσεις –εκδηλώσεις, καμπάνιες, κινητοποιήσεις– για το ασφαλιστικό, προσπαθήσαμε –και σε ένα σημαντικό βαθμό, καταφέραμε– να δώσουμε το στίγμα της κομμουνιστικής Αριστεράς τόσο στις τοποθετήσεις όσο και στην κίνηση. Την προσπάθεια απεύθυνσης στους νέους εργαζόμενους –κύριο στόχο των επιθέσεων αλλά και βασική ελπίδα για το κίνημα– χωρίς διακρίσεις, κλισέ και περιορισμούς. Η κίνηση με το dikaioma.gr –που ξεκίνησε σαν πρωτοβουλία της Ένωσης Εργαζομένων και αγκάλιασε πολύ κόσμο– έδειξε πως μπορεί να υπάρξει μια κίνηση που να απευθύνεται στους νέους εργαζόμενους και να μην είναι απωθητική.

Η προσπάθεια μέχρι και την "τελευταία στιγμή" να μετατραπούν οι παρελάσεις της 25ης Μαρτίου σε διαδηλώσεις υπέρ του δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό –άσχετα με τον τρόπο που (δεν) υλοποιήθηκε– έδειξε τις δυνατότητες να μην κλείσει το ζήτημα.

Η δημιουργία και λειτουργία των λεσχών της ΚΟΕ σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, οι καμπάνιες, οι αφίσες, οι ανακοινώσεις, το προπαγανδιστικό υλικό πάσης φύσεως, η αναβάθμιση του site (www.koel.gr), όλα αυτά αναβάθμισαν την επαφή μαςκαι το συντονισμό μας σε πανελλαδική κλίμακα και αύξησαντην εμβέλεια της οργάνωσής μας.

Με ανάλογο τρόπο κινηθήκαμε όλη τη διάρκεια αυτής της χρονιάς.

Μιλήσαμε με χιλιάδες κόσμου της Αριστεράς και της νεολαίας για όλα τα σημαντικά ζητήματα. Είπαμε ανοιχτά την άποψή μας και κερδίσαμε όχι τις εντυπώσεις αλλά και την ουσιαστική αποδοχή ενός μεγάλου αριθμού αγωνιστών της Αριστεράς ή και ανθρώπων της γειτονιάς και του μόχθου.

Πήραμε μέρος σε μάχες και βγήκαμε πιο πλούσιοι σε εμπειρίες αλλά και πιο δοκιμασμένοι, έχοντας πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Παράλληλα, μέσα απ’ αυτές τις διαδικασίες, ανέβηκε και το πολιτικό επίπεδο της οργάνωσης συνολικά. Έμαθε περισσότερο να απευθύνεται σε κόσμο, να προσπαθεί να πείσει, να κρατάει μια ενεργητική στάση απέναντι στα προβλήματα. Και μέσα από μια τέτοιου είδους προσπάθεια κερδίσαμε κόσμο σε όλα τα επίπεδα.

Συμπερασματικά η ΚΟΕ κινήθηκε μέσα σε μια δύσκολη και σύνθετη περίοδο, με αυξημένες υποχρεώσεις και καθήκοντα, σε μια περίοδο με πολλέςεναλλαγές και με μια παρέμβαση σε πολλαπλά επίπεδα που ζητούν περισσότερες ικανότητες, μεγαλύτερη αποτεσματικότητα, αποφασιστικότητα.

Το πιο κρίσιμο όμωςσυμπέρασμα είναι ότι συντελούνται διεργασίες τέτοιες που δημιουργούν περισσότερες απαιτήσεις από μια κομμουνιστική οργάνωση που θέλει να τιμά τον τίτλο της. Όλα τα σημάδια της νέαςεποχής οδηγούν στην εκτίμηση ότι χρειάζονται πιο τολμηρά βήματα σεκοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για την οργάνωση του λαού για την αποτελεσματική και νικηφόρα αντίστασήτου. Ο ρόλος της κομμουνιστικής αιρστεράς δεν μπορεί να είναι περιθωριακός και ούτε να αρκείται στο σχολιασμό της κατάστασης.

Αδυναμίες; Προφανώς υπήρξαν –εξάλλου, η προσπάθεια να τεθεί σε κίνηση μια ολόκληρη οργάνωση προδιαθέτει πως θα βγουν στην επιφάνεια όλες οι αδυναμίες–, αλλά δεν είναι αυτό που καθόρισε την πορεία αυτού του χρόνου. Την καθόρισαν οι γοργοί ρυθμοί ανάπτυξης και η μεγαλύτερη ωριμότητα.

Εξάλλου, εδώ δεν έχουμε παρά ορισμένες κεντρικές σκέψεις με αφορμή μια χρονική "σύμπτωση".

Φειδίας Παϊρίδης