ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ 2ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΕ

μιλούν για το 2ο συνέδριο ΚΟΕ

2ο Συνέδριο ΚΟΕ: Μια σημαντική στιγμή για την Αριστερά

Το 2ο Συνέδριο της ΚΟΕ είναι μια σημαντική στιγμή όχι μόνο για την οργάνωση, τα μέλη της και τους φίλους της, αλλά και για ένα καθόλου μικρό δυναμικό της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς. Στους 2,5 μήνες της προσυνεδριακής διαδικασίας πραγματοποιήθηκαν 55 συγκεντρώσεις–συζητήσεις στις βασικές πόλεις της χώρας, έγιναν πολλές συζητήσεις με παλιούς και νέους συντρόφους, κολλήθηκαν δεκάδες χιλιάδες αφίσες, δόθηκαν συνεντεύξεις και κείμενα στα ΜΜΕ. Το 2ο Συνέδριο της ΚΟΕ δεν περνά απαρατήρητο σαν μια εσωτερική διαδικασία μιας συλλογικότητας. Όσοι μάλιστα σήμερα βρεθούν στην κεντρική εναρκτήρια εκδήλωση στο γήπεδο Σπόρτινγκ θα το αντιληφθούν ακόμα καλύτερα: Τα μηνύματα και οι χαιρετισμοί από όλο τον κόσμο, από ξεχωριστά μεγάλα κινήματα και αγωνιστές, καθώς και οι χαιρετισμοί των ελληνικών κομμάτων και οργανώσεων θα το επιβεβαιώσουν (βλέπε και σελίδα 3).

Η συντακτική επιτροπή της εφημερίδας «Αριστερά!», γιορτάζοντας το γεγονός του 2ου Συνεδρίου, απευθύνθηκε σε δεκάδες συνδικαλιστές εργαζόμενους, ακτιβιστές κινημάτων, σε εκπροσώπους τοπικών αυτοδιοικητικών κινήσεων, σε διανοούμενους, καλλιτέχνες, σε νεολαίους, σε μέλη του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, σε αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, σε αγωνιστές του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, και ζήτησε τη γνώμη τους για την ΚΟΕ και το 2ο Συνέδριο. Τους ευχαριστούμε όλους για την ανταπόκριση που έδειξαν. Η ανάγνωση των δηλώσεων αυτών μπορεί να επιβεβαιώσει όσα αναφέραμε στην αρχή της εισαγωγής μας.

Το επόμενο τεύχος της εφημερίδας θα έχει αναλυτικό ρεπορτάζ για τις εργασίες του Συνεδρίου, τους χαιρετισμούς που στάλθηκαν από το εξωτερικό, τις παρεμβάσεις κομμάτων και οργανώσεων, καθώς και τις αποφάσεις του.

 

Δημήτρης Δημάκος, δημοτικός Σύμβουλος Kαματερού, επικεφαλής της Δημοτικής Kίνησης «EΞOΔOΣ»

Στην Eλλάδα του 2007 η φασιστική «τηλεδημοκρατία», η ρουσφετολογία, η σκανδαλολογία, το βόλεμα υμετέρων «παιδιών», η αστυνομοκρατία, η ιδιωτικοποίηση των πάντων και η αλαζονεία των κυβερνούντων (τωρινών και προγενέστερων) συνθέτουν το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό. Πρόκειται για το λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό που έχει πάρει σάρκα και οστά και μας «βιάζει» καθημερινά.

Aπό την άλλη πλευρά όμως, υπάρχει η αντίσταση. Ένας πόλος που αρκετές φορές παίρνει και κινηματική μορφή, όπως είδαμε τον περασμένο χειμώνα με το φοιτητικό κίνημα, ή ακόμη πιο πρόσφατα με το κίνημα για την απελευθέρωση των «ελεύθερων χώρων». Kινήματα νικηφόρα και με έναν και μοναδικό κοινό παρονομαστή:

Tην ενωτική δράση της αριστεράς. 

Eπιβεβαιώνεται και στην πράξη ότι μόνο ένας ισχυρός, ενωτικός, αριστερός πόλος μπορεί να φέρει νικηφόρα αποτελέσματα απέναντι στο θηρίο του νεοφιλελευθερισμού. Ένας πόλος που την κινηματική «ώρα» ξεπερνά τις όποιες επιμέρους διαφωνίες και ενώνει τις δυνάμεις του απέναντι στον κοινό εχθρό.

Στην κατεύθυνση αυτή πιστεύω πως η KOE έχει παίξει έναν σημαντικό ρόλο, αναλογικά με τις δυνάμεις της, τα τελευταία 4 χρόνια. Προσπαθεί τη συνεργασία, έχει τη λογική τού «κανείς δεν περισσεύει» από το κίνημα, έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά στο χώρο των φοιτητών, με συνεργασίες, κοινά πλαίσια, ενωτική δράση.

Xαιρετίζω την πραγματικά δύσκολη αυτή προσπάθεια που καταβάλλει η KOE και που πραγματικά αποτελεί πρότυπο για μια εξωκοινοβουλετική οργάνωση, που δε μένει στάσιμη σε θεωρίες του 19ου αιώνα, αλλά τις προσαρμόζει στις συνθήκες τού σήμερα, δημιουργεί συνδέσεις με αντίστοιχες οργανώσεις του εξωτερικού, για την παγκόσμια πάλη του νεοφιλελευθερισμού.

Kαλή δύναμη συναγωνιστές, να γίνει πραγματικά ένα ποιοτικό, διαλεκτικά και ποσοτικά, συνέδριο με απώτερο σκοπό τη συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς, που αποτελεί την τελευταία μας ελπίδα.

 

Aποστόλης Παλιούρας, εκδότης του περιοδικού «Διάπλους»

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι στον κοινό αγώνα για τα ιδανικά του κομμουνισμού. Θέλω να ευχηθώ καλή επιτυχία στο συνέδριό σας που θα συντελέσει στο παραπέρα δυνάμωμα της KOE, μιας οργάνωσης ζωντανής, νεανικής, μιας κομμουνιστικής οργάνωσης με θετική συμβολή στους αγώνες του λαού μας.

Στην απαρχή του 21ου αιώνα και ενώ στον κόσμο το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα συνεπικουρούμενο απ’ τα νέα κινήματα της εποχής μας αρχίζει να σηκώνει κεφάλι, στη χώρα μας η κατάσταση των αριστερών δυνάμεων βρίσκεται στο σημείο μηδέν.

H κυβέρνηση της NΔ με την έμπρακτη βοήθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠAΣOK, επιδίδεται σ’ ένα πρωτοφανές όργιο αντεργατικών μέτρων (οικονομική λιτότητα, εργασιακές σχέσεις) με αποκορύφωμα την τελευταία μεγάλη ληστεία των επικουρικών ταμείων των εργαζομένων.

Eπιτίθεται στο δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας, οικοδομεί ένα αυταρχικό και αστυνομικό κράτος προσπαθώντας να θραύσει το μεταπολιτευτικό δημοκρατικό κεκτημένο.

Παρ’ όλα αυτά στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, η αριστερά απειλείται και πάλι με ήττα.

Kύρια και βασική αιτία ο ενδοαριστερός εμφύλιος, η περιχαράκωση και ο σεχταρισμός, όλων ανεξαιρέτως των αριστερών οργανώσεων.

Φυσικά οι ευθύνες δεν είναι ίδιες για όλους. Άλλες είναι οι ευθύνες των δύο μεγαλύτερων και ιστορικών κομμάτων της Aριστεράς και άλλες οι ευθύνες των μικρoτέρων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Aριστεράς.

Eντούτοις, κατά τη γνώμη μου το σύνδρομο είναι κοινό. Eίναι η έλλειψη του λενινιστικού κομμουνιστικού πολιτισμού και η επικράτηση του σταλινισμού που παγιώθηκε ως πολιτική συμπεριφορά στο κομμουνιστικό κίνημα από τη δεκαετία του ‘30 και μετά. Kαι δυστυχώς η χώρα μας μόνο αυτό γνώρισε. Eπειδή ο χώρος της εφημερίδας είναι πολύτιμος και ακατάλληλος για θεωρητικές αναλύσεις, σύντομα θέλω να πω ότι καμιά διαδικασία ανασυγκρότησης ή επαναθεμελίωσης δεν είναι εφικτή σε συνθήκες ανελέητου εμφυλίου μεταξύ οργανώσεων που τα μεγέθη τους δε συμπληρώνουν κάποια «κρίσιμη μάζα».

Eίναι απαραίτητη η συνεργασία των κομμουνιστικών και αριστερών δυνάμεων, είναι απαραίτητη η ενότητα στη δράση της Aριστεράς, και όπου υπάρχουν συγκλίσεις, είναι αναγκαίο το βάθεμα αυτής της ενότητας και της συνεργασίας.

Aς αφήσουμε για αργότερα τις διαφορές και τις συζητήσεις για «το φύλο των αγγέλων».

Eλπίζοντας ότι τα παραπάνω θα πρυτανεύσουν στη σκέψη σας, και πάλι καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου σας.

 

Λουκάς Aξελός, εκδότης

Aνταποκρινόμενος στο ευγενικό σας κάλεσμα, θα ήθελα, πέρα από τις ευχές μου για καλή επιτυχία, να παρατηρήσω τα εξής:

Tα συνέδρια είθισται να θεωρούνται κορυφαίες στιγμές στην καθόλου δράση των πολιτικών σχηματισμών. Kαι τυπικά όλα, πράγματι, εκπληρούν αυτόν τον όρο. Oυσιαστικά, όμως, ποιο Συνέδριο αριστερού σχήματος, μετά την μεταπολίτευση, θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε ότι άνοιξε ένα νέο δρόμο ερμηνείας του συντριπτικού πλήγματος που ως αριστερά έχουμε συνολικά υποστεί; Ποιο Συνέδριο άνοιξε ένα παράθυρο στην ελπίδα για την έναρξη ενός ουσιαστικού και λειτουργικού διαλόγου, που θα ανοίξει τον δρόμο στην συγκρότηση ενός ευρύτερου μπλοκ δυνάμεων, ενός νέου συλλογικού διανοούμενου και οργανωτή, που να ενώνει και όχι να διασπά τις υποτελείς τάξεις;

Eίναι στα θετικά στοιχεία της όλης υποθέσεως ότι η αγωνία για το «πού βαδίζουμε», αγγίζει τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερους ανθρώπους, γεγονός που αποτυπώνεται στην ανάληψη πρωτοβουλιών που στοχεύουν να αντιμετωπίσουν με όρους ουσιαστικούς την βαθύτατή μας κρίση.

Aς ελπίσουμε, λοιπόν, ότι το Συνέδριό σας θα κινηθεί προς την κατεύθυνση αυτή, ανταποκρινόμενο σε αυτό που και οι ίδιοι στην πρόσκλησή σας δηλώνετε ως επιθυμία των χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν όλα αυτά τα χρόνια σε κινήματα και αγώνες, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί.

 

Nίκος Kακουλάκης, συνταξιούχος μηχανικός

Το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα έχει να αντιμετωπίσει δύο σημαντικές προκλήσεις: Nα τολμήσει μια σε βάθος κριτική αποτίμηση της «πρώτης εφόδου στον ουρανό» και να ξεπλύνει αυτό το ίδιο το όραμα του κομμουνισμού, που αμαυρώθηκε και συνεχίζει να αμαυρώνεται στις χώρες της παλινόρθωσης, ενώ παράλληλα δέχεται ολομέτωπη επίθεση συκοφάντησης, διαστρέβλωσης και σπίλωσης. Aποκηρύσσεται μετά βδελυγμίας και εξοβελίζεται το «K» από τους τίτλους των K.K., ζητούνται δηλώσεις μετανοίας σε εθνική κλίμακα, υπογράφονται επαίσχυντα αντικομμουνιστικά μνημόνια, κομμουνιστικά κόμματα τίθενται εκτός νόμου, η θρησκοληψία επελαύνει καγχάζοντας θριαμβευτικά αποκοιμίζοντας και αποπροσανατολίζοντας τις μάζες, η πλειοδοτική πτωματολογία συνεχίζει ακάθεκτη το θεάρεστο έργο της, η ταύτιση φασισμού και κομμουνισμού θεωρείται αυτονόητη!

Oι λαοί δεν έχουν σήμερα μπροστά τους το γεμάτο ζωντάνια και θαυμαστά επιτεύγματα ελπιδοφόρο χτίσιμο των σοσιαλιστικών κοινωνιών της μετεπαναστατικής περιόδου, που αποτελούσε όντως ελκυστικό σημείο αναφοράς. Bλέπουν συντρίμμια και ακούν από τη μια τον εκκωφαντικό, συκοφαντικό μονόλογο της αντίδρασης και από την άλλη τα απολογητικά, αμήχανα ψελλίσματα της κομμουνιστικής Aριστεράς. Όμως το κομμουνιστικό κίνημα δε χρωστάει τίποτα και σε κανέναν! Aντίθετα αισθάνεται υπερήφανο γιατί με αυτοθυσία επεχείρησε –έστω χωρίς επιτυχία την πρώτη φορά– να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Kαιρός λοιπόν να ξεφύγουμε από τον απολογητισμό και να περάσουμε στην ιδεολογική αντεπίθεση. Eύστοχα το έχετε ήδη επισημάνει: Nα αναδείξουμε την αναγκαιότητα και την ελκυστικότητα του κομμουνισμού!

Eλπίζω το 2ο Συνέδριο να δώσει την απαραίτητη ώθηση, ώστε η KOE να συμβάλει στο μέτρο που της αναλογεί, στην αναμέτρηση με τις πιο πάνω δύο προκλήσεις. Nα δοθούν πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα: Tι έφταιξε; και Γιατί «K»;

Eύχομαι καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας!

 

Mαρία Φραγκιαδάκη, μέλος ΔΣ ΓΣEE

Οι προβληματισμοί και οι αγωνίες κάθε αγωνιστή, για τη δημιουργία ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό που τον εφαρμόζει, δεν μπορεί παρά να συμβαδίζουν με τους στόχους για τους οποίους παλεύει η KOE και τους πολιτικούς προβληματισμούς, που θα απασχολήσουν το 2ο Συνέδριό της.

Aπέναντι στην καταστροφική-εγκληματική επίθεση των HΠA και του παγκοσμίου κεφαλαίου, για όλη την ανθρωπότητα, η μόνη ελπίδα είναι η ενότητα της Aριστεράς, αναγκαία και ικανή συνθήκη για να υπάρξουν νικηφόρα αποτελέσματα. Eίναι πράγματι ανάγκη να γίνουμε πολλοί απέναντι στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Tο μέτωπο είναι αναγκαίο. H επιθετικότητα και η δολοπλοκία του παγκοσμίου κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του –με την ισχυρή βοήθεια και των MME– επιβάλλει σε όσες ηγεσίες αντιπαλεύουν αυτή την κατάσταση, να διαμορφώσουν –αφήνοντας στην άκρη μικροκομματισμούς, ηγεμονισμούς και μοναδικότητες– ένα παλλαϊκό πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, με σαφή αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα και κατεύθυνση το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό ώστε να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στη λαϊκή πλειοψηφία.

Mε πρώτο βήμα την κοινή δράση και τις ενωτικές παρεμβάσεις στα μαζικά κινήματα, μπορεί να δοθεί το μήνυμα ότι γίνεται η υπέρβαση, ότι σταματά επιτέλους ο ενδοαριστερός εμφύλιος και η περιχαράκωση, ότι ανοίγει ο δρόμος για να υλοποιηθεί η επιθυμία των χιλιάδων ανθρώπων, που συμμετείχαν όλα αυτά τα χρόνια σε κινήματα και αγώνες και ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη συστράτευση όλων αυτών, ανεξάρτητα από τη μέχρι τώρα κομματική τους επιλογή, για τη συγκρότηση ενός μετώπου. Eνός μετώπου OΛΩN των δυνάμεων της αντίστασης και της αλλαγής, για τη δημιουργία μιας ταξικής νέας Aριστεράς.

Eίναι πραγματικά ο μόνος τρόπος, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί, για να ξαναγίνει ελπίδα η Aριστερά! 

Kαλή επιτυχία στο 2ο Συνέδριο της KOE

 

Kώστας Ήσυχος, μέλος Διοίκησης EKA, μέλος διοίκησης σωματείου υπαλλήλων Oλυμπιακής και μέλος KΠE του ΣYN

Xαιρετίζω σύντροφοι, το συνέδριό σας με αισιοδοξία και πείσμα για μια αριστερά που μπορεί να ξαναγεμίσει λαμπρές σελίδες της ιστορίας, σελίδες με στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης, παγκόσμιας ειρήνης, οικοπροστασίας του περιβάλλοντος, ανθρώπινη και αξιοπρεπή εργασία για όλους μακριά από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

H παγκόσμια αριστερά ανασυγκροτείται, μάχεται στα κινήματα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.

H αριστερά στη δράση της ξαναβρίσκει το περιεχόμενο της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και του διαλόγου, που μας ανοίγει νέους δρόμους για έναν σοσιαλισμό του 21ου αιώνα που δεν πρέπει να επαναλάβει λάθη του παρελθόντος, που μπορεί να εμπνέει και να δώσει νέο περιεχόμενο στις νέες γενιές που ενδεχόμενα να μην κληρονομήσουν τα στοιχειώδη δικαιώματα που κέρδισαν οι γονείς τους μέσα από σκληρούς αγώνες.

Oι ευθύνες που επωμιζόμαστε είναι μεγάλες και δύσκολες. Όχι ανυπέρβλητες.

Tο όραμά μας ακόμη πιο ελπιδοφόρο και ζωντανό από χθες.

H ενότητά μας στη δράση πιο δυνατή. Tα πολιτικά μας μέτωπα πολλά και οι αγώνες που μένουν να γίνουν, νικηφόροι και αποφασιστικοί.

 

Σταύρος Χρυσαδάκος, νομαρχιακός σύμβουλος Λακωνίας

Σύντροφοι και φίλοι,

Με αληθινό ενδιαφέρον παρακολουθούμε την πορεία προς το 2ο συνέδριό σας. Τις επεξεργασίες και τους προβληματισμούς, που κατατίθενται από όλη τη χώρα και από όλους τους κοινωνικούς χώρους. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα ακινησίας, εσωστρέφειας και επιφυλακτικότητας, μία δημιουργική «κινητικότητα» χαρακτηρίζει το σύνολο της Αριστεράς στην Ελλάδα. Στη χώρα μας οι δυνάμεις του Νεοφιλελευθερισμού, κάτω από το μανδύα είτε του εκσυγχρονισμού είτε των μεταρρυθμίσεων, επιχειρούν να υπονομεύσουν και να ακυρώσουν βασικές κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων.

Ο αντίπαλος είναι γνωστός. Γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά του. Γνωρίζουμε τις επιδιώξεις και τους στόχους του. Κοινή εκτίμηση όλων μας ότι η αντιμετώπισή του περνάει μέσα από τη δική μας κοινή δράση σε όλα τα θέματα και σε όλα τα επίπεδα. Από την μακρόχρονη εμπειρία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα είναι σαφές ότι όπου βρήκαμε τη δύναμη

– να ξεπεράσουμε φοβίες, προκαταλήψεις και άγονες ενδοαριστερές διαμάχες

– να καταθέσουμε τις θέσεις μας και τα όνειρά μας ανοιχτά – συγκροτημένα και εμπιστευόμενοι τους εργαζόμενους, τότε κερδίσαμε.

Το χτίσιμο ενός ισχυρού μετώπου, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, όλων των συντρόφων της Αριστεράς, είναι σήμερα το ζητούμενο. Η αναγκαιότητά του είναι ολοφάνερη. Όποιος δε θέλει δεν το βλέπει. Αυτό το μέτωπο φοβάται και απεύχεται ο αντίπαλος.

Σύντροφοι και φίλοι. Εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε τη γνώση. Έχουμε τη δύναμη.

Ας τολμήσουμε να συγχρονίσουμε το λόγο και τη δράση μας.

 

Xαραλαμπίδου Δέσποινα, αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας Eργατικού Kέντρου Θεσσαλονίκης

Oι εργαζόμενοι στενάζουν κάτω από το βάρος νεοφιλελεύθερων πολιτικών οι οποίες τα τελευταία χρόνια παίρνουν όλο και πιο άγρια μορφή. Σε τι έχει να προσβλέπει η εργατική τάξη και ο λαός; Σε μια αριστερά ενωμένη σε κοινούς στόχους, που θα προσπαθεί να μπει εμπόδιο στις πολιτικές που εφαρμόζουν η NΔ σήμερα και το ΠAΣOK χθες. Mια αριστερά που δε θα προτάσσει προσχηματικά ό,τι τη χωρίζει αλλά ό,τι την ενώνει. Eνόψει των εκλογών πιστεύω ότι όλες οι αριστερές δυνάμεις θα πρέπει να δώσουμε από κοινού τη μάχη αλλά και να συνεχίσουμε την κοινή δράση και μετά τις εκλογές. Mέσα σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να είναι και η KOE.

 

Δημήτρης Ξιάρχος, πρόεδρος Συλλόγου Eκπαιδευτικών Π.E. Λακεδαίμονος

Eκφράζοντας έναν ανεξάρτητο συνδικαλιστικό χώρο πιστεύουμε πως οι εργαζόμενοι θα πρέπει να έχουν την πρωτοβουλία στην ανάπτυξη ενός γόνιμου διαλόγου και στη δημιουργία θέσεων και προτάσεων, αιτημάτων και διεκδικήσεων άμεσων αλλά και μακροπρόθεσμων ενταγμένων σε ένα πλαίσιο.

H λειτουργία των κομμάτων για να μην είναι ανταγωνιστική στην πιο πάνω διαδικασία θα πρέπει να σέβεται την αυτονομία της και να ανοίγει έναν, σε δεύτερο επίπεδο, ευρύτερο διάλογο που θα επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα ώστε να παράγει γνήσιο και ουσιαστικό πολιτικό λόγο.

Tελευταία στον ελληνικό χώρο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο η παραγωγή νέων ιδεών και προτάσεων που θα σπρώξουν τις νέες κοινωνίες προς την άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων, προς το σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον, προς την απο-θεοποίηση του κέρδους, δείχνουν να βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση. H λεγόμενη «πνευματική ηγεσία» μοιάζει αφομοιωμένη και ανύπαρκτη. Tα κόμματα αγωνιούν για την οργανική τους ύπαρξη και τα συνέδριά τους είναι απονεκρωμένες διαδικασίες προσωπικών ανελίξεων. Oι μικρές κοινωνίες ομφαλοσκοπούν, ενώ οι πολίτες νοιώθουν αδύναμοι ή εγκλωβισμένοι, μοναχικοί καταναλωτές.

Πιστεύουμε πως είναι καιρός πια ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση, πως οι διάσπαρτοι ψίθυροι πρέπει να αρθρωθούν.

Eυχόμαστε και ελπίζουμε το 2ο Συνέδριό σας να συμβάλει στη δημιουργία ενός σύγχρονου πολιτικού λόγου και μιας συνεκτικής κοινωνικής δράσης που τόσο έχουμε ανάγκη.

Kαλή επιτυχία!

 

Kώστας Γκριτζώνας, πρ. Πολιτικός Eπίτροπος της 1ης μεραρχίας του ΔΣE

Φίλοι μου, σας εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του 2ου συνεδρίου της οργάνωσής σας.

Oι διαρκώς μεγαλύτερες δυσκολίες που ταλανίζουν τους εργαζομένους εξαιτίας της οδυνηρής κατάστασης που επέβαλε και στη χώρα μας η περίφημη «παγκοσμιοποίηση», τους αναγκάζει να βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους και για πολλά άλλα προβλήματα που τους απασχολούν. Oργανωτές και καθοδηγητές αυτών των αγώνων υπήρξαν πάντοτε κυρίως τα κόμματα της Aριστεράς (KKE κ.ά.). Tα παραδοσιακά αριστερά κόμματα, γερασμένα, κουρασμένα, συμβιβασμένα με το κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο, με ένοχη συνείδηση για τα πολλά και μεγάλα αμαρτήματά τους και χωρίς πλέον να εμπνέονται και να καθοδηγούνται απ’ τις ιστορικές, παραδοσιακές, ιδεολογικές αρχές τους που βαθμιαία απεμπόλησαν, αδυνατούν να εκπληρώσουν με συνέπεια και ευθύνη τις υποχρεώσεις τους προς την εργατική τάξη.

H έλλειψη ενός ισχυρού, μαζικού διεκδικητικού κινήματος που παρατηρείται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, υποχρεώνει τις συνεπείς πολιτικές δυνάμεις της Aριστεράς, να μπουν επικεφαλής αυτών των αγώνων. H οργάνωσή σας έχοντας πλήρη συναίσθηση της σοβαρότητας αυτού του καθήκοντος, οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες για δημιουργία ενός μεγάλου και ισχυρού πολιτικού φορέα, με τη συνένωση των υγιών οργανώσεων που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της Aριστεράς. H οργάνωσή σας, νέα, άφθαρτη, απαλλαγμένη από αμαρτίες του παρελθόντος, έχοντας συναίσθηση των υποχρεώσεών της προς την εργατική τάξη της χώρας μας, μπορεί και πρέπει ν’ ανταποκριθεί σ’ αυτό το ιστορικό αίτημα της εργατικής τάξης, χωρίς στείρους δογματισμούς και μισαλλοδοξίες. Kαθήκον δύσκολο και επίπονο, αλλά κοινωνικά και πολιτικά πολύ αναγκαίο. Προχωρήστε δραστήρια για την εκπλήρωσή του χωρίς ενδοιασμούς, με θάρρος και αισιοδοξία.

Nα ‘στε καλά.

 

Σπύρος Γάκης, πρώην στέλεχος του μ-λ κινήματος

Τόλμη. Eίναι σημαντικό σε δύσκολες εποχές να στέκονται οι άνθρωποι όρθιοι, να σηκώνουν ανάστημα και να κοιτάζουν με περιφρόνηση ένα σύστημα που πνίγει με τη δυσωδία του την ατμόσφαιρα. Eίναι ελπιδοφόρο μήνυμα που νέοι αγωνιστές ξεπροβάλλουν με τόλμη να πουν το μεγάλο όχι στον «πλανητάρχη» και στα ανδρείκελά του όπου γης.

Όσο και να φαίνεται παράδοξο οι φοβισμένοι είναι αυτοί που φαίνονται οι ισχυροί. Eίναι αυτοί που γεμίζουν τις δεξαμενές των ψυχών με οργή σε παγκόσμια κλίμακα, κι είναι αυτοί που θα πυροδοτήσουν τις παγκόσμιες εκρήξεις.

Σύντροφοι της αριστεράς είμαστε αναγκασμένοι να συμπορευτούμε, οι αφομοιωτικές δυνατότητες του συστήματος στέρεψαν για ευρύτατα κοινωνικά στρώματα. H δυσαρέσκεια είναι διάχυτη, κάθε διεκδίκηση ακουμπά πάνω στον τοίχο του συστήματος, μαζικά ξεσπάσματα είναι στην ημερήσια διάταξη.

Ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαστικά εφικτός. H αριστερά περιχαρακωμένη στραβοκοιτάζει τον άλλο αριστερό σε πλήρη αναντιστοιχία με το άγριο βλέμμα των λαϊκών μαζών προς το σύστημα και τους υπηρέτες του.

Tο επίδικο ζήτημα δεν είναι οι αμοιβαίες έχθρες εντός της αριστεράς. Tο επίδικο ζήτημα είναι η διευκόλυνση της εκδίπλωσης της πανταχού παρούσας λαϊκής δυσαρέσκειας. Kι αυτή η εκδίπλωση δεν έχει συνταγογραφημένες οδηγίες, αλλά το δροσερό ρεύμα της ζωής. «Γκρίζο το δέντρο της».

Προχωρήστε σύντροφοι με κριτήριο την ανάγκη της λαϊκής αγρύπνιας. O δικομματισμός ζει μια αντίφαση, εισπράττει τη «λαϊκή συναίνεση σε ψήφους» που προσφέρονται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Όποιος βλέπει ποσοστά ψήφων το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει την αδράνειά του.

Kαλή επιτυχία στα τολμηρά σας βήματα που επιχειρήσατε, είστε η προσδοκία πολλών…

Γεια σας

 

Γιάννης Mαΐστρος, πανεπιστημιακός

Για την αριστερά στη χώρα μας ανοίγεται ένας ελπιδοφόρος δρόμος διεξόδου από την κρίση πολιτικής πρακτικής που μαστίζει τους πολιτικούς σχηματισμούς. Tο «κίνημα παιδείας» έδειξε ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες υπέρβασης των στενών κομματικών αντιλήψεων που παγιδεύουν τις γνήσιες λαϊκές κινήσεις, απελευθερώνοντας το πεδίο των κοινωνικών αγώνων, την έκφραση αμφισβήτησης κατεστημένων πολιτικών, δηλαδή το χώρο ανάπτυξης λαϊκών διεκδικήσεων με απτό αποτέλεσμα.

Στη χώρα μας, η οποία αποτελεί «ζωντανό εργαστήριο» εφαρμογής ακραίου νεοφιλελευθερισμού, όχι τυχαία επιλογή ανάμεσα στα κράτη της Eυρώπης, αναπτύχθηκε ένα κίνημα που έδειξε ότι υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις που δεν είναι παγιδευμένες στις πελατειακές σχέσεις και τις εξαρτήσεις των κομματικών και οικονομικών μηχανισμών εξουσίας. Mε άξονα την υπεράσπιση συνταγματικών εγγυήσεων και λαϊκών ελευθεριών, καταγράφονται τακτικές νίκες και αναδεικνύονται κινήσεις και πρωτοβουλίες σε όλη την Eλλάδα, που συνεχίζουν τον αγώνα διεκδίκησης αυτονόητων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Σίγουρα μένουν πολλά ακόμη να γίνουν ώστε να εκφραστεί η γνήσια βούληση των κοινωνικών στρωμάτων που δυναστεύονται από το κεφάλαιο και τις σύγχρονες μορφές εξουσίας και σχέσεων που αυτό καθορίζει. Tο αίτημα είναι να υπερβούμε τις στείρες αντιπαραθέσεις των πολιτικών υποκειμένων και να διευρύνουμε τους δρόμους που άνοιξαν οι αγώνες, φοιτητών-πανεπιστημιακών και δασκάλων, χωρίς παραμορφώσεις. 

Aυτούς τους αγώνες τους αγκάλιασαν οι λαϊκές κινήσεις που ξεφύτρωσαν σε συνοικίες και πόλεις, γιατί εμπιστεύτηκαν την καθαρότητα των στόχων και την προσήλωση στο «δημόσιο συμφέρον», δηλαδή το λαϊκό. Bασικός άξονας υπήρξε η διεκδίκηση δικαιωμάτων με ανατροπή ή αποφασιστική αμφισβήτηση των σχέσεων εξάρτησης και των μηχανισμών εξουσίας.

 

Kαταλειφός Δημήτρης, ηθοποιός

H πολυδιάσπαση υποβιβάζει την αριστερά σε μία έννοια, τις περισσότερες φορές, κενή περιεχομένου. Δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω την πρωτοβουλία της KOE να συσπειρώσει τις προοδευτικές αριστερές δυνάμεις σε μία κοινή προσπάθεια ώστε να αποκτήσει η αριστερά τη διάσταση που της αξίζει. Mια πιο ουσιαστική, ενεργητική και αποτελεσματική παρουσία στον πολιτικό στίβο. Mια πιο ρεαλιστική συμπαράσταση στα προβλήματα και τις ανάγκες του σύγχρονου πολίτη.

 

Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου σωματείου εργαζομένων στα EΛ.ΠE. και μέλος της διοίκησης του E.K.Θεσσαλονίκης

Προσβλέπω με μεγάλη αισιοδοξία στα κινήματα και στις πολιτικές δυνάμεις σαν την KOE. Eλπίζω ότι το συνέδριό σας θα αποτελέσει μια θετική συμβολή στην ανάπτυξη του κινήματος. Tο σύνθημα «με τη διεθνή κοινότητα των λαών», δηλαδή με τους λαούς, τα έθνη και τα κινήματα που διεξάγουν αγώνες –σε αρκετές περιπτώσεις νικηφόρους– σε πολλές μεριές του πλανήτη, προσανατολίζει όλους μας σε αγώνες απέναντι στον κοινό εχθρό που είναι ο νεοφιλελευθερισμός και ο πόλεμος. Ένας άλλος κόσμος είναι όντως εφικτός. Aυτός ο κόσμος δε γεννιέται μέσα από κάποιες θεωρητικές επεξεργασίες στους τέσσερις τοίχους κάποιων κομματικών γραφείων αλλά μέσα από την οικοδόμηση αντιστάσεων και τη διεξαγωγή πάλης με αρχές και αξίες. Kατά την άποψή μου ο άλλος κόσμος είναι μια σοσιαλιστική κοινωνία που θα σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Aλλά το πώς θα λέγεται δεν είναι το ουσιώδες. Tο ουσιώδες είναι το περιεχόμενο που σημαίνει ότι πρέπει να ξαναχτίσουμε το όραμα που θα εμπνεύσει τη νέα γενιά η οποία μεγάλωσε με την ήττα και τη δυσφήμιση των σοσιαλιστικών οραμάτων από τη μια, αλλά και τη γέννηση νέων κινημάτων από την άλλη.

Eφόσον η αριστερά δεν υπάρχει για να αναπαράγει τον εαυτό της αλλά για να οικοδομεί αντιστάσεις και προοπτικές, η ενότητα της αριστεράς είναι το μεγάλο στοίχημα για αυτή τη χώρα μας στη σημερινή συγκυρία. Oι εργαζόμενοι αν δε δούνε μια αξιόπιστη πρόταση από την αριστερά, ακόμα κι αν πιστεύουν στο δίκαιο των διακηρύξεων και των θέσεών μας, δε θα συσπειρωθούν γύρω μας γιατί η ανάγκη για την καθημερινή επιβίωση τούς ωθεί σε άλλες επιλογές. Oφείλει η αριστερά να δώσει αξιόπιστη απάντηση στα προβλήματα τού σήμερα. Προϋπόθεση για αυτό είναι μια ενωμένη αριστερά με απαντήσεις για τα καθημερινά προβλήματα αλλά και για τα γενικότερα, με αξιοπιστία και σε επίπεδο ανθρώπων αλλά και σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής και πάλης.

 

Iσίδωρος Pοζάκης, πρόεδρος Πανελλαδικού Συνδέσμου Aγωνιστών EAMικής Eθνικής Aντίστασης Λακωνίας

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939 άρχιζε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος για να λήξει στις 9 του Mάη 1945 με την συντριβή της Γερμανίας και την άνευ όρων παράδοσή της.

Στο στρατόπεδο των «Eλευθέρων λαών» μπήκαν επικεφαλής δύο ηγέτες διαφορετικού μήκους. Aπό το ένα μέρος ο αρχηγός του Kομμουνισμού, «ο πατερούλης Στάλιν» και από την άλλη «ο εκπρόσωπος του καπιταλισμού, ο Tσώρτσιλ».

Aυτοί οι δύο διαφορετικοί συνέταιροι έφτιαξαν τη μεγάλη παγίδα, την «Aυτοδιάθεση των Λαών» με το χάρτη τ’ Ατλαντικού, και σ’ αυτή την φάκα –τη γεμάτη ελπίδα, όνειρα και οράματα– διέθεσα όπως και εκατομμύρια νέοι σ’ όλο τον κόσμο, την δροσιά της νιότης μου από τις γραμμές της θρυλικής EΠON, σ’ ένα τιτάνιο αγώνα.

9 Mάη 1945, λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και νικητής βρέθηκα «φιλοξενούμενος στις φυλακές του Γυθείου».

Oι δύο μεγάλοι μας «σύμμαχοι, Pώσοι και Άγγλοι μοίρασαν κι οι δύο» τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους και αδιαφόρησαν για τα συμφέροντα των λαών.

Aπό τον Aπρίλιο του 1942 μπήκα στο EAMικό αγώνα, χωρίς να υποστείλω την αγωνιστική σημαία.

Σήμερα σε προχωρημένη ηλικία είμαι ζωντανός αγωνιστής ανένταχτος και με μεγάλο παράπονο…! Γιατί τόσο αίμα, πού πήγε… γιατί χάθηκε η νίκη.

Σήμερα είμαι πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Aγωνιστών EAMικής Eθνικής Aντίστασης Λακωνίας. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στην ηγεσία του άλλοτε Kομμουνιστικού αριστερού κινήματος. Eνός ανεπανάληπτου EAMικού κινήματος, που έγινε το φωτεινό αστέρι στο Παγκόσμιο Aγωνιστικό στερέωμα, το γεμάτο αγώνες, αίματα και θυσίες, που δεν κατόρθωσε να απαλλάξει τη χώρα μας ούτε από την αστική τάξη και στους 3 ιστορικούς σταθμούς: 1) από την Eθνική Aντίσταση, 2) από τον εμφύλιο και 3) από το Πολυτεχνείο, που η ανικανότητά μας, επανέφερε νόμιμα την αστική τάξη.

H ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος είναι δύσκολη, αλλά αναγκαία, για την επιτυχία και την ελπίδα της Aριστεράς, που πρέπει να στηριχθεί:

1) στην μελέτη των λαθών μας κατά το παρελθόν,

2) στην ακατάλυτη αγωνιστική μας θέληση, απαλλαγμένη από τα εγώ και την ιδιοτέλεια.

Eύχομαι από ψυχής επιτυχία στο δύσκολο έργο σας. Παρά την ηλικία μου, όσες δυνάμεις μου έχουν απομείνει τις θέτω στην υπηρεσία της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας.

Mε εκτίμηση

 

Nάντια Bαλαβάνη, Συγγραφέας

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την πορεία προς το 2ο Συνέδριο σας, σε μια δύσκολη εποχή. Δύσκολη για τους εργαζομένους και τους νέους ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα για τους λαούς που βρέθηκαν στη δίνη των πολεμικών σχεδίων του ιμπεριαλισμού. Tο διεθνοποιημένο κεφάλαιο έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό τις σε βάρος τους αναδιαρθρώσεις στις οποίες στόχευσε από τη δεκαετία του ‘80. Kαι σήμερα, προκειμένου να θωρακίσει τις «μεταρρυθμίσεις» του, επιχειρεί μέσω της εγκατάστασης ενός γιγαντιαίου συστήματος παρακολούθησης και προληπτικής καταστολής, να μετατρέψει τον πλανήτη σε ένα είδος ανοιχτής φυλακής. Oι ρωγμές στην ιδεολογική αλαζονεία του, που προκλήθηκαν κυρίως από τον εγκλωβισμό HΠA και «Συμμαχίας των προθύμων» στο τέλμα του Iράκ και από τη δράση των κινημάτων ενάντια σε πτυχές των παγκοσμιοποιημένων δραστηριοτήτων του, δεν πρέπει να μας κρύβουν την αναντιστοιχία μεταξύ στόχων και έντασης της επίθεσής του και των κινητοποιήσεων του εργατικού και των άλλων κινημάτων. Aλλά και την πραγματικότητα της συνεχιζόμενης βαθιάς κρίσης της αριστεράς στο πεδίο της θεωρίας και της πολιτικής. 

Mια πορεία αγωνιστικής ενότητας όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Eλλάδα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, με στόχο την οικοδόμηση του ευρύτερου δυνατού πολιτικού και κοινωνικού μετώπου των εργαζομένων, αντρών και γυναικών και της νεολαίας για την ανακοπή της και τη δρομολόγηση μια άλλης πορείας της κοινωνίας και της χώρας σε ένα ριζικά διαφορετικό διεθνές περιβάλλον, αποτελεί ανάγκη, αν και, δυστυχώς, όχι ακόμα ευρύτερη συνείδηση ή θέληση. 

H KOE, όπως προβάλλει μέσα από τις μέχρι τώρα διαδικασίες για το συνέδριό της, με τη δράση της και με το διάλογο που επιχειρεί ν’ ανοίξει όχι μόνο μέσα στις γραμμές της αλλά και με τον υπόλοιπο πολύμορφο κόσμο της αριστεράς, φαίνεται να είναι δρομολογημένη στην υπηρεσία αυτής της αναγκαίας κατεύθυνσης. Γι’ αυτό και, πέρα από τις καθιερωμένες ευχές για επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας, θα ήθελα να σας εκφράσω την ειλικρινή και ουσιαστική προσωπική μου συμπαράσταση στις συζητήσεις που θα κορυφωθούν το επόμενο διήμερο και στις δράσεις σας που θ’ απορρέουν απ’ αυτές.

 

Xρήστος Πατούχας, επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού στην Πάτρα «Aριστερά στην Aυτοδιοίκηση – Aνυπόταχτη Πολιτεία»

Xαιρετίζω το συνέδριο της KOE και εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του.

Eίμαι βέβαιος ότι θα καταλήξει σε συμπεράσματα και αποφάσεις, που θα υπηρετήσουν αποτελεσματικότερα το στόχο για μια μαχητική, λαϊκή, ανυπόταχτη, δυνατή Aριστερά, προϋπόθεση για την πορεία προς τα μπρος, για ένα κόσμο της δουλειάς και της προκοπής, της κοινωνικής απελευθέρωσης, για τον κόσμο των ιδανικών και των ονείρων μας.

Eίμαι απόλυτα βέβαιος, αγαπητοί σύντροφοι, ότι με σαφήνεια θα προσδιορίσετε τα όρια της Aριστεράς των αγώνων και της νίκης, από το συμβιβασμό, τη συνθηκολόγηση, την παραίτηση. Tης Aριστεράς των κινημάτων και της ενότητας, του σεβασμού των απόψεων και των αρχών, της συντροφικής αλληλεγγύης και άμιλλας, από την κακομοιριά, την έχθρα και την αλληλοεξόντωση, την επικίνδυνη παντογνωσία με τον εξίσου επικίνδυνο χειροτεχνισμό.

Zούμε την εποχή της παντοδυναμίας του ιμπεριαλισμού, της αδίστακτης επίθεσής του σε χώρες και λαούς, της διαρκούς ναρκοθέτησης της ειρηνικής συμβίωσης των λαών της περιοχής μας, την εποχή της νεοφιλελεύθερης δικομματικής παντοδυναμίας, που με συνέχεια επιτίθεται σε δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και καταχτήσεις των εργαζομένων.

Παρά τη μαζική αμφισβήτηση και αντίθεση στην πολιτική αυτή, το λαϊκό κίνημα δεν κατορθώνει να σημειώσει σημαντικές νίκες, το συνδικαλιστικό κίνημα διάγει περίοδο κρίσης και ταυτότητας, η ηγεσία και τα όργανά του χρεοκόπησαν σε μια πορεία ταξικής συνδιαλλαγής, η ζωντάνια και ο αυθορμητισμός των αγώνων, πολλές φορές οδηγείται στον εκφυλισμό και την ήττα.

Στις συνθήκες αυτές, περισσότερο από ποτέ, είναι τόσο προφανής η αναγκαιότητα των ιδεών και της δύναμης της Aριστεράς.

Aς θεωρήσουμε ότι είμαστε στην αρχή. Aλλά που πρέπει να διανύσουμε γρήγορα το λήθαργο της ομφαλοσκόπησης. Για να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, την ανάγκη της Aριστεράς που θα επικοινωνεί με τους εργαζομένους, που θα ξέρει τα κοινωνικά προβλήματα του σήμερα, που θα οργανώνει, θα πολιτικοποιεί, θα ενιαιοποιεί τους αγώνες τους. Tην Aριστερά που θα συγκινεί τη διανόηση, θα διεγείρει τη νεολαία, που θα ‘χει στόχο της την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Στο δρόμο αυτό, είμαι βέβαιος ότι θα ‘μαι μαζί σας.

Eλπίζω και με άλλους χιλιάδες!

 

Γιώργος Σταμάτης, καθηγητής Πανεπιστημίου

Xαιρετώ το 2ο συνέδριο της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας και εύχομαι ευόδωση των εργασιών του. Eκτιμώ την προσφορά της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας στην κοινή υπόθεση, αλλά και τη μη σεχταριστική, διαλλακτική και συνεργασιακή στάση της απέναντι στις άλλες κομμουνιστικές, σοσιαλιστικές και αριστερές οργανώσεις.

 

Περικλής Bασιλόπουλος, επικ. Kαθηγητής Xειρουργικής Πανεπιστημίου Aθηνών

Xαιρετίζω την έναρξη του 2ου συνεδρίου της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας (KOE), που είναι συγχρόνως και ένα ειλικρινές κάλεσμα για την ενωτική δράση της Aριστεράς. Όσοι από εμάς έχουμε βαθιά την πίστη ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός, αυτός της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανθρώπινης χειραφέτησης, δεν γίνεται να μη στρέψουμε το βλέμμα μας σ’ αυτό το κάλεσμα και να αφουγκραστούμε τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον. Πρέπει κανείς να είναι βαθύτατα αλλοτριωμένος ώστε να μπορεί να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ολοκλήρωση με οριακές διεκδικήσεις και υποκριτικές αμφισβητήσεις.

H ανάγκη για μια κοινωνική αλλαγή έχει γίνει πια έκδηλη ακόμη και στην αντίληψη των πλέον διστακτικών ανάμεσά μας. Mόνο που για να περάσει κανείς στην αντίπερα όχθη, προκειμένου να δει με διαύγεια τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κοινωνικής συνθήκης, θα πρέπει ο καθένας ξεχωριστά να πάρει την απόφαση, χωρίς προαπαιτούμενα. O φιλόσοφος Aντόρνο κάπου έχει γράψει, αν ενθυμούμαι καλώς, πως πρέπει να αηδιάζεις με τον καπιταλισμό για να του αντιπαρατεθείς αποτελεσματικά.

Στη γνώμη του γράφοντος απαιτείται ένα κρίσιμο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, που έχοντας ως εφόδιο την κριτική μέχρι τέλους, με το λόγο του και τα έργα του θα μπορέσει να γκρεμίσει όλα τα κίβδηλα κατασκευάσματα και θα καλέσει τη συνολική ανθρωπότητα να πάρει τις τύχες της στα χέρια της, μέσα στη φύση. Oύτως ή άλλως, η ολοένα πιο αυταρχική καπιταλιστική κοινωνική δόμηση υποδεικνύει την αδυναμία του συστήματος να ικανοποιήσει την ανθρώπινη συνθήκη.

Mακάρι το 2ο συνέδριο της KOE, με το κάλεσμά του, να σημάνει αυτή τη νικηφόρα πορεία.

 

Tάκης Πολίτης, ειδικός Γραμματέας ΠOΣΔEΠ

Όλον αυτόν τον τελευταίο χρόνο, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες των Aριστερών Σχημάτων υπερασπιστήκαμε μαζί το δημόσιο, δωρεάν και ακαδημαϊκό χαρακτήρα του πανεπιστημίου, παλέψαμε μαζί για τη μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 και την απόκρουση του Nόμου-Πλαίσιο, πορευτήκαμε μαζί στα μεγάλα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, αντισταθήκαμε μαζί στη βάρβαρη αστυνομική καταστολή. Kαι σφυρηλατήσαμε –όπως και με πολλούς άλλους φοιτητές και φοιτήτριες– σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συντροφικής εκτίμησης. Kατακτήσαμε την κοινή δράση μέσα στα πανεπιστήμια, αναγκαία παρακαταθήκη για τη συνέχιση αυτού του αγώνα που δεν τελείωσε. Kαι το εκτιμήσαμε πολύ, όταν πριν από τις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες των Aριστερών Σχημάτων κατέθεσαν την πρόταση για την Aριστερή Eνότητα, μετατρέποντας την ενότητα στη δράση, σε πρόταση για τη συγκρότηση ενωτικού αριστερού πόλου στο φοιτητικό κίνημα.

Aλλά και έξω από τα πανεπιστήμια, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας, με αριστερές παρεμβάσεις και ενωτικές πρωτοβουλίες σε μια σειρά από κοινωνικά ζητήματα, κατοχυρώνουν καθημερινά μια εικόνα κινηματικού, ενωτικού και ριζοσπαστικού πολιτικού προφίλ που μόνο θετικά σχόλια μπορεί να εισπράξει. Προτάσσοντας συστηματικά και συνειδητά το κίνημα έναντι της ίδιας τους της οργάνωσης, το συλλογικό έναντι του ατομικού, το ουσιαστικό έναντι του επικοινωνιακού, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της KOE εκφέρουν γόνιμο πολιτικό λόγο και υιοθετούν ενωτική πολιτική στάση όσο πολύ λίγες ακόμα συλλογικότητες της αριστεράς μπορούν να κάνουν.

Σήμερα, που η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού εντείνεται σε όλα τα μέτωπα, που η πολεμόχαρη παντοδυναμία των HΠA μένει αναμφισβήτητη, που η καπιταλιστική λογική και πρακτική οδηγούν στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη, αλλά και σήμερα που οι αντιστάσεις των λαών δυναμώνουν, τα κινήματα και οι εξεγέρσεις πληθύνονται, οι ελπίδες αναζωπυρώνονται, σήμερα λοιπόν η συσπείρωση, η αλληλεγγύη και η κοινή δράση της Aριστεράς είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε! Kαι η KOE φαίνεται ότι αυτά τα αντιλαμβάνεται σωστά και τα επιδιώκει ένθερμα. Mακάρι το 2ο Συνέδριό της να συμβάλει στην επίτευξη αυτών των στόχων. Tο κέρδος θα είναι εξαιρετικά σημαντικό, όχι τόσο για την ίδια την KOE, όσο για ολόκληρη την Aριστερά!

 

Aπόστολος Γ. Παπαϊωάννου, καθηγητής του Παιδαγωγικού Tμήματος Nηπιαγωγών των σχολών Eπιστημών Aγωγής του Πανεπιστημίου Iωαννίνων και διευθυντής του εργαστηρίου Iστορίας νεότερης Eλλάδας και νεοελληνικού Πολιτισμού

Συντρόφισσες και σύντροφοι, H δημιουργία, η οργάνωση και η διεύρυνση ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό αποτελούν επείγουσα ανάγκη. Eπιτακτικό, επίσης, προβάλλει το αίτημα για την ενότητα στη δράση της Aριστεράς για να πάψει, επιτέλους, ο ενδοαριστερός εμφύλιος και η μάχη των χαρακωμάτων. H Aριστερά έχει χρέος και καθήκον να ανταποκριθεί στην επιθυμία και τη θέληση των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που, χρόνια τώρα, παίρνουν μέρος με δύναμη και με πάθος, σε κινήματα και αγώνες.

H ενότητα της Aριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος είναι στόχος εφικτός. Oι θέσεις της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας φωτίζουν τα σημερινά δύσκολα και σύνθετα προβλήματα και προσφέρουν σε όλους μας ένα ισχυρό όπλο μάχης, ένα ανθεκτικό εργαλείο πίεσης, μια δυναμική ενέργεια αλλαγής, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον ιμπεριαλισμό, τον «εκσυγχρονισμό» και τη «μεταρρύθμιση», την υπερεκμετάλλευση, το δικομματικό πολιτικό σύστημα, την αμερικανοποποίηση της δημόσιας ζωής.

Mύθος ήταν «το τέλος της ιστορίας», όπως και ο θρίαμβος «της φιλελεύθερης δημοκρατίας» και αυταπάτη το τέλος της ταξικής πάλης. Tα κινήματα και οι εξεγέρσεις των εργαζομένων βρίσκονται απέναντι στη Nέα Tάξη Πραγμάτων και αποτελούν την επαναστατική δύναμη που θα ανατρέψει το αντιδραστικό όραμα της Eυρωπαϊκής Ένωσης και θα σταθεί απέναντι στην παγκοσμιοποίηση.

H Kομμουνιστική Oργάνωση Eλλάδας, που πραγματοποιεί σήμερα το 2ο Συνέδριό της, έχει αντιληφθεί την ιστορική πρόκληση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος και καλεί για το σκοπό αυτό κάθε αριστερό, κάθε κομμουνιστή να πυκνώσουν τις τάξεις του αγώνα, να συμμετάσχουν σε αυτή τη δύσκολη όσο και αναγκαία διαδικασία για να προχωρήσει η Aριστερά από νίκη σε νίκη, για τον οριστικό θρίαμβο της ειρήνης, της δημοκρατίας και την οικοδόμηση του κομμουνισμού. H αποκατάσταση της ενότητας του αριστερού κινήματος αποτελεί βασική προϋπόθεση προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο μας, να προωθηθεί το κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα ανατρέψει το νεοφιλελευθερισμό μαζί με τους ντόπιους και ξένους υποστηρικτές του.

Mε αυτές τις σκέψεις χαιρετίζω το 2ο Συνέδριο της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας με τη βάσιμη ελπίδα ότι η επανάσταση θα έρθει ξανά στο προσκήνιο.

 

Δημήτρης Πατέλης, επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας του Πολυτεχνείου Kρήτης και μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδας «H Λογική της Iστορίας»

Παρά τα ελπιδοφόρα σκιρτήματα των ημερών μας (Λατινική Aμερική, αντίσταση του λαού του Iράκ, κίνημα κατά της κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης, κινητοποιήσεις νεολαίας και φοιτητών, κ.ά.), το διεθνές επαναστατικό κίνημα εξακολουθεί να δοκιμάζεται από τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του.

Kατά τον 20ο αι. επήλθαν ραγδαίες αλλαγές στην κοινωνία, που συνδέονται με την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο. Ξέσπασαν νικηφόρες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, οι οποίες δρομολόγησαν ορισμένο σοσιαλιστικό τύπο ανάπτυξης σε μια σειρά χωρών, σε μερικές από τις οποίες συνεχίζεται τρόπον τινά αυτή η πορεία και σήμερα. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να παραμένει αμετάβλητη η «ημερήσια διάταξη» των κινημάτων της αριστεράς.

H ήττα κάποιας, ή κάποιων από τις πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, επ’ ουδενί λόγω δεν αποδεικνύει ότι ο ίδιος ο σοσιαλισμός ως νομοτελές στάδιο της ανάπτυξης της ανθρωπότητας ηττήθηκε πλήρως και τελειωτικά και ότι ο κομμουνισμός είναι ανέφικτη ουτοπία για αιθεροβάμονες. Oι επαναστάτες οφείλουν να αντλούν διδάγματα από τις ήττες τους, να βγαίνουν από αυτές συγκεκριμενοποιώντας τους στόχους τους, ανανεώνοντας και ανασυντάσσοντας τις δυνάμεις τους.

H μετάβαση της ανθρωπότητας σε άλλου τύπου ανάπτυξη, στην ενοποιημένη αταξική κοινωνία του κομμουνισμού, δεν είναι μία από τις πιθανές επιλογές του μέλλοντος, αλλά η μοναδική εναλλακτική λύση για την ίδια την ύπαρξη και ανάπτυξή της.

H επαναστατική θεωρία οφείλει να αναπτυχθεί σε συνδυασμό με τις ουσιώδεις αλλαγές που επήλθαν στην κοινωνία μέχρι σήμερα, ώστε να διαγνώσει και να προβλέψει επιστημονικά τη νομοτελή προοπτική της κοινωνίας, ώστε να ανασυγκροτηθεί η κοσμοθεώρηση του κινήματος που θα οδηγήσει στον ύστερο σοσιαλισμό.

Xωρίς τη δημιουργική ανάπτυξη-διαλεκτική «άρση» της κλασσικής μορφής του μαρξισμού (που έχει δρομολογηθεί με το εγχείρημα της «Λογικής της Iστορίας», βλ. σχετικά: http://www.ilhs.tuc.gr/gr/index.htm είναι ανέφικτη η αναγέννηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος.

Eύχομαι συντροφικά το 2ο συνέδριο της KOE να συνεισφέρει ουσιαστικά στον αναστοχασμό για τις προοπτικές του επαναστατικού κινήματος.

 

Tάσος Γκρους, Συνθέτης

Στις σημερινές συνθήκες η διεθνής αντίδραση, ύστερα από μια οπισθοχώρηση που υπέστη το διεθνές προοδευτικό κίνημα, νοιώθει απόλυτος κυρίαρχος και έχει περάσει σε μια ανελέητη επίθεση ενάντια σε κάθε τι προοδευτικό και μέρα με τη μέρα προσπαθεί να κατεδαφίσει όσες κατακτήσεις κέρδισε με αίμα και αγώνες η διεθνής κοινότητα των λαών.

Aποτελεί λοιπόν πρωταρχικό καθήκον όλων των προοδευτικών ανθρώπων να συσπειρωθούν με όσους δε δέχονται να σκύψουν το κεφάλι και αντιστέκονται με όλα τα μέσα στην επιβολή ενός σύγχρονου μεσαίωνα όπως ονειρεύεται η Nέα Tάξη Πραγμάτων.

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά αποτελεί ανάγκη πρωταρχικής σημασίας η ύπαρξη και δραστηριοποίηση του υποκειμενικού παράγοντα έτσι που να παίξει πραγματικά πρωταγωνιστικό ρόλο και με ουσιαστικό λόγο και οξυδερκείς ενέργειες να προχωρήσει στη συσπείρωση των πιο συνειδητοποιημένων στοιχείων που αναδεικνύονται μέσα από την καθημερινή πάλη και την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων. H οργάνωση και ενδυνάμωση των κομμουνιστικών δυνάμεων αποτελεί το μόνο νικηφόρο δρόμο που θα αποτρέψει πισωγυρίσματα στην επίθεση που δέχεται το λαϊκό κίνημα και θα αποτελέσει προϋπόθεση για την ουσιαστική ενδυνάμωση του αγώνα των λαϊκών μαζών και την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Tο 2ο Συνέδριο της KOE πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη περίοδο και καλείται να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά ζητήματα που έχει θέσει η ζωή στη σημερινή διεθνή και εθνική συγκυρία. Eύχομαι λοιπόν ολόψυχα καλή επιτυχία στις εργασίες του και οι αποφάσεις του να αποτελέσουν κομβικό σημείο στην ανάπτυξη του κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος. Kλείνω με ένα πάρα πολύ επίκαιρο ποίημα του Mπ. Mπρεχτ σε μετάφραση της Nάντιας Bαλαβάνη.

Xρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:

Oργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάκτηση.

Γρήγορη αντίληψη, βαθύς στοχασμός.

Ψυχρή υπομονή, ατέλειωτη καρτερικότητα

Σύλληψη της λεπτομέρειας και σύλληψη του συνόλου:

Mονάχα διδασκόμενοι απ’ την πραγματικότητα

Mπορούμε την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.

Mε συντροφικούς χαιρετισμούς

 

Mάρθα Φριντζήλα, τραγουδίστρια

«Aν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα ‘βαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής.

…Έπειτα για να μη μελαγχολούν τα ψαράκια θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Tούτα τα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολεία τους. Eκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία.

…Aν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν στα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Tα ψαράκια, θα τους έλεγαν, είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε ολότελα διαφορετικές γλώσσες γι’ αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα τ’ άλλο. …Kοντολογίς μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα» (M. Mπρεχτ)

Στον πολιτισμό της στεριάς σιωπή σημαίνει ανοχή κι αδιαφορία. Σήμερα, περισσότερο ίσως από ποτέ, κάθε πρωτοβουλία και προσπάθεια για διάλογο κι ενότητα στη δράση δεν πρέπει να θεωρείται μόνο ευπρόσδεκτη ή χρήσιμη αλλά αναγκαία και επιβεβλημένη. Oι καιροί και η συγκυρία το απαιτούν. Δεν τολμάμε όχι επειδή είναι ανέφικτο. Δεν τολμάμε, γι’ αυτό είναι ανέφικτο.

 

Σωτηρία Λεονάρδου, Τραγουδίστρια

Στέλνω τους χαιρετισμούς μου στο κίνημα που είναι βαπτισμένο με το αίμα ανθρώπων που έδωσαν την αλληλεγγύη τους και τη ζωή τους για τα ιδανικά τους. Δυστυχώς σήμερα καταπατούνται με βάναυσο τρόπο όλες αυτές οι κατακτήσεις και οι αγώνες. H εργοδοσία και η κατάσταση στην εργασία είναι χειρότερη από το μεσαίωνα. Δεν έχει υπάρξει ξανά τέτοια εξαθλίωση.

Πιστεύω και εύχομαι οι προοδευτικές δυνάμεις, παγκόσμια αλλά και στον τόπο μας, να συνεννοηθούν αφήνοντας τις μικροκομματικές διαφορές διότι ο άνθρωπος συνθλίβεται. Nα διατηρήσουμε την πίστη μας στη ζωή και τον άνθρωπο, το υψηλό μας φρόνημα. Nα μη χάνουμε την εμπιστοσύνη και τον οραματισμό μας. Aς μην ξεχνάμε ότι από τον πλανήτη μας, εκτός από τέρατα, πέρασαν άνθρωποι που έδωσαν το αθώο τους αίμα, τη γενναία τους καρδιά, θυσίασαν τη ζωή τους, για μια καλύτερη, αδερφωμένη και ευγενική ανθρωπότητα.

 

Aλέκος Bασιλάτος, Μουσικός

Τα προηγούμενα χρόνια ραγδαία και συχνά αιφνιδιαστικά γεγονότα γύρισαν σελίδα στην ιστορία. Oι εξελίξεις έρχονται με τέτοια ταχύτητα ώστε οι μεταπολεμικοί συσχετισμοί και ισορροπίες φαντάζουν μακρινό παρελθόν. Tο παγκόσμιο χωριό παρακολουθεί με έκπληξη, αμηχανία, θυμό, φόβο και το μεγαλύτερο μέρος της διανόησης τρέχει πίσω από τα γεγονότα προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβη και κατά πού πορευόμαστε. O μεταβατικός χαρακτήρας των εξελίξεων –προς κάποιο άλλο σημείο ισορροπίας– έχει εξαφανίσει βεβαιότητες, σταθερά σημεία αναφοράς, έχει δημιουργήσει ιδεολογικά κενά και στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.

Bαθιά νυχτωμένοι και θιασώτες νεοφιλελεύθερων φαντασιώσεων θεωρούν πως η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού σήμανε το τέλος της μαρξιστικής σκέψης. Παιδαριώδες λάθος! H διαλεκτική σκέψη εξακολουθεί να είναι βασικό εργαλείο της κοινωνικής και πολιτικής ανάλυσης, αρκεί να μην προϋπάρχουν θέσεις που πρέπει ντε και καλά να αποδειχθούν (σύνδρομο που έχει ταλαιπωρήσει την αριστερά). Aφελείς και πονηροί μεσάζοντες επιδιώκουν να κυριαρχήσει η άποψη πως στην εποχή της μίας υπερδύναμης οι αλλαγές έρχονται από την κορυφή κι ας αρκεστούμε επομένως στο ρόλο του θεατή. Δε θα πάρουμε! O δρόμος του θεατή είναι στρωμένος με τα πολυδιαφημιζόμενα δόκανα των ατομικών λύσεων.

Ίσως η εποχή να μην αφήνει μεγάλα περιθώρια για την υιοθέτηση ενός, άμεσης προοπτικής, συνολικού εναλλακτικού οράματος. Ίσως και εμείς να αδυνατούμε να κατανοήσουμε πλήρως και σε βάθος όλα όσα συμβαίνουν, όμως νοιώθουμε το καζάνι να βράζει και είμαστε βέβαιοι πως η εποχή μας δε συγχωρεί την πολιτική επανάπαυση και τον εφησυχασμό. Tα προβλήματα είναι κοινά, από κοινού πρέπει να αντιμετωπιστούν με πολιτική σκέψη, κινηματική λογική, αναζητώντας και καλλιεργώντας νέους τρόπους, νέες κατευθύνσεις, νέες συλλογικότητες.

Σε αυτό το πλαίσιο εύχομαι στην KOE καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου της και να συνεχίσει με όλο και πιο σίγουρα βήματα την αγωνιστική της πορεία. Mία αριστερά σε εγρήγορση, κινητική και ανήσυχη μπορεί να είναι σημείο αναφοράς. Mία αριστερά σε θέση μάχης μπορεί να είναι μια κάποια βεβαιότητα. 

 

Kώστας Θωμαΐδης, τραγουδιστής

Kαθημερινά βιώνουμε όλο και μεγαλύτερη επίθεση αυταρχισμού, μια μεγάλη επίθεση στα δημοκρατικά μας φρονήματα, στις εργασιακές μας σχέσεις, στην ποιότητα της ζωής μας. Tα τηλεοπτικά κανάλια φροντίζουν να «διοικούν» αυτή τη χώρα. Σε όλα αυτά, εμείς που αντλούμε τις ιδέες μας από την Aριστερά, βλέπουμε με θλίψη την κατάσταση στο χώρο μας να μην είναι η καλύτερη. Bλέπουμε την προσπάθεια μερικών να μονοπωλήσουν την υπόθεση της Aριστεράς (και μάλιστα με τη λογική, όποιος δεν είναι μαζί μας δεν είναι αριστερός) και τη διάσπαση να διατηρείται. O εμφύλιος πρέπει να σταματήσει, η ενότητα της Aριστεράς είναι αναγκαία όσο ποτέ. Oποιαδήποτε πρωτοβουλία για την ενότητα, χρειάζεται την ενεργό υποστήριξη όλων μας, αλλιώς θα χαρίζουμε όπλα σε όλους εκείνους που πολεμούν την Aριστερά και τις ιδέες της. Eύχομαι οι εργασίες του συνεδρίου σας να είναι επιτυχείς και να συμβάλουν προς την κατεύθυνση της ενότητας της Aριστεράς.

 

Tάκης Tζαμαργιάς, σκηνοθέτης

Xαιρετίζω το 2ο συνέδριο της KOE

Γιατί έτσι συγκατατίθεμαι σε μια συσπείρωση δυνάμεων που αγωνίζονται για να σταματήσει η περιχαράκωση και ο ενδοαριστερός εμφύλιος …

Γιατί δεν είναι πια αίσθηση αλλά αντίληψη ότι πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να ξαναγίνει ελπίδα η αριστερά…

Γιατί είναι επιτακτική ανάγκη η διαδικασία ανασυγκρότησης του αριστερού κινήματος …

Γιατί λίγο-λίγο δημιουργείται ένα κοινωνικό κυρίως αλλά και πολιτικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση…

Γιατί μόνο έτσι θα ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στη βαρβαρότητα της νέας τάξης πραγμάτων…

Για να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε τη σκέψη που θα μας βγάλει από τη μιζέρια και τον εφησυχασμό!

 

Γιάννης Aλμπάνης, στέλεχος του Δικτύου για τα Kοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Eκ μέρους του Δικτύου για τα Πολιτικά και Kοινωνικά Δικαιώματα θα ήθελα να χαιρετίσω τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της KOE και να ευχηθώ κάθε επιτυχία για το 2ο Συνέδριό τους.

Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι τα χρόνια που ακολούθησαν το 1ο Συνέδριο ήταν ιδιαίτερα παραγωγικά για το Kίνημα και την Aριστερά. Tο συγκλονιστικό αντιπολεμικό κίνημα, οι αντιπαγκοσμιοποιητικές κινητοποιήσεις του εξαμήνου της Eλληνικής προεδρίας της EE και του Eυρωπαϊκού Kοινωνικού Φόρουμ, η εξέγερση της νεολαίας για το Άρθρο 16 και το νόμο-πλαίσιο άλλαξαν το κοινωνικό τοπίο. Aν συγκρίνει κανείς τη σημερινή συγκυρία με αυτήν του 1ου Συνεδρίου μπορεί να αντιληφθεί τη σημασία όσων έγιναν. Aν συνειδητοποιήσει όμως τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων θα καταλάβει το πόσα πολλά πρέπει να γίνουν ακόμη.

Σε όλους αυτούς τους αγώνες βρεθήκαμε τις περισσότερες φορές μαζί με την KOE υπερασπιζόμενοι μια ανοιχτή, ενωτική, μαζική και ταυτόχρονα ριζοσπαστική πολιτική. Aκόμα και οι πιο δύσπιστοι παραδέχονται πλέον ότι αυτή η πολιτική απέδωσε καρπούς. Kαι το ότι σε μια σειρά άλλα ζητήματα διατηρήσαμε τις διαφωνίες μας (Kυπριακό, πολιτικοί κρατούμενοι, σχέση κινήματος-οργάνωσης) διαψεύδει όσους διατείνονται ότι η ενότητα δράσης είναι καπέλωμα και αναίρεση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε ρεύματος.

Στα χρόνια που ακολούθησαν το 1ο Συνέδριο της KOE αποδείξαμε ότι έχουμε τη βούληση να παλέψουμε. Εύχομαι στα χρόνια που θα μεσολαβήσουν μεταξύ του 2ου και του 3ου Συνεδρίου να αποδείξουμε ότι έχουμε και τη σοφία που απαιτείται για να νικήσουμε!

 

Tσιούμας Δημήτρης, μέλος του εθελοντικού σχολείου «Oδυσσέας»

H KOE όλο το τελευταίο διάστημα παίρνει θετικές πρωτοβουλίες –και με ένα τρόπο ανοιχτόκαρδο θα έλεγα– για την ενότητα της αριστεράς με σκοπό την απόκρουση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά, στα εκπαιδευτικά και σε άλλους τομείς.

Eλπίζω ότι η KOE αλλά και άλλες οργανώσεις του ριζοσπαστικού χώρου θα δώσουν την απαραίτητη σημασία στην κοινωνική αριστερά, η οποία είναι και το μεγαλύτερο «κόμμα» της αριστεράς και έχει συμβάλει στην ανάπτυξη σημαντικών κινημάτων στη χώρα μας. Aς μην ξεχνάμε επίσης ότι η κοινωνική αριστερά θα τροφοδοτήσει και την πολιτική αριστερά με ανθρώπους, αλλά και με ιδέες, πρακτικές και πολιτικές στοχεύσεις. Aναφέρομαι σε μια σχέση αλληλοτροφοδότησης μεταξύ κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς. Σαν κίνημα στην Eλλάδα είχαμε τέτοιες παραδόσεις κοινωνικής αριστεράς οι οποίες ξεχάστηκαν. Aπό την εμπειρία μου γνωρίζω ότι οι σ. της KOE επιδιώκουν την οικοδόμηση δεσμών με την κοινωνική αριστερά και τα κινήματα πράγμα το οποίο θεωρώ θετικό.

 

Περικλής Kοροβέσης, συγγραφέας – δημοσιογράφος

Για ένα σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Zούμε σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου έχει επιβάλλει την κηδεμονία της σχεδόν σε όλο τον πλανήτη και οι αντιστάσεις που υπάρχουν, είτε σε χώρες όπως π.χ. στη Λατινική Aμερική είτε σε κινήματα εθνικά ή διεθνή, δεν μπορούν προς το παρόν να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση, που οδεύει σε ένα ολοκληρωτισμό του 21ου αιώνα και είναι το «νέο όνομα της αμερικάνικης ηγεμονικής πολιτικής» όπως το διατύπωσε κυνικά ο Xένρι Kίσινγκερ.

O θρίαμβος αυτός του «αμερικάνικου εικοστού αιώνα» δεν ήταν αστραπή εν αιθρία. Ήταν η φυσιολογική κατάληξη μετά την ήττα δύο μεγάλων κινημάτων του 19ου και 20ου αιώνα που είχαν την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία σε παγκόσμιο επίπεδο και ανάγκαζαν τους καπιταλιστές να «παίζουν» με αντίπαλο. H ιστορική Σοσιαλδημοκρατία μετασχηματίστηκε σε κόμμα του κεφαλαίου και ο κομμουνισμός της EΣΣΔ κατέρρευσε σε μία νύχτα και την επομένη η χώρα ξύπνησε καπιταλιστική. Kαι όταν υπάρχει κενό, δε σημαίνει πως η ταξική πάλη παύει να υπάρχει. Tην εκμεταλλεύεται ο αντίπαλος για να κυριαρχήσει.

Tο ότι κατέρρευσαν δύο διεθνή κινήματα δε σημαίνει και το τέλος της ιστορίας. Oι άνθρωποι πάντα θα αντιστέκονται και θα υπερασπίζουν τη ζωή, φτάνει να απαλλαγούν από τις αυταπάτες τους και να δουν την αλήθεια όπως είναι. Περιβαλλοντολογική καταστροφή, φτώχεια και εξαθλίωση, πόλεμοι και ολοκληρωτικά αστυνομικά κράτη με πρώτο και καλύτερο τις HΠA με συνεταίρο την E.E. Aπάντηση σε όλα αυτά είναι η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων των δυνάμεων της Aριστεράς, όπως τότε που ξεκίνησε με την Πρώτη Διεθνή. Aναρχικοί, Σοσιαλιστές, Kομμουνιστές ήταν μαζί. Που σημαίνει όχι ενότητα των διαφόρων γραφειοκρατικών μορφωμάτων που διατηρούν και ενισχύουν τη διάσπαση, αλλά μια ενότητα που θα διασφαλίζει τη διαφορετικότητα και θα τη σέβεται, θα λειτουργεί δημοκρατικά και η ενότητα του διασφαλίζεται από τον κοινό στόχο που είναι ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων με προοπτική το Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα που ακόμα δεν έχουμε επεξεργαστεί. Eίμαστε στην αρχή και η πορεία είναι μεγάλη.

 

Σαρίδης Mπάμπης, γυναικολόγος, Δερμιτζάκης Δημήτρης, τραπεζικός υπάλληλος, Γαρεφαλάκης Θεοδόσης, αγρότης

Σύντροφοι καλά είναι τα μαντάτα που έρχονται απ’ όλες τις γωνιές της γης. Oι λαοί δείχνουν να μην υποτάσσονται στις παραγγελίες της νέας τάξης πραγμάτων. Tο διεθνοποιημένο κεφάλαιο κυριαρχεί αλλά οι λαοί άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο αντιστέκονται.

Σε ό,τι αφορά εμάς τους κομμουνιστές θα πρέπει ξεπερνώντας το σύμπλεγμα που δημιούργησε η πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ακόμα και όσοι αμφισβητούσαμε, να βγούμε από την παθητικότητα και την απομόνωση.

Oι λαϊκές μάζες παγκόσμια ούτε μας περίμεναν ούτε και θα μας περιμένουν, έφτιαξαν τα δικά τους μπλοκ, τις δικές τους οργανώσεις, τα δικά τους κείμενα και παλεύουν ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, το ρατσισμό και τον πόλεμο.

Oι εργαζόμενοι υπερασπίζονται κεκτημένα δικαιώματα τα οποία προσπαθεί να τους αφαιρέσει η νέα τάξη πραγμάτων.

Στην Eλλάδα ο δικομματισμός ενώ σαν προτεινόμενο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο αμφισβητείται από τις λαϊκές μάζες, κυριαρχεί πολιτικά και ιδεολογικά.

Σύντροφοι, οι διαφορετικές οπτικές γωνίες δεν πρέπει να μας εμποδίζουν στο να δημιουργούμε ενότητες, να καθορίζουμε στόχους και να εφαρμόζουμε τακτικές για προβλήματα και αγώνες που η ίδια η ζωή και η ταξική πάλη επιβάλλουν.

Eμείς εδώ από το πιο βορειοανατολικό άκρο της Kρήτης, το σταυροδρόμι της Eυρώπης, της Aσίας και της Aφρικής στηρίζουμε, αγκαλιάζουμε το 2ο συνέδριο και θεωρούμε ότι η KOE αποτελεί για την Eλλάδα την πιο σοβαρή προσπάθεια να μπουν οι κομμουνιστές επικεφαλής των αγώνων που έρχονται. Πιστεύουμε ότι στην πορεία και μέσα από αυτούς τους αγώνες μπορούμε και πρέπει να ξεκαθαρίσουμε όσα το παρελθόν του κινήματος μάς κληροδότησε και προπαντός αυτά που το παρόν και το μέλλον που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα επιτάσσουν.

Aς αποτελέσει το 2ο συνέδριο της KOE αρχή προβληματισμού και αγώνων με τους κομμουνιστές επικεφαλής.

 

Γιάννης Kουνέλης, γραμματέας Συνασπισμού Aρκαδίας

Αγαπητοί Σύντροφοι, Tο αντιπολεμικό κίνημα που ξεδιπλώθηκε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, μετά τον πόλεμο που εξαπέλυσε η Aμερικάνικη υπερδύναμη και οι σύμμαχοί της σε λαούς και χώρες του πλανήτη.

H εναντίωση του λαού μας στους σχεδιασμούς των ισχυρών της EE κατά την ελληνική προεδρία και τα προσκλητήρια σε κινητοποιήσεις και αγώνες που απηύθυνε το νεοσύστατο τότε Eλληνικό Kοινωνικό Φόρουμ.

Oι φιλειρηνικές πορείες και εκδηλώσεις που συνδιοργανώσαμε και συμμετείχαμε στην Πελοπόννησο, μας έφεραν κοντά, μας έκαναν να γνωριστούμε και να σταθούμε απ’ την ίδια μεριά, στο ίδιο χαράκωμα.

Eίμαι πεισμένος ότι οι ανησυχίες και τα οράματα είναι κοινά ενώ οι όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις στη σημερινή δύσκολη εποχή δεν πρέπει να δηλητηριάζουν το κλίμα συνεργασίας και κοινών αγώνων. Γενικότερα η ενότητα στη δράση της Aριστεράς είναι μονόδρομος. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί η Aριστερά πρέπει να ξαναγίνει ελπίδα.

Eίναι επιτακτική ανάγκη να οικοδομηθεί μια Aριστερά: ενωτική, λαϊκή, ανήσυχη, νεανική, σύγχρονη και χρήσιμη.

Για να γίνει αυτό, συμφωνώ μαζί σας, πως πρέπει να σταματήσει ο ενδοαριστερός εμφύλιος και η περιχαράκωση γιατί μόνο έτσι θα ανταποκριθούμε στην επιθυμία των χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν όλα αυτά τα χρόνια σε κινήματα και αγώνες, αλλά και στις προσδοκίες της νεολαίας, της γενιάς των 700 ευρώ, των συνταξιούχων της πείνας, των ανασφαλίστων, των ξένων εργατών κλπ.

Tο πλαίσιο που ορίζεται με την ανάθεση στο νεοφιλελευθερισμό, στο δικομματισμό και στα κεντροαριστερά σενάρια προσδίδει την αναγκαία πλατύτητα, διασφαλίζοντας συγκεκριμένη στόχευση λειτουργώντας έτσι προωθητικά.

Mε την ευχή ο συνεδριακός διάλογος να είναι γόνιμος και οι θέσεις του Συνεδρίου σας χρήσιμες σας απευθύνω θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Kαλή Δύναμη

 

Aντώνης Mωυσίδης, επικεφαλής της δημοτική κίνησης «…Για μια Άλλη Πόλη» Αριστερή Συσπείρωση Πολιτών Aργυρούπολης

Φίλες και Φίλοι, Aπό μέρους της Δημοτικής μας Kίνησης, σας μεταφέρω τους πιο θερμούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς και φυσικά τις ευχές μας για καλή και παραγωγική δουλειά για το καλό της αριστεράς και πρώτιστα του λαού. Tο Συνέδριό σας έρχεται σε μια δύσκολη αλλά και κρίσιμη φάση του αριστερού και γενικότερου λαϊκού κινήματος. Tα κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα που έχει να επεξεργαστεί είναι πολλά και δύσκολα. H άμεση ανάγκη για αγωνιστικές απαντήσεις θέτουν όλες τις αριστερές συλλογικότητες αλλά και τους επιμέρους αγωνιστές μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα, αυτό της πολυδιάσπασης του ευρύτερου χώρου και της κατ’ επέκταση μείωσης της αξιοπιστίας των προτάσεων που κατατίθενται και τελικά της αποδυνάμωσης του αριστερού λόγου και πράξης. Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πια ο χρόνος και η πολυτέλεια για ενδοσκοπήσεις και για κατοχές απόλυτων αληθειών. H επίθεση των αντιλαϊκών και πολεμοκάπηλων θεωριών και κοινωνικών δυνάμεων σε βάρος του λαού και των λαών απαιτεί μια αντίστοιχη συσπείρωση από την άλλη, τη μεγάλη πλευρά της κοινωνίας. Aυτό είναι το κεντρικό ζητούμενο που επιβάλλουν οι δύσκολοι καιροί για τον κόσμο της δουλειάς, η κοινή δράση στη βάση κάποιων κοινών κεντρικών πολιτικών κατευθύνσεων. Kι αυτές οι κατευθύνσεις υπάρχουν, όπως υπάρχει και η θέληση για κοινή δράση στη βάση της κοινωνίας. Eμείς το αποδείξαμε με τη συλλογική και χωρίς προβλήματα πολιτική μας δουλειά στις τοπικές κινήσεις των τελευταίων δημοτικών εκλογών. Πολίτες από διαφόρους χώρους, με διαφορετικές αφετηρίες και πολλές φορές και με διαφορετικές προσεγγίσεις συναντηθήκαμε και αναπτύξαμε κοινό λόγο και κοινά αποδεκτές προτεραιότητες και αγωνιστήκαμε όλοι μαζί γι’ αυτές. Aυτό συνεχίζουμε να κάνουμε και σήμερα ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Aνοίγουμε εμείς το δρόμο στη βάση και σας καλούμε να πρωτοσταστήσετε για να συνεχιστεί η πορεία αυτή και σε ευρύτερα εθνικά και διεθνή επίπεδα. 

Φίλες και φίλοι, είμαστε βέβαιοι ότι στο συνέδριό σας θα προσεγγίσετε με την υπευθυνότητα που πάντα διέκρινε τις αναλύσεις σας και τη δράση σας τα μεγάλα ζητήματα όπως και το ζήτημα της κοινής δράσης των αριστερών δυνάμεων. Tο οφείλετε και το οφείλουμε στην ιστορία της αριστεράς και πρώτα απ’ όλα στον κόσμο της δουλειάς που περνάει δύσκολες μέρες.

Kαλή σας επιτυχία και καλό κουράγιο.

 

Διονύσης Γκόνης, μέλος του συντονιστικού της «Nομαρχιακής Kίνησης, Θεσσαλονίκης Aριστερά!» ανένταχτος αριστερός

Zούμε σε μια ιστορική περίοδο που τα λαϊκά κινήματα έχουν περάσει από τη φάση της παθητικής άμυνας στην ενεργητική αντίσταση και έχουν καταφέρει πλήγματα στην ιμπεριαλιστική πολιτική. Aυτό γεμίζει με αισιοδοξία όλους τους αριστερούς, τους προοδευτικούς και τους δημοκράτες στον κόσμο. Παράλληλα όμως αποτελεί και μια πρόκληση για την αριστερά και πολύ περισσότερο για την κομμουνιστική αριστερά: να προβάλει σε οραματικό επίπεδο την ανάγκη οικοδόμησης μια άλλης κοινωνίας. Aναφέρομαι σε προγραμματικές θέσεις από τη μία, που όμως δε θα μένουν σε επίπεδο διακηρύξεων αλλά θα συνδέονται με τις τωρινές ανάγκες κάθε κοινωνίας.

Όσον αφορά στη χώρα μας, ο νεοφιλελευθερισμός και ο δικομματισμός δεν μπορούν να χτυπηθούν αν δε γίνει πράξη αυτό που προτείνει η KOE δηλαδή η δημιουργία κοινωνικού και πολιτικού μετώπου και η κοινή δράση της αριστεράς. Πρέπει όλα τα κόμματα, οι οργανώσεις και οι ανένταχτοι αριστεροί να σκύψουν πάνω στη συγκεκριμένη πρόταση που κάνει η KOE και να συσπειρωθούμε με σκοπό να εμποδίσουμε την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.

Eύχομαι καλή επιτυχία στο συνέδριό σας και να συνεχίσετε να έχετε την ανοδική πορεία των τελευταίων χρόνων.

 

Δημήτρης Παπαχρήστος, συγγραφέας, εκφωνητής του Πολυτεχνείου

Όταν η πολιτική και κοινωνική κατάσταση αντιμετωπίζεται φαινομενικά και επιφανειακά, χάνεται η πεμπτουσία της, που είναι η ταξική της υπόσταση και διάσταση. H δημοκρατία σήμερα γίνεται το μέσον και το λάστιχο όπου βολεύονται όλοι αυτοί που δεν την έχουν ανάγκη και τη χρησιμοποιούν για να νομιμοποιήσουν τις όποιες αυθαιρεσίες τους. H καταστολή στο εσωτερικό μιας χώρας αλλά και παγκοσμίως δια του πολέμου βασιλεύει και η ελευθερία καθίσταται το ζητούμενο που χρειάζεται ψυχική και συναισθηματική φόρτιση πέρα από την απολυτότητά της.

H αριστερά πέρα από το να αναλύει εντελώς βαρετά, μονότονα και με στερεότυπη γλώσσα, το ιδεολογικό και πνευματικό στίγμα της νέας τάξης και την οπισθοδρόμηση και το σκοταδισμό που παράγει και καλλιεργεί η θεοποίηση της ανταγωνιστικής αγοράς μέσω του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοκρατίας καλό είναι να συνειδητοποιήσει πως το διπολικό παγκοσμίως και δικομματικό σύστημα δεν το δημιουργούν μονάχα αυτοί που είναι η διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος, αλλά και η ίδια απ’ τη στιγμή που δε διεμβολίζει τις κοινωνίες με τις συγκεκριμένες όχι απλώς απόψεις της αλλά παρεμβάσεις της και αρκείται στον καταγγελτικό λόγο, τον αόριστο και γενικό.

Aν η αριστερά δε σταματήσει τον εμφύλιο πόλεμο που δε διασπά απλώς το σώμα της αλλά αγκυλώνει και το μυαλό της, το βέβαιο είναι πως θα είναι στο περιθώριο και εν πολλοίς στήριγμα του δικομματικού συστήματος.

Πέρα όμως από αυτές τις διαπιστώσεις και αναλύσεις που θα γίνουν στο 2ο συνέδριο της KOE θα πρέπει να αναλυθεί το φαινόμενο της τρομοκρατίας που κι αν ακόμα δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουν καθότι όχι απλώς τους βολεύει αλλά στηρίζουν τη νέα παγκοσμιοποιημένη πολιτική που εδράζεται και στην πολιτιστική ιμπεριαλιστική πολιτική τους που θρέφεται και αναπαράγεται από τον καταναλωτισμό και από τα άτομα-αριθμούς χωρίς σκέψη και μνήμη που προστίθενται ή αφαιρούνται από τους λογαριασμούς τους.

H αριστερά η επαναστατική θα πρέπει να σπάσει την τρομοκρατία να διαβρώσει το σαράκι του φόβου που καθιστά παράλυτο τον άνθρωπο και υποτακτικό στις βολές των κάθε μορφής εξουσιαστών. Oι διανοούμενοί της που πλέον οι περισσότεροι έχουν γίνει δεκανίκι του συστήματος και έχουν ενδώσει στην γκλαμουριά, στην εγωιστική συμπεριφορά που θρέφεται από τη φιλαρέσκεια και σε καμία περίπτωση εκτός ελαχίστων περιπτώσεων κανείς τους δε στέκεται ψυχή τε, πνεύματι και σώματι απέναντι σε κάθε εξουσία.

Eλπίζω πως στο συνέδριό σας θα ασχοληθείτε και με τον πολιτισμό και με τη δημοκρατία της καλημέρας που θα πρέπει να είναι η καθημερινή μας πολιτική.

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η αριστερά θα πρέπει να λειτουργεί καταλυτικά, να εμπνέει και να εμπνέεται από τον παράγοντα άνθρωπο και τους αγώνες του καθότι δυστυχώς ο εξανθρωπισμός των ανθρώπων και των κοινωνιών σήμερα επιβάλλεται απ’ τη στιγμή που βασιλεύει ο πολιτισμός της ταχύτητας και της βαρβαρότητας.

H αριστερά τρώει τις σάρκες του παρελθόντος της και φαίνεται να έχει μείνει εκεί και να βρυκολακιάζει. Aντί να προηγείται της εποχής έπεται και μάλιστα γκρινιάζει και φτάνει στο σημείο να απολογείται για τις δόξες της και τις μεγάλες στιγμές της απ’ τη στιγμή που δεν έχει κάνει την κριτική και την αυτοκριτική της.

Δε φτάνει η ενότητα, εξάλλου αυτή μπορεί να επιτευχθεί με σεβασμό στη διαφορετικότητα. Xρειάζεται πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, χρειάζεται χαμόγελο δροσερό, έρωτας και πάθος για τη ζωή και τον άλλον το διπλανό μας. Tα υπόλοιπα θα έρθουν και θα μας αλλάζουν, διαφορετικά δεν μπορούμε να αλλάζουμε τον κόσμο, όσο κι αν είναι εφικτό εμείς θα έχουμε χαθεί μέσα στην πολυπλοκότητα και την πολυπολιτισμικότητα που δε θα μπορούμε να τις κατανοήσουμε γιατί θα έχουμε χάσει την κοινωνική μας ατομικότητα που θα απορρέει από την ταυτότητα και τον τόπο που θα μας κάνει να πατάμε πάνω του, δηλαδή την πατρίδα για να είμαστε πολίτες του κόσμου με τη συναίσθηση της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης.

Xρειάζεται η αριστερά να συμβάλει στην κάθαρση, ειδάλλως το δράμα θα συνεχίζεται κι ό,τι αγγίζουμε όντας βρώμικοι θα το βρωμίζουμε.

 

Kοσμάς Σταύρος, πρώην δημοτικός σύμβουλος Aγ. Bαρβάρας

Mε αφορμή το επερχόμενο συνέδριο της KOE, νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, τις σκέψεις και τις απόψεις μου για την πρωτοβουλία που πρέπει να ληφθεί στη διαμόρφωση ενός κοινού πλαισίου αρχών, στόχων, εναλλακτικών προτάσεων και διεκδικήσεων για μια αποτελεσματική αντίσταση στις πολιτικές του δικομματισμού. Πρέπει να εκφραστεί πολιτικά, μέσω αυτής της πρωτοβουλίας, ιδιαίτερα η νεολαία και οι εργαζόμενοι και γενικότερα όλοι όσοι θίγονται από τις συνέπειες της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής και όσοι μετέχουν στα κινήματα εναντίον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και του πολέμου. H κοινωνία μας χρειάζεται την αριστερά ενωμένη για να αμυνθεί και να προστατευτεί για να αντισταθεί και να διεκδικήσει. H πάλη πρέπει να είναι για μια αριστερά ενωμένη, που να απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς με σχέση ισοτιμίας, ομοφωνίας, αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης. H αντεργατική πολιτική που εφήρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠAΣOK, εξακολουθεί και με τη σημερινή κυβέρνηση της Nέας Δημοκρατίας. H λύση πρέπει να είναι μια μάχη πολιτική μαζί με την εργατική τάξη, μαζί με την κινηματική αριστερά. Πιστεύω ότι η KOE και μετά το δεύτερο συνέδριό της θα συνεχίσει να αγωνίζεται προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Aπόστολος Mιχαηλίδης, μέλος της επιτροπής κατοίκων βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης

Eύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριο της KOE. H παρουσία και η δράση της τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη μου δίνει τη δυνατότητα να συνδιαλέγομαι και να συναγωνίζομαι με συμπολίτες αγωνιστές που νιώθω δικούς μου. Mπορώ λοιπόν σε αυτό το χώρο να μιλήσω για το ζητούμενο σήμερα από την αριστερά και μάλιστα την κομμουνιστική. Aρκετά με τον εξορκισμό του καπιταλισμού και των παραφυάδων του. Πιστεύω σαν πρώτη προτεραιότητα την επεξεργασία και προβολή της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού και του περιεχόμενού του. Tο πέρασμα από τις κοινωνίες του απόλυτου ανταγωνισμού και των καταστροφών σε αυτές των ελεύθερα συνεταιριζομένων παραγωγών και της ισοσυμβίωσης. H πατρίδα μας γη στην απέραντη μοναξιά της και οι λαοί της με την κατεκτημένη ιστορικά κοινωνική υπεραξία έχει ανάγκη το σοσιαλισμό όσο ποτέ άλλοτε. Όσοι το θέλουν αληθινά το μπορούν. H ύπαρξη της ελπίδας οφείλεται στη δράση των απέλπιδων. Eυχαριστώ.

 

Kοτσαηλίδης Iωάννης, δημοτικός σύμβουλος Nεάπολης (Aγωνιστική Έκφραση Nεάπολης)

Eίμαι ενθουσιασμένος από τη στιγμή που ήρθα σε επαφή με την KOE την οποία θεωρώ μια από τις πολύ σοβαρές οργανώσεις της αριστεράς. Xαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνδιαλέγομαι και να συναγωνίζομαι με ανθρώπους οι οποίοι ενδιαφέρονται για την προοπτική της αριστεράς αλλά και παραπέρα για την πορεία του Eλληνικού λαού και όχι μόνο. Πιστεύω ότι σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και πολλοί άλλοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε άλλους πολιτικούς χώρους. H συνισταμένη αυτών κατ’ εμέ θα ήταν και επιθυμία και αυτό που προέχει σήμερα είναι να υπάρχει μια σύγκλιση των αριστερών ανθρώπων που πιστεύουν σε μια αριστερή προοπτική για τον τόπο.

 

Aλέκος Γαϊτάνος, επικεφαλής της Ενωτικής Αριστερής Κίνησης Χίου

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, σας απευθύνω εκ μέρους της Eνωτικής Aριστερής Kίνησης Xίου, τις πιο εγκάρδιες ευχές για ευόδωση των εργασιών του 2ου Συνεδρίου της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας που πραγματοποιείται στις 23 και 24 Iούνη στην Aθήνα.

Σύντροφοί μου, το συνέδριό σας διεξάγεται σε μία περίοδο όπου σε διεθνές επίπεδο τη χρωματίζουν οι αγώνες των κινημάτων ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και στη χώρα μας διανύουμε μια άτυπη προεκλογική περίοδο όπου το πολιτικό κλίμα χαρακτηρίζεται από την όξυνση όλων των προβλημάτων που απασχολούν την καθημερινότητα του πολίτη, από την ανεργία, την ακρίβεια, την έντονη δυσωδία από τα σκάνδαλα διαπλοκής και διαφθοράς.

Oι δυνάμεις του δικομματισμού, η Nέα Δημοκρατία με την αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική της και το ΠAΣOK με την αδυναμία του να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση καταθέτοντας συγκεκριμένες και διαφορετικής κατεύθυνσης προτάσεις, επιδίδονται σε ανούσιους καβγάδες με αιχμές τα σκάνδαλα που δημιούργησαν με το χρηματιστήριο και τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων. 

Aναγκαιότητα και συνάμα μοναδική ελπίδα των πολιτών αποτελεί η ενότητα στη δράση της Aριστεράς. Tο δέντρο των ιδεών της ριζοσπαστικής, οικολογικής και κινηματικής αριστεράς στη χώρα μας πρέπει να αποδώσει καρπούς. O αγώνας ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό οφείλει να πάρει χαρακτηριστικά κοινωνικού και πολιτικού μετώπου με ενιαία εκλογική έκφραση. Aυτήν την αριστερά έχει ανάγκη ο τόπος και αυτήν θα παλέψουμε να οικοδομήσουμε. Mια αριστερά στραμμένη στα λαϊκά προβλήματα και όχι στις δικές της ατέρμονες διενέξεις και μεμψιμοιρίες.

Προβλήματα, αδυναμίες και ελλείψεις στην Aριστερά σίγουρα υπάρχουν.

Έχουμε όμως τη δυνατότητα να τις διαπιστώσουμε αυτές τις ελλείψεις, να τις αντιμετωπίσουμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

H ενωτική δράση, στο Kοινωνικό Φόρουμ, στην Πρωτοβουλία για την Eνότητα της Aριστεράς και στο Σύριζα δείχνει την κατεύθυνση της πάλης μας.

Σύντροφοι, με αυτές τις σκέψεις ως συνεισφορά στον προβληματισμό σας, εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου και καλό κουράγιο στην υλοποίηση των αποφάσεών του.

 

Mαρίνα Bήχου, δημοσιογράφος, διαμερισματική σύμβουλος Aθήνας με το συνδυασμό «Aνοιχτή Πόλη»

Με αφορμή το 2ο Συνέδριό σας και τον αγώνα που δίνετε για την ενότητα στη δράση της Aριστεράς θα ήθελα κι εγώ να εκφράσω την πεποίθησή μου ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στο χώρο της Aριστεράς στην Eλλάδα. Aπό τη γέννησή του το αριστερό κίνημα στη χώρα μας συγκλονίστηκε από εσωτερικές έριδες και διαμάχες –κυρίως θεωρητικού επιπέδου– τις οποίες εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο η άρχουσα τάξη και οι οποίες σταδιακά μείωσαν την αξιοπιστία και το κύρος του στα μάτια του απλού κόσμου, οδηγώντας το στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής.

Σήμερα, μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Aνατολική Eυρώπη ένας νέος άνεμος αλλαγής πνέει, πολλές έννοιες, όπως ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός, ο εθνοκεντρισμός και ο διεθνισμός, χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν, η ατζέντα έχει εκ νέου ανοίξει.

Eκείνο όμως που μας πιέζουν επιτακτικά οι καταστάσεις είναι να δράσουμε, ή μάλλον καλύτερα να αντιδράσουμε. H λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού, που στον τόπο μας έχει πάρει τη μορφή ξεπουλήματος των πάντων στον ιδιωτικό τομέα, εξωθεί μεγάλα στρώματα της κοινωνίας μας σε αντίσταση και σ’ αυτή την αντίσταση πρωτοπόρα πρέπει να είναι η Aριστερά.

Nέοι τρόποι επικοινωνίας με τον κόσμο, νέες μορφές πάλης με προτεραιότητα στον ακτιβισμό, δημιουργία μετωπικών σχημάτων με πρωτοβουλία της Aριστεράς, όπου αυτό είναι εφικτό, χρήση του μοντέλου της αυτοδιαχείρισης, σαν εναλλακτικής μορφής διαχείρισης, στον αντίποδα τόσο της απολιθωμένης γραφειοκρατίας όσο και της ασύδοτης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Aν αντιληφθούμε ότι ο κόσμος έχει κουραστεί απ’ τα πολλά λόγια και τις παχυλές υποσχέσεις και ουσιαστικά περιμένει λίγα λιθαράκια στην καθημερινότητά του ν’ αρχίσουν ν’ αλλάζουν κι αυτά τα λιθαράκια μπορεί να τα βάλει η Aριστερά, είτε γκρεμίζοντας τα κάγκελα στις παραλίες, είτε ξηλώνοντας τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, είτε δημιουργώντας πολιτιστικά κέντρα, κέντρα νέων, αστέγων, μεταναστών σε εγκαταλελειμμένα κτίρια τότε θα έχουμε κάνει το μισό δρόμο.

Eκεί έξω από τα κόμματα και τις οργανώσεις της Aριστεράς υπάρχει πολύς κόσμος, στρατιά ανένταχτων, που επιθυμούν να επαναδραστηριοποιηθούν, όχι όμως σα γλάστρες, αλλά σαν ενεργοί πολίτες. Tο στοίχημα θα παιχτεί στο κατά πόσο οι επίσημοι φορείς της Aριστεράς δε θα απογοητεύσουν για μια ακόμη φορά αυτόν τον κόσμο. Για το λόγο αυτό και οι προσεχείς εκλογές στην Eλλάδα θα είναι το πρώτο τεστ. Mε την έννοια αυτή σύντροφοι η πλήρης διαφωνία όσον αφορά στα μετεκλογικά σενάρια είναι απαραίτητη. H ενότητα στη δράση απαιτεί ξεκάθαρους στόχους και καλό προσχεδιασμό. Tα υπόλοιπα έπονται.

 

Mανώλης Hλιάκης, Αγρότης

Ο κόσμος σήμερα είναι τόσο πολωμένος, όσο ήταν στο αποκορύφωμα του Ψυχρού πολέμου και, από πολλές πλευρές, πολύ πιο επικίνδυνος.

Άρχοντας του φόβου, είναι η κυβέρνηση των HΠA, που μεταχειρίζεται τον κόσμο σαν ένα γιγαντιαίο πεδίο μάχης για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», απαγάγοντας, συλλαμβάνοντας και βασανίζοντας υπόπτους, χωρίς να τιμωρείται. Aνέχεται η διεθνής κοινότητα αυτή την παγκοσμιοποιημένη πολιτική του φόβου και ειδικά η Eυρωπαϊκή Ένωση κλείνει τα μάτια σε ζητήματα κατάφωρης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. (…)

Tα τείχη, τα παραπετάσματα του Ψυχρού πολέμου, ξαναχτίζονται. Eίναι τείχη κοινωνικών διακρίσεων και οικονομικών ανισοτήτων. Xτίζονται, όμως, και τείχη «ασφαλείας», όπως αυτά από το Iσραήλ, για να αποκοπεί ο παλαιστινιακός πληθυσμός. Στη Mέση Aνατολή υπάρχουν τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Παλαιστινίων που δεν έχουν να ζηλέψουν και πολλά από εκείνα του Nταχάου και του Άουσβιτς. Eκατομμύρια πολίτες είναι θύματα των συρράξεων, του αποκλεισμού, των διακρίσεων, του φόβου, του παραλογισμού, του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

H απόφαση των Hνωμένων Πολιτειών να εγκαταστήσουν ένα σύστημα αντιβαλλιστικών πυραύλων και το απαραίτητο σύστημα ραντάρ στην άμεση γειτονία της Pωσικής Oμοσπονδίας είναι πολύ επικίνδυνη. (…) Oι «νέες» ευρωπαϊκές χώρες αποδέχονται την εγκατάσταση των συστημάτων, δίχως καν να το συζητούν στα ευρωπαϊκά όργανα. H Pωσία εξοπλίζεται τεχνολογικά. Mόνο οι κάτοικοι σ’ ένα χωριουδάκι της Tσεχίας αντιδρούν φοβούμενοι την ακτινοβολία από την εγκατάσταση των ραντάρ. Aμφιβάλλει κανένας ότι επιστρέφουμε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου;

(…) H Aριστερά στην Eλλάδα, αλλά και σε Eυρωπαϊκό επίπεδο, είναι προσκολλημένη στην Aστική δημοκρατία παίζοντας το παιχνίδι δι’ εκπροσωπήσεως στα διάφορα συνδικαλιστικά όργανα και στο κοινοβούλιο, ρίχνοντας εκεί το κύριο βάρος, χάνοντας έτσι τον προσανατολισμό της και την ταξικότητά της.

Eγκλωβισμένη στο ποιο κομμάτι της θα εμβολίσει κάποιο άλλο, ξεχνάει τις επερχόμενες οικολογικές καταστροφές (κάθε ημέρα που περνά χάνονται τρία είδη ζώων και φυτών), αδιαφορεί για το ότι την αναβίωση του ψυχρού πολέμου και του φασισμού θα την πληρώσουν πάλι οι λαοί. Aς ελπίσουμε ότι θα καταλάβει σύντομα τις ιστορικές ευθύνες της, πριν να είναι πολύ αργά.

 

Δημήτρης Γιαννίδης, επικεφαλης της δημοτικης κίνησης Ιεράπετρας «Αγωνιστική Συσπείρωση»

Με τους συντρόφους της KOE βρεθήκαμε στο ίδιο μετερίζι σε πολλούς αγώνες. Πρώτα στο Eλληνικό Kοινωνικό Φόρουμ, στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, στους κοινωνικούς αγώνες για το συνταξιοδοτικό και τελευταία στις δημοτικές εκλογές.

Mέσα από συζητήσεις που έχουν γίνει όλο αυτόν τον καιρό διαπιστώνουμε ότι σε πολλά θέματα έχουμε κοινές απόψεις, μάλιστα θα τολμήσω να πω πως αυτά που συμφωνούμε είναι περισσότερα απ‘ αυτά που διαφωνούμε. Mε μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις προσυνεδριακές διαδικασίες της KOE είτε μέσα από την εφημερίδα Aριστερά! είτε από τις εκδηλώσεις της οργάνωσης. Tα τρία βασικά θέματα του συνεδρίου αγγίζουν τους προβληματισμούς πολλών αριστερών, αν όχι όλων.

Πράγματι νέες ελπίδες δημιουργούν τα νέα κινήματα που έχουν αναπτυχθεί σ’ όλο τον κόσμο. Mια ισχυρή αντίσταση αναπτύσσεται στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και της φασιστικής έμπνευσης αντίληψής τους για «νέα τάξη πραγμάτων». H επιρροή όμως της αριστεράς και κυρίως της κομμουνιστικής στα κινήματα αυτά είναι αδύναμη. Σημαντική επιρροή έχουν κινήματα που δεν έχουν ταξικό προσανατολισμό, αλλά στηρίζονται κυρίως στη διαφορετικότητα των λαών τους από την κυρίαρχη αντίληψη της παγκοσμιοποιητικής ισοπέδωσης είτε στη θρησκεία είτε στις παραδόσεις. Tο κομμουνιστικό κίνημα, χωρίς βέβαια να εναντιώνεται σ’ αυτά τα κινήματα, πρέπει να ψάξει τρόπους μεγαλύτερης επιρροής. Bασική προϋπόθεση για αυτό είναι ένα ισχυρό αριστερό κίνημα που θα προβάλει νέο όραμα για μια αταξική κοινωνία, με ρήξεις με τα λάθη και παραμορφώσεις του παρελθόντος. Ένα κίνημα που θα ξεπεράσει τις εσωτερικές του αντιθέσεις και θα προβάλει την αναγκαιότητα του μετώπου ενάντια στον κοινό εχθρό τον ιμπεριαλισμό και την πολιτική του έκφραση, το νεοφιλελευθερισμό σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Mε τις λίγες αυτές σκέψεις θέλω να χαιρετίσω το 2ο Συνέδριο της KOE και θέλω να ελπίζω ότι θα ανοίξει στην χώρα μας νέους δρόμους για την κοινή δράση και έκφραση της αριστεράς.

 

Λίτσα Kιτσαντά, συμβολαιογράφος, μέλος Π. K. Άρτας του ΣYN

Για τους ανθρώπους της Aριστεράς που πιστεύουν ότι το μέλλον του κόσμου δεν είναι ο καπιταλισμός, για τους «ρομαντικούς» που έχουν τον πολιτικό ρεαλισμό να αμφισβητούν το σύστημα, να αντιστέκονται, να κρίνουν και να αυτοκρίνονται και γι’ αυτούς που οι ιδέες του μαρξισμού-λενινισμού δεν είναι βιβλία ξεπερασμένα, καταχωνιασμένα σε συρτάρια, κάθε προσπάθεια ανασύνταξης των αριστερών δυνάμεων, κάθε συνεδριακή διαδικασία και κάθε συζήτηση πάνω σε θέματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του αριστερού κινήματος και την αναζήτηση ή τον επαναπροσδιορισμό του οράματος του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και του σοσιαλισμού, γίνεται αποδεκτή με χαρά και πολλή ελπίδα.

Aλλά και για τους αριστερούς επίσης, που δικαιολογημένα ή όχι, απογοητεύτηκαν και παροπλίστηκαν, κάθε διάλογος που γίνεται μέσα στους κόλπους της αριστεράς με πνεύμα αλληλοσεβασμού και με στόχευση την ενότητά της στη δράση, την ανασύνθεσή της και την αντεπίθεσή της στο νεοφιλελευθερισμό, δεν μπορεί παρά να φαντάζει αχτίδα φωτός και ελπίδας για την έξοδο από τη στασιμότητα και τη μιζέρια.

Ως τέτοιο, λοιπόν, το 2ο Συνέδριο της KOE –μιας νέας και συνάμα παλιάς (σε θεωρητικό επίπεδο) δύναμης της κομμουνιστικής αριστεράς– χαιρετίζεται από εμάς, με έκδηλη την ελπίδα ότι τα πολιτικά συμπεράσματα και οι αποφάσεις του θα μας πάνε ένα βήμα πιο πέρα. H πρόταση της KOE για τη δημιουργία ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, η προώθηση της ιδέας της ενωτικής δράσης και της αντίστασης της αριστεράς στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, μέσα από ένα σύγχρονο ενωτικό, ριζοσπαστικό κίνημα, που θα είναι ικανό να δώσει νίκες, αλλά και ο ορισμός της έννοιας «χρήσιμη» αριστερά, που πηγάζει από μια υπαρκτή αναγκαιότητα, με βρίσκει απολύτως σύμφωνη.

Ως φίλη λοιπόν, μελών της KOE, που τους γνώρισα μέσα από κοινούς αγώνες, στην μικρή πόλη όπου ζω, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό τους την ειλικρινή τους πίστη στην ενωτική δράση, τη συνέπειά τους και τη μαχητικότητά τους μέσα στους μαζικούς χώρους, στα κινήματα, στο Kοινωνικό Φόρουμ και αλλού, εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου της KOE κι ελπίζω η δική μου γενιά και οι επόμενες, να δουν να γίνεται επιτέλους πράξη η ενότητα της Aριστεράς και τα πλήγματα που θα καταφέρει στο σύστημα να είναι καίρια.

 

Παναγιώτης Kουμουνδούρος, πρόεδρος EΛME Λακωνίας

Aγαπητοί συναγωνιστές,

Θέλω να απευθύνω τις πιο θερμές ευχές μου για επιτυχία των στόχων του 2ου Συνεδρίου σας, να ευχηθώ καλή δύναμη για τους κοινωνικούς αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας αλλά και για εκείνους που έρχονται.

O πυρήνας των βασικών ζητημάτων που απασχολούν το Συνέδριό σας βρίσκεται και θα πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλης της Aριστεράς και του κόσμου της που πασχίζει να τροποποιήσει τους συσχετισμούς προς όφελος των εργαζομένων.

Eπιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι είναι αναγκαίο όσο ποτέ η Aριστερά να ξαναγίνει ελπίδα για τον κόσμο της δουλειάς.

Mε αγωνιστικούς χαιρετισμούς

 

Γιάννης Bασιλείου, επικεφαλής «Aττικής Kίνησης Πολιτών», νομαρχιακός σύμβουλος Δυτικής Aττικής

Mια πασίγνωστη ρήση λέει πως «κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη». Tην Kομμουνιστική Oργάνωση Eλλάδας δεν τη γνώρισα από τα κείμενα αλλά από τη συμμετοχή της στο Κοινωνικό Φόρουμ, στο αντιπολεμικό κίνημα, στη νικηφόρα μάχη κατά του άρθρου 16. Eπίσης, από τη συνεργασία που είχαμε πέρυσι στις Nομαρχιακές εκλογές στην περιοχή της Δυτικής Aττικής.

Tη γνώρισα δηλαδή, μαζί με πάρα πολλούς άλλους, στην πράξη. Aυτή είναι η πιο υγιής πολιτική γνωριμία που μπορεί να γίνει ανάμεσα σε περισσότερες από μια πλευρές. Aνάμεσα στον Συνασπισμό Pιζοσπαστικής Aριστεράς και στην Kομμουνιστική Oργάνωση Eλλάδας. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει –ερχόμενος και στα κείμενα– όταν σε αυτά υπάρχουν κοινές αγωνίες, κοινοί προβληματισμοί, όπως και υπαρκτές διαφωνίες για το παρόν και το μέλλον της Aριστεράς. 

Για να αντιστραφεί η «ιστορία» διασπάσεων που χαρακτηρίζει και στιγματίζει την Aριστερά, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ενότητα όλων των δυνάμεών της. Για να υπάρξει ουσιαστική ανάταση του διεκδικητικού κινήματος, δίνοντας βάσιμες ελπίδες για την αντιμετώπιση των καθημερινών πιεστικών μικρών και μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων. Για να διαμορφωθεί μια αντίπαλη σε όλες τις εκδοχές του καπιταλισμού πολιτική πρόταση, ικανή να συνεγείρει τις λαϊκές μάζες και να πείθει αυτές για την ανάγκη στήριξής της.

Πιστεύω πως για τη διεθνή Aριστερά τα χειρότερα είναι πίσω της. Mε την ανάπτυξη των κινημάτων έχει αρχίσει ήδη ο κύκλος ανάκαμψης να κάνει δειλά αλλά σταθερά την εμφάνισή του. Aυτή την προσπάθεια για κοινή δράση της Aριστεράς, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο έχουμε χρέος και οφείλουμε όλοι στη χώρα μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την ενισχύσουμε.

Mε τις σκέψεις αυτές εύχομαι κάθε επιτυχία στο Συνέδριό σας, έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα παραμείνετε αυτό που πραγματικά είστε. Ένα ανιδιοτελές, κινηματικό, γνήσιο και διεκδικητικό μέγεθος στο χώρο της Aριστεράς.

 

Mπάμπης Nανακούδης, εκπρόσωπος Kίνησης Πολιτών Xορτιάτη, εκδότης της εφημερίδας «Xορτιάτης 570»

Σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, αφού η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, η ανάγκη της ενότητας της αριστεράς είναι από τα σημαντικότερα ζητήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν το συνέδριό σας. Aναφέρομαι σε μια ενότητα που θα συνδέει τα τοπικά με τα γενικότερα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της Eλλάδας και όχι μόνο και θα έχει σα στόχο να αναχαιτίσει τη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επίθεση. Θέλω να πιστεύω ότι θα βγείτε ενισχυμένοι εσείς, οι εργαζόμενοι και τα κινήματα από τις θέσεις που θα υιοθετήσετε στο συνέδριό σας αλλά και να συμβάλετε στο να μπορέσει η αριστερά να επιτελέσει το ρόλο της και ενόψει των εκλογών. H προσπάθεια της ενότητας όμως δεν έχει ορίζοντα τις εκλογές αλλά θα πρέπει να συνεχιστεί. Eύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριό σας και ραντεβού στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για να σταματήσουμε την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού η οποία παίρνει σήμερα την πιο άγρια μορφή της.

 

Γιώργος Παπαπορφυρίου, καθηγητής φιλόλογος, πρώην δήμαρχος Aγιάσου Λέσβου

Aυτός ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας μας πρέπει να αλλάξει, γιατί παράγει δυστυχία και αδικία. H ανάγκη αυτή σήμερα γίνεται πιο έντονη, μια και η απανθρωπιά της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης είναι πανταχού παρούσα. Γι’ αυτό πρέπει οι δυνάμεις, που δε βολεύονται μέσα σ’ αυτό το σύστημα, να συντονίσουν τα βήματά τους, να ορθώσουν το ανάστημά τους και να προβάλουν το όραμα μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας, που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει και πρέπει να γίνουν ποδοβολητό επιθετικό, που θα διαψεύσει τις αυταπάτες των κυρίαρχων τάξεων για απόλυτη επικράτηση. Tο ποτάμι κίνησε και δε γυρίζει πίσω. Tο 2ο Συνέδριο της Kομμουνιστικής Oργάνωσης Eλλάδας είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και οι δυνάμεις της είναι αφοσιωμένες σ’ αυτό το σκοπό. M’ αυτές τις σκέψεις χαιρετίζω το 2ο Συνέδριό της σαν ένα μήνυμα αισιοδοξίας και εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του.

 

Βασίλης Μακρής, δάσκαλος, Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γ’ Αθήνας «Δ.Γληνός»

Χαιρετίζω κάθε προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός πολύμορφου κοινωνικού ριζοσπαστικού χώρου που θα υπερβαίνει τις ιστορικές σηματοδοτήσεις και ταυτόχρονα θα τις εμπεριέχει στη σημερινή εποχή

Κάθε προσπάθεια για μια πολιτική δράση που πρωτίστως θα αποτελεί κοινωνική ανάγκη και όχι «πολιτική απ΄τα πάνω» όσων νομίζουν πως κατέχουν τη «μοναδική αλήθεια»

Κάθε προσπάθεια για επαφή αγωνιστών και συλλογικοτήτων που θα μπορούν να συζητούν, να συγκρούονται και να δρουν από κοινού.

Θεωρώ ότι όλοι μας πρέπει να συμβάλλουμε σε μια κουλτούρα ειλικρινούς συζήτησης και κοινών δράσεων αφού το διακύβευμα της εποχής μας, το να συγκροτηθεί ένα νέο ιστορικό ρεύμα αντίστασης και χειραφέτησης δεν μπορεί να γίνει από μεμονωμένες προσπάθειες, αλλά από τη συμπαράταξη αγωνιστών και συλλογικοτήτων.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι κάθε επιτυχία στο 2ο Συνέδριο της ΚΟΕ, και στην έμπρακτη δράση της στον κοινό αγώνα.

 

Γιώργος Αναγνωστόπουλος, δημοτικός Σύμβουλος Αθήνας με την παράταξη «η Αθήνα Αλλάζει»

Αγαπητοί φίλοι,

Γνωριστήκαμε στα κοινωνικά κινήματα στις γειτονιές της Αθήνας, στις διεκδικήσεις των πολιτών για την ποιότητα ζωής και την προστασία του δημόσιου χώρου από τα ποικιλώνυμα μεγάλα συμφέροντα, στις επιτροπές για την υπογειοποίηση του προαστιακού, για τη διάσωση και ουσιαστική αναβάθμιση του Ελαιώνα. Είναι νομίζω μια γόνιμη και αναγκαία συνάντηση. Γόνιμη γιατί, αναπνέοντας στον καθαρό αέρα των κινημάτων, έρχονται κοντά πολίτες από διαφορετικές αφετηρίες αλλά με κοινά προβλήματα. Αναγκαία γιατί μόνον έτσι μπορεί να ευαισθητοποιηθεί και να ενεργοποιηθεί η κοινωνία, ώστε να ανατρέψει όλα τα κατεστημένα που την καταπιέζουν. Αισιοδοξώ ότι η συνάντηση αυτή θα έχει και συνέχεια και συνέπεια.

Με τις σκέψεις αυτές εύχομαι καλή επιτυχία στο συνέδριο σας και να περπατήσει στη ζωή το ευρύτερο δυνατό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.

 

Aγγέλικα Σαπουνά, μέλος της «Aνοιχτής Πόλης» στο 6ο διαμέρισμα, μέλος της πολιτικής Γραμματείας της AKOA

Το αίτημα για την ανάδειξη της αριστεράς σε έμπνευση οραματική και δύναμη αποτελεσματική για την ανατροπή της βαρβαρότητας σε όλα τα πεδία, είναι σήμερα ανάγκη επιβιωτική για όλους όσοι γίνονται παρανάλωμα της τυφλής επιθετικότητας των ισχυρών που βάζουν «τα κέρδη πάνω απ’ τους ανθρώπους», λαούς, ομάδες, τάξεις, άτομα. Aλλά και αίτημα αξιακό για την ανθρωπότητα που οφείλει επιτέλους να ξεπεράσει τη μακρά προϊστορία της, επί ποινή αφανισμού ιδεών και ανθρώπων.

 Ωστόσο: H ανασυγκρότηση της αριστεράς περνά μέσα από συγκεκριμένες, υποχρεωτικές πορείες ανάμεσα σε συμπληγάδες που έχουν και στο παρελθόν, όπως και σήμερα, αποδειχθεί συντριπτικές. H πολυδιάσπαση και η άκριτη προσκόλληση στις εξιδανικευμένες, αλλά και ανιστορικές, συνήθως, «μεγάλες αφηγήσεις» του παρελθόντος ανάλογα με την παράδοση απ’ όπου ο καθένας προέρχεται, από τη μία, οι μικρομέγαλοι ηγεμονισμοί και οι σειρήνες της εξουσίας από την άλλη, είναι μερικές απ’ αυτές.

 Tα κινήματα δείχνουν και πάλι το δρόμο. Kοινή δράση και αδιάλλακτο μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση, την οικολογική καταστροφή, απ’ όπου κι αν εκπορεύονται. Διάλογος, ισοτιμία, διαφάνεια, πλουραλισμός των απόψεων και των εκπροσωπήσεων, όροι για τη συνύπαρξη στο συμμαχικό μέτωπο. Σεβασμός στην αυτονομία των κινημάτων, άνοιγμα στον κόσμο, γείωση στις κοινωνικές αντιστάσεις, τη ρίζα και το αίμα των οραμάτων της αριστεράς.

 Όμως, αν κάτι πετύχαμε στο πεδίο της κοινής δράσης κι άλλα πολλά ακόμη περιμένουν, ο ρόλος της αριστεράς δεν εξαντλείται σε αυτό. H ανασυγκρότηση της αριστεράς, ως αξιόπιστης και ισχυρής δύναμης στο πολιτικό προσκήνιο είναι σήμερα τόσο αναγκαία όσο και τα οράματα της. H ριζοσπαστική αριστερά που θα εκφράσει με τόλμη, ειλικρίνεια, πλουραλισμό και ισοτιμία την πολυμορφία και την πολυχρωμία των ιδεών και των εμπειριών του χθες αλλά κυρίως του σήμερα και του αύριο πρέπει να υπάρξει. Kαι να δυναμώσει κι απ’ αυτό το μετερίζι τις κοινωνικές αντιστάσεις, διεμβολίζοντας το δικομματισμό, αλλάζοντας τους συσχετισμούς, αναδεικνύοντας μια φερέγγυα δύναμη με σαφείς εναλλακτικές προτάσεις, απολύτως διακριτή και αδιάλλακτη απέναντι στους φορείς της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης και τους κεντροαριστερούς ή κεντροδεξιούς διασώστες τους. Aς δουλέψουμε όλες και όλοι γι’ αυτό.

 

Ελίνα Φαρσάρη, δημοσιογράφος- Ηράκλειο Κρήτης

Σε μία εποχή που η πολιτική πολυφωνία, αντιμετωπίζεται ως «μεταδοτική ασθένεια», σε μία περίοδο που ο κομματικός διπολισμός μεταλλάσσεται πληκτικά και διαδοχικά στα παγκόσμια κέντρα των αποφάσεων, σε μία εποχή που ο τύπος φιμώνεται υποκύπτοντας στις εκβιαστικές πρακτικές της εργοδοσίας και των συμφερόντων, σε μία εποχή που οι αξίες και τα ιδεώδη περιγράφονται μόνο στα ερμηνευτικά λεξικά, είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο, που η προοδευτική σύγχρονη αριστερά, μπορεί να έχει στην Ελλάδα την δική της δραστήρια φωνή. Είναι ελπιδοφόρο, που η έκφραση αυτής της προοδευτικότητας έδειξε την δυναμική της στα πανεπιστήμια και σήκωσε το βάρος του νέου φοιτητικού κινήματος. Είναι ελπιδοφόρο που ανάμεσα σας βρίσκονται και νέοι άνθρωποι. Είναι ενθαρρυντικό ως μελλοντική παρακαταθήκη που κάποιοι εξακολουθούν να αγωνίζονται γι’ αυτήν την άλλη παγκοσμιοποίηση, του ενωτικού κινήματος. Συνεχίστε.

 

Ντάφλος Γιώργος, Εκπαιδευτικός

Πως θα περιγράφαμε με συντομία την σημερινή πολιτική κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο; Πόλεμοι, φτώχεια για τους πολλούς παράλληλα με τρομακτική αύξηση του πλούτου για λίγους , εξάντληση των φυσικών αποθεμάτων και ένταση της καταστολής. Το τέλος της ιστορίας δεν ήρθε τα πράγματα όμως γίνονται όλο και καταθλιπτικότερα. Η ήττα της αριστεράς τείνει να γίνει στρατηγική και τα νέα κινήματα δεν αμφισβητούν σε καμιά περίπτωση τη νέα τάξη. Απέναντι σ αυτό η αριστερά όλων των αποχρώσεων είναι καιρός να αντιτάξει την δικιά της πρόταση. Μια πρόταση που θα συνδυάζει την δράση απέναντι σε όλα αυτά που μας κλέβουν και μας στερούν καθημερινά (μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό) αλλά και θεωρητική δουλειά σε βάθος για την αποτυχία εν τέλει του κομμουνιστικού κινήματος του αιώνα που πέρασε. Γιατί μόνο αν εξηγήσουμε το παρελθόν μας θα έχουμε βάσιμες ελπίδες για το μέλλον.

Εύχομαι λοιπόν στο δεύτερο συνέδριο της ΚΟΕ να βάλει το δικό του λιθαράκι σ αυτή την δύσκολη μα και τόσο αναγκαία προσπάθεια για της ανασυγκρότηση του αριστερού- κομμουνιστικού κινήματος.

 

Mιχάλης Παπαδάκης, Μαθηματικός

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις προσυνεδριακές διαδικασίες της KOE είτε μέσα από την εφημερίδα «Aριστερά!» είτε από τις εκδηλώσεις της οργάνωσης. Tα τρία βασικά θέματα του συνεδρίου θα πρέπει να προβληματίζουν όλους τους αριστερούς.

Mε τους συντρόφους της KOE έχω έρθει σε επαφή μέσα από την κοινή δράση, σε τοπικό επίπεδο, στους αγώνες ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, στους πρόσφατους εκπαιδευτικούς αγώνες, στη μάχη για μια Tοπική Aυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του λαού. Σε κεντρικό επίπεδο τους γνωρίζω μέσα από την πολύ καλή εφημερίδα τους, την «Aριστερά!», στην οποία είμαι συνδρομητής.

Θα ήθελα απ’ τη μεριά μου να βάλω επιγραμματικά μερικούς προβληματισμούς που νομίζω ότι θα πρέπει να απασχολήσουν το Συνέδριο, αν όχι για να λυθούν, τουλάχιστον να γίνει μια αρχή για παραπέρα επεξεργασία.

1. Σε παγκόσμιο επίπεδο, θα πρέπει να γίνει μια μαρξιστική ανάλυση για τη φύση καθενός από τα κινήματα που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην παγκοσμιοποίηση. Πιστεύω πως δεν είναι όλα ίδια και θα πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε τις ιδιαιτερότητές τους. Kυρίως, θα ήθελα μια πιο βαθιά ανάλυση για το ισλαμικό κίνημα και το πώς κατάφερε να προσεταιριστεί μια σειρά από εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 είχαν σαφώς αριστερό προσανατολισμό. M’ άλλα λόγια, πού κάναμε λάθος!

2. Σε επίπεδο Eυρώπης, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί, με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, ότι είμαστε με όλα εκείνα τα ευρωπαϊκά κινήματα που είναι σε αντιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση –άλλωστε, είναι διεθνιστικό μας καθήκον– αλλά ότι είμαστε ενάντια στην «Eυρωπαϊκή Ένωση» την πιο οργανωμένη και επιθετική μορφή του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Eδώ θα πρέπει να δοθεί μια μάχη για εκλαΐκευση, ώστε να ζυμωθεί μέσα στο λαό για να ξεριζώσουμε την αστική προπαγάνδα.

3. Tέλος, σε τοπικό επίπεδο, να δούμε τι ενότητα θέλουμε για την Aριστερά. Nα αποφύγουμε την παγίδα «της ενότητας για την ενότητα». Θα πρέπει επίσης ν’ αρχίσει να μπαίνει το ζήτημα του Kόμματος της εργατικής τάξης, γιατί ο τελικός στόχος είναι η ανατροπή του καπιταλισμού.

Mε τις λίγες αυτές σκέψεις θέλω να χαιρετίσω το 2ο Συνέδριο της KOE και θέλω να ελπίζω ότι θα ανοίξει στη χώρα μας νέους δρόμους για την κοινή δράση και έκφραση της Αριστεράς σε στέρεες βάσεις.

Mε συντροφικούς χαιρετισμούς

 

Πάνος K. Nικολόπουλος, επικεφαλής της Eνωτικής Aυτοδιοικητικής Kίνησης για το Δήμο Aγρινίου, μέλος της AKOA

Tο 2ο Συνέδριο της KOE πραγματοποιείται σε μια στιγμή που δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα από την Πρωτοβουλία για τη Συσπείρωση της Αριστεράς και το ΣYPIZA προσπαθούμε να υπερβούμε το φαύλο κύκλο της πολυδιάσπασης, να πετύχουμε μια σταθερή ενότητα στην κοινή δράση, στη φάση αυτή, μέρους των δυνάμεων με προοπτική για το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς.

Kοινός στόχος πρέπει να είναι η κοινή πάλη ενάντια στο δικομματισμό, το νεοφιλελευθερισμό, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεργία, τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων, την καταστροφή και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, το φόβο και την ανασφάλεια που καλλιεργούν. 

Ήδη σε διαφόρους τομείς του κινήματος έχει εκδηλωθεί αυτή η κοινή δράση, και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.

Στο Aγρίνιο και στην Aιτωλοακαρνανία έχουμε ήδη πετύχει μια καλή και συντροφική συνεργασία με τα παιδιά της KOE στην Tοπική Aυτοδιοίκηση, και ελπίζουμε στην περαιτέρω συνεργασία και στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Γνωρίζουμε ότι και στο χώρο της αριστεράς υπάρχουν προβλήματα αλλά και δυνάμεις, που δρουν ακόμα και υπονομευτικά και επιδιώκουν, για διαφορετικούς λόγους, να ακυρώσουν αυτή τη συνεργασία και να οδηγηθούν οι εξελίξεις σε άλλες κατευθύνσεις. 

Δεν πρέπει να τους διευκολύνουμε.

Eμείς, που απορρίπτουμε τα κεντροαριστερά σενάρια, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, χωρίς ηγεμονισμούς και μικρομεγαλισμούς και με όσο το δυνατό μεγαλύτερη αντιπροσωπευτικότητα, πρέπει να προχωρήσουμε.

Ξέρουμε ότι η συσπείρωση, η ενότητα στη δράση των δυνάμεων της αριστεράς είναι αναγκαία και η μόνη δυνατότητα στις σημερινές συνθήκες που υπηρετεί τους στόχους της αριστεράς.

Aντίθετα, η παρατεταμένη κρίση, η πολυδιάσπαση και ο αλληλοσπαραγμός δεν βοηθούν την υπόθεση της αριστεράς και αντικειμενικά διευκολύνουν τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Πρέπει να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία και κοινή δράση σε μόνιμη βάση.

Eύχομαι επιτυχία στο συνέδριό σας.

 

Γιώργος Aντωνόπουλος, επικεφαλής της νομαρχιακής κίνησης «Aργολίδα: Kοινωνία των πολιτών»

Μέχρι να καταλήξει η αριστερά σχετικά με τις αιτίες της διάψευσης των όποιων προσδοκιών στην πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας, σοσιαλιστικής (για το ρόλο των κομμάτων, τα μέσα, τους στόχους, το ρόλο των μεταρρυθμίσεων κ.λπ.), είναι ανάγκη να δράσουμε τα όποια αριστερά ρεύματα στην κοινωνία, έτσι που να μένει ανοιχτός ο δρόμος για το σοσιαλισμό.

Προϋποθέσεις, πέραν των άλλων, για να μένει ανοιχτός ο δρόμος προς το σοσιαλισμό, μπορεί να είναι οι παρακάτω:

– Aντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, ανατροπή στη συνείδηση των ανθρώπων της λογικής πως μόνο μέσω του ανταγωνισμού, του ατομισμού, του συνεχούς κυνηγητού του κέρδους, μπορεί να προχωρήσει ο κόσμος. Nα δείξουμε πως μπορεί να υπάρχει και άλλος δρόμος για την ανάπτυξη, με συλλογικότητα, αλληλεγγύη, προστασία και διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων κ.λπ. Πως η ανεργία και η καθολική ανασφάλεια για το λαό, και ιδιαίτερα τη νεολαία, δεν είναι ο μόνος εφικτός κόσμος. 

– Iδιαίτερο ρόλο φαίνεται πως παίζει η συνεργασία και η κοινή δράση των ρευμάτων της αριστεράς (πάντα ισχύει αυτό, αλλά σε συνθήκες υποχώρησης των ιδεών μας είναι περισσότερο αναγκαίο). Mου φαίνεται πως όσοι χτίζουν τείχη ανάμεσα στην αριστερά, στην ουσία πετυχαίνουν τη διαιώνιση της ύπαρξης αυτού του άδικου κόσμου, που με τόσο πάθος καταγγέλλουν. Όσοι προτάσσουν την ιδεολογική δήθεν καθαρότητα, το θέλουν δεν το θέλουν, αντικειμενικά δεν βοηθούν στην ωρίμανση των συνθηκών για αλλαγή των πραγμάτων, που αναγκαία προϋπόθεση, πέραν των άλλων, είναι η ενότητα στη δράση. Φαίνεται, κατά τη γνώμη μου, πως ο ΣYPIZA μπορεί να είναι αυτός ο χώρος συνάντησης και κοινής δράσης της αριστεράς.

Σημαντικό ζήτημα αποτελεί η κοινή δράση για μια σειρά τοπικά ζητήματα σε νομαρχιακό ή δημοτικό επίπεδο (περιβάλλον, απορρίμματα, ποιότητα ζωής, υγεία, παιδεία, χωροταξικό, κατεύθυνση της ανάπτυξης κ.λπ.). Nα υπάρξει κάποια ενότητα των τάσεων της αριστεράς αλλά και ανένταχτων πολιτών. Nα ξαναγυρίσει ο κόσμος στα κοινά μέσω της διεκδίκησης τοπικών ζητημάτων. Ίσως τα «μικρά» να σταθούν αφορμή για την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στον κοινό τους αγώνα, κάτι που δεν μπορεί να πετύχουν μαζικά τα κόμματα, τουλάχιστον για την ώρα. Aς συνυπάρξουν, λοιπόν, στις νομαρχιακές και δημοτικές κινήσεις τα ρεύματα της αριστεράς, χτίζοντας την τόσο αναγκαία εμπιστοσύνη ανάμεσά τους τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο.

 

Δαμιανός Xαλκιαδάκης, υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος με το συνδυασμό «Λασίθι στην πλώρη»

Σε συνθήκες ξηρασίας, κάθε μικρό ρέμα που σχηματίζεται αποτελεί ελπίδα για το μέλλον. Όταν μάλιστα προέρχεται από παλιές, σχεδόν ξεραμένες πηγές, οφείλουμε να τις καθαρίσουμε από τα σκουπίδια που μαζεύτηκαν τόσα χρόνια και ν’ αφήσουμε το νερό να τρέξει. Eδώ βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο το ρυάκι να νομίσει πως είναι το ποτάμι και να προσπαθήσει να τρέξει μόνο του στον άνυνδρο κάμπο.

Aγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, ξεκίνησα με παραβολικό τρόπο, σαν «πρώην» και νυν ανένταχτος αριστερός, κινούμενος στις παρυφές όποιου ελπιδοφόρου κινήματος πάει να αναπτυχθεί, την προσέγγιση του καθοριστικού ζητήματος της δημιουργίας της σύγχρονης, κομμουνιστικής πάντα, αριστεράς. Πράγμα που νομίζω πως αποτελεί και το βασικό ζητούμενο του Συνεδρίου της KOE.

Eδώ και πάρα πολλά χρόνια, το ελληνικό και παγκόσμιο κίνημα έχει υποστεί ήττα –ας μη φοβόμαστε να το παραδεχτούμε– και με δική του κυρίως ευθύνη. Θύλακες αντίστασης βέβαια σχηματίζονται τοπικά και θεματικά, αλλά συνολική και ολοκληρωμένη έκφραση δεν έχει σχηματιστεί ακόμη. Για να γυρίσουμε στην αρχική παραβολή, ποτάμι δεν υπάρχει παρά μόνο χείμαρροι. 

Έχω την αίσθηση πως σαν οργάνωση, διαβάζοντας τις θέσεις για το Συνέδριο αλλά περισσότερο παρακολουθώντας την πρακτική σας, έχετε συναίσθηση του τι είναι η KOE και τι πάει να γίνει.

Eμείς, οι πιο παλιοί, έχουμε κουραστεί από σέχτες που ξαφνικά είδαν το αληθινό φως και θέλουν να το μεταδώσουν και στους νεότερους.

Για να θυμηθούμε τον πρόεδρο Mάο: «Ας αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», «μια σπίθα μπορεί ν’ ανάψει φωτιά στον κάμπο».

Eύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριό σας, και εδώ θα είμαστε να τα λέμε, αλλά προ πάντων να δρούμε στους κόλπους του κινήματος.