Ανακοίνωση της Γραμματείας του ΚΟ της ΚΟΕ, 15/12/2008

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ
ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ,
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ

 

«Βρισκόμαστε μπροστά σε κοινωνικές διεργασίες που μπορούν να καταλήξουν σε κοινωνικές εξεγέρσεις με απρόβλεπτες πολιτικές συνέπειες. Ας φανταστούμε τι μπορεί να συμβεί σήμερα αν έχουμε μια επανάληψη Τεμπονέρα ή ΕΑΣ. Η κατάσταση θα ξεφύγει…» Αυτός ήταν ο βασικός προβληματισμός του ΚΟ της ΚΟΕ που δημοσιεύτηκε στην Αριστερά! στις 19/9/08 τ. 250-251.

 

1. Σήμερα ζούμε ακριβώς αυτά που γράφονταν τρεις μήνες πριν.

Σ’ αυτή την έκρηξη συμμετέχουν χιλιάδες αγωνιστών της αριστεράς. Συμμετέχουν προοδευτικοί και δημοκράτες γονιοί που καταλαβαίνουν τα αδιέξοδα των παιδιών.

Αυτή την έκρηξη την αντιμετωπίζουν ευνοϊκά όσοι αντιλαμβάνονται πως οι χειρότερες μέρες είναι εδώ και πως το μέλλον θα είναι καταστροφικό.

Σ’ αυτή την έκρηξη είναι ανεκτικοί οι μικρομεσαίοι έμποροι-βιοτέχνες κ.λπ. που καταλαβαίνουν την επερχόμενη σύνθλιψή τους από την οικονομική κρίση.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επενεργούν: α) η οικονομική συμπίεση και με όρους πλέον παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, β) οι πολλαπλοί καθημερινοί κοινωνικοί αποκλεισμοί σε υγεία, παιδεία, σε κοινωνικά αγαθά, ελεύθερους και δημόσιους χώρους, σχέσεις, γ) η πολιτική κρίση με τη μορφή του τέλους της λαϊκής συναίνεσης και ενσωμάτωσης στο πολιτικό καρτέλ του δικομματισμού, τη στιγμή που ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΜΜΕ εξαντλούν το οπλοστάσιο του χειρισμού των λαϊκών μαζών.

Ο κόσμος που συμπιέζεται θέλει ένα άλλο τοπίο. Αλλά δεν έχει προσδιορίσει ποιο. Θέλει να τιμωρήσει, απορρίπτει, αλλά δεν διεκδικεί «θετικά». Εδώ θα πρέπει να αναζητηθεί ο ρόλος και η πρακτική μιας αριστεράς που θέλει να αλλάξουν τα πράγματα. Η ΚΟΕ επιμένει ΝΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ, ΝΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ, ΝΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και την κοινωνία.

 

2. Η νεολαία είναι η δύναμη κρούσης, η πρωταγωνίστρια δύναμη σ’ αυτό το κίνημα. Η νεολαία βρίσκεται ανάμεσα στους τοίχους της απόρριψης, του αποκλεισμού, της αστυνόμευσης. Βρίσκεται ανάμεσα στους τοίχους μιας ζωής που τους υπόσχεται ολοένα και λιγότερα ολοένα και χειρότερα πράγματα. Μια ζωή που οι νεολαίοι εκτελούν, πειθαρχούν, ακούνε, βλέπουν, αλλά ούτε μαθαίνουν, ούτε δημιουργούν, ούτε ζουν.

Παιδεία – εργασία – ελεύθεροι χώροι – δημιουργία – νέες αξίες και ηθική είναι ζητήματα μιας ατζέντας που είναι ερμητικά κλειστή για τη νεολαία.

Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα. Γαλλία και Ιταλία είναι δίπλα μας και τόσο πολύ κοντά μας. Σήμερα και ειδικά αυτές τις μέρες έχει αυξηθεί η κοινωνική διαφοροποίηση –ειδικά της νεολαίας- απέναντι στο πολιτικό σύστημα και απέναντι στο σύστημα γενικά. Αυτή η διαφοροποίηση χρειάζεται να «μπολιαστεί» με την κριτική ενάντια στο σύστημα που δημιουργεί και αναπαράγει τα αδιέξοδα. Με το συνειδητό στοιχείο της ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.

 

3. Η στάση του ΠΑΣΟΚ είναι αποκαλυπτική. Ζητάει από την κυβέρνηση να κυβερνήσει, να «προστατεύσει» την κοινωνία (το σύστημα) και επιδιώκει να εισπράξει τη φθορά της ΝΔ χωρίς καμία αντιπολίτευση. Εμφανίζεται σαν το κόμμα της ηρεμίας, της ησυχίας, της τάξης, της ασφάλειας. Προσπαθεί να προσεταιριστεί τα μεσοστρώματα, τον λεγόμενο μεσαίο χώρο, το πολιτικό κέντρο, που βγάζει κυβερνήσεις.

Δεν πρέπει να ξεχαστεί ούτε το παρελθόν του (όμοιο με τη ΝΔ) ούτε και το παρόν του.

Το ΠΑΣΟΚ θέλει την αλλαγή κυβέρνησης, όχι την αλλαγή πολιτικής.

Αλλαγή κομμάτων και προσώπων. Φτάνει πια. Ούτε ξεχνάμε, ούτε εκβιαζόμαστε, ούτε ξεγελιόμαστε.

Σ’ ό,τι αφορά το ΚΚΕ, το κεντρικό στη στάση του δεν είναι η εχθρική αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ. Το κεντρικό και ενιαίο στη στάση του από το 1973 μέχρι σήμερα είναι ότι στις κρίσιμες στιγμές επιλέγει την «υπευθυνότητα», τη συμπόρευση με το σύστημα. Από τους «350 προβοκάτορες» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το ’73, μέχρι την καταγγελία το 1985 -μετά τη δολοφονία του Μ. Καλτεζά- της «παραβίασης» του ασύλου από το κίνημα, και με πολλά ενδιάμεσα «επεισόδια», το κόμμα του Περισσού δείχνει την αποστροφή του προς κάθε μαζική κίνηση κόσμου που δεν ελέγχει το ίδιο, την καταγγέλλει, προσπαθεί να την καταστείλει. Ουσιαστικά το ΚΚΕ στηρίζει τη ΝΔ, υπακούει στο σύστημα.

Τις τελευταίες μέρες έκαναν την εμφάνισή τους οι γνωστοί και από τις περιόδους διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ «αγανακτισμένοι πολίτες». Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για οργανωμένα ακροδεξιά στοιχεία, αλλά και για την προσπάθεια της κυβέρνησης «να κινητοποιήσει» τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας αλλά και τον κομματικό μηχανισμό της. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο φαινόμενο παρόμοιο με αυτά που οδήγησαν στη δολοφονία Τεμπονέρα.

 

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που σ’ αυτές τις στιγμές στάθηκε κοντά στη νεολαία. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ή ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ. Αυτό το κεντρικό πολιτικό δίλημμα υπάρχει γενικά, αλλά πολύ περισσότερο και με πολύ πιο έντονο τρόπο στις μέρες μας.

Αυτό δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά το σύνολο της αριστεράς. Το γεγονός ότι σε ορισμένες καταστάσεις κάποιες ιδέες και πρακτικές «λάμπουν» περισσότερο, έχει να κάνει κυρίως με την αδυναμία της αριστεράς να συνδεθεί με τη νεολαία, να αποκτήσει ερείσματα, να μιλήσει, να δώσει διέξοδο. Και διέξοδος σημαίνει να προβάλει πολιτικά αιτήματα τα οποία να απαντάνε στα προβλήματα της νεολαίας, να της δείξει τη δύναμη που κρύβεται στην οργάνωση.

 

5. Οι τελευταίες δηλώσεις Καραμανλή από τις Βρυξέλες δείχνουν με καθαρό τρόπο τις κυβερνητικές αποφάσεις. Πρώτον, ο πρωθυπουργός ζητάει τη συναίνεση του πολιτικού κόσμου όχι στην καταγγελία «όσων σπάνε» αλλά στην καταστολή με κάθε τρόπο της νεολαιίστικης εξέγερσης. Δεύτερον, ξεκαθάρισε το ότι δεν πρόκειται να φύγει, και το σημαντικότερο, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική. Τρίτον, έγινε σαφές ότι θα αντιμετωπίσει την κατάσταση με «στιβαρό χέρι» (η στάση της αστυνομίας με τις εκατοντάδες συλλήψεις τις τελευταίες μέρες δείχνει το τι ακριβώς σημαίνει αυτό).

Αυτή ακριβώς η τοποθέτηση κάνει πιο επίκαιρο από ποτέ το σύνθημα «Φύγετε» σαν την αναγκαία διέξοδο από την σημερινή κατάσταση.