ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15 ΦΛΕΒΑΡΗ, 12/2/2007

Αφού, αρχικά, υποβάθμισαν τη δημόσια παιδεία στερώντας της την απαραίτητη χρηματοδότηση και αναγκάζοντας τις ελληνικές οικογένειες να καταφεύγουν σε μεγάλες δαπάνες για την εκπαίδευση των παιδιών τους, τώρα θέλουν να μας πείσουν ότι η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι θεσμός αναχρονιστικός. Το άρθρο 16 αποτελεί εμπόδιο στην ολόπλευρη παράδοση της παιδείας στην αγορά του κέρδους, έτσι Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ επιθυμούν διακαώς την αναθεώρησή του.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η «παράλληλη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα βελτιώσει το επίπεδο των δημοσίων και θα τα κάνει πιο ανταγωνιστικά απέναντι στα ιδρύματα των άλλων χωρών». Μα τότε για ποιο λόγο δεν αναβαθμίζουν τα δημόσια πανεπιστήμια θεσμικά και οικονομικά; Επιπρόσθετα, μήπως ο «ανταγωνισμός» με τα ιδιωτικά νοσοκομεία ωφέλησε ποτέ τα δημόσια; Αντίθετα, οι φορολογούμενοι πολίτες δαπανούν όλο και μεγαλύτερα ποσά, για να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε υπηρεσίες που άλλοτε εννοούνταν ως αγαστά κοινωνικά αγαθά και τα οποία παρέχονταν ισότιμα σε όλους τους πολίτες. Τα αγαθά αυτά δεν είναι εμπόρευμα ούτε μπορούν να λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας επιχείρησης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Είναι υποκριτές, όταν επιβάλλουν την απόρριψη από τη Δημόσια Εκπαίδευση όσων υποψηφίων έχουν γράψει κάτω από τη βάση στις εισαγωγικές εξετάσεις. Έτσι, μετά την εφαρμογή της βάσης του 10 δημιουργήθηκαν 20.000 κενά σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μας λένε ότι «δεν έχουν όλα τα παιδιά τις ικανότητες να σπουδάσουν». Τότε πώς έχουν τις ικανότητες να σπουδάσουν σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν να δημιουργήσουν πελατεία στα κάθε λογής κολέγια που μετά την αναθεώρηση θα μετονομαστούν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια ισότιμα με τα δημόσια και θα μοιράζουν ανταγωνιστικούς τίτλους σπουδών στους καλοπληρωτές γονείς και υποψήφιους σπουδαστές.

Ρίχνουν το φταίξιμο για τα «κακώς κείμενα» της εκπαίδευσης πρώτα στους φοιτητές για τις καταλήψεις, έπειτα στους απεργούς πανεπιστημιακούς, καθώς και στους τάχα ανεπαρκείς στο εκπαιδευτικό τους έργο καθηγητές, που πρέπει να «αξιολογηθούν», ενώ έχουν ήδη δοκιμαστεί για χρόνια στην αναπλήρωση, στην ωρομισθία, στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, που καθημερινά αξιολογούνται από τους ίδιους τους μαθητές, το βασικότερο κριτήριο αξιολόγησης του έργου τους.  Στην πραγματικότητα, αυτός που πρέπει να αξιολογηθεί είναι η πολιτική τους που έχει καθηλώσει στην κατώτατη χρηματοδότηση του 3, 4% την εκπαίδευση, που πολλαπλασιάζει τη μαθητική διαρροή από την εννιάχρονη εκπαίδευση, που οδηγεί τους μαθητές σε ζάλη, ανασφάλεια για το μέλλον τους και απόγνωση αντί για μόρφωση, που απαξιώνει τα πτυχία.  

Γυρίζουμε σε μεσαιωνικές καταστάσεις. Δεν μπορεί η εκπαίδευση να γίνει τσιφλίκι για επιτήδειους νεοφεουδάρχες. Οι ιδιωτικοποιήσεις μας οδηγούν σε μια κοινωνία με τέτοιου είδους χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά φεουδαρχίας. Το σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού παραπέμπει στον εξευτελισμό κάθε δημόσιου κοινωνικού αγαθού και δικαιώματος.  Η κοινωνία που θέλουν να δημιουργήσουν βασίζεται στο πνεύμα του ατομισμού, του απομονωμένου και αδύναμου ανθρώπου που θα έχει πρόσβαση σε δικαιώματα μόνο στο βαθμό που έχει να πληρώσει.

Ως τώρα οι φοιτητικές καταλήψεις του Μαΐου και του Ιουνίου, οι απεργίες των δασκάλων το φθινόπωρο, οι κινητοποιήσεις φοιτητών και ΠΟΣΔΕΠ αυτή την εποχή έχουν καταφέρει πολλά. Για πρώτη φορά έσπασε η συναίνεση του δικομματικού μπλοκ, Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Για το δεύτερο, που συμφωνεί με την ουσία της αναθεώρησης του άρθρου 16, η πρόταση δυσπιστίας και η καταψήφιση της αναθεώρησης τούτη τη στιγμή αποτελεί όρο πολιτικής επιβίωσης. Το ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 δε θα προχωρήσει στη βουλή με ενισχυμένη πλειοψηφία των 181 ψήφων αποτελεί νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος. Μια πρώτη μάχη έχει κερδηθεί. Η τελική νίκη θα κριθεί από το βαθμό που ο αγώνας αυτός θα γίνει αγώνας όλων μας, ολόκληρης της κοινωνίας.

Να κάνουμε τη 15^η Φλεβάρη δική μας μέρα!!

Δίκτυο Κριτικής, Γνώσης και Δράσης στην Παιδεία