Κάλεσμα της ΚΟΕ στην πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύγκρουση με την κυβέρνηση, 14/03/2008

Κάλεσμα της ΚΟΕ: σε όλους τους αντιπροσώπους και παρατηρητές της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

ΩΡΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται τη στιγμή που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιτίθεται, με το νομοσχέδιο κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης, προκλητικά και κατά μέτωπο στον εργαζόμενο λαό. Με θράσος ετοιμάζονται οι 152, πιθανά και χωρίς να έχουν διαβάσει το έκτρωμα, να σηκώσουν το χέρι τους και να χειροτερεύσουν από τη μια στιγμή στην άλλη τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, τη στιγμή που η κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, το σύνολο των εργαζόμενων στρωμάτων και των οργανώσεων των εργαζομένων απορρίπτει το νομοσχέδιό τους. Αποδεικνύουν και με τη βούλα πλέον ότι αποτελούν κυβέρνηση κοινωνικής μειοψηφίας, επικίνδυνη για το λαό και τον τόπο. Μάλλον σε αυτή την κυβέρνηση και όχι σε εκείνη της Π.Γ.Δ.Μ. αξίζει η διπλή ονομασία: «Κυβέρνηση θράσους και τσαμπουκά» στο εσωτερικό – «κυβέρνηση υποταγής» έξω απέναντι στους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ.

Κατάσταση αναταραχής και οργής επικρατεί σε όλο τον κόσμο της εργασίας, ανεξάρτητα από πολιτικές και κομματικές προτιμήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη στο δικομματισμό. Δεν περιμένουν κάποια νέα κυβέρνηση που θα αντιστρέψει την κατάσταση και θα καταργήσει τους νόμους της σημερινής. Δεν περιμένουν ότι θα μπει τέρμα στη χειροτέρευση της ζωής τους αν δεν κινητοποιηθούν οι ίδιοι. Κλάδοι βρίσκονται σε κινητοποίηση με διάρκεια και ένταση. Στο σύνολο των χώρων που δουλεύει και ζει ο κόσμος είναι φανερή η δυσαρέσκεια και η οργή. Εκατοντάδες χιλιάδες ετοιμάζονται να πλημμυρίσουν όλες τις πόλεις της χώρας στις 19 του Μάρτη.

Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και το μεγαλύτερο κομμάτι των συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν έχουν προετοιμάσει καμιά σοβαρή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση όλο το τελευταίο διάστημα, απουσιάζουν από τους χώρους δουλειάς, δεν προώθησαν την ενότητα των εργαζομένων αλλά τον κατακερματισμό και τις συντεχνιακές λογικές, αγνοούν τους νέους εργαζόμενους, δε βλέπουν καν τη μεγάλη μάζα των άγρια εκμεταλλευόμενων, των «χωρίς δικαιώματα», των ασυνδικάλιστων, των ανασφάλιστων, της γενιάς των 400 και των 600 ευρώ. Κάνουν μόνο ότι είναι απολύτως απαραίτητο για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, το μισθό τους και τη θέση τους ως «κοινωνικοί εταίροι». Και σήμερα μουρμουράνε -δυστυχώς ακόμα και συνδικαλιστές της Αριστεράς- για τη «μάχη που πρέπει να δοθεί με αξιοπρέπεια και ας χάσουμε»…

Κι όμως. Από παντού η πραγματικότητα βοά: Υπάρχουν όροι για νίκη των εργαζομένων και της κοινωνίας. Για ήττα της κυβέρνησης και της κοινωνικής μειοψηφίας. Είναι αδύναμοι. Έχουν μέσα και μηχανισμούς, έχουν τη δύναμη της εικόνας και του χρήματος αλλά είναι απονομιμοποιημένοι και ξεφτιλισμένοι στα μάτια της πλειοψηφίας. Η εικόνα του Καραμανλή και των μεταρρυθμίσεων είναι ραγισμένη και μπορεί να σπάσει οριστικά. Οι εργαζόμενοι έχουν διάθεση να αγωνιστούν, καταλαβαίνουν ότι αυτά που χάνουν αυτοί και τα παιδιά τους είναι πάρα πολλά για να φοβηθούν να κινητοποιηθούν, να απεργήσουν, να φωνάξουν. Οι αυταπάτες όλο και χάνουν την υλική τους βάση και παύουν να αποτελούν ανασχετικό παράγοντα. Και το γενικό πολιτικό κλίμα ευνοεί τους αγώνες και τα κινήματα. Αυτοί είναι όροι νίκης παρά την τεράστια απουσία σχεδίου και οργάνωσης μιας συνδικαλιστικής και πολιτικής αντιπολίτευσης.

Η Αριστερά ήταν και θα είναι το μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο της εργατικής τάξης. Η Αριστερά ή θα είναι στραμένη προς τους εργαζόμενους, θα αγωνιά να εκφραστούν και να οργανωθούν οι εργαζόμενοι, θα παίρνει διαρκώς έμπρακτη θέση στη μεριά των εργαζόμενων και ενάντια στο κεφάλαιο ή απλά δεν θα είναι Αριστερά. Οι διακηρύξεις και τα λόγια είναι δευτερεύοντα μπροστά στην πράξη. Η «επικοινωνία» είναι δευτερεύουσα μπροστά στην πραγματική επικοινωνία με τους εργαζόμενους. Η εικόνα είναι δευτερεύουσα μπροστά στην πολιτική πρωτοβουλία αλλαγής των συσχετισμών. Είναι ώρα σύγκρουσης για μια Αριστερά που θέλει να είναι χρήσιμη στους εργαζόμενους και το λαό. Για μια Αριστερά που δεν ονειρεύεται την εξουσία μέσα από την αύξηση των ποσοστών της αλλά τους εργαζόμενους στην εξουσία μέσα από την ενίσχυση των αγώνων και των κινημάτων. Για μια Αριστερά που χαίρεται να μεγαλώνει η δύναμή της γιατί έτσι θα υπηρετήσει καλύτερα τους καταπιεσμένους, τους χωρίς φωνή, τους από κάτω, θα είναι πιο χρήσιμη σε αυτούς.

Με αυτή τη λογική, έχουμε χρέος ως ΣΥΡΙΖΑ να εντείνουμε τις δραστηριότητές μας. Κινούμαστε ήδη στην κατεύθυνση υποστήριξης του αγώνα των εργαζομένων, στην κατεύθυνση της ήττας της κυβέρνησης και πρέπει να συνεχίσουμε με πολιτικές πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Το «πάρτε το πίσω ή φύγετε» του σ. Αλαβάνου δίνει τον τόνο και μπορούμε να βοηθήσουμε να γίνει πράξη. Να υποστηρίξουμε χωρίς όρους και περιστροφές τις κινητοποιήσεις όλων των κλάδων που αγωνίζονται. Να ξεσκίσουμε τα επιχειρήματα που αναπαράγουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης για την «κοινωνική ευαισθησία» που δήθεν θα επέβαλε το σταμάτημα των αγώνων. Ναι, οι διακόπτες της ΔΕΗ πρέπει να κατέβουν γιατί το μεγαλύτερο σκοτάδι είναι αυτό στο οποίο θέλει να βυθίσει τους εργαζόμενους και τη χώρα ο νεοφιλελευθερισμός. Ναι, όλα τα σκουπίδια ανήκουν και πρέπει να αποσταλούν όχι μόνο στις δυνάμεις της καταστολής και της βίας αλλά και μέσα στο μέγαρο Μαξίμου: Θα είναι ότι πιο καθαρό θα έχει να επιδείξει ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του. Ναι, ας κλείσει το χρηματιστήριο ακόμα και για όσα χρόνια έκλεισε χιλιάδες σπίτια ρουφώντας τις οικονομίες του κόσμου. Άνευ όρων υποστήριξη κάθε μορφής αγώνα που επιλέγουν οι εργαζόμενοι. Κοινωνική ευαισθησία είναι σήμερα κάθε πράξη που πονάει την κυβέρνηση και την πολιτική της. Στις 19 του Μάρτη να βουλιάξουν όλες οι πόλεις και η πρωτεύουσα από τεράστιες μαχητικές διαδηλώσεις των εργαζομένων. Να συνεχίσουμε και μετά τις 19 Μάρτη με βασικά συνθήματα «Δεν θα περάσει. Όλοι στους δρόμους. Το νομοσχέδιό σας είναι για τα σκουπίδια». Κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά, παντού, με όλα τα μέσα και με ενωτικές προτάσεις δράσης για κλιμάκωση του αγώνα μέχρι τη νίκη.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΡΑΣΗΣ

Δευτέρα 17 και Τρίτη 18 Μάρτη: Κάλεσμα με αφισοκόλληση και αναγραφή συνθημάτων: «ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ» παντού, σε όλες τις πόλεις, τις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς.

Τρίτη 18 Μάρτη: Ολονυχτία έξω από τη Βουλή και περικύκλωση της Βουλής

Τετάρτη 19 Μάρτη: Όλοι στην απεργία και τις διαδηλώσεις

Πέμπτη 20 Μάρτη: Πορείες στους δρόμους όλων των συνοικιών.

Παρασκευή 21 Μάρτη: Συναυλίες στην Αθήνα, την Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τη Λάρισα.

Νέα πανελλαδική απεργία την άλλη βδομάδα.