Συνέντευξη Τύπου της ΚΟΕ για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ, 11/6/2009

Πραγματοποιήθηκε σήμερα, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, Συνέντευξη Τύπου της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) με θέμα την αποτίμηση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών. Στη Συνέντευξη Τύπου μίλησαν οι Ελένη Σωτηρίου, υποψήφια στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, Ρούντι Ρινάλντι και Νίκος Γαλάνης, μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της ΚΟΕ.

{vimeo}5110755{/vimeo}

Η Ελένη Σωτηρίου δήλωσε τα παρακάτω:

«Θέλω καταρχήν να ευχαριστήσω όλους όσους υποστήριξαν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και όσους μας ψήφισαν. Θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους της ΚΟΕ που με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κρίνεται αρνητικό. Θα ήθελα να σημειώσω ότι σ’ αυτές τις εκλογές δεν συζητήθηκε το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της κρίσης, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Και επίσης δεν συζητήθηκε το σύγχρονο αδιέξοδο της Ε.Ε. και του σχεδίου πολιτικής ενοποίησής της. Αυτές οι ευρωεκλογές στην ουσία ήταν το πρώτο μέρος μιας αντιπαράθεσης σε εθνικό επίπεδο. Ή, αν θέλετε, η εισαγωγή σε μια προεκλογική περίοδο που συνεχίζεται και εκτυλίσσεται καθημερινά.

Αυτά τα αναφέρω γιατί ακούγονται πολλά σχετικά με ευρωπαϊκά ή αντιευρωπαϊκά πρόσωπα, ευρωπαϊκούς ή αντιευρωπαϊκούς προσανατολισμούς κ.λπ. Κι επειδή στις μέρες μας η εικόνα είναι αυτή που έχει υποκαταστήσει την έννοια, και δυστυχώς και την πραγματικότητα, θα ήθελα να βάλω μερικά στοιχεία αυτής της πραγματικότητας:

Το πρώτο σημείο: Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, από το 2004 υποστήριξε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας πολύ καλά και τα πολιτικά πρόσωπα και τις αντιφάσεις αυτού του ενωτικού εγχειρήματος, αλλά και του Συνασπισμού πιο συγκεκριμένα. Κάθε ενωτικό εγχείρημα έχει θετικό πρόσημο. Όταν προσδιορίζεται από την ανάγκη και όταν θέτει στόχους με σκοπό να υπηρετήσει τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Εμείς σαν Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και στην κοινωνία, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά. Δεν θεωρήσαμε, ούτε θεωρούμε, ότι οι γενικές θέσεις και απόψεις μας είναι αυτές οι οποίες θα προταχθούν σ’ ένα οποιοδήποτε ενωτικό εγχείρημα. Οι θέσεις μας κι οι απόψεις μας ήταν γνωστές από το 2004, και στην τότε ηγεσία του Συνασπισμού και στους βουλευτές του Συνασπισμού που εκλέχτηκαν το 2004 και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που αναδείχτηκε το 2007. Εμείς όμως σ’ όλη αυτή τη διάρκεια της κοινής ενωτικής προσπάθειας, αυτού του εγχειρήματος, εκφραστήκαμε και εκφραζόμαστε με βάση τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο κάναμε και σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και ως ΚΟΕ αλλά και εγώ προσωπικά σαν υποψήφια. Έχουμε δηλώσει και είναι γνωστό, αλλά να το επαναλάβουμε, ότι σεβόμαστε απολύτως το πλαίσιο, τις διακηρύξεις, τις θέσεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το δεύτερο σημείο: Η υποψηφιότητα της ΚΟΕ στο πρόσωπό μου χτυπήθηκε δημοσίως, χτυπήθηκε πάρα πολύ πριν την προεκλογική περίοδο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και δυστυχώς συνεχίζεται κάτι τέτοιο και σήμερα. Στην ουσία δεν χτυπιέται το πρόσωπό μου, χτυπιέται το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η επίθεση αφορά το εγχείρημα γενικά της ριζοσπαστικής και ενωτικής αριστεράς. Και δυστυχώς θέλω να πω ότι σ’ αυτή την επίθεση είναι, αντικειμενικά, μαζί συγκροτήματα, συντηρητικοί πολιτικοί παράγοντες, η ακροδεξιά, όπως και τμήμα ανθρώπων που αυτοανακηρύσσονται ανανεωτικοί και αριστεροί, ξεχνώντας ότι έκαναν χρόνια να ξεφύγουν από το 1,5% έχοντας φιλοευρωπαϊκές θέσεις ακόμα και σε ευνοϊκό περιβάλλον, όταν η Ευρώπη και το ευρωπαϊκό ιδεώδες είχε και μία αίγλη.

Τέλος, θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος υπάρχει μέσα στην Αριστερά, αν θέλει να λέγεται Αριστερά. Γιατί σε περιόδους κρίσης, το άμεσο, το καθοριστικό καθήκον που έχει η Αριστερά είναι να ενώσει τους εργαζόμενους, τους νέους και όλους όσους χτυπιούνται από την κρίση. Ενώνοντας πρώτη η ίδια τα τμήματά της, παρ’ όλες τις διαφορές τους, οι οποίες είναι δευτερεύουσες μπροστά στην κρίση.» 

Στη συνέχεια τα μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της ΚΟΕ, Ρούντι Ρινάλντι και Νίκος Γαλάνης δήλωσαν τα παρακάτω:

Νίκος Γαλάνης: Σχετικά με το αποτέλέσμα των εκλογών και ειδικότερα το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ: Εμείς ως Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, όπως καταθέσαμε και χτες στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμάμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μία προσωρινή ήττα των προσδοκιών, της δυναμικής, της προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της προσπάθειας αλλαγής των συσχετισμών που έχει ευαγγελιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ αρκετό καιρό πριν. Αυτή η προσωρινή ήττα οφείλεται σε δύο παράγοντες, μία από το Δεκέμβρη έως τις εκλογές και μία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Σχετικά με το διάστημα πριν την προεκλογική περίοδο, θέλουμε να επισημάνουμε δύο παράγοντες: Ο πρώτος αφορά στο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, πορεύθηκε, πολιτεύτηκε και έπραξε στους κοινωνικούς χώρους με βάση το στοιχείο της κρίσης. Αυτό ήταν το καθοριστικό στοιχείο και σ’ αυτό το πράγμα πραγματικά είχαμε μία πρακτική που περισπασμού από θέματα σε θέματα κι από ζητήματα σε ζητήματα. Υπάρχει ένα ζήτημα και είναι ότι αντιμετωπίσαμε την κρίση εικονικά παρά πολιτικά. Δηλαδή δεν πήγαμε στους μαζικούς χώρους, στη νεολαία, στους εργαζόμενους των 700, των 500 ευρώ και συνολικά στους εργαζόμενους που χτυπιούνται με βάση την κρίση. Νομίζω ότι δεν αποκαλύψαμε τις υπεύθυνες πολιτικές και τους υπεύθυνους πολιτικούς που μας οδήγησαν στην κρίση, τις συνθήκες, οδηγίες και νόμους που μας οδήγησαν σε Ευρώπη και σε Ελλάδα στην κρίση και πολλές φορές μπορούμε να πούμε ότι με βάση αυτή την τοποθέτησή μας αθωώσαμε το σύστημα, αθωώσαμε τους πολιτικούς παράγοντες, οικονομικούς παράγοντες που μας οδήγησαν στην κρίση. Ο δεύτερος παράγοντας σε σχέση με το διάστημα πριν τις εκλογές είναι ότι εμφανιστήκαμε πολλές φορές με δύο ψυχούλες, με δύο καρδιές. Με δύο λόγους και δύο πρακτικές. Πολλές φορές κάναμε ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω ή, αν θέλετε, βαράγαμε τη μία προς τα ‘κει και μετά διαφορετικά και αυτό φάνηκε και με τον Δεκέμβρη και μετά τον Δεκέμβρη και στις εκλογές, για παράδειγμα, στους Πανεπιστημιακούς και σε μια σειρά ζητήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζότανε με δύο καρδιές, με δύο ψυχές, με δύο φωνές. Αυτό δημιούργησε ένα πρόβλημα φερεγγυότητας στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ καταρχάς και βέβαια μιας μεγαλύτερης φερεγγυότητας στον κόσμο που παρακολουθούσε τον ΣΥΡΙΖΑ κι είχε θετικά επενδύσει σ’ αυτόν. Δεν εμφανίστηκε μία σταθερότητα στην πολιτική μας γραμμή και δεν εμφανίστηκε μία σταθερότητα στην πολιτική μας ταυτότητα.

Σχετικά με την προεκλογική περίοδο: Νομίζουμε ότι δεν δώσαμε σαφές πολιτικό στίγμα, σαφή πολιτική γραμμή σε σχέση με το τι γίνεται στον ελλαδικό και τον ευρωπαϊκό χώρο.

Εδώ το κεντρικό θέμα του στίγματος, της πολιτικής γραμμής αφορά πρώτα και κύρια την κρίση. Το δεύτερο είναι αυτό που λέμε ότι η επικοινωνία, στην ουσία, έφαγε την πολιτική. Κι είναι άλλο θέμα να κάνεις επικοινωνία και άλλο να κάνεις πολιτική. Δηλαδή να ‘χεις στόχους, προτάσεις, να προσπαθήσεις να διεμβολίσεις, να αλλάξεις συσχετισμούς κ.λπ.

Το δεύτερο ζήτημα είναι γύρω από το ψηφοδέλτιο. Δεν εμφανίσαμε ένα ανταγωνιστικό ψηφοδέλτιο όχι με την έννοια της σύνθεσης αλλά με την έννοια της ταυτότητας αυτής καθ’ αυτής. Δώσαμε χώρο στην αποχή, με την έννοια ότι δεν αποδείξαμε ότι δεν είμαστε ίδιοι. Δεύτερον δώσαμε χώρο στο ΚΚΕ με την έννοια ότι δεν αποδείξαμε ότι εμείς είμαστε η ριζοσπαστική και ενωτική Αριστερά και αυτό θα μπορούσε να ήταν ένα στοιχείο αντιπαράθεσης αλλά την ίδια στιγμή και πρόσκλησης προς τον κόσμο του ΚΚΕ κι όχι προς την ηγεσία του. Τρίτον δεν αντιπαρατεθήκαμε με το ΠΑΣΟΚ στο ποιος πραγματικά έκανε αντιπολίτευση, στο ποιος πραγματικά μπορεί να κάνει αντιπολίτευση και ποιος πραγματικά έχει προτάσεις για να αντιμετωπίσει την κρίση, ποιος έχει πραγματικά πρόγραμμα να αντιμετωπίσει την κρίση και δεν ψαρεύει σε θολά νερά. Τέταρτο πράγμα, δεν αντιμετωπίσαμε και δεν αντιπαρατεθήκαμε με ένα κόμμα το οποίο στην ουσία δημιουργήθηκε με βάση τις ευαισθησίες, που είναι σωστές, του ελληνικού λαού για ζήτημα της οικολογίας, αλλά που στην ουσία δημιουργήθηκε και εκτινάχθηκε με βάση τις δημοσκοπικές εταιρείες που δεν ήταν δημοσκοπικές εταιρείες αλλά ήταν, στην ουσία, εταιρείες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και υπόδειξης στην κοινής γνώμης τι πρέπει να κάνει. Και βέβαια δεν μιλάμε για όλες τις δημοσκοπικές εταιρείες.

Το τρίτο ζήτημα είναι εάν και κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να απευθυνθεί πρωτίστως στη νεολαία ή αν θεώρησε ότι μ’ έναν εύκολο τρόπο μπορούσε να πάρει ένα μεγάλο ποσοστό, ακριβώς επηρεαζόμενος από την περσινή δημοσκοπική άνοιξη και άνοδο.

Το τέταρτο στοιχείο ήταν η παραλυτική συμπεριφορά τόσο λόγω των δημοσκοπήσεων που είχαμε σ’ αρκετό απ’ το δυναμικό μας όσο και λόγω του πώς λειτουργούσε ένα τμήμα του Συνασπισμού σε σχέση με την εκλογική του παρουσία αλλά και με την ψήφο του στις εκλογές. Είχαμε μια, να το πω έτσι, ιδιότυπη πολιτική απεργία από ένα τμήμα του Συνασπισμού, το οποίο καταγράφηκε και εμφανίστηκε με πάρα πολλούς τρόπους. Και βέβαια εδώ θα ήθελα να θυμίσω τους συντρόφους εκείνους της ανανεωτικής πτέρυγας, που ήταν αρκετοί, οι οποίο δώσανε τη μάχη κι από την εξέδρα και πόρτα-πόρτα και πραγματικά ενισχύσανε το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ με τις διαφωνίες τους, με τις αντιθέσεις τους αλλά ενωτικά, πρακτικά, μαζί με όλους τους υπόλοιπους για να πάει καλά αυτό το ενωτικό εγχείρημα.

Πέμπτο πράγμα: Υπήρξε ένας πόλεμος απέναντι στο ψηφοδέλτιο και ένας πόλεμος στο πρόσωπο της Ελένης Σωτηρίου και στην Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας. Ένας πόλεμος ο οποίος δεν είχε να κάνει με ουσιαστικές αντιπαραθέσεις, δεν τέθηκαν ζητήματα ευρωπαϊκά, δεν τέθηκαν ζητήματα θέσεων, απόψεων κ.λπ. κι ήταν γνωστό ότι η ΚΟΕ σέβεται εδώ και 4 και παραπάνω χρόνια τις απόψεις, τις θέσεις και τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και υποτάσσει την άποψή της, τη θέση της, την πολιτική της γραμμή με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ γνωστό στο ΣΥΡΙΖΑ αυτό και είναι πολύ πιο γνωστό και σ’ όλα τα μέλη και τα στελέχη του Συνασπισμού. Εξάλλου έχει αναφερθεί και από την προηγούμενη ηγετική ομάδα του Κωνσταντόπουλου και από τις επόμενες του Αλέκου Αλαβάνου και του Αλέξη Τσίπρα. Από αυτή την άποψη πιστεύω ότι αυτά που δημοσιεύονταν και οι επιθέσεις οι οποίες δημοσιεύονται στις εφημερίδες σήμερα από διάφορα επώνυμα στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς τουλάχιστον είναι άδικες για να μην τις χαρακτηρίσουμε αλλιώς και συνεχίσουμε την πολεμική που γίνεται από τις εφημερίδες.

Το τελευταίο στοιχείο που θα ‘θελα να πω είναι ότι υπήρξαν πολλά κέντρα και δεν υπήρξε ουσιαστική αξιοποίηση αρκετών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως π.χ. του Μανώλη του Γλέζου, στον αγώνα που δίναμε, που πραγματικά ήταν ένας αγώνας δύσκολος και θα ‘θελα να κάνω εδώ μία υποσημείωση, ότι δεν έχουμε ξανασυναντήσει τόσο πολύ μεγάλο πόλεμο και σε τόση μεγάλη ένταση και σε μεγάλη διάρκεια απέναντι σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο στόχος εταιρειών, ΜΜΕ, συγκροτημάτων κ.λπ. Και βέβαια συνεχίζεται και σήμερα αυτό και έχει μια πολιτική ουσία που είναι αν θα αλλάξει ή δεν θα αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν θα υπάρξει ή δεν θα υπάρξει στην Ελλάδα μία αριστερή πολιτική δύναμη που θέλει να εκφράσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους μικρομεσαίους κ.λπ.

Τέλος, σ’ ό,τι μας αφορά. Θεωρούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία κρίση. Μία κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μπορεί να ανατραπεί, μία κρίση η οποία πολλές φορές είναι καλοδεχούμενη με την έννοια ότι αν βγουν τα σωστά συμπεράσματα μπορεί να δημιουργήσει ένα μεγάλο εκτόπισμα στην ελληνική κοινωνία, να δούμε δηλαδή έναν διαφορετικό ΣΥΡΙΖΑ, έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος να ‘χει δυναμική, να ‘χει να δώσει πραγματικές προσδοκίες στον κόσμο και να καταγράψει, όχι εικονικά και δημοσκοπικά, πολλά καλά εκλογικά ποσοστά και βέβαια να καταγράψει πολλά εκεί που πραγματικά παίζεται η πολιτική και είναι σ’ αυτό που λέμε στους εργασιακούς χώρους, στη γειτονιά, τους χώρους σπουδών κ.λπ. Νομίζουμε ότι έχουμε μία κρίση πολιτικής ταυτότητας, μία κρίση αξιοπιστίας, μία κρίση διαδικασιών και λειτουργίας μες στο ΣΥΡΙΖΑ. Κλείνοντας, θέλουμε να θέσουμε κάποιους όρους για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ:

Καταρχάς θεωρούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να πάει όπως πριν. Δηλαδή χρειάζεται να γίνει μια βαθιά τομή, να τροποποιηθούν και να αλλάξουν αρκετά πράγματα. Δεν συμφωνούμε με έναν ΣΥΡΙΖΑ – πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, πτερύγων ή τμημάτων του Συνασπισμού. Δεν συμφωνούμε με έναν ΣΥΡΙΖΑ – κομματικό εργαλείο και ομπρέλα διάσωσης του Συνασπισμού. Δεν συμφωνούμε με έναν ΣΥΡΙΖΑ όπου θα ηγεμονεύει μία και μοναδική δύναμη, ο Συνασπισμός. Τέλος, δεν συμφωνούμε με διαδικασίες που υπάρχουν στα κύρια όργανα, τόσο της ενημέρωσης, του Τύπου δηλαδή, του οικονομικού, της επικοινωνίας, του οργανωτικού. Και βέβαια πολύ περισσότερο δεν συμφωνούμε με έναν ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν έχει μία διακριτή πολιτική ταυτότητα που να δεσμεύει τα μέλη και τα στελέχη του σε ό,τι αφορά το πώς μπορεί και μέσα στη βουλή και εκτός της βουλής να εμφανίζεται. Εμείς επιμένουμε στο ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς. Επιμένουμε και υπηρετούμε τη γενική μας γραμμή που είναι ότι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά – και αναφερόμαστε και στο δικό μας υποκείμενο και στα υπόλοιπα – σε μια ενωτική και ριζοσπαστική κατεύθυνση, δεν θα αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα, στην κοινωνία και δεν θα συνεισφέρουμε σε σημαντικές θετικές αλλαγές στον ευρωπαϊκό χώρο. 

Ρούντυ Ρινάλντι: Χτες συνεδρίασε η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπου έγινε μια πρώτη συζήτηση. Καταλήξαμε στο να βγει ένα δελτίο τύπου σήμερα. Θα έχει κάποιες γενικές εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα, θα έχει μία μνεία για το θόρυβο που υπάρχει απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές και θα στηρίζει όλες τις προσπάθειες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, απαντώντας στις επιθέσεις που γίνονται στην υποψήφια Ελένη Σωτηρίου κ.λπ. Η συζήτηση συνεχίζεται και θα γίνει με οργανωμένο τρόπο.

Ακολούθησαν ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους στις οποίες απάντησαν τα στελέχη της ΚΟΕ:

Ερώτηση: Αναφερθήκατε στο ότι υπήρξε μια ιδιότυπη απεργία ενός τμήματος του ΣΥΝ σε σχέση με την παρουσία του, και την ψήφο. Τι εννοείτε;

Ν. Γαλάνης: Είναι γνωστό. Υπήρξαν μέλη ή οπαδοί της ανανεωτικής πτέρυγας, οι οποίοι δεν ψήφισαν το εγχείρημα. Είναι δημόσια γνωστό αυτό, δεν το ανακαλύψαμε εμείς.

Ερώτηση: Σε συνέχεια αυτού που ρώτησε η συνάδελφος, άκουσα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας να υποστηρίζουν ότι είναι κάπως προσχηματική όλη αυτή η κουβέντα απόδοσης ευθυνών στη στάση τους προ των εκλογών σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί έτσι κι αλλιώς δεν συμμετείχαν και πάρα πολύ προεκλογικά.

Ν. Γαλάνης: Δεν είπαμε ότι φταίει η ανανεωτική πτέρυγα για το αποτέλεσμα που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν αναντίστοιχο και με τους συσχετισμούς που υπάρχουν. Αυτό που είπαμε είναι ότι δεν υπήρχε μια σταθερή πολιτική ταυτότητα, είχαμε ένα μπρος – πίσω και σ’ αυτό ευθύνεται η ανανεωτική πτέρυγα ή μάλλον στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας (γιατί δεν έγιναν όλα τα πράγματα απ’ όλους τους συντρόφους της ανανεωτικής πτέρυγας έτσι) και βέβαια υπήρχε μια παραλυτική διαδικασία στο αν υποστηρίζουμε ή δεν υποστηρίζουμε το ψηφοδέλτιο. Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι αλλά δεν είναι ο κύριος λόγος αυτός, ούτε ο αποκλειστικός βέβαια.

Ερώτηση: Είπατε ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προχωρήσει. Μπορείτε να περιγράψετε πως, κατά τη γνώμη σας, θα γίνει αυτό;

Ν. Γαλάνης: Εμείς είπαμε κατ’ αρχάς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να συνεχίσει όπως πριν και βάλαμε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Ετοιμάζουμε μια τοποθέτηση που θα περιλαμβάνει και τα πολιτικά στοιχεία, τα στοιχεία ταυτότητας όπως τα ορίζουμε εμείς, αλλά δεν είναι θέμα αποκλειστικά δικό μας το πώς θα οριστεί η πολιτική ταυτότητα, η πολιτική γραμμή, οι διαδικασίες και η λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούμε ότι έχουμε και μπορούμε να πάρουμε πολλές συνεισφορές από όλες τις τάσεις και τις συνιστώσες και νομίζω ότι το πρώτο και κύριο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι ένας απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ και μετά να ορίσουμε τις κατευθυντήριες γραμμές και την πολιτική γραμμή, τη λειτουργία και τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ από δω και πέρα. Και νομίζω ότι αυτό είναι μια θετική διαδικασία. Κάποιος παλιός μαρξιστής έλεγε ότι καμιά φορά η ήττα, αν βγουν τα σωστά συμπεράσματα, είναι μια ορισμένη νίκη. Κι αυτό για μας έχει σημασία.

Ερώτηση: Μιλήσατε για αλλαγές στα θέματα της επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάτε για εκπρόσωπο Τύπου;

Ν. Γαλάνης: Μιλάμε για μια πιο συλλογική διαδικασία σε μια σειρά ευαίσθητους τομείς. Ένα ζήτημα είναι το επικοινωνιακό. Δεν μιλάμε για αλλαγή του εκπρόσωπου αλλά για μια πιο συλλογική διαδικασία. Εξάλλου κόμματα στην Ευρώπη, αν θέλουμε να βάλουμε ευρωπαϊκά πρότυπα, όπως το Κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία, έχουν αρκετούς εκπροσώπους. Το στοιχείο των συλλογικών διαδικασιών και της συλλογικής ηγεσίας δεν το ανακαλύψαμε εμείς, το ανακάλυψαν πρώτα και κύρια σύντροφοι από τα ευρωπαϊκά κόμματα της Αριστεράς. Και αυτό ισχύει και για την πολιτική γραμμή και για την γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, για όλες τις διαδικασίες της λειτουργίας του. Νομίζω ότι είναι πλέον ώριμος ο ΣΥΡΙΖΑ για τέτοιες διαδικασίες. Δεν ευθύνεται η επικοινωνιακή πολιτική πάλι αποκλειστικά. Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος. Αναφέραμε αρκετούς λόγους με βασικότερο αυτόν του πολιτικού στίγματος, της πολιτικής γραμμής που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Ερώτηση: Επειδή έχει γίνει εκ των πραγμάτων πολύ κουβέντα για αυτό το μοντέλο της συλλογικής εκπροσώπησης σε επίπεδο ηγεσίας, πιστεύετε ότι μπορεί να περπατήσει έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ν. Γαλάνης: Θεωρούμε ότι είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό ότι υπάρχει μια σημαντική αλλαγή στην ελληνική πολιτική σκηνή, στην πολιτική ζωή του τόπου με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι και κάτι αρκετά νεανικό και σημαντικό ακόμα και σαν παράδειγμα προς την Ευρώπη. Θα έλεγα το εξής: Πως ενώνονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορετικές θέσεις, όπως λέτε; Ενώνονται στα πλαίσια πολιτικών προγραμμάτων, πολιτικών διακηρύξεων κ.λπ. Αν κάποιος, λοιπόν, ρωτήσει αν θα μπορούσαμε να πάμε σε μια διαφορετική διακυβέρνηση, θα έλεγα ναι, ξεκινώντας από το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποιες προγραμματικές θέσεις που αν τις αποδεχόταν το ΠΑΣΟΚ, πολύ ευχαρίστως θα πορευτούμε μαζί. Το ζήτημα τίθεται έτσι και όχι ανάποδα, όπως έχει τεθεί και από τα συγκροτήματα, για το αν θα πάμε εμείς με το ΠΑΣΟΚ. Εγώ θα έλεγα: Θα έρθει το ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ, με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ; Θέλω να πω δηλαδή ότι το ίδιο το εγχείρημα είναι ενωτικό από την ίδια του τη φυσιογνωμία αλλά είμαστε ενωτικοί στα πλαίσια ενός θετικού πρόσημου. Η ενότητα δεν σημαίνει ντε και καλά θετικό πρόσημο, η ενότητα μπορεί να έχει και αρνητικό πρόσημο. Η ενότητα έχει θετικό πρόσημο όταν απαντάει στις ανάγκες και στο πώς αντιμετωπίζεται η κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απόψεις και προτάσεις. Το ΠΑΣΟΚ δεν εμφάνισε καμία τέτοια πρόταση, ένα θολό πράγμα εμφάνισε. Λέω λοιπόν ότι οι διαδικασίες και οι λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι το οποίο θα μπορούσε να προβληματίσει και άλλες πολιτικές δυνάμεις και έξω από την Αριστερά. Είναι αρκετά πρωτοφανέρωτες τέτοιες διαδικασίες στην Ελλάδα και για την Αριστερά και για την πολιτική σκηνή του τόπου.

Ερώτηση: Σε ό,τι αφορά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;

Ν. Γαλάνης: Κατ’ αρχάς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα προνόμιο, που δεν το έχουν άλλα κόμματα. Έχει αρκετά στελέχη και μάλιστα πάρα πολύ καλά, από πολλές συνιστώσες και από πολλά κόμματα. Ο Συνασπισμός είναι μια πολύ καλή δεξαμενή στελεχών και αυτό είναι γνωστό και το βλέπουμε και για τις υπόλοιπες συνιστώσες. Είναι ένα προνόμιο που αν ο ΣΥΡΙΖΑ το εκμεταλλευτεί ενωτικά -και αυτό είναι ένα στοίχημα- πιστεύω ότι μπορεί όχι μόνο να υπερπηδήσει τα εμπόδια, αλλά να θέσει πολύ σοβαρούς όρους αλλαγής των συσχετισμών στην ελληνική κοινωνία.

Ρ. Ρινάλντι: Να προσθέσω κάτι σε αυτό. Υπάρχει διάχυτη η αντίληψη ότι εάν δεν υπάρχει ένα αρχηγικό κόμμα που να είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο πρώτος, δεν μπορεί να υπάρχει αποτελεσματικότητα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Νομίζω ότι η ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί να είναι υποταγμένη σε ένα τέτοιο μοντέλο ή σε μια τέτοια πρόληψη, γιατί αριστερά σημαίνει συλλογικότητα, δεσμούς με τον κόσμο, σημαίνει κάτι διαφορετικό.

Ερώτηση: Δεν είναι λίγο αντιφατικό εσείς που επικαλείστε και εγκωμιάζετε το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι αποτέλεσμα αμοιβαίων υποχωρήσεων και συμβιβασμών, να απευθύνεστε στο ΠΑΣΟΚ με έναν τόσο κατηγορηματικό τρόπο και να του λέτε «αυτό είναι το πρόγραμμά μας, δεχτείτε το ή όχι»; Δηλαδή, κάθε συνεργασία δεν προϋποθέτει αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς και σε ό,τι σας αφορά, μέχρι πού μπορείτε να υποχωρήσετε;

Ν. Γαλάνης: Κοιτάξτε, υπάρχει μια ιστορία λεηλασίας γύρω από το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά. Υπάρχει ένα φλερτ που κορυφώνεται όταν το ΠΑΣΟΚ πέφτει και ένα διαζύγιο όταν το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει. Αυτό έχει να κάνει ακριβώς με τη λεηλασία και είναι γνωστό το παιχνίδι και έχει παιχτεί πολλά χρόνια. Πλήττουμε πλέον από αυτή τη διαδικασία. Το ζήτημα δεν είναι τι θα κάνουμε με το ΠΑΣΟΚ, αλλά τι θα κάνουμε με τον κόσμο. Αν, λοιπόν, το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε με τον κόσμο, ας βάλουμε κάτω τα προγράμματα και ας μιλήσουμε συγκεκριμένα. Για παράδειγμα, θα αποσυρθούν οι νόμοι, οι συνθήκες και οι οδηγίες που είναι υπεύθυνες για την κρίση; Είναι ένα συγκεκριμένο ερώτημα που το θέτουμε στο ΠΑΣΟΚ και αν έχουμε θετική απάντηση να πάμε στο δεύτερο ερώτημα, στο οποίο, όμως, το ΠΑΣΟΚ έχει απαντήσει ήδη. Και αφορά το αν θα καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας ή αν θα τροποποιηθεί το πλαίσιο άσκησης της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα. Να το πούμε και πιο δύσκολα: Μπορεί να πάρει «κευνσιανά» μέτρα το ΠΑΣΟΚ για την αντιμετώπιση της κρίσης, κάτι που είναι και στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας; Αυτό, όμως που φαίνεται είναι ότι η σοσιαλδημοκρατία και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, γιατί έχει ταυτιστεί πλέον με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Άρα για πιο λόγο να καλούμαστε εμείς να γίνουμε αιμοδότες του ΠΑΣΟΚ; Εμείς άλλο θέλουμε να υπηρετήσουμε και αν οι στόχοι που θέλει να υπηρετήσει ο καθένας βρίσκονται σε σύγκρουση, τότε δεν μπορεί να γίνει συνεργασία. Η συνεργασία στο ΣΥΡΙΖΑ έγινε γιατί συνομολογήσαμε ότι θέλουμε να υπηρετήσουμε μία άποψη, ιδέα, γραμμή, στόχο κλπ. Εμείς λέμε το εξής: Ας δούμε το θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης και ας αφήσουμε τους υπεύθυνους, γιατί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνη. Ας πάμε στο συγκεκριμένο: Θα αποσυρθούν νόμοι μιας δεκαετίας που έχουν οδηγήσει στην κρίση; Είναι ένα ερώτημα. Θα αποσυρθούν οδηγίες ή θα κοντράρουμε οδηγίες από την πλευρά της Ε.Ε. που βαθαίνουν την κρίση; Είναι ένα ερώτημα. Θα μιλήσουμε για την άμεση κάλυψη των αναγκών στην υγεία, την παιδεία κ.λπ.; Δεν συζητάμε για επαναστάσεις και εξεγέρσεις. Συζητάμε για συγκεκριμένα μέτρα που έχουν σχέση με τους εργαζόμενους και τα προβλήματα. Θα σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις; Θα εθνικοποιήσουμε σημαντικούς τομείς; Είναι κάποια πολύ σημαντικά ερωτήματα. Ακούμε συνεχώς για συνεργασίες κ.λπ. ακόμα και την ημέρα τον εκλογών το έβαζε ο κ. Ρέππας στο σύντροφο Θεωνά. Δεν μπαίνουν, λοιπόν, έτσι θολά τα ζητήματα. Έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένες πολιτικές, στις οποίες η Αριστερά έχει πάντα ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά της. Και το έχει αποδείξει αυτό ιστορικά. Έχει συμμαχήσει ακόμα και με το… διάολο αν αυτό υπηρετεί το λαό. Να μιλήσουμε για το ΕΑΜ, την ΕΔΑ και μια σειρά περιπτώσεις που η Αριστερά έχει συνεργαστεί με τους πάντες στην αρχή της υπηρέτησης των αναγκών και των συμφερόντων του λαού;

Ερώτηση: Στις αιτιάσεις του Λεωνίδα Κύρκου για συνιστώσες που αυθαδιάζουν τι απαντάτε;

Ελένη Σωτηρίου: Θα συνεχίσουν να αυθαδιάζουν…

Νίκος Γαλάνης: Αν ήταν εντός του ΣΥΡΙΖΑ θα απαντούσα, αλλά δεν είναι… Δηλαδή, να απαντήσω και στον κ. Πρετεντέρη, που βγήκε και πυροβολούσε; Αν ο Λεωνίδας Κύρκος πει ότι είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε το θέμα, αλλά δεν είναι δικό μας θέμα ως ΚΟΕ να απαντήσουμε στο Λεωνίδα και ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσει. Καθένας έχει τη συνεισφορά του, την ιστορία του, τις απόψεις, τις προτάσεις του… Δεκτές όλες.