Για να αλλάξουν τα πράγματα – Για να νικήσει η ζωή
Τι σχέση έχουν οι 1800 νεκροί στη Νέα Ορλεάνη, οι 600 νεκροί στο Πίσκο του Περού, οι 75 νεκροί από τις φωτιές στην Ελλάδα; Τι σχέση έχουν επίσης τα συχνά σιδηροδρομικά ατυχήματα στην Μ.Βρετανία, η κατάρρευση της γέφυρας στον Μισισιπί, η περσινή κυπριακή αεροπορική τραγωδία;
Υπάρχει μια κοινή πολιτική και μια κοινή ιδεολογία που ενώνει όλα αυτά:
Η βασική αρχή είναι ότι δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα. Υπάρχουν ατομικές ευκαιρίες και όχι κοινωνικά αγαθά. Και η μοναδική αξία της ζωής είναι το κεφάλαιο. Συνέπεια αυτής της αρχής είναι η πολιτική του «λιγότερου κράτους». Λιγότερο κράτος για τις κοινωνικές ανάγκες. Όλο και λιγότερες κοινωνικές δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, την ασφάλιση, την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία της ζωής.
Όλα μετατρέπονται σε εμπόρευμα. Οι δύο μόνιμες πηγές πλούτου, ο άνθρωπος και η φύση καταστρέφονται διαρκώς για να αναπτυχθεί το κεφάλαιο και τα υπερκέρδη των ολίγων και ισχυρών.
Στην Ελλάδα έχουμε διευρυνόμενη φτώχεια, όλο και περισσότερη φτώχεια, όλο και περισσότερους φτωχούς. Το δικομματικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε για αρκετές τετραετίες, αυτήν ακριβώς την πολιτική. Αυτή η πολιτική οδήγησε στο έγκλημα του ολοκαυτώματος με τις δεκάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια καμένα στρέμματα. Από αυτή την πλευρά το έγκλημα ήταν προαναγγελθέν.
Η Αριστερά έχει διαφορετικές αξίες και διαφορετική πολιτική. Η πολιτική της είναι η υπεράσπιση του εργαζόμενου κόσμου, η υπεράσπιση της φύσης και του περιβάλλοντος, η υπεράσπιση της ζωής. Αυτή η πολιτική, η αριστερή πολιτική, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της φτώχειας που υπηρετούν τα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτή η πολιτική είναι στην αντίπερα όχθη από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτή η πολιτική πρέπει να ενισχυθεί και να είναι παρούσα, δυνατή, χρήσιμη μετά τις εκλογές.
Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει ενώσει κόμματα και οργανώσεις από την κομμουνιστική αριστερά, μέχρι και το σοσιαλιστικό χώρο. Και χρειάζεται επίμονος αγώνας για να συνεχίσουμε αυτή την πολιτική, να ενώσουμε κι άλλους, όσο το δυνατόν περισσότερους. Αυτό αποτελεί σήμερα μια μεγάλη ελπίδα. Ας κάνουμε την ελπίδα πραγματικότητα.
Νίκος Γαλάνης, υποψήφιος Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ