1η Πανελλαδική Σύσκεψη ΣΥΡΙΖΑ: Όριό μας, οι πόθοι και οι ανάγκες των εργαζομένων

Μία πρώτη εκτίμηση

Η 1η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει πια στην ιστορία αυτού του εγχειρήματος. Αποτελεί ένα σταθμό στη διαδικασία συγκρότησής του και έδειξε πως το εγχείρημα σίγουρα δεν αποτελεί ένα "φαινόμενο", μια "φούσκα", ένα "κόλπο". Η επιτυχία της Πανελλαδικής Σύσκεψης ξεπέρασε κάθε προσδοκία και έδειξε ότι υπάρχει μια νέα δυναμική στο χώρο της Αριστεράς. Το τέλμα που υπήρχε για καιρό έχει ταραχθεί για τα καλά. Χιλιάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από κάθε γωνιά της χώρας, από τους πιο διαφορετικούς κοινωνικούς χώρους και επαγγέλματα, έχοντας στην πλάτη διαφορετικές διαδρομές, προερχόμενοι από διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα, οι νέοι και οι νέες από τα νέα κινήματα και τις αντιστάσεις, οι διαφορετικές γενιές και δυνάμεις, έχουν μπει σε μια χοάνη που δημιουργεί μια νέα αριστερά, μια αριστερά που πασχίζει να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του αγώνα στον 21ο αιώνα. Η 1η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει σταθμό στην πορεία του. Η "ζήτηση για ΣΥΡΙΖΑ" που υπάρχει στην κοινωνία, οδηγεί στην αναγκαία συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους χώρους και στην απαραίτητη επεξεργασία θέσεων, προτάσεων, αιτημάτων που να εκφράζουν ανάγκες του λαού. Η Πανελλαδική Σύσκεψη έδειξε ότι υπάρχουν οι δυνάμεις που θέλουν ένα τέτοιο προχώρημα, έδειξε μια πολύ καλή κατάσταση πνευμάτων για προχωρήματα και νέες απόπειρες. Η "ζήτηση για ΣΥΡΙΖΑ" και η ανταπόκριση σε αυτήν κοντράρεται με το συντηρητισμό του να εκμεταλλευτούμε απλά εκλογικά το σχήμα αυτό. Όσοι θέλουν μια "χαμηλή πτήση" του ΣΥΡΙΖΑ –πολιτικά και οργανωτικά– με στόχο την καλύτερη εκμετάλλευσή του θα διαπίστωσαν ότι η δυναμική του δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τη συγκρότησή του και τη δυναμική του μπορεί να αναγορευθεί σε ένα μεγάλο χώρο υποδοχής και έκφρασης μιας Αριστεράς δημοκρατικής, ενωτικής, τολμηρής, αποτελεσματικής, χρήσιμης, αναγκαίας, ρεαλιστικής, άμεσης, απλής, λαϊκής, μαχητικής, σύγχρονης, ευρύχωρης, φωτεινής, οραματικής, ριζοσπαστικής, καθημερινής, μεγάλης, μορφωτικής, πολιτιστικής. Να βάλει τέρμα σε μια συρρικνωμένη εκδοχή αριστεράς που ταμπουρώνεται σε καθαρότητες, δογματισμούς και μεγάλα λόγια.

Όριο μιας τέτοιας αριστεράς δεν μπορεί παρά να είναι μια πρωταγωνιστική αριστερά στην κοινωνία. Μια πρωταγωνιστική αριστερά που αναφέρεται στον κόσμο της εργασίας, στη νεολαία, στους μετανάστες, στις γυναίκες, στους αποκλεισμένους, στους "από τα κάτω", έχει σαν όριο τους πόθους και τις ανάγκες τους και όχι το τι "χωρά" στο σάπιο σημερινό σύστημα. Είναι μια αριστερά αντισυστεμική, που στοχεύει να διευθύνει την κοινωνία σε ένα άλλο κοινωνικό σχέδιο-πλαίσιο, στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Μια τέτοια αριστερά ασφυκτιά στα μίζερα πλαίσια του κυβερνητισμού και της κεντροαριστεράς, θέλει να τα αλλάξει όλα, θέλει να αλλάξει τα πράγματα και πρώτα απ’ όλα την ίδια την αριστερά. Στις τρεις μέρες που βρεθήκαμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας καταλάβαμε πως όλα αυτά είναι ρεαλιστικά. Καταλάβαμε πως ζούμε μια ιδιαίτερη στιγμή που μπορεί να αποδειχτεί μια σημαντική ευκαιρία για την Αριστερά. Οι λόγοι των εκπροσώπων, τα ζεστά και όχι τυπικά χειροκροτήματα, τα συνθήματα, οι σημαίες που ανέμιζαν, οι αγκαλιές και η συγκίνηση από τη συνάντηση τόσου κόσμου, δεν μπορεί να είναι κόλπο, δεν είναι κάτι εύκολα αφομοιώσιμο σε πολιτικάντικα σχέδια. Είναι δύναμη για παραπέρα προσπάθεια. Και μάλιστα πιο συλλογική, πιο δημιουργική, πιο παρεμβατική. Οι αποφάσεις της Σύσκεψης αποτελούν ένα σημαντικό μπούσουλα για επόμενα βήματα. Το κείμενο των αποφάσεων –αν υλοποιηθούν όσα περιγράφει– θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη πνοή στο εγχείρημα και θα ανοίξει το δρόμο για άλλα –ψηλότερα– όρια της προσπάθειάς μας.